اقتصاد در حال فروپاشی است. با این حال نمی توانم دولتی را به یاد بیاورم که اینقدر بدون برنامه باشد | ویل هاتون

دبلیوبه بریتانیا خوش آمدید، می 2022 – و یکی از سمی ترین و خطرناک ترین لحظات اقتصادی که می توانم به یاد بیاورم. هفته گذشته، بانک مرکزی انگلیس تورم بیش از 10 درصد را پیش‌بینی کرد و رشد ناچیز را برای دو سال آینده پیش‌بینی کرد که به ماه‌ها رکود، همراه با فشار وحشیانه بر استانداردهای زندگی، سقوط کرد. این به اندازه کافی جدی است، اما کاهش 10 درصدی ارزش پوند در سه ماه گذشته کمتر مورد توجه قرار گرفته و اهمیت زیادی دارد.

این واکنشی است به تله اقتصادی که بریتانیا در آن گرفتار شده است، که با انفجار تجارت اتحادیه اروپا پس از برگزیت و سقوط ناشی از برگزیت در سرمایه گذاری داخلی تشدید شد. اگر سقوط پوند ادامه پیدا کند، انتخاب های سیاست بانک انگلستان حتی تیره تر خواهد شد.

در حال حاضر، امیدوار است که نرخ بهره قبل از اینکه تورم در سال 2025 به 2 درصد کاهش یابد، به 2.5 درصد قابل کنترل برسد. اما این به پایان کاهش پوند بستگی دارد. اگر بانک مجبور باشد بازارهای مالی را در مورد عزم خود برای مهار تورم و تداوم تضعیف پوند اطمینان دهد (چرا کسی آن را بخرد؟)، نرخ‌های بهره همچنان می‌توانند بالاتر بروند.

اقتصاد مجبور به رکود عمیق‌تر خواهد شد و فشارهای موجود در بخش‌هایی از بازار املاک شدیدتر می‌شود.

اگر مشخص می شد که دولت یک استراتژی، یک برنامه، یک برنامه دارد، بازارها مطمئن تر می شدند. مشکل: دولت بی‌خبر است، به دو شیب شبه مذهبی که نمی‌تواند بریزد. از نظر او، برگزیت سختی که با آن مذاکره کرد، یک دستاورد مقدس است که فقط می تواند متضمن فرصت باشد، نه بحران. ایراداتش قابل تصدیق نیست. دوم، تاچریسم چنان جایگاهی دارد که هرگونه اقدام هدفمند برای رفع نقاط ضعف اقتصاد “غیر محافظه کارانه” تلقی می شود.

بنابراین درک اقتصادی دولت کودکانه است: بازارهای آزاد، مقررات پایین، مالیات های پایین، بودجه متعادل و نیروی کار ارزان قیمت به عنوان کیمیایی رشد اقتصادی قرن بیست و یکم.

بی فایده بودن این نگرش ها در هفته های اخیر آشکار شده است. وزیران که خواستار پاسخ‌های طوفان فکری به بحران هزینه‌های زندگی شده بودند، پیشنهاد کردند تعداد کودکانی که می‌توانند از آنها مراقبت کنند، افزایش یابد، و از مردم خواستند مزایایی را که حق دارند مطالبه کنند و آزمون‌های MOT را دوسالانه کنند. واقعا؟ در همین حال، بررسی محصولات وارداتی اتحادیه اروپا در مرزهای ما تا پایان سال 2023 بدون کاهش متقابل صادرات بریتانیا به اتحادیه اروپا به تعویق خواهد افتاد.

بوریس جانسون برای اینکه نقطه ضعف ما را برطرف کند، به درخواست سافت بانک، مالک بازوی جواهر پیشرفته ما، خواهش کرد که شرکت را به جای نیویورک در لندن شناور کند. این خرید 40 میلیارد دلاری است که هفته‌ها پس از برگزیت با تشویق محافظه‌کاران و برکسیترها انجام شد، نشانه‌ای از این که بریتانیا “باز برای تجارت” باقی مانده است. آن دسته از ما که هشدار داده بودیم فرصت‌طلبانه سلب دارایی‌ها است و وعده‌های سافت‌بانک بی‌ارزش است، چون Remoaners بیش از حد به پروژه ترس متصل شده‌اند، نادیده گرفته شدند. انتظار داشته باشید که Arm در نیویورک شناور باشد نه در لندن که برگزیت کاهش یافته است.

محافظه‌های برگزیت نه سرمایه‌داری مدرن را درک می‌کنند و نه نحوه مدیریت آن را. حصول اطمینان از اینکه تورم خودخوراکی نمی‌شود و ریشه‌دار نمی‌شود، به چیزی بیش از افزایش نرخ بهره و افزایش فشار نیاز دارد.

بازارها باید شاهد یک برنامه اعتمادساز برای احیای رشد اقتصادی، تحریک سرمایه گذاری و بهره وری باشند.

جمعیت شاغل باید بدانند که دولت پشتیبان خود برای محافظت از استانداردهای زندگی در طول مدت بحران هزینه زندگی خواهد بود، بنابراین از تجاوزات بر سر مطالبات دستمزدی که می تواند باعث مارپیچ قیمت دستمزد شود، جلوگیری می کند. هیچ کدام وجود ندارد.

در حالی که دولت جدید آلمان به شدت در حال دنبال کردن یک استراتژی دوگانه برای رسیدن به صفر خالص و ایجاد یک اقتصاد دیجیتال جدید است که بازارها را تحت تأثیر قرار می دهد، ما چیزی نداریم. ارتقاء سطح، ایجاد شهرهای رقابتی جهانی در هر منطقه و ملتی، می توانست چنین استراتژی باشد، استراتژی که به طور قابل قبولی می تواند تولید ناخالص داخلی را در طول یک نسل دو برابر کند. باید در کنار حرکت به سمت صفر خالص، جلو و محور سیاست اقتصادی دولت قرار گیرد. در عوض، صدراعظم که قلک خود را برای محافظت از کاهش مالیات در سال 2024 نگه داشت، وتو شد.

همچنین هیچ استراتژی در مورد هزینه زندگی وجود ندارد. حتی قبل از مالیات های بادآورده، دامنه بیش از اندازه کافی وجود دارد. دفتر مسئولیت بودجه پیش‌بینی می‌کند که در سه سال دولت ۳۱ میلیارد پوند از هدف خود برای بودجه متوازن فراتر خواهد رفت. صدراعظم می تواند سالانه 500 پوند به هر یک از 10 میلیون خانوار آسیب دیده متکی به مزایا پرداخت کند تا آنها را از انتخاب بین غذا، گرما و لباس مبرا کند. اگر او مجبور بود این کار را برای بقیه مجلس انجام دهد، کل صورتحساب 10 میلیارد پوند خواهد بود – به راحتی مقرون به صرفه است و به میلیون ها نفر اجازه می دهد راحت تر نفس بکشند.

استراتژی صنعتی باید احیا و تجدید شود، اما بر اقتصاد جدید «امکان نامشهود» متمرکز شود که در آن مالکیت معنوی، دانش، دیجیتالی‌سازی، برندها و سرمایه انسانی پادشاه هستند. ما نیاز به ایجاد موسساتی داریم که از یک مرجع رقابت هوشمندتر گرفته تا بانک‌های بهتر و سرمایه‌گذارانی که انقلاب ناملموس را به دست می‌آورند – و نحوه پیشبرد آن.

واقعیت باید در مورد جایی که فرصت اقتصادی نهفته است حاکم باشد. اقتصادهای مدرن با زنجیره های تامینی که از مرزها عبور می کنند، به شدت به هم مرتبط هستند. بریتانیا دارای شرکت‌های کوچکی است که بخش خود را رهبری می‌کنند، اما شرکت‌های متوسط ​​زیادی دارد که کسب‌وکارشان بخشی از زنجیره تامین گسترده‌تر است.

عضویت در بازار واحد با استانداردهای نظارتی مشترک برای آسان کردن آن استفاده می شود. اکنون، همانطور که اولریش هوپ، مدیر کل اتاق بازرگانی آلمان و بریتانیا هفته گذشته گفت، برگزیت بریتانیا در حال قطع شدن از این زنجیره‌های تامین است زیرا دردسر برای رعایت استانداردهای مشترک بسیار زیاد است. خارج از اتحادیه اروپا و بدون استراتژی، صنعتی زدایی در سراسر میدلندز و شمال شتاب می گیرد.

با این حال، ریاست بر این یک دولت بدون جهت است که به شدت توسط مطبوعات آن محافظت می شود و تنها هدف آن حفظ نخست وزیر در قدرت است. به جای پرداختن به این نقاط ضعف، زمان پارلمان آینده باید به دنبال انتقام گیری از کانال 4 و بی بی سی اختصاص یابد. کسانی که خدایان آنها را نابود می کنند، برای ساخت یک عبارت، ابتدا دیوانه می کنند.