احزاب چپ فرانسه بر سر اتحاد قانونگذاری توافق کردند

احزاب چپ فرانسه توافقی تاریخی برای ایجاد یک اتحادیه جدید در آستانه انتخابات پارلمانی ژوئن امضا کردند.

این توافق یک شبه با رأی داخلی حزب سوسیالیست به نفع پیوستن به حزب چپ افراطی La France Insoumise (LFI) همراه با حزب سبز و حزب کمونیست در یک ائتلاف تأیید شد.

چهار حزب چپ با هم در یک اتحادیه اکولوژیکی و اجتماعی خلق جدید مبارزه خواهند کرد و در انتخابات مجلس سفلی پارلمان در 12 و 19 ژوئن با نامزدهای مقابل یکدیگر رقابت نخواهند کرد.

آنها در تلاش برای مقابله با رئیس جمهور امانوئل مکرون، قصد دارند اکثریت کرسی ها را به دست آورند.

پل باکوت، استاد بازنشسته در ساینس پو لیون گفت: «نتیجه انتخابات قانونگذاری بسیار نامشخص است.

“آیا رای دهندگان اینسومیس (چپ افراطی) به نامزدهای سوسیالیست رای خواهند داد و بالعکس؟ آیا پویایی اتحادیه رای دهندگان بیشتری را بسیج خواهد کرد یا عدم حضور نامزدها از اجزای مختلف چپ منجر به ممتنع گسترده خواهد شد؟”

باکوت گفت که نتایج انتخابات ریاست جمهوری ممکن است برای احزاب قانونگذاری بسیار متفاوت باشد.

مذاکرات بین احزاب توسط ژان لوک ملانشون، نامزد LFI انجام شد که در دور اول انتخابات ریاست جمهوری در 10 آوریل سوم شد، فقط از مارین لوپن، نامزد راست افراطی که در دور دوم با مکرون روبرو شد.

سایر احزاب چپ کمتر از 5 درصد آرا را به دست آوردند و حزب سوسیالیست که قبلاً غالب بود کمتر از 2 درصد آرا را به دست آورد.

در حالی که ماکرون با 58 درصد آرا دوباره انتخاب شد، بسیاری از رای دهندگان چپ به یورونیوز گفتند که از سیاست های رئیس جمهور ناامید شده اند و با انتخاب دشواری بین رای دادن یا ممتنع در دور دوم مواجه شد.

LFI و سوسیالیست ها در توافقنامه خود در روز چهارشنبه گفتند که بعداً توسط حزب تأیید شد که آنها “اهداف برنامه ای مشترکی دارند که اساس یک برنامه مشترک دولتی متشکل از صدها پیشنهاد را تشکیل می دهد.”

اما این رای باعث ایجاد اختلاف در میان سوسیالیست ها، به ویژه در موضوع اروپا شده است.

حزب ادغام طرفدار اتحادیه اروپا با LFI نسبت به یورو شکاکتر موافقت کرد تا “به سیر لیبرالی و بهره وری اتحادیه اروپا پایان دهد و پروژه جدیدی را در خدمت محیط زیست و همبستگی بسازد.”

این توافق باعث شد که برنارد کازنوو نخست وزیر سابق از حزب خارج شود. در همین حال، مارتین اوبری، شهردار سوسیالیست لیل، علیرغم “احتمال زیاد” خود در مورد موضع در قبال اروپا، خواستار حمایت از توافق شد.

اوبری گفت: “رای دهندگان جناح چپ در دور اول انتخابات ریاست جمهوری امیدواری زیادی برای اتحاد و اتحاد ابراز کرده بودند. ما باید به این پیام گوش دهیم.”

برای باکو، تنها “راه حل های بد” برای سوسیالیست ها پس از امتیاز پایین تاریخی آنها در انتخابات ریاست جمهوری وجود داشت.

باکوت گفت: «اتحاد با (چپ افراطی) LFI اصولاً تعدادی از نامزدها، حوزه‌های انتخابیه و مقامات منتخب را تضمین می‌کند که به آن اجازه می‌دهد بودجه عمومی را حفظ کند.

اما این امر به قیمت “سازش های سنگین” و “تکثیرهای متعدد” احتمالی از حزب تمام می شود.

هدف حزب رئیس جمهور استقبال از اعضای سوسیالیست هایی است که از توافق ناراضی هستند.

اولیویه وران، وزیر بهداشت، که در سال 2016 از حزب سوسیالیست برای پیوستن به ماکرون استعفا داد، به اعضای ناامید حزب گفت که حزب آنها را ترک کرده است و از آنها خواست به رئیس جمهور بپیوندند.