آخرین معجزه رئال مادرید حکایت ۸۸ ثانیه ای و یک ویدیوی آنچلوتی است | رئال مادرید

«تیکارلو آنچلوتی گفت: اتفاقاتی افتاده است که هیچ کس نمی تواند تصورش را بکند، اما ممکن است قبلاً آن را شنیده باشید. شاید شما هم چیزی شبیه به این دیده باشید: آخرین بار، برای شروع. و زمان قبل از آن. بازیکنان رئال مادرید مطمئناً همان روز صبح داشتند. در پایان یک شب دیگر که آنقدر مضحک بود که در میانه جنون بازی هنوز ادامه دارد و تساوی هنوز برنده نشده بود، مارسلو سرمربی خود را گرفت و در واقع شروع به خندیدن کرد، آنچلوتی اعتراف کرد که او فیلمی را به تیم نشان داده است که هشت تیم مادرید را نشان می دهد. هشت! – بازگشت ها و این فقط در این فصل است.

در پایان به آنها گفت که یک نفر گم شده است.

بهترین از همه. 39 ثانیه باقی مانده بود و رئال مادرید باید دو بار گل می زد وگرنه آنها بیرون می آمدند، در دروازه فینال متوقف می شدند و شانس آنها در نهایت تمام می شود. هشتاد و هشت ثانیه بعد آنها این کار را کردند، جنون جمعی همه را گرفت. یک جورهایی وقت اضافه گذاشته بودند. به زودی، آنها برنده ای را داشتند که تا آن زمان می دانستید که آنها خواهند داشت. به گوشه بالای صفحه خود نگاه کنید. 89:20 RMA 0 – 1 MCI (3-5) را نشان داده بود. دوباره نگاه کنید و نشان داد: 94.13 RMA 3 – 1 MCI (6-5). و چند ثانیه طول کشید تا امتیاز به روز شود.

“باورنکردنی، اینطور نیست؟” کازمیرو پس از آن گفت.

این یک کلمه برای آن است، بله. و یک کلمه تمام چیزی بود که تیبو کورتوا داشت، یا همینطور او گفت: “مادرید”، وقتی از او پرسیده شد که آیا می تواند آن را توضیح دهد، پاسخ داد. اکثراً نمی توانستند. آنچلوتی شانه بالا انداخت و لبخند زد. او گفت: “عظمت این باشگاه. کروس این تیم را یک “شوخی” توصیف کرد. رودریگو گفت: “ما مرده بودیم… و بعد اتفاقی افتاد.”

اتفاقی که افتاد مضحک‌ترین رستاخیز آن‌ها بود: حتی غیرقابل قبول‌تر، حاشیه‌ها ظریف‌تر، مسابقه با ساعت دیوانه‌کننده‌تر، مثل این‌که آن‌ها دوباره آن ویدیو را فقط با سرعت به جلو تماشا می‌کردند، همه چیز در حال چشمک زدن بود. و زمانی که به میان آمد، چیزی در آن ایده وجود داشت: تأثیر این، آغاز نیز، فقط در مورد آنچه در چهارشنبه اتفاق افتاد نبود، بلکه آنچه در آن شب‌های دیگر رخ داده بود، بود. این آخرین مورد در اوج بازگشت بود که هر کدام از آخرین معجزه ها تغذیه می کرد. اوج باورنکردنی ترین دویدن به فینال جام ملت های اروپا، لایه به لایه.

امیلیو بوتراگوئنو پس از آن گفت: «یکی از این روزها قلب من خواهد ایستاد. جبهه مارکا خواستار این شد که خداوند از بهشت ​​فرود آید تا این را توضیح دهد. تیتر AS منتشر شد: «ماوراء الطبیعه عادی شده است. آنچلوتی با ارائه این ایده، پذیرفت: “اتفاق عجیبی رخ داده است.” یه چیز آشنا هم روز گراند هاگ، داستان بی پایان. Ctrl C، ctrl V. آنها این کار را برای پاریسن ژرمن انجام داده بودند. آنها این کار را با چلسی انجام داده بودند. و حالا آنها این کار را با منچسترسیتی انجام داده بودند. قهرمانان فرانسه، اروپا و انگلیس همگی در برنابئو حذف شدند. فقط از آنها نخواهید که چگونه کار کنند. این فقط کاری است که آنها انجام می دهند.

آنها قهرمان ایتالیا را هم شکست داده بودند. فصل جاری، رقابت‌های مادریدی در لیگ قهرمانان اروپا با پیروزی دقیقه 89 مقابل اینترناسیونال آغاز شد. در بازی بعدی آنها توسط کلانتری تیم مولداوی شکست خوردند که منبع میلیون ها مم بود. شوت، اما دوباره بالا و حالا در فینال، مثل این. اینجوری بهتره به روش خودشون این باشگاهی است که جام اروپا را مقابل اتلتیکو با گل تساوی دقیقه 93 نجات داد، که افسانه ای ساخت، هویتی پیرامون بازگشت ها، تاریخ دعوت شده به بازی. تیمی که غیرممکن ها را اجتناب ناپذیر کرده است و هرج و مرج را در آغوش گرفته است.

که لزوما درک آن را آسان نمی کند. یا برای تحلیل. اما گاهی اوقات بهتر است همه افراد دیگر نیز از هرج و مرج استقبال کنند. سعی نکنید آن را دریافت کنید یا توضیح دهید. زمانی برای تجزیه و تحلیل، برای شکستن همه چیز، تلاش برای درک آن وجود خواهد داشت. برای نتیجه گیری جامع نیز. این زمانی بود برای زندگی کردن، تعجب در جنون، جهنم خونین فوتبال.

در مقابل پاری سن ژرمن آنها از 1-0، 2-0 در مجموع 3-2 به پیروزی رسیدند، یک راه برگشت و دو گل در یک دقیقه، سه گل در ربع ساعت به ثمر رساندند. در مقابل چلسی، آنها از 3-0 در شب، 4-3 در مجموع، 10 دقیقه مانده به 5-4 در مجموع شکست خوردند. خیلی عجیب بود که حتی ایستاده بودند، اما این تیمی است که باید صد بار بکشی. اگر نه، بدانید که آنها به دنبال شما می آیند.

ممکن است دلیلی وجود داشته باشد که بگوییم از 12 نیمه زمان معمول مقابل پاری سن ژرمن، چلسی و سیتی، مادرید تنها در یک بازی – نیمه اول در لندن – تیم بهتری بود، اما آنها تنها هستند.

در پاریس، پاری سن ژرمن 23 شوت، مادرید سه شوت زده بود. 8-0 در ضربات به سمت دروازه بود، اما تنها 1-0 در جدول امتیازات. در مادرید، کیلیان امباپه سه بار توپ را وارد دروازه کرد، دو بار از بازی خارج شد، و مکان برای شکست شکست خورده بود، اولین سوت ها ظاهر شد، قبل از اینکه دیوید آلابا و ادر میلیتائو در یک تکل شیرجه بزنند و جانلوئیجی دوناروما را با یک تکل وارد کنند. خطای وحشتناک همه چیز را شعله ور کرد. در مقابل چلسی، آنها در برنابئو با 28 شوت روبرو شده بودند. حتی در استمفورد بریج آنها با 20 شوت روبرو شده بودند، موقعیت های واضحی که توسط چلسی هدر رفت. خطای ادوارد مندی گل سوم را برای آنها رقم زد.

در منچستر رئال مادرید با 16 شوت روبرو شد. آنها 4-3 مغلوب شدند، اما با توجه به اینکه چقدر از آنها پیشی گرفته بودند، تقریباً به عنوان یک پیروزی جشن گرفتند، زیرا می دانستند که تفاوت می توانست بسیار بیشتر باشد. به ندرت سیتی می تواند این احساس را داشته باشد که در یک بازی که برنده شده است، شکست خورده است. آنها می دانست. مادرید هنوز آنجا بود. اما سپس سیتی در برنابئو گل زد. پپ گواردیولا گفت: “ما خیلی نزدیک بودیم” و آنها واقعاً بودند. در آخرین دقیقه، مادرید به دو نفر نیاز داشت. در آن زمان، گل دوم برای سیتی نزدیکتر از گل اول برای مادرید بود.

بیرون، دوربین های تلویزیونی با احمق ترین فرد روی کره زمین مصاحبه کردند. یکی از هواداران مادریدی که تصمیم داشت زودتر برود، صدای غرش را در حین صحبت کردن از داخل شنید. “ما برگشتیم، ما برگشتیم!” فریاد زد و در حال جشن گرفتن بود. چیزی در مورد آن «ما» وجود دارد که در گلو گیر کرده است. او تنها نبود، برخی از هواداران برگشتند و سعی کردند به داخل برگردند. آیا آنها چیزی یاد نگرفته بودند؟ آیا آنها این تیمی که طرفدار آن هستند را نمی شناسند؟ معلومه که برگشتی احمق

سیتی از 1:32 در بازی رفت تا 90:50 در بازی دوم پیش بود. درک آن سخت بود، اما این سرنوشتی بود که همه پیش بینی می کردند. جز اینکه کار به جایی رسیده بود که حتی مؤمنان هم برایشان مشکل بود. این فراتر از مادرید بود. وقتی شوت جک گریلیش درست از کنار تیرک عبور کرد، واقعاً این احساس اهمیت نداشت.

اوه ایمان کمی. اوه مهم بود همانطور که معلوم شد همه چیز بود. گل میخ های کورتوا آن را کاملا منحرف کرده بود. چکمه نیست: الف گل میخ، معیاری برای اینکه چقدر حاشیه خوب بود، یک نجات باورنکردنی دیگر که آنها را زنده نگه داشت. فرلند مندی از خط خارج شد، عکس ثابت آن پرتره ای از نوعی مداخله الهی است. فقط این نبود که او به آنجا رسید، بلکه فیل فودن، چند سانتی متر دورتر از خط، توپ در واقع او را لمس کرد، نتوانست. دقیقه 87 بود و این یک معجزه بود، اما حالا یک معجزه بزرگتر در راه بود.

سرمربی سیتی گفت: “آن احساسی که گاهی در فوتبال رخ می دهد، در تاریخ اتفاق افتاده است، زمانی که شما رهبری می کنید اما تحت تسلط هستید: این برای ما اتفاق نیفتاد.” ما احساس نمی‌کردیم تحت محاصره هستیم. و سپس آنها هدف را پیدا کردند. سپس یک دقیقه بعد، آنها دیگری را پیدا کردند. آنها این کار را بارها در تاریخ خود انجام داده اند، بنابراین ممکن است برای ما اتفاق بیفتد.

وقتی اولین وارد شد، 70000 نفر دست دراز کردند و ایمان را لمس کردند. این در واقع می تواند اتفاق بیفتد. ممکن است اتفاق بیفتد؟ اتفاق می افتد. همه آن زمان‌های دیگر، تمام آن داستان‌ها، احتمال آن را بیشتر می‌کرد: این چیزی است که خود ماندگار است، هویتی است که برای زندگی کردن ساخته شده است، تاریخی برای تقلید، و هر دو تیم آن را احساس می‌کنند. کورتوا گفت: “آنها می دانند که هر چیزی ممکن است در اینجا اتفاق بیفتد.”

به وضوح اشتباه سیتی زیاد نبود – اگرچه شروع مجدد سریع و بازگرداندن توپ به مادرید برای زدن گل دوم 88 ثانیه پس از گل اول خطای وحشتناکی بود – اما آنها نتوانستند مقاومت کنند. چیزی عرفانی در بازی وجود داشت. یک سرنوشت، یک مقدار نیرو، یعنی هر چه بیشتر با آن بجنگی، اجتناب ناپذیرتر می شود. یا شاید ساده تر از این باشد: چیزهایی اتفاق می افتد.

خورخه والدانو گفت: “جادو شروع به پوشاندن آن نمی کند.” والورده آن را “یک شب دیوانه وار دیگر” خواند. رودریگو پیشنهاد کرد: «فکر می‌کنم خدا به من نگاه کرد و گفت: «امروز روز توست». آنچلوتی گفت: “هیچ کس، هیچ کس فکر نمی کرد که ما در فینال بازی کنیم و ما آنجا هستیم.” بوتراگوئنو گفت: “در جعبه مدیران، مردم می‌گفتند باورنکردنی است و شما می‌گویید: “آره، اما ما رئال مادرید هستیم و بارها این اتفاق افتاده است.” بازیکنان می‌دانستند: آنها ویدئویی را دیده بودند که این را ثابت می‌کرد.