دیمیتری بیول در سایه کانلو و پوتین منتظر لحظه بزرگ خود است | بوکس

تیدر این هفته مواقعی بود که دیمیتری بیول، قهرمان بی‌باک و برجسته سبک وزن WBA جهان، در لاس‌وگاس به چهره‌ای ارواح تبدیل شد. سائول “کانلو” آلوارز، رقیب او در شنبه شب، بر بوکس مسلط است و بنابراین زندگی لایه ای و پیچیده بیول نادیده گرفته شده است.

این بازیکن 31 ساله روسی از نظر بسیاری به عنوان حریف بعدی برای شاهنشاهی مکزیکی شناخته می شود. کانلو، قهرمان بلامنازع سوپرمیان وزن جهان، در حال جهش به وزن سبک وزن است تا احتمالاً بیوول را قبل از بازگشت به کلاس وزنی معمولی خود در سپتامبر برای رویارویی با رقیب سرسخت خود گنادی گولووکین، اعزام کند.

در همین حال، بیول، بی‌صدا در سایه‌ها منتظر می‌ماند. از او عمدتاً در مورد افکارش در مورد کانلو و خیلی کمتر در مورد جنگ در اوکراین و اینکه چه احساسی دارد یک روسی در حال جنگیدن در آمریکا در زمانی که یورش کشورش جان میلیون ها نفر را ویران کرده است، سؤال می شود. اما، در یک مکالمه طولانی و گهگاه پر از تنش، داستان واقعی بیول آشکار می شود.

او با ناراحتی می گوید: «مادر و پدرم در کشور بزرگ اتحاد جماهیر شوروی به دنیا آمدند. اما پدرم واقعاً در مولداوی به دنیا آمد و تا 10 سالگی فقط مولداوی صحبت می کرد. مادرم [who is of Korean descent] در قزاقستان به دنیا آمد. سپس خانواده او به قرقیزستان نقل مکان کردند. یک روز وقتی فارغ التحصیل شدند، در روسیه همدیگر را دیدند. آنها ازدواج کردند و به خانه مادرم در قرقیزستان نقل مکان کردند. من در قرقیزستان به دنیا آمدم و 11 سال در آنجا زندگی کردم.

آنها در خانه به زبان روسی صحبت می کردند، اما بیوول بیشترین علاقه را با قرقیزستان داشت. «این کشور بزرگی است. این کشور ثروتمندی نیست، اما مردم بزرگ، مردم خوبی دارد. این سرزمین مادری من است. بسیاری از زندگی من بعد از آن در روسیه بود، اما من عاشق قرقیزستان هستم. من فرهنگ را دوست دارم و با روسیه متفاوت است. قرقیزستان یک کشور مسلمان است و من دوستان مسلمان زیادی دارم.

بیوول در قرقیزستان عاشق بوکس شد – پس از اینکه علاقه اش به ورزش های رزمی جرقه زده شد، با پوزخند می گوید: «فیلم های جکی چان. او قلب بزرگ و مهارت های مبارزه خوبی دارد. یادم می آید که او هرگز در فیلم هایش کسی را نکشت. او فقط خنده دار بود.»

وقتی به روسیه می رویم جایی برای تفریح ​​نیست. من از بیول می پرسم وقتی ولادیمیر پوتین در 24 فوریه حمله خود را آغاز کرد، به عنوان یک شهروند روسیه چه احساسی داشت. وقتی در مورد جنگ شنیدم، حتی اگر در ویتنام یا عراق باشد، برای من ناراحت کننده است. ما مردم هستیم. ما باید دنیای بهتری برای همه مان بسازیم. البته غم انگیز است.»

موضع بیول این است که سیاست و ورزش با هم ترکیب نمی شوند. و با این حال حتی ورزش نیز نمی تواند از این درگیری فرار کند. تیم های روسی از حضور در مسابقات محروم شده اند و ورزشکاران روسی از شرکت در رشته ورزشی انتخابی خود منع شده اند. با این حال، بوکس تصمیم گرفته است که به این موضوع فراتر از این که سرود روسیه شنبه شب در رینگ پخش نخواهد شد، توجه نکند. آیا بیول آسوده است یا ناامید؟

«همه ما باید به این که اهل کجا هستیم افتخار کنیم. فرقی نمی کند از قرقیزستان، مولداوی، آفریقا، انگلیس باشد. می فهمم چرا اینجا بدون پرچم هستم. مشکلی نیست من یک ورزشکار هستم من روی مبارزه متمرکز هستم.»

دیدگاه او در مورد جنگ چیست؟ بیول با ناهنجاری می گوید: «من از سیاست اطلاعی ندارم. من در ورزش هستم بنابراین درباره ویروس کرونا یا سیاست نمی دانم. بیشتر طرفداران بوکس فقط می خواهند وزن سبک وزن را ببینند [champion] در برابر پادشاه پوند به پوند.»

وقتی اشاره می شود که ولادیمیر کلیچکو، قهرمان اسبق سنگین وزن جهان، خواستار لغو مبارزه اش با کانلو شده است، بیول شانه هایش را بالا می اندازد. او سیاسی است. او مجبور نیست تماشا کند.»

برادر ولادیمیر، ویتالی، شهردار کیف است. این نشان از احترامی است که بوکسورها هنوز در اروپای شرقی از آن برخوردارند. آیا او با پوتین ملاقات کرده است؟ زمانی که در سال 2013 ورزشکارانی را به مسابقات جهانی دعوت کرد، او را یک بار ملاقات کردم.

آیا او با پوتین صحبت کرد؟ «نه. نه. ما تعداد زیادی آنجا بودیم.»

بیول همانقدر که ترجیح می‌دهد از جنگ اجتناب کند، اعتراف می‌کند که پدرش معمولاً از سنت پترزبورگ پرواز می‌کرد تا از او در وگاس حمایت کند. اما او نتوانسته از مقامات ایالات متحده ویزا بگیرد. او در مورد والدین و همسرش می گوید: «هر بار نگران من هستند و این یک دعوای خطرناک است. اما آنها می‌دانند که من عاشق بوکس هستم. این به خانواده ام کمک می کند و خوشحالم که بوکس به من کمک می کند تا پتانسیل هایم را درک کنم.”

با این حال، بوکس یک تجارت بسیار خطرناک است و بیوول وقتی به یاد مرگ ماکسیم داداشف، وزن سبک وزن روسی می‌افتد که در جولای 2019 پس از آسیب‌دیدگی مغزی در مبارزه‌اش در آمریکا مقابل سوبریل ماتیاس جان خود را از دست داد، حرکت می‌کند.

بیول می گوید: «ماکسیم دوست من بود. او را از سال 2003 می‌شناختم. ما با هم بوکس می‌کردیم و تمرین می‌کردیم و زمان زیادی را در مسابقات سپری می‌کردیم، زیرا در یک تیم سن پترزبورگ بودیم. او پسر بامزه ای بود که همیشه سخت می جنگید. وقتی من به لس آنجلس آمدم، به عنوان یک حرفه ای، گاهی همدیگر را می بینیم. می دانستم خانواده او و همسرش اکنون در کنار من زندگی می کنند [in St Petersburg]. ما همسر و پسرش را به خانه‌مان دعوت می‌کنیم – مثل زمانی که بچه‌های من تولد دارند.»

الیزاوتا، همسر ماکسیم، چگونه کنار می آید؟ بیول سرش را تکان می دهد. یک سال بعد از تراژدی او هر روز گریه می کرد. سخت است.”

آیا مرگ او باعث شد بیول به آینده خود در بوکس فکر کند؟ “البته. در تمرینات خیلی به دفاع فکر می کردم. خطرناکه. همه مربیانم گفتند: “بهتر است اگر مشت صفر بزنید و [land] یک مشت.»

وقتی او در خانه در سنت پترزبورگ نیست، بیول در کالیفرنیا تمرین می کند. زمانی که تعطیلات آخر هفته برای استراحت دارم، دوست دارم در ساحل قدم بزنم، کمی کوزادیلا تهیه کنم، به موزه بروم. من متخصص هنر نیستم اما گاهی اوقات دوست دارم در موزه های هنری وقت بگذرانم.

بیول با خجالت لبخند می زند. او می داند که یک متخصص واقعی در رینگ است – حتی اگر برخی شک داشته باشند که در لاس وگاس تصمیمی علیه کانلو خواهد گرفت. من مشتاقانه منتظر شنبه شب هستم و هرگز به داوران فکر نمی کنم. من نمی گویم: اوه، من در وگاس هستم، علیه کانلو، همه چیز علیه من. نه.”

سایه کانلو و پوتین در سراسر این مسابقه گسترده است، اما بیول مردی شایسته و مبارز بسیار خوبی است. او قبلاً با لبخند و دست دادن می گوید: “فقط باید بهترین نسخه خودم باشم تا بتوانم برنده شوم.”

Bivol v Álvarez در DAZN در بریتانیا و در DAZN پرداخت به ازای هر نمایش در ایالات متحده است.