به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
مجموعهای از غل و زنجیرهای فرفورژه مچ پا که برای مهار افراد زیر عرشه در حین انتقال آنها از آفریقا به بردگی استفاده میشد، در اتاقی از مجسمههای زیبا در گالری هنری واکر در لیورپول به نمایش گذاشته شد.
این غل ها در نزدیکی پرتره های حجاری شده خانواده سندباخ قرار گرفته اند که در قرن نوزدهم توسط جان گیبسون، مجسمه ساز برجسته لیورپول ساخته شده است. اعضای خانواده بخشی از سلسله سندباخ، تین و کو بودند که ثروت زیادی را در تجارت افراد برده و محصولات آنها از جمله شکر، رم، ملاس، الوار و قهوه به دست آوردند.
نمایش غل و زنجیر در همان اتاق هنر پس از پروژه ای تحت رهبری جامعه برای کاوش، مقابله و افشای پیوندهای بین برده داری و هنر انجام می شود. این پروژه به رهبری گروهی از جوانان به حاشیه رانده شده در لیورپول، «به حذف تاریخ استعمار در نمایش مجسمههای واکر» پرداخت.
الکس پترسوندستیار متصدی هنرهای زیبا در موزههای ملی لیورپول، گفت که این پروژه حقیقت ناخوشایندی را در مورد آثار هنری بیان میکند – چه کسی آنها را سفارش داده است و از کجا پول برای پرداخت هزینه آنها آمده است. او گفت: «در گذشته، این تاریخها نادیده گرفته شده، نادیده گرفته شده یا عمداً از دید عموم حذف شدهاند. این بدان معناست که ما فقط یک طرف ماجرا را گفتهایم.»
پترسون گفت که او چیزهای زیادی از گروه یاد گرفته است «و من بسیار سپاسگزارم که بخشی از گفتگوهای آنها بودم، که گاهی برای آنها بسیار شخصی و چالش برانگیز بود. من به صورت فردی و با هم، انگیزه آنها، توانایی آنها در تفکر خارج از چارچوب، و به چالش کشیدن نهادها و سلسله مراتبی که در درون آنها وجود دارد را تحسین می کنم.
این غل و زنجیر از مجموعه موزه بین المللی برده داری لیورپول آمده است. آنها نوعی هستند که در طول به اصطلاح “گذرگاه میانی” تجارت برده اقیانوس اطلس برای مهار مردم آفریقا در زیر عرشه در انبار کشتی استفاده می شود.
واکر گفت که تصمیم به نمایش آنها در کنار مجسمهها «برای نشان دادن این بود که بردهداری تنها در تاریخ و در داخل دیوارهای موزه بینالمللی بردهداری وجود ندارد، بلکه میراث آن هنوز در خیابانها، ساختمانها و در ما وجود دارد. فرهنگ امروز ما.»
اعضای خانواده سندباخ شامل بازرگانان، سیاستمداران، روحانیون و نیکوکاران بودند و از بازیگران اصلی توسعه لیورپول بودند. آنها عمدتاً از طریق تجارت برده به طرز سرگیجهآوری ثروتمند شدند. پس از لغو برده داری در سال 1833، به این خانواده مطالبات قابل توجهی برای غرامت داده شد.
گروه راهبری پروژه با هنرمندان و مورخانی از جمله مالک النصیر، شاعری که مطالعات دکترا، پیوندهای اجدادی او را به طور قابل توجهی، هم با شرکت ساندباخ تین و هم آفریقاییهایی که به بردگی گرفتهاند، بررسی میکنند، کار کردند.
گروه راهبری گفت که امیدوار است کارش کاتالیزوری برای تغییرات گسترده تر باشد و سایر موسسات آثار هنری را با پیوندهای استعماری مجدداً متن کنند.
Gavin Odhiambo Okello-Davies، یکی از اعضای گروه راهبری، گفت: «این یک پروژه انقلابی است که شایسته توجه جهانیان است. ما مسیری را برای بسیاری از نسل های آینده PGM (مردم اکثریت جهانی) هموار کرده ایم. ما به عنوان یک جامعه ملی و بین المللی چیزهای زیادی برای کشف داریم.”
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.