همیلتون، امید و تاریخ سازی: مسیر پیشگام ویلی تی ریبز در فرمول 1 | فرمول یک

آویلی تی ریبز که همیشه صریح، همیشه سرگرم کننده است، هرگز مشت نکرده است. در آستانه گرندپری میامی، راننده سیاهپوست آمریکایی پیشگامانه، معمولاً در تحسین لوئیس همیلتون، که به عقیده او اساساً فرمول یک را تغییر داده است، ابراز علاقه می کند. او می‌گوید: «قبل از اینکه او را ملاقات کنم می‌دانستم که او دومین بار است. شما راننده دیگری را نخواهید دید که به اندازه لوئیس همیلتون در 200 سال آینده دست یابد.

ریبز جسور و با اعتماد به نفس است، مرد 67 ساله با اقتدار و شوخ طبعی صحبت می کند، لبخندی که هرگز از لبانش دور نیست و جایگاه خود را در تاریخ مسابقه به سختی به دست آورده است. ریبز اولین راننده سیاه پوستی بود که یک ماشین فرمول یک را آزمایش کرد، این کار را برای تیم برابهام برنی اکلستون در سال 1986 در استوریل انجام داد و اولین آمریکایی آفریقایی تبار بود که واجد شرایط شد و سپس در ایندی 500 در سال 1991 مسابقه داد.

او در طول یک حرفه طولانی بر نژادپرستی غلبه کرد که از آنچه او به عنوان «مخالفت، موانع و انکار بر اساس یک چیز: رنگ پوست من» توصیف می‌کند تا تهدید به مرگ غلبه کرد، اما با یک فحاشی بی‌باک با آن مواجه شد. او می گوید: «این می تواند روحیه بسیاری از مردم را تضعیف کند، من اینطور نبودم. “من عاشق مبارزه هستم. شخصیت می‌سازد و من می‌خواستم بجنگم تا دیگر نتوانم نفس بکشم.»

این آخر هفته در میامی، F1 در حال جشن گرفتن موفقیت جدید خود در ایالات متحده است. امسال برای اولین بار از سال 1984 دو مسابقه در کشور برگزار می شود، در سال آینده با اضافه شدن لاس وگاس به میامی و تگزاس سه مسابقه وجود دارد. ریبز خوشحال است که ورزشی که او از زمانی که پوشک پوشیده بود، بار دیگر در ایالات متحده رواج یافته است، اما معتقد است که بخش جدایی ناپذیر همیلتون در آن باید به رسمیت شناخته شود.

او می‌گوید: «زمانی که با محمدعلی صحبت می‌کردم، او به من گفت که همه مردم برای قهرمانی دور هم جمع می‌شوند، مهم نیست که تو چه رنگی باشی و لوئیس در آن لیگ محمدعلی حضور دارد. او در حال حاضر به اندازه علاقه همه مردم، به ویژه رنگین پوستانی که قبلاً چنین چیزی را نداشته اند، که هرگز نماینده ای شبیه آنها نداشته اند، در آن سطح است.

اکنون لوئیس همیلتون در این کشور یک نام بزرگ با آفریقایی-آمریکایی ها و رنگین پوستان است. او در سراسر جهان است اما در این کشور او مگا است. این ورزش اکنون او را گرفته است، او آن را باز کرده و توجه میلیون ها و میلیون ها رنگین پوست را در سراسر جهان جلب کرده است. این بهترین چیز برای فرمول یک است، در حال حاضر این یک ورزش کراس اوور با جذابیت کراس اوور است.

T مخفف Theodore است اما همیشه کوتاه است. وقتی نام او به قهرمان سابق جهان ماریو آندرتی برده می شود، مرد بزرگ بلافاصله با علاقه می گوید: “آه، ویلی تی”. ریبز اکنون نماینده تنوع و دربرگیری برای فرمول 1 است، ابتکاری که به طور موثر زمانی آغاز شد که همیلتون اصرار داشت که F1 باید به این مسائل رسیدگی کند، در حالی که او از جنبش Black Lives Matter دفاع می کرد. ریبز مشتاق بود که درگیر شود و متوجه بود که چقدر کار باید انجام شود.

او از زمانی که به اروپا آمد تا رویای خود را در سال 1975 دنبال کند تا سال 2001 در طیف گسترده ای از رشته ها از جمله IndyCar، Champ Car، Trans-Am، Nascar و Imsa مسابقه داده بود. او 17 پیروزی در سری Trans-Am به دست آورد، اما با عشق به F1 بزرگ شده بود، در میان گفتگوهای خانوادگی میز شام در کالیفرنیا درباره خوان مانوئل فانجیو، جیم کلارک و استرلینگ ماس.

ریبز که هنر خود را در بریتانیا یاد گرفت، در فرمول فورد در برندز هچ، با نایجل منسل، چرخ‌ها را شکست داد و هر دو راننده روی سکو به پایان رسیدند، تجربه‌ای که او با پوزخندی گسترده به یاد می‌آورد. او می‌گوید: «ما در طول مسابقه آن را به صدا درآوردیم، کاملاً بی‌رحمانه و سرگرم‌کننده اما تمیز بود. “بعد از مسابقه، پشت آن کامیون با تاج گل های خود دور پیست رفتیم، دست دادیم و من و نایجل هنوز هم امروز با هم دوست هستیم، من او را تا حد مرگ دوست دارم.”

او به یاد می آورد که چگونه استرلینگ ماس و جان سورتیز از او با آغوش باز به بریتانیا استقبال کردند، چگونه آنها فقط یک راننده سریع دیدند و او نمی خواست مسابقه اش او را تعریف کند. من خودم را یک راننده مسابقه می‌دانستم نه راننده‌ای با رنگ خاصی. من جیم کلارک یا گراهام هیل یا یوچن رینت یا هیچ یک از آن افراد را چیزی جز راننده های مسابقه نمی دانستم. من آنها را به عنوان رانندگان مسابقه سفید نمی دیدم، به آنها به عنوان رانندگان مسابقه بزرگ نگاه می کردم.

در سال 1986 این آزمایش با برابهام به درایو تبدیل نشد، اما ریبز از انجام یک ضربه خرسند بود. در ایندیاناپولیس در سال 1991، او در حالی که ماشین ضعیف خود را در مسابقات مقدماتی می‌کشاند تا در مسابقه شرکت کند، به شدت مورد تشویق قرار گرفت، و خوشحالی‌اش در حالی که در پیت‌لین می‌چرخید، دست‌هایش را بالا می‌برد. با این حال، در آخر هفته ای که ماشین شش تعویض موتور را جوید، مسابقه ناامیدکننده بود و ششمین مسابقه در دور پنجم مسابقه داد. او بدون دلسردی در سال 1993 به Brickyard بازگشت و این بار پرچم را در جایگاه بیست و یکم قرار داد.

او تأثیراتی را که دستاوردهایش در آن زمان خواهد داشت در نظر نمی گرفت، و آنها را تنها به عنوان بخشی از جاه طلبی خود برای تبدیل شدن به بهترین راننده می دانست. با این حال، میراث او به عنوان اولین راننده سیاه پوستی که این مراحل را انجام داد، همانطور که او اکنون اذعان می کند، حیاتی بود، به ویژه توسط همیلتون که او را به عنوان مهمان به مسابقات دعوت کرده است. او می‌گوید: «در سال 2012 در GP آمریکا با پدرش آنتونی صحبت کردم و او گفت: «من تو را دنبال کردم و تو یکی از دلایلی بودی که می‌خواستم لوئیس راننده F1 شود».

ریبز معتقد است که همیلتون کار الهام‌بخشی مشابهی انجام می‌دهد تا مطمئن شود فرمول 1 در ایالات متحده مخاطبانی برای آینده دارد، اما البته نگاهی منحصر به فرد از ویلی تی دارد.

“من لوئیس را بهترین سفیر برای تنوع و شمولیت و ویلی تی ریبز را به عنوان دومین سفیر برتر می بینم. ما ردیف اول را گرفتیم.» با خنده ای گسترده می گوید. اینکه لوئیس و ویلی تی شاسی بلندی با موتور F1 باشند، این بزرگترین چیزی است که برای ورزشی که در حال حاضر در آمریکا خواهید دید، F1 هرگز بزرگتر از این نبوده است.