دیوید مویس وستهم را به جایی رسانده است اما شکست در تطبیق برای آنها گران تمام شد | لیگ اروپا

تیساعت داشت تیک تاک می کرد اینتراخت فرانکفورت، با دو گل در مجموع، راحت به نظر می رسید اما تسخیرناپذیر نبود. و حتی با داشتن 10 بازیکن، وستهم از مالکیت زیادی برخوردار بود و چهار بازیکن تعویضی باقی مانده بود تا به میدان برود. و بنابراین، با در خطر بودن یک فینال اروپایی و نزدیک شدن به اوج، جهان مشتاقانه منتظر حرکت بعدی دیوید مویس بود.

همانطور که مشخص شد، حرکت بعدی مویس حمله به یک پسر توپ و اخراج خود بود. خیلی نزدیک. حواشی این بازی و همه اینها. و اگرچه این تساوی احتمالاً تا زمانی که او در حال پایین آمدن از تونل بود، از بین رفته بود، رگ های خشمگین شقیقه هایش در نهایت فروکش کردند، جدایی سرمربی وستهام مانند پایانی عجیب و مناسب برای این نیمه نهایی بود، مرحله ای که در آغاز شد. شرق لندن در دسته‌ای از حباب‌ها و سرخوشی، و در کرانه‌های رودخانه مین در خفت و خواری به پایان رسید.

مناسب بود زیرا نشان می‌داد که تیم‌های ضعیف بوندسلیگا چقدر توانسته‌اند با سرهای وستهام به هم بریزند، آنها را مجبور به ترک منطقه امن خود کنند و آنها را به مکان‌های جدید و ترسناک ببرند. در میان سیلابی از سر و صدا، یک جریان مخفی تهدیدآمیز از خشونت هواداران و یکی از بزرگ‌ترین موقعیت‌های تاریخ باشگاه، وستهم یخ زد و تزلزل کرد و در نهایت تغییر کرد. مجبور به زندگی با عقل خود، برای یافتن راه حل های جدید در پرواز، برنامه B وجود نخواهد داشت: فقط یک طرح A تحلیل رفته و کمی خسته.

این در بازی اول هم درست بود که اینجا بود. روی کاغذ، وستهم بازیکنان و شجره نامه ای برای برتری داشت. اما با افزایش فشار، آنها کوچک شدند. دلایل این امر تا حدی فیزیکی، بخشی ذهنی و بخشی تاکتیکی است. تیمی که بر روی الگوهای ساده و به خوبی دریل شده کار می کرد – سوئیچ به وینگرها، توپ سریع به مایکل آنتونیو، ضربات ایستگاهی – وقتی این الگوها نتوانستند موقعیت هایی را ایجاد کنند، قادر به تطبیق نبودند. شجاعت لازم برای پخش توپ از طریق پرس آینتراخت – پرس خشن و سازمان یافته، مسلماً – به وضوح وجود نداشت.

اینکه چه مقدار از این می تواند به پای مویس گذاشته شود، محل بحث است. مطمئناً انتقاد بیش از حد نسبت به سبک و سیستمی که شاید پایدارترین دوره موفقیتی را که وستهم در این قرن داشته است به همراه داشته باشد، خشن است. مویز بال در اینجا شکست خورد. اما همچنین، مویزبال آنها را در وهله اول به اینجا رساند. برعکس، تصور اصلی این بود که یک تیم و یک مربی در حال حاضر با حداکثر پتانسیل خود عمل می کنند، که – صادقانه بگویم – می توانند از کمی کمک استفاده کنند.

می توان استدلال کرد که سعید بنراهما و آندری یارمولنکو می توانستند کمی زودتر از روی نیمکت معرفی شوند. اما واقعاً مشکل گسترده‌تر اینجا مشکلی است که برای اکثر هواداران وستهم برای ماه‌ها آشکار بوده است: نبود یک گلزن قابل اعتماد، زوایای مختلف، گزینه‌های مختلف. آنتونیو در چند فصل گذشته یک نیروی درخشان و بالستیک در خط حمله بوده است. توماس سوچک و جارود بوون در برخی مواقع به شکلی بازی ساز پیشرفت کرده اند. اما واقعاً آنتونیو به کمک تمام وقت نیاز دارد: کسی که او را به چالش بکشد، فضایی برای او ایجاد کند، به او استراحت بدهد.

همچنین می‌توانید برای کارت قرمز اولیه‌اش، شاید لحظه تعیین‌کننده در کل بازی، انگشتتان را به سمت آرون کرسول بگیرید. اما در واقع این یک اشتباه قضاوتی بود که ناشی از عدم اعتماد به نفس اولیه بود، با ینس پتر هاوج دست و پنجه نرم می‌کرد، زیرا او نمی‌توانست مطمئن باشد که دوئل را با ابزارهای قانونی برنده شده است. (و چرا در وهله اول یک دفاع چپ 5 فوتی 7 اینچی برای دفاع از یک دفاع هوایی روی یک رها می‌شود؟) این عدم اعتماد به وستهم در تمام این تساوی آلوده شد، و همچنین نشان‌دهنده یک موضوع گسترده‌تر است.

وضعیت مالی ثابت است. تیم قوی و خوبی است. تصاحب پول کلانی در راه است، استادیوم بزرگی که پس از شش سال بالاخره احساس می‌کند خانه‌ای است. و بنابراین واقعاً مسئله در اینجا یک موضوع عصبی است. با سرمایه گذاری شجاعانه تر در دو پنجره اخیر، وستهام ممکن است برای چهار تیم برتر و در یک فینال اروپایی چالش برانگیز باشد. آیا مالکان و تصمیم گیران باشگاه برای برداشتن گام بعدی جدی هستند؟ یا آیا آنها همچنان به وسواس در مورد ارزش، ساده سازی، مشت زدن بالاتر از وزن خود ادامه می دهند؟ چه در مورد اضافه كردن مقداری وزن

پیشرفت تحت رهبری مویس محسوس بوده است. این کمپین اروپایی خاطرات غیرقابل مقاومتی را برای هواداران وستهام و تجربه ارزشمندی را برای بازیکنان آنها فراهم کرده است. به همین ترتیب، آنها در حال حاضر شروع به لغزش در جدول لیگ برتر کرده اند و در خطر از دست دادن اروپا در فصل آینده هستند. دکلان رایس ممکن است در تابستان تعطیل شود. پس برنامه چیه؟ ایده بزرگ چیست؟ حرکت بعدی چیست؟

برای آینتراخت، این یک شب فراموش نشدنی بود: جشنی از نوارهای سیاه و سفید، پرچم ها و شراره ها، سر و صدایی که هرگز فروکش نکرد و موجی از احساسات که در تهاجم وحشیانه به زمین در تمام وقت به اوج خود رسید. اولین فینال اروپایی از سال 1980 در انتظار است. آنها لحظه خود را غنیمت شمردند. باید دید وستهام هرگز جسارت تصاحب وستهام را خواهد داشت یا خیر.