بایدن در مورد بخشودگی بدهی دانشجویان جدی نیست. “آزمون میانگین” یک اشتباه است | دیوید سیروتا و اندرو پرز

دیدر انتخابات مقدماتی دموکرات‌ها در سال 2020، جاه‌طلبی شخصی پیت بوتیجج او را به مسموم کردن گفت‌وگو درباره آموزش در آمریکا سوق داد. پسر یک استاد دانشگاه خصوصی که ناامید از نقطه تضاد با رقبای خود بود، پخش شد تبلیغات ایده کالج بدون شهریه را به باد انتقاد می‌گیرد، زیرا می‌گوید که تحصیلات عالی را «حتی برای بچه‌های میلیونر رایگان» می‌کند.

خط حمله که از هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه سابق آمریکا به عاریت گرفته شده بود، بدبینی بود که به عنوان پوپولیسم در می آمد. این تلاشی برای محدود کردن مزایای مالی و سیاسی پیشنهادی برای رایگان کردن کالج بود. بدتر از آن، به عنوان یک موضع شجاعانه در برابر الیگارشی‌هایی که از کمپین بوتیجیگ حمایت مالی می‌کردند، پنهان شد، حتی اگر واقعاً اینطور نبود – تقریباً هیچ پسر ثروتمندی از کالج رایگان بهره نمی‌برد.

Buttigieg و کپی‌کنندگانی مانند Amy Klobuchar دروغ بزرگ‌تری را مطرح می‌کردند. نام آن را معضل آزمون ابزار بگذارید – این ایده که برنامه های اجتماعی نباید جهانی باشد، و در عوض باید فقط برای کسانی در دسترس باشد که کمتر از سطح درآمدی معینی هستند. این مفهومی است که وحدت ملی را از بین می‌برد و توسط کارشناسان ثروتمند و یک حزب دموکرات که درس‌های پیروزی‌های جهان‌شمول خود مانند امنیت اجتماعی، مدیکر و لایحه GI را کنار گذاشته است، به پیش می‌رود.

این هفته دولت بایدن یک صفحه از کتاب بوتیجیگ را پاره کرد. کاخ سفید فاش کرد که سرانجام در نظر دارد به وعده جو بایدن مبنی بر لغو برخی از بدهی های دانشجویی عمل کند – اما نه 50000 دلاری که دموکرات های کنگره به آن فشار آورده اند و فقط برای کسانی که زیر آستانه درآمد دارند.

رئیس‌جمهور در اجرای آزمایشی پیشنهاد کاهش بدهی دانشگاه، داستان‌های ساخته شده توسط رسانه‌ها را تقویت می‌کند که بخشودگی واقعی بدهی‌های دانشگاهی بیشتر به بچه‌های ثروتمند لیگ آیوی کمک می‌کند – حتی اگر داده‌های موسسه روزولت به طور قطع ثابت می‌کند که لغو بدهی دانش‌آموزان این امر را فراهم می‌کند. منافع بیشتر برای کسانی که منابع اقتصادی کمتری دارند و می تواند نقش مهمی در رسیدگی به شکاف ثروت نژادی و ایجاد طبقه متوسط ​​سیاه پوست داشته باشد.

همانطور که در این گزارش اشاره شده است: “افراد با پیشینه های ثروتمند (و والدین آنها) به ندرت از وام های دانشجویی برای پرداخت هزینه های کالج استفاده می کنند.”

اما با کنار گذاشتن اینکه چگونه گفتمان رسانه محور آن حقایق ناخوشایند را حذف می کند، آنچه در اینجا قابل توجه است، اصل اساسی است.

این جدیدترین بحث در مورد آزمایش ابزارها به دنبال تلاش بایدن و دموکرات های کنگره برای محدود کردن قابل توجه واجد شرایط بودن برای بررسی بقای کووید-19 و افزایش اعتبار مالیاتی کودکان است. روی هم رفته، این نشان می‌دهد که غیرت دموکرات‌ها برای آزمون ابزارها غیرعادی نیست – این یک ایدئولوژی عمیقاً مستحکم است که هم برای چشم‌انداز انتخاباتی حزب و هم برای قرارداد اجتماعی در حال خراب شدن کشور خطرناک است.

جذابیت سطحی آزمون دارایی آشکار است: این نوید را می دهد که از دادن پول عمومی بیشتر به افراد ثروتمندی که به آن نیاز ندارند، جلوگیری کند.

اما در عمل، آزمون معنی راهی برای گرفتن برنامه های ساده جهانی و پیچیده و غیرقابل دسترس کردن آنهاست. محاسبه سطوح درآمد دقیق و سپس اثبات آنها برای واجد شرایط بودن به معنای انبوهی از تشریفات اداری برای ذینفع بالقوه و بوروکراسی دولتی است که باید برای پردازش این اسناد ایجاد شود.

داده‌های کوپن غذا و برنامه‌های Medicaid نشان می‌دهد که چگونه آزمون‌های دارایی موانع زمانی و اداری بی‌رحمانه‌ای را برای مزایا ایجاد می‌کند که باعث کاهش پرداخت‌ها به جمعیت‌های واجد شرایط می‌شود. در مورد معافیت بدهی دانش‌آموزی با آزمون سرمایه، ممکن است این موانع به طور کامل خاتمه یابد مستثنی کردن بخش بزرگی از بدهکاران طبقه کارگر

این یک ویژگی است، نه یک اشکال – این یک هدف اعلام نشده آزمایشگران است. آنها می خواهند مزایای طبقه کارگر را محدود کنند، اما نمی پذیرند که این هدف آنهاست.

برنامه های جهانی مانند تامین اجتماعی و مدیکر همان چیزی بودند که زمانی به عنوان “جامعه” یا “تمدن” تعریف می کردیم. ممکن است آنها را به عنوان “حقوق” مورد تمسخر قرار دهند، اما دلیل اینکه آنها (تاکنون) برای مدت طولانی زنده مانده اند این است که جهانی بودن آنها باعث می شود آنها در ماموریت های خود بسیار موفق باشند و شیطان سازی آنها دشوارتر باشد. جهانی بودن آنها همچنین مانع از آن می‌شود که ریاضت‌طلبان دریافت‌کنندگان برنامه‌ها را دیگر و تحقیر کنند.

ابزارآزمایی این وحدت بالقوه را از بین می برد. ممکن است در ابتدا نظرسنجی خوبی داشته باشد، اما «حقوق‌ها» را تنها برای گروه‌های خاصی به برنامه‌های «رفاهی» پیچیده تبدیل می‌کند، که سپس آن برنامه‌ها را کمتر محبوب می‌کند و ذینفعان را برای فرصت‌طلبان سیاسی قربانی آسان می‌کند. به سخنان “ملکه رفاه” رونالد ریگان فکر کنید که دریافت کنندگان کوپن های غذای آزمایش شده را مورد تحقیر قرار می دهد.

اکنون مطمئناً، میلیاردرها واجد شرایط تأمین اجتماعی و مدیکر هستند، و فرزندان آنها واجد شرایط آموزش رایگان K-12 هستند – و این اشراف به این کمک نیاز ندارد. اما زمانی که آن برنامه‌ها ایجاد شد، ما پذیرفتیم که دسترسی افراد ثروتمند به آن برنامه‌ها همراه با دیگران بهای نسبتاً ناچیزی برای سادگی، جهانی‌گرایی و وحدت ملی همراه با آن است.

جای تعجب نیست که دموکرات‌ها برنامه‌های جهانی عامه پسند را با موفقیت‌آمیزترین دوران انتخاباتی در تاریخ حزب همزمان کردند.

به همان اندازه تعجب آور نیست: تغییر به پوپولیسم جعلی برای آزمون ابزار با افزایش نفرت مردم از تکنوکرات های لیبرال و حزب دموکرات تحت کنترل آنها همزمان شده است.

آنچه شگفت‌انگیز است این است که جمهوری‌خواهان ممکن است همه اینها را بهتر از دموکرات‌ها درک کنند.

به عنوان مثال، قانون مخارج امضا شده توسط دونالد ترامپ، کمک های مستقیم و غیرمستقیم را به مشاغل کوچک در طول همه گیری ارائه می کرد. رئیس جمهور سابق طرحی را برای پرداخت قبوض بیمارستانی برای بیماران مبتلا به کووید که تحت پوشش قرار نداشتند، تبلیغ کرد. برنامه ها به سختی کامل بودند، اما ساده، جهانی، نسبتاً موفق و بسیار محبوب بودند، زیرا آنها یک اصل قدرتمند را در بر می گرفتند: ساده، احمقانه نگه دارید.

وقتی نوبت به کاهش بدهی دانشجویان می‌رسد، شانس نادری برای دموکرات‌ها وجود دارد که سادگی را نیز بپذیرند – و از دور زدن جمهوری‌خواهان جلوگیری کنند.

به طور خاص، آنها می توانند از بحران بدهی دانشجویی استفاده کنند تا در نهایت به ریشه های جهانی خود بازگردند – و مجبور نیستند صرفه جویی کنند و فقط 10000 دلار کمک مالی ارائه کنند.

بایدن به سادگی می تواند یک نامه یک صفحه ای برای هر دانشجو وام گیرنده بفرستد و به آنها بگوید که بدهی دانشجویی فدرال آنها اکنون 0 دلار است.

بله، قانونگذاران جمهوری خواه سعی می کنند جلوی آن را بگیرند و کارشناسان ثروتمند این کار را انجام می دهند توئیت-گریه در مورد آن به یکدیگر.

اما در میان آن همه ناله و غش نخبگان، دموکرات‌ها نبردی را علیه سیستم غیراخلاقی بدهی‌های آموزش آغاز می‌کنند – و مستقیماً به 40 میلیون رای‌دهنده قبل از انتخابات میان‌دوره‌ای کمک می‌کنند.

این بسیار آسان و ساده است – به همین دلیل است که آنها آن را انجام نمی دهند.

• دیوید سیروتا ستون نویس آبان نیوز ایالات متحده و یک روزنامه نگار تحقیقی برنده جایزه است. او سردبیر Jacobin و بنیانگذار Lever است. او به عنوان سخنران کمپین ریاست جمهوری برنی سندرز خدمت کرد

• اندرو پرز سردبیر ارشد The Lever و یکی از بنیانگذاران مرکز سیاست دموکراتیک است.

• نسخه ای از این قطعه برای اولین بار در اهرم، یک رسانه خبری تحقیقی مورد حمایت خوانندگان منتشر شد