حزب کارگر در انتخابات محلی این هفته با یک هدف باز روبرو است. نباید از دست داد | لری الیوت

تیانتخابات دولت محلی هفته او در پس زمینه تشدید بحران هزینه زندگی برگزار می شود. تورم به بالاترین سطح خود در سه دهه اخیر رسیده است و بدترین آن هنوز در راه است. با توجه به اینکه دستمزدها برای همگام شدن با افزایش قیمت ها تلاش می کنند، استانداردهای زندگی به سرعت در حال کاهش است.

پارتی گیت را پرتاب کنید و اینکه مجلس فعلی میان دوره ای است و همه شرایط برای رای دهندگان فراهم است تا به دولت ضربه مناسبی بزنند. محافظه کاران انتظار دارند که عملکرد وحشتناکی داشته باشند و دلیل خوبی هم دارند.

با این حال، مسلماً انتخابات به همان اندازه – اگر نه بیشتر – برای احزاب مخالف اهمیت دارد تا برای محافظه‌کاران. آنها آزمونی خواهند بود برای اینکه آیا لیبرال دموکرات ها می توانند در حومه شهر و در جنوب غربی انگلیس پیروز شوند یا خیر، و اینکه آیا حزب سبز می تواند نگرانی عمومی در مورد وضعیت اضطراری آب و هوا را به رای تبدیل کند یا خیر.

برای حزب کارگر خطرات حتی بالاتر است، زیرا باید نشان دهد که در مسیر اجتناب از پنجمین شکست متوالی در انتخابات عمومی است. این واقعیت که دولت در چنین مشکل جدی قرار دارد، فشار بیشتری را بر کایر استارمر وارد می‌کند تا خوب عمل کند.

دلایلی وجود دارد که چرا دستاوردهای حزب کارگر می تواند محدود شود. کرسی هایی که در حال مبارزه بودند آخرین بار در سال 2018 رقابت کردند، زمانی که توری ها عملکرد بدی داشتند. بیشتر اقدامات در انگلیس در لندن و سایر شهرهای بزرگ، که در حال حاضر سنگرهای حزب کارگر هستند، خواهد بود.

گفته می شود، در گذشته پیوند قوی بین استانداردهای زندگی و الگوهای رای دادن وجود داشته است. در اواخر دهه 1970، زمانی که بریتانیا نیز با رکود تورمی دست و پنجه نرم می‌کرد، اپوزیسیون محافظه‌کاران پیروزی‌های چشمگیری در انتخابات در کرسی‌های امن حزب کارگر به دست آوردند و کنترل شورای لندن بزرگ را به دست گرفتند. پیروزی مارگارت تاچر در انتخابات عمومی 1979 تنها تا حدودی به دلیل زمستان نارضایتی بود. اعتصابات به دنبال دوره ای بود که در آن سطح واقعی دستمزدها به دلیل سیاست پرداختی دولت کارگر تحت فشار قرار گرفت.

بسیاری از مردم بریتانیا بار دیگر فقیرتر می شوند، نه به دلیل سیاست درآمد قانونی دهه 1970، بلکه به دلیل مجموعه ای از عوامل: افزایش هزینه های انرژی، غذای ارزان تر، مالیات های بیشتر، افزایش نرخ بهره، تامین اجتماعی کمتر سخاوتمندانه. کمتر از دو ماه پس از ارائه بیانیه طاقت فرسا بهاری خود، ریشی سوناک، تحت فشار است تا یک بودجه کوچک دیگر برای کمک به خانواده های درگیر در تامین هزینه های زندگی خود ارائه کند.

مشکلات دولت به دو عامل دیگر اضافه می شود: 12 سال است که در قدرت بوده است و در این مدت عملکرد اقتصادی ضعیف بوده است. و حمایت آن از اقتصاد در طول همه گیری همه گیر این تصور را برای رای دهندگان ایجاد کرد که هیچ کاری وجود ندارد که دولت در شرایط اضطراری نتواند انجام دهد، مشروط بر اینکه اراده سیاسی داشته باشد. هر دو عامل باید برای کارگر مفید باشد.

استدلال استارمر برای کسانی که استدلال می‌کنند که حزب کارگر باید در نظرسنجی‌ها به جای برخورداری از امتیازات تک رقمی، در خیابان‌ها جلوتر باشد، استدلال استارمر این است که اوضاع بسیار بهتر از زمانی به نظر می‌رسد که دو سال پیش رهبری او را بر عهده گرفت و مسیر پیروزی است. در انتخابات عمومی بعدی کار در حال پیشرفت است. انتخابات این هفته آزمونی خواهد بود که آیا این ادعا صحت دارد یا خیر. شواهد زیادی وجود دارد که رای دهندگان از دولت خسته شده اند. نه آنقدر که آنها به شدت مشتاق کارگر باشند.

هنوز زمان برای استارمر وجود دارد تا با مردم ارتباط برقرار کند. به نظر می رسد که افزایش دوم قیمت انرژی در پاییز وجود داشته باشد، که به این معنی است که بحران هزینه زندگی بالا خواهد رفت. سوناک ممکن است در نهایت طرح حزب کارگر برای مالیات بادآورده بر شرکت‌های انرژی دریای شمال را نادیده بگیرد و این به استارمر اجازه می‌دهد هم بگوید “ما به شما گفتیم” و هم این ادعا را که او فاقد سیاست‌های مشخص است را رد کند. ریچل ریوز مانند صدراعظم در انتظار به نظر می رسد.

دولت‌ها گاهی اوقات در شرایط سخت اقتصادی به قدرت می‌چسبند. این مورد در سال 1992 بود، انتخاباتی که پس از رکودی عمیق به دنبال داشت که در آن بیکاری به سه میلیون نفر رسید و تعداد بی‌سابقه‌ای از مردم خانه‌های خود را تصرف کردند. رای دهندگان نگران بودند که حزب کارگر مالیات خود را کاهش دهد و هزینه وام مسکن خود را افزایش دهد. آنها به نیل کیناک در مورد اقتصاد اعتماد نداشتند و ممکن است در مورد استارمر نیز به همین نتیجه برسند.

مانند کیناک، استارمر با مشکل برگشت به سمت مرکز بدون اینکه مهمانی کسل کننده به نظر برسد، مواجه است. کارگر زمانی بهترین عملکرد را دارد که باعث شود مردم نسبت به آینده احساس خوشبختی کنند و کشور می تواند در حال حاضر با کمی خوش بینی خوب عمل کند.

به همین ترتیب، ممکن است عوامل اقتصادی مانند گذشته بر انتخابات تأثیر نگذارند. تاچر و تونی بلر در زمانی که استانداردهای زندگی به شدت در حال افزایش بود، محبوب ترین بودند، اما الگوهای قدیمی ممکن است در دوران جنگ های فرهنگی در حال شکستن باشند. با توجه به اینکه مردم با انتخاب اینکه خانه های خود را گرم کنند یا غذا بخورند، این امر نامحتمل به نظر می رسد. اقتصاد هنوز هم اهمیت زیادی دارد.

بنابراین موقعیت اینجاست. بریتانیا تورم بالایی دارد و ممکن است به زودی دچار رکود شود. جنگ طولانی در اوکراین به این معنی است که هزینه های انرژی همچنان بالا خواهد بود. اقتصاد مملو از ضعف های ساختاری است، از بهره وری پایین گرفته تا زیرساخت های خراب. شهرت حزب محافظه کار به دلیل مدیریت اقتصادی و مالیات پایین در حال ریزش است. برگزیت، موضوعی که در انتخابات گذشته غالب شد، در انتخابات بعدی تغییر نخواهد کرد. اسکاتلند یارد نخست وزیر را به دلیل زیر پا گذاشتن قوانین قرنطینه خود جریمه کرده است.

در فوتبال این برابر است با مهاجمی که در فاصله دو یاردی دروازه بایستد و پایش روی توپ باشد و مدافعان در هیچ جایی دیده نشوند. صادقانه بگویم، اگر حزب کارگر اکنون نتواند توپ را به تور بکوبد، آنگاه واقعاً فقط یک سوال وجود دارد: چه زمانی ممکن است این کار انجام شود؟