آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار اقتصادی پایگاه خبری آبان نیوز ،
یک مکتب فکری وجود دارد که می‌گوید بانک‌های مرکزی پس از یک دهه ترس، دوباره موج خود را یافته‌اند.
نگرانی آنها از سقوط سال 2008 سرچشمه می گیرد، زمانی که بانک ها در پی سقوط املاک زیرمجموعه ایالات متحده دچار وحشت شدند و سیستم مالی را از وجوه خالی کردند. فقط بانک‌های مرکزی می‌توانند تفاوت را جبران کنند – با یک برنامه وام‌دهی که به عنوان تسهیل کمی شناخته می‌شود – و از آن زمان تاکنون همین داستان وجود داشته است.
هر بار که بانک‌های مرکزی تلاش می‌کردند نظم قدیمی را دوباره ابداع کنند و اشاره می‌کردند که نرخ‌های بهره ممکن است به ۲ درصد یا حتی عادی قدیمی ۴ تا ۵ درصد برسد، سرمایه‌گذاران هراسان می‌شوند و مجبور به چرخش می‌شوند. در موارد متعدد، از جمله در آغاز همه‌گیری، پول بیشتری از بیمه عمومی به بازارهای مالی تزریق شد تا پایه‌های سیستم سرمایه‌داری حفظ شود.
در اسکوئر مایل تقریباً به یک شوخی تبدیل شد که وقتی بازارهای مالی متزلزل می‌شد، مقامات بانک انگلستان پول نقد بیشتری چاپ می‌کردند و آن را با نرخ بهره تقریباً صفر عرضه می‌کردند، به این امید که ابروهای تب دار معامله‌گران سیتی آرام شود.
به گفته آدام پوسن، مقام سابق بانک مرکزی انگلیس، نرخ تورمی که به 10 درصد یا بیشتر می‌رود، بانک‌های مرکزی را «هیچ انتخابی» باقی نگذاشته است، اما برای نشان دادن شجاعت و افزایش نرخ‌ها، حتی اگر به این معنا باشد که در در بحبوحه جنگ اوکراین، باعث رکود اقتصادی شد.
زمانی، بانک‌های مرکزی نگران آسیب‌های جانبی ناشی از هزینه‌های استقراض بیشتر بودند، و نه تنها تأثیر آن بر سرمایه‌گذاران که مجبور شدند اذعان کنند که ارزش سهام آنها به حمایت بانک مرکزی بستگی دارد. آنها نگران کسب‌وکارهای کوچکی بودند که ممکن است به سمت ورشکستگی سوق داده شوند و پرداخت‌کنندگان وام مسکن مجبور شوند کلید خانه‌هایشان را پس دهند. به گفته کسانی که از بانک های مرکزی حمایت می کنند که موضع سخت تری دارند، دیگر نه.
اولین چیزی که باید به کسانی گفت که معتقدند بانک‌های مرکزی اعتماد خود را دوباره کشف کرده‌اند این است که در واکنش به بحران کنونی به طور گسترده با هم تفاوت دارند.
در ایالات متحده، جایی که دولت در طول همه گیری همه گیر، خانوارها را با پول نقد بمباران کرد، که بیشتر آن تقریباً به اندازه کالاها و خدمات داخلی صرف واردات شده است، بازارهای مالی به بانک مرکزی مجوز داده اند تا بخشی از پول ارزان خود را برداشت کند. پول اکنون در مسیر افزایش نرخ ها بسیار بالاتر است. در این میان ژاپن در نقطه مقابل قرار دارد. بانک ژاپن به بازارهای مالی قول داده است که صلح و آرامشی را که از زمانی که سومین اقتصاد بزرگ جهان در سال 1989 دچار فروپاشی مالکیت خود شد، حفظ خواهد کرد. برای این منظور، توکیو هزینه های استقراض را برای آینده قابل پیش بینی زیر صفر نگه خواهد داشت. در واقع، تقریبا غیرممکن است که محرک اقتصادی را متصور شویم که باعث شود توکیو نرخ بهره را به سمت بالا بکشد.
در بانک مرکزی اروپا، بهترین بانک‌های فرانکفورت با نرخ تورم فزاینده کنار می‌آیند، اما برخلاف فدرال رزرو ایالات متحده، تقریباً تمام فشارها از بخش انرژی و جنگ اوکراین ناشی می‌شود، نه خانواده‌ها که از پول نقد دولتی استفاده می‌کنند. مقامات بانک مرکزی اروپا در مورد افزایش احتمالی نرخ بهره برای آرام کردن قیمت‌ها سروصدا کرده‌اند، اگرچه انتظار می‌رود تورم در سال آینده بدون هیچ اقدامی کاهش یابد، بنابراین هر افزایشی در حال حاضر احتمالاً باید در سال 2023 معکوس شود.
بانک انگلستان موقعیت ویژه و سردرگمی را اشغال می کند و از یک افراط به دیگری در نوسان است. در شش ماه گذشته اکثریت کمیته سیاست پولی خیابان Threadneedle طوری صحبت کرده اند که گویی اقتصاد آمریکا و بریتانیا در یک قایق هستند. آنها استدلال می کردند که پول زیادی برای تعقیب کالاهای بسیار کم وجود دارد، دستمزدها در پاسخ به کمبود کارگر نزدیک بود مارپیچ افزایش یابد و تورم احتمالاً برای سال های متمادی به پشتوانه این انگیزه بالا می رفت.
به جز اینکه بریتانیا بیشتر شبیه اتحادیه اروپا بود. تورم جهش خواهد کرد، بله. اما فشار کمی از جانب دستمزدها وجود دارد، زیرا 40 سال قوانین سختگیرانه کار، قدرت چانه زنی را از کارگران سلب کرده است. بیشتر افزایش درآمد منعکس شده در آمارهای رسمی ناشی از افزایش دستمزدهای نجومی است که در گوشه‌های مجزای بازار کار – توسط متخصصان فناوری اطلاعات، وکلای شرکت‌ها، حسابداران و دوستان قدیمی ما، تاجران شهر، درخواست می‌شود.
تورم بریتانیا تقریباً به طور انحصاری نتیجه افزایش صورت‌حساب‌های سوخت و انرژی، همراه با افزایش هزینه‌های مواد غذایی به دلیل افزایش قیمت‌ها توسط سوپرمارکت‌ها برای بازیابی حاشیه‌های فشرده شده توسط رقابت در دهه گذشته است.
اندرو بیلی، رئیس بانک، که برای مدت طولانی منادی نرخ‌های بهره بالاتر بود، اکنون آهنگ متفاوتی می‌خواند، حتی پس از آنکه تعیین‌کننده‌های نرخ او در هفته گذشته، نرخ بهره پایه را برای چهارمین بار به 1 درصد افزایش دادند و از چند افزایش دیگر خبر دادند. او گفت که بریتانیا در آستانه ورود به یک “دوره بسیار دشوار” رشد پایین و تورم بالا بود که می تواند بیکاری بالاتری را به همراه داشته باشد.
ترس دوباره بانک مرکزی را فرا گرفته است. این بدان معناست که نرخ بهره احتمالاً روی 1.5٪ محدود می شود و ممکن است بیش از 1٪ افزایش ن یابد. کاهش در سال آینده امکان پذیر است.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
