زمانی که یووه اینتر را در بزرگترین فینال سری آ در تاریخ به قهرمانی رساند | سری آ

تیاینجا در تاریخ 124 ساله سری آ، جذابیت و درام فراوان بوده است، اما هیچ روزی به اندازه 5 می 2002 تولید نشد. روز با رقابت سه تیم برای عنوان قهرمانی آغاز شد و در انتهای جدول، چهار تیم تلاش می کنند تا جایگاه خود را در لیگی که بدون شک بهترین لیگ جهان بود حفظ کنند.

هنگامی که خورشید در آن صبح طلوع کرد، اینتر – که توسط هکتور کوپر مدیریت می شد و رونالدو، کریستین ویری و کلارنس سیدورف را در ترکیب خود داشت – با 69 امتیاز در صدر جدول قرار گرفت. مالک باشگاه، ماسیمو موراتی، از سال 1995، دو بار رکورد نقل و انتقالات جهان را شکسته بود، اما سرمایه گذاری هنگفت او هنوز نتوانسته بود برای باشگاه قهرمان لیگ شود. اینتر کهکشانی از ستاره ها داشت و از اواخر مارس در صدر جدول قرار داشت. وظیفه آنها در روز پایانی ساده بود: لاتزیو را در ورزشگاه المپیکو شکست دهند و اسکودتو از آن آنها شود. اما هنوز یک مسابقه قهرمانی سه جانبه واقعی در بازی وجود داشت.

یوونتوس که تابستان قبل زین الدین زیدان را به رئال مادرید فروخته بود، اما همچنان همکاری هولناک داوید ترزگه و الساندرو دل پیرو را داشت، با 68 امتیاز در رده دوم قرار گرفت. آنها در روز پایانی مبارزات انتخاباتی به اودینزه سفر خواهند کرد. و رم مدافع قهرمانی فابیو کاپلو که در تمام فصل فقط دو بازی لیگ را باخته بود با 67 امتیاز در رده سوم جدول قرار گرفت. آنها در روز پایانی به استادیوم دل آلپی رفتند تا به مصاف تورینو بروند.

نام‌های بزرگ فقط برای مسابقه عنوان محفوظ نبودند. برشا با وجود اینکه روبرتو باجو، پپ گواردیولا و لوکا تونی را در ترکیب خود داشت، روزی را با دو امتیاز کمتر از امنیت آغاز کرد. درست بالاتر از آنها در 39 امتیاز Piacenza بود که یکی از داستان های فصل را تولید کرده است. داریو هوبنر مهاجم 35 ساله آنها در رقابت برای کفش طلا که در روز آخر برگزار شد، تنها یک گل از ترزگه عقب بود.

یوونتوس که به نظر می‌رسید در پیراهن‌های تمام مشکی‌اش قصد کسب‌وکار دارد، اولین حرکت را در رقابت قهرمانی انجام داد. آنها تنها پس از دو دقیقه در اودینزه یک بر صفر پیش افتادند. آنتونیو کونته از سمت راست شکست خورد و یک سانتر عالی را به ترزگه رساند که به راحتی به گوشه پایینی رفت. استادیوم فریولی که قبلاً پر سر و صدا بود – که مملو از هواداران مسافرتی بود که تابلوهایی با عنوان “JUVE” در دست داشتند – تقریباً بلند شد. گل ترزگه، یووه را بالاتر از اینتر به صدر لیگ رساند و او را نیز با دو گل در رقابت برای کاپوکانونییر پیش انداخت.

شروع فوق العاده ای برای یووه بود و وقتی ترزگه در دقیقه 11 تبدیل به سرویس دهنده شد، اوضاع حتی بهتر شد. پاس فوق‌العاده وزن او در کراس‌فیلد، دل پیرو را راه‌اندازی کرد. یازده دقیقه گذشته بود و یوونتوس 2-0 پیش بود و در مسیر کسب عنوان قهرمانی بود.

این خبر به زودی از طریق رادیو ترانزیستوری همیشه محبوب راه خود را به سمت جنوب به هزاران هوادار اینتر در استادیوم المپیکو رساند. اینتر نیاز به پاسخ داشت و به سرعت از راه رسید. در دقیقه 12، لوئیجی دی بیاجیو یک کرنر به محوطه شش قدم ارسال کرد، آنجلو پروزی، دروازه بان لاتزیو، ضربه ای زد و ویری توپ را به خانه فرستاد. او پیراهن خود را پاره کرد و به سمت هواداران اینتر دوید.

اینتر 1-0 پیش بود و دوباره در صدر قرار گرفت، اما لاتزیو قرار نبود غلت بزند. کارل پوبورسکی پس از چند دفاع سنگین از تیم میهمان، گل تساوی را برای لاتزیو به ثمر رساند. اینتر تجمع کرد و دی بیاجیو دوباره گل زد تا برتری خود را بازگرداند. با این حال، این دوره کلاسیک سری A بود و پیچش های بیشتری در راه بود. هنگامی که وراتیسلاو گرسکو، مدافع چپ اینتر در آخرین دقیقه نیمه اول سعی کرد توپ را با ضربه سر به دروازه بان خود برگرداند، پوبورسکی آن را خواند و به گل رسید. این ضربه بزرگی برای امیدهای قهرمانی اینتر بود و در بدترین زمان ممکن اتفاق افتاد.

با تساوی 2-2 اینتر مقابل لاتزیو و پیروزی 2-0 یوونتوس در اودینزه، مارچلو لیپی آخرین صحبت های فصل خود را برای تیمش بیان کرد. هر چی گفت درست شد یوونتوس برای نیمه دوم با یک فنر قدرتمند در گام خود به میدان رفت. آنها اجازه نداشتند امتیازشان از بین برود، بنابراین اینتر بر عهده اینتر بود که لاتزیو را شکست دهد.

برشا در بازی مقابل بولونیا نیز به گل نیاز داشت. طرفداران آنها یک تابلوی خانگی ساخته بودند که روی آن نوشته شده بود:خدا هست و دم خوک دارد” (خدا وجود دارد و دم اسبی دارد). خدا به روش های مرموز کار می کند اما در نیمه اول برای باجو یا برشا کار نمی کرد. در حالی که بازی آنها هنوز بدون گل بود، برشا در حال سقوط بود.

اینتر در بازگشت به پایتخت این نیمه را با انرژی خاموش عجیبی آغاز کرد. آنها چند هفته قبل در مسابقه عنوان قهرمانی شش امتیاز برتری داشتند اما سایه ای از خودشان به نظر می رسیدند. وقتی دیگو سیمئونه – بازیکن سابق اینتر – در 10 دقیقه نیمه دوم لاتزیو را 3-2 جلو انداخت، تعجبی نداشت. عدم شادی او برای اینتر که حالا کوهی برای بالا رفتن داشت، دلداری ناچیز بود.

به زودی اوضاع برای اینتر بد به بدتر شد زیرا رم در بازی خود مقابل تورینو از خواب بیدار شد. آنتونیو کاسانو با گل زیبای رم 1-0 پیش افتاد. اینتر در مدت 23 دقیقه از قهرمانی به مقام سوم رسیده بود. فوتبال یک بازی بی‌رحمانه است، اما هواداران اینتر می‌دانند که خدایان می‌توانند بدخواه باشند.

مجازات برای اینتر تمام نشده بود. در دقیقه 73، سیمونه اینزاگی – سرمربی فعلی اینتر – برتری لاتزیو را به 4-2 رساند. کمی بعد رونالدو تعویض شد. او روی نیمکت نشست و هق هق گریه کرد، در حالی که رویاهای اینتر در ویرانه بود. این یکی از نمادین ترین تصاویر در تاریخ سری آ باقی مانده است. این آخرین بازی رونالدو برای باشگاه بود.

در حالی که اینتر در حال فروپاشی بود، بازیکن سابق آنها باجو شروع به خوش شانسی با برشا کرد. جاناتان باچینی در اوایل نیمه دوم برشا را پیش انداخت و سپس باجو توسط ماسیمو تارانتینو هک شد و پیرلوئیجی کولینا پنالتی را اعلام کرد. جیانلوکا پاگلیوکا تلاش اولیه باجو را دفع کرد اما توپ شکست خورد و او آن را کنار گذاشت تا نتیجه 2-0 شود. لوکا تونی گل سوم بعد از ظهر برشا را در حالی که آنها بیدار بودند به ثمر رساند.

بقای برشا به این معنا بود که باجو حداقل یک سال دیگر در سطح اول فوتبال بازی خواهد کرد. این بازیکن 35 ساله تنها در 77 روز از پارگی رباط صلیبی بهبود یافته بود تا خود را در اختیار تیم ایتالیا برای جام جهانی 2002 قرار دهد، اما تلاش های او بی فایده بود زیرا جیووانی تراپاتونی او را برای ژاپن و کره جنوبی نادیده گرفت.

از آنجایی که هواداران یووه در اودینه صدای خشن خود را می خواندند و هواداران اینتر شروع به کنار آمدن با یکی از بزرگترین بحران های ورزش مدرن کردند، این داستان حماسی پایانی داشت. وقتی هوبنر ریش بزی یک پنالتی را برای پیاچنزا به ثمر رساند تا آنها را 2-0 مقابل ورونا پیش بیاندازد، او اکنون در نبرد برای کفش طلا تنها یک گل از ترزگه عقب بود. این پیروزی برای حفظ پیاچنزا در سری آ کافی بود، اما آیا هوبنر دوباره گل می زد تا ترزگه را بگیرد؟

در فاصله 6 دقیقه به بازی، این مهاجم کهنه کار متوجه شد که دروازه ورونا را ضعیف می کند. او دروازه بان را گرد کرد و توپ را از زاویه ای بسته به تور فرو برد. این مرد 35 ساله سهمی از Capocannoniere به دست آورده بود. پیراهنش را در آورد و به شادی غرش کرد.

زمانی که سوت های تمام وقت در سراسر کشور به صدا درآمد، یوونتوس قهرمان ایتالیا شد، رم نایب قهرمان شد و اینتر به رتبه سوم سقوط کرد. یووه همچنان عنوان قهرمانی خود را حفظ می کند – و سال بعد به فینال لیگ قهرمانان می رسد. اینتر سرانجام در سال 2007 یک عنوان دیگر به دست آورد. و رم همچنان منتظر کسب یک اسکودتوی دیگر هستند.

با نگاهی به تاریخ 5 می 2002 – روزی که به همان اندازه درام داشت که هر هوادار فوتبال از یک فصل کامل انتظار داشت – تنها غم این است که شاید این آخرین روز از امپراتوری باشکوه سری A بود که برای دو دهه بر فوتبال جهان تسلط داشت. .