بیم آن می رود که تعداد کشته شدگان تئاتر ماریوپل دو برابر تخمین اولیه باشد

بر اساس تحقیقات آسوشیتدپرس، تعداد غیرنظامیانی که بیم آن می رود در بمباران یک تئاتر در ماریوپول در ماه مارس کشته شوند، بیشتر از پیش بینی اولیه است.

این گزارش می‌گوید حدود 600 نفر در داخل و خارج ساختمان جان باختند که دو برابر تعداد تلفات تخمینی است.

خبرنگاران آسوشیتدپرس از مصاحبه با 23 بازماندگان، امدادگران و افرادی که از نزدیک با پناهگاه فعال در تئاتر درام منطقه ای آکادمیک دونتسک آشنا بودند، و همچنین دو مجموعه از پلان های طبقه تئاتر، عکس ها و فیلم های گرفته شده از داخل سالن قبل، در طول و بعد از آن روز استفاده کردند. و بازخورد از کارشناسان

هیچ کس، از جمله امدادگران، شاهد فرار بیش از 200 نفر زنده نبودند، و بیشتر آنها حتی تعداد کمتری را مشاهده کردند. این اعداد مطابق با تخمین های بازماندگان از سوی مقامات شهری ماریوپل است که می گویند 130 نفر فرار کرده اند. در حالی که سازمان امنیت و همکاری اروپا تعداد کمی بیشتر از 150 نفر را ذکر می کند. بازماندگان از خروجی اصلی یا ورودی فرعی فرار کردند زیرا مناطق دیگر ساختمان له شده بود.

پس از ساخت مدل سه بعدی، AP برای بررسی و تنظیم به شاهدان بازگشت. دو کارشناس جنایات جنگی روش AP را برای تطبیق نقشه های طبقات با توضیحات شاهدان بررسی کردند و به این نتیجه رسیدند که در صورت عدم دسترسی به سایت، تا حد ممکن صحیح و قطعی است.

دو بازمانده تخمین زدند که حدود 300 نفر جان خود را از دست دادند، همانطور که مقامات در ابتدا تخمین زدند، و فقدان اجساد باعث شد یک پلیس و یک مقام صلیب سرخ ماریوپل حدس بزنند که تلفات کمتر از 500 نفر است. اما اکثر شاهدان ادعا کردند که نزدیک به 600 نفر جان خود را از دست دادند. تجزیه و تحلیل AP از تراکم، و پیشنهاد کرد که اجساد یا در گرد و غبار پودر شده یا توسط روس ها خارج شده اند. آسوشیتدپرس همچنین با دو کارشناس مهمات صحبت کرده است.

تلفات واقعی این حمله ممکن است هرگز مشخص نشود. با توجه به اینکه تئاتر و محله اطراف آن توسط نیروهای روسی کنترل می شود، خدمه از قبل پاکسازی آوارها و هر گونه شواهد موجود در آن را آغاز کرده اند.

اوکسانا سیومینا و همسرش در زمان حمله در زیرزمین بودند. او می گوید که قبل از فرار از ساختمان مجبور شدند از روی اجساد عبور کنند.

سیومینا در حالی که به خاطر این خاطره گریه می‌کرد، گفت: «همه مردم هنوز زیر آوار هستند، زیرا آوارها هنوز آنجا هستند – هیچ‌کس آنها را حفر نکرد. او می گوید: «این یک گور دسته جمعی بزرگ است.

شانزده شاهد مستقیم، که بیشتر آنها در داخل تئاتر بودند، گفتند که ساختمان مملو از جمعیت بود و به ازای هر سه متر مربع فضای آزاد در اتاق ها و راهروها، حدود یک نفر وجود داشت. همه گفتند که بیش از 100 نفر در اطراف آشپزخانه صحرایی بیرون ساختمان بودند و همه آنجا مردند.

ماریا کوتنیاکووا و خانواده اش در تئاتر پناه گرفته بودند اما او قبل از حمله موفق به فرار شد.

او گفت: “این آخرین مدرک بود که آنها با ارتش در جنگ نیستند، آنها با هر اوکراینی، با هر همسایه ماریوپل در جنگ هستند. آنها برای تصرف شهر نیامده اند. آنها آمده اند تا آن را نابود کنند.”

یولیا ماروخننکو در نزدیکی تئاتر زندگی می کرد و پس از حمله به کمک دوید، “افرادی که در طبقات بالایی بودند جان باختند”. “کسانی که دور از پنجره ها پنهان شده بودند، در سالن های طبقه بالا، در طبقه دوم و سوم بودند. آنجا خوابیدند، جایی که ماندند. و وقتی موشک اصابت کرد، باید فوراً مرده باشند. و سپس کل ساختمان سقوط کرد. آشپزخانه در تئاتر، که در آن افراد زیادی نیز حضور داشتند».

یولیا در مورد تأثیرات روانی آن گفت: «از نظر روانشناختی بسیار دشوار است وقتی کسی در اطراف شما پدرش را صدا می‌کند، کسی وانیا، ووا را صدا می‌کند… زنی را با آغوش می‌برند، و او فریاد می‌زند: «من نمی‌کنم». “می خواهم زندگی کنم! اگر همه خانواده مردند، چرا باید زندگی کنم؟”

روسیه دست داشتن در اعتصاب تئاتر را رد می کند و بدون مدرک، هنگ آزوف را متهم به انفجار آن کرد.