“F1 برای ماندن در ایالات متحده بازگشت”: ماریو آندرتی رویای آمریکایی را زنده می کند | فرمول یک

تیاو مشتاق و اشتیاق است، اما اوه، چه لذتی است که در لذت آشکار فرمول یک که هنوز از طریق ماریو آندرتی جریان دارد، سهیم باشیم. او ممکن است 82 ساله باشد، اما شور و شوق جوانی از راننده محترم آمریکایی قبل از گرندپری میامی در روز یکشنبه جاری است.

بعد از اینکه او در سال‌های اخیر باخت‌های شخصی دلخراشی داشت، F1 حداقل واقعاً احساس می‌کند که برای قهرمان جهان که در نوجوانی عاشق این ورزش شده بود، به خانه بازمی‌گردد. در چهار سال گذشته آندرتی مرگ برخی از نزدیکترین عزیزانش را تحمل کرده است، اما حاضر نشده است که او را گنده کنند.

او با صداقت متفکرانه‌ای می‌گوید: «خانه من بسیار ساکت‌تر است. “بدون شک، درجه ای از تنهایی وجود داشت. شما سعی می کنید چانه خود را بالا نگه دارید اما هرگز از بین نمی رود. شما هرگز برای آن آماده نشده اید، برای همیشه وجود دارد. از دست دادن یک باخت است، زندگی شما به طرق مختلف تغییر می کند.»

با این حال، حضور او همچنان هر رویدادی را روشن می‌کند، با همان شور و نشاط فرمول 1 اکنون در کشوری که برای مدت طولانی از دوران اوج آندرتی به نظر می‌رسید که این ورزش تماماً از دست رفته بود، لذت می‌برد. او نمی تواند از ظهور مجدد F1 در آمریکا در کشوری که او را در کودکی پذیرفت و سپس او را به قلب آنها برد، خوشحالتر باشد. او معتقد است که مسابقه در میامی، اولین مسابقه فرمول یک در اینجا، یک نقطه اوج است.

او با غیرت یک طرفدار واقعی می گوید: “خیلی عالی خواهد بود.” «چیز زیبایی در آن وجود دارد. طولانی مدت خواهد بود، من می توانم آن را تضمین کنم. فرمول یک بازگشته تا در آمریکا بماند.»

F1 این آخر هفته از طلوع آفتابی جدید در آفتاب فلوریدا لذت می برد، اولین مسابقه از دو مسابقه امسال در ایالات متحده است. با سه برنامه برای سال 2023، این ورزش سوار بر موجی از محبوبیت است که از دهه 60 و 70 دیده نشده است و آندرتی از آن لذت می برد. او می‌گوید: «اگر از طرفداران مسابقات هستید و برای ما که مسابقه‌های موتوری زندگی ماست، می‌بینید که چیزی این سطح از علاقه را به دست می‌آورد و بهتر از آن نمی‌شود.

نظر آندرتی به درستی هنوز هم وزن دارد. او در سال 1978 با لوتوس قهرمان فرمول یک شد، اما دوران حرفه‌ای او طولانی و در بسیاری از رشته‌ها موفق بود. او تنها راننده ای است که عنوان فرمول یک، ایندیاناپولیس 500 و دیتونا 500 را به دست آورده است. او در سه دهه مجزا به عنوان راننده سال ایالات متحده انتخاب شد: 1967، 1978 و 1984.

از زمانی که در 14 سالگی در سال 1954 آلبرتو آسکاری را در مونزا تماشا کرد، آرزوی رقابت در فرمول 1 او را فراگرفته بود. خانواده به دلیل جنگ به کمپ پناهندگان آواره شده بودند و پدرش مصمم بود آنها را به آمریکا ببرد. او این کار را در سال 1955 انجام داد و آندرتی هنوز به یاد دارد که در روز تولد خواهرش آنا ماریا با کشتی به زیر مجسمه آزادی رسید. کنت بیانکامانو

خانواده فقیری که در شهر کوچک نازاره، پنسیلوانیا به دنیا آمدند، از صفر شروع کردند و آندرتی رویای آمریکایی را زندگی کرد. آندرتی که در ابتدا پشت سر پدرش مسابقه می داد، عالی بود. او زمانی مسابقه داد که F1 در ایالات متحده بسیار محبوب بود، هزاران نفر از واتکینز گلن و ایالات متحده اغلب میزبان دو مسابقه در سال بودند.

توانایی های او بسیار زیاد بود، استعدادی که می توانست سرعت و لمس طبیعی را با بینش و شهود مکانیکی ترکیب کند. او همچنین به شدت مصمم بود، ویژگی ای که اخیراً به او خدمت کرده است. در طول چند سال گذشته آندرتی با چالش های بزرگی روبرو بوده است که در پیست بر آن غلبه کرده است. در سال 2018 همسر محبوبش، دی آن، و خواهرش چند ماه پس از یکدیگر درگذشتند. سپس در اواخر سال 2020، با شیوع بیماری همه گیر، برادرزاده او جان بر اثر سرطان روده بزرگ درگذشت و در پایان سال برادر دوقلویش آلدو به دلیل عوارض ناشی از ابتلا به کووید درگذشت.

دوران ویرانگری بود. او و آلدو از زمان کودکی رویای مسابقه را با هم داشتند، موفقیت‌های اولیه آن‌ها آنقدر شکل‌گیر بود که آلدو را «شریک جنایت» توصیف کرد. آندرتی هنوز در ناصره زندگی می‌کند و معمولاً راننده‌ای که هیچ ترسی در مسیر نشان نمی‌دهد، از بحث در مورد ضرر خود ابایی ندارد، حتی اگر اذعان می‌کند هنوز بیان کردن احساساتش برایش سخت است.

با این حال، وقتی آندرتی خود را تنها می‌دید، بیماری همه‌گیر شرکت و ورزش‌ای را که او را بسیار لذت می‌برد ربوده بود، در آنچه که مسابقه قبلاً به او آموخته بود، آرامش پیدا کرد. به ویژه زمانی که هم تیمی او رونی پترسون پس از تصادف در همان مسابقه ای که در آن آندرتی قهرمانی خود را در سال 1978 در مونزا به دست آورد، جان خود را از دست داد، درست همانطور که در سکوت به خود قول داده بود در تمام آن سال ها قبل از تماشای آسکاری تلاش کند.

او می‌گوید: «هیچ چیز برای من به اندازه نزدیکی از دست دادن من نبود، اما برخی از نزدیک‌ترین دوستانم را در این ورزش از دست دادم. «افرادی که شب قبل با آنها شام خوردم و در مسابقه بعدی رفتند. درد عمیقی دارد، همه چیزی را از زندگی شما می گیرند، از دست دادنی که هرگز قابل جایگزینی نیست.

زمانی که رونی را از دست دادم، نمی توانستم شادترین روز دوران حرفه ای ام را جشن بگیرم. شما از زندگی عبور می کنید و این چیزها را تجربه می کنید و سپس گاهی اوقات این به شما کمک می کند. شما یک انتخاب دارید که فقط از زندگی خود دست بکشید یا به زندگی کردن ادامه دهید.”

او بسیار به زندگی ادامه داده است. همانطور که سایه کووید شروع به محو شدن کرد، F1 محبوبیت جدیدی در ایالات متحده کشف کرد. آندرتی نمی توانست بیش از این مشتاق به بازگشت به پیست باشد و یک فرمول 1 با نشاط نیروبخش بود. او می‌گوید: F1 همیشه جایگاه ویژه‌ای داشت، یک هاله. این به دلیل جنبه بین المللی و شانس مقایسه با بهترین های جهان متفاوت بود. به عنوان یک راننده جاه طلب، این چیزی بود که می خواستم. چگونه می توانم، یک چالش فوق العاده.”

هاله در دهه 80 از بین رفته بود، با این حال، این ورزش فاقد خانه دائمی در ایالات متحده بود. پس چه مشکلی پیش آمد؟ آندرتی می گوید: «هیچ ثباتی وجود نداشت. “برای موفقیت باید ثبات داشته باشید، طرفداران می خواهند منتظر یک رویداد باشند.”

پس از یک دوره بی‌نظیر در ایندیاناپولیس، احیای GP ایالات متحده در پیست آمریکا در آستین، تگزاس که ثبات را فراهم کرد، سریال Drive to Survive نتفلیکس موفقیت‌آمیز بوده است و آندرتی به نبرد هیجان‌انگیز فصل گذشته بین لوئیس همیلتون و مکس اشاره می‌کند. ورشتاپن. او می‌گوید: «F1 از یک دوره عالی لذت می‌برد، آیا ما به عنوان هوادار از آن لذت نمی‌بریم؟ من کاملاً هستم، فرمول 1 در حال حاضر در مکان خوبی قرار دارد.

برای F1 این آخر هفته نشان دهنده تلاش هایی است که اخیرا برای شکستن آمریکا انجام داده است. برای تشویق مخاطبان جدید و جوان‌تر، برای بازگرداندن این ورزش به بزرگترین پایگاه هواداران در جهان. با این حال، برای آندرتی پس از همه غم های اخیر، این یک جشن است. آن رویاهای نوجوانی که شکست دادن آنها بسیار سخت است. او با این اشتیاق عفونی به پایان می‌رسد: «نمی‌توانستم چیزی بهتر یا بیشتر از حرفه‌ام بخواهم». “و من اکنون عاشق آن هستم، صرفاً عاشق آن هستم.”