رئال مادرید وقتی مهم است که عناوین گرند اسلم آنچلوتی را قطعی کند، قدم می گذارد | لالیگا

تیفصلی که زود به پایان رسید و کارلو آنچلوتی تنها مربی ای شد که هر پنج لیگ بزرگ اروپا را برد، با یک تماس تلفنی درباره چیزی کاملاً متفاوت شروع شد. اگر این دقیقاً آنطور که آنها برنامه ریزی کرده بودند نبود، به این دلیل است که بهتر بود. در اواخر ماه مه سال گذشته، زین الدین زیدان اعلام کرد که رئال مادرید را ترک می کند، در حین حرکت یک بمب نامه پرتاب کرد و جستجوی ناگهانی برای جایگزینی او چندان خوب پیش نمی رفت. تا اینکه یک شنبه که در مورد قراردادهای دیگر صحبت کردند، آنچلوتی را به همان اندازه گفتند، گفتگو از بازیکنان به مربیان تغییر کرد و ایده شکل گرفت. من چطور؟

چند تماس بعد انجام شد. تا روز سه شنبه، آنچلوتی به عنوان سرمربی قدیمی جدید معرفی شد. آنها به او اطلاع دادند اما او واقعاً به آنها نیازی نداشت: کافی بود بدانیم اینجا رئال مادرید است. مطمئناً، او از این که چگونه دفعه قبل او را اخراج کردند ناراضی بود، بله، او از فشار و سیاستی که برای خودش به همراه داشت آگاه بود، اما هنوز: این رئال مادرید است، شانس دومی که هرگز انتظارش را نداشت. او مدعی شد: «اگر شخص دیگری بود، «نه» می‌گفتم. اورتون آنطور که باید اذیت نمی شد و اگر برخی در مادرید آنطور که باید هیجان زده نبودند، مادرید یک مربی داشت.

دوازده ماه بعد، آنها یک قهرمانی لیگ هم دارند، اولین قهرمانی آنچلوتی در اسپانیا که با یک قهرمانی در میلان، چلسی، پاری سن ژرمن و بایرن به میدان رفت. چهارشنبه شب آنها یک بازی برگشت نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا نیز دارند، هوادارانی که این موفقیت را جشن می گیرند، سعی می کنند زمینه را برای آن بازی آماده کنند و شعار می دهند. “بله، تو میتونی!” – بله ما میتوانیم! و تاکنون شواهد در اروپا این است که به نحوی، حتی اگر کاملاً ندانند چگونه، می توانند. از نظر داخلی، درک آن آسان تر است: در حالی که پیروزی که آخرین شک را از بین برد، آنها در مورد قهرمانی لیگ یک بازگشت دیگر بود، پیروزی 3-2 در سویا که 2-0 شکست خورده بود، در نهایت قهرمانی مادرید به اساسی ترین چیز خلاصه می شود. از همه: آنها از همه بهتر بوده اند.

بعدازظهر شنبه آنها در برنابئو 4-0 اسپانیول را شکست دادند و برای اولین بار پس از 15 سال در حضور هواداران خود قهرمان لیگ شدند. لوکا مودریچ اصرار داشت: “ما این کار را با چهار هفته فرصت انجام دادیم و این همه چیز را نشان می دهد.”

اگر گاهی قضاوت در مورد خوب بودن مادرید سخت بوده است، اگر روبن خیمنز از مارکا این فصل را فیلمی از گاوچران و هندی‌ها بدون هندی‌ها توصیف می‌کند، اتلتیکو با 25 امتیاز اختلاف در جایی که سال گذشته را با 12 بازی به پایان رساند و بارسلونا و سویا با 13 امتیاز به پایان رسید. امتیاز، مادریدی ها در 32 سال اخیر لیگی را به این زودی به پایان نرسانده اند. آنها با 15 امتیاز برتری دارند که برابر با بزرگترین اختلاف تاریخ است. آنها گل های بیشتری زده اند، موقعیت های بیشتری خلق کرده اند و تعداد پاس های بیشتری از هر کس دیگری ساخته اند. و آنها فقط سه بار شکست خورده اند و به هر شکست با 10 هفته بدون شکست پاسخ داده اند: اسپانیول در هفته هشتم، ختافه در هفته 19، بارسلونا در هفته 29.

اون آخری درد داشت این تیمی است با ایرادات، اما با لحظاتی نیز، بازیکنانی که بالاترین سطح آنها برتر است، و آنها تمایل دارند در زمانی که مهم‌تر است، قدم بردارند. آنچلوتی گفت: ما در جاهای سخت پیروز شدیم، سویا، سن سباستین، بیلبائو، بارسلونا. خارج از 9 نفر از 10 تیم برتر – این هفته آنها به اتلتیکو می روند – آنها فقط در تساوی مقابل ویارئال امتیاز کم کرده اند. آنها در برنابئو سویا، اتلتیکو و رئال سوسیداد را شکست دادند. مادرید تنها دو دوره از صدر را پشت سر گذاشته است – بعد از هفته دوم و بین هفته های 9 و 14 که یک بازی در دست داشتند – و در حال حاضر برای بقیه فصل از آن خارج نخواهند شد.

به همین دلیل است که آنها در روز شنبه جشن می گرفتند، جام در واقع در روزی که آنها چیزی را بردند، یعنی پیشرفت، به آنها داده شد. سر خوردن توسط بازیکنان و کارکنان در یک دایره بزرگ رقصیدند. هواداران اتوبوس را به سمت پایین کاستلانا دنبال کردند، جایزه محکمی برای جلوگیری از سقوط دیگر، در حالی که بیش از 100000 نفر در Cibeles، الهه رومی باروری، منتظر بودند. کارلو آنچلوتی به آسمان پرتاب شد و فریاد زد «بیشتر! بیشتر!” او گفت: «از بودن در هوا لذت بردم. سپس از مادرید به خاطر این فرصت تشکر کرد.

در حین صحبت اشک می آمد. او گفت: «احساسی شدن ژنتیکی است: پدربزرگ من این کار را انجام داد و پدرم نیز این کار را انجام داد. و با این حال، اگرچه این قابل درک بود، اگر چیزی وجود داشته باشد که این فصل قهرمانی را تعریف کند، این است که او چقدر آرام بوده است، چقدر کنترل داشته است. به نظر می رسد که او به هیچ یک از این مزخرفات اهمیتی نمی دهد، به سختی یک ابرو بالا انداخته است، هرچند که خیلی بالا رفته است. این همیشه همینطور بوده است، اما امسال، در 62 سالگی، با توجه به یک حرکت دیگر، بیش از آن. او گفت: «کار برای من آسان بوده است،» و گاهی اوقات احساس می‌شود که واقعاً اینطور بوده است، مثل اینکه توانسته است آن‌ها را رها کند تا کار را ادامه دهند و فقط از سواری لذت ببرند، مثل اینکه این موضوع مربوط به او نیست. نه حداقل به این دلیل که کسی که کمترین صحبت را در مورد کارلو آنچلوتی دارد، کارلو آنچلوتی است.

لحظه ای قبل از این فصل بود که آنچلوتی گفت مودریچ، تونی کروس و کاسمیرو کارهایی را انجام می دهند که از آنها نخواسته است. او گفت: «هواداران مادرید خیالشان راحت باشد، من دخالتی نمی‌کنم.» ممکن است چیزی در آن وجود داشته باشد و این لیگ آنها بوده است. این لیگ کریم بنزما بوده است، بهترین بازیکن اسپانیا با فاصله بسیار زیاد. و دارای لیگ تیبو کورتوا است که 75 درصد از ضربات وارد شده را نجات می دهد و در یک مسابقه معجزه می کند یا بیشتر. مطمئناً لیگ وینیسیوس بوده است، با اینکه دو برابر مجموع گلزنی در سه فصل گذشته، حتی اگر به نظر نمی رسید که شروع شود. این لیگ درباره آنها و هم تیمی هایشان بوده است، اما این لیگ آنچلوتی نیز هست.

زمانی که آنچلوتی هدایت را بر عهده گرفت، ایده او این بود که نقش ادن هازارد و گرت بیل را در جلو بازی کند، اما وینیسیوس مسئولیت را بر عهده گرفت، پرونده او به سرعت و بی سر و صدا بسته شد. پراگماتیسم بدون موضع گیری: اگر کار نکرد، ادامه دهید. اگر کار کرد، آن را انجام دهید، آن را تسهیل کنید. بیل سه بازی اول را شروع کرد و تنها یک بار پس از آن، دقایق بیشتری را با ولز نسبت به مادرید بازی کرد. هازارد در لیگ هیچ گلی به ثمر نرسانده است. گران ترین بازیکنان تاریخ مادرید با بالاترین دستمزد در ترکیب، غیبت آنها اهمیتی ندارد. حتی جدایی سرخیو راموس و رافائل واران، دفاعی که آنها را در طول یک دهه حفظ کرده بود، نیز وجود نداشت. تا حدی به این دلیل که آنچلوتی اجازه نداد.

در آن هفته‌های اولیه، دنی کارواخال گفت که این آنچلوتی با آنچلوتی که قبلاً می‌شناخت، از نظر تمرکز بیشتر روی دفاع متفاوت است. او در مورد اینکه چگونه می‌خواهد مدافعان بدبین باشند، نه خوش‌بین صحبت کرد – بهتر است از بدترین چیز بترسند. با این حال، او خوش‌بین است و با سبکی لمس، لحظاتی را مدیریت می‌کند که در این محفظه پژواک غول‌پیکر، می‌توانند بزرگ‌تر از آنچه هستند شوند. او می داند: زمانی که او وارد شد، از او در مورد شکایات زیدان سؤال شد، پاسخ نشان می دهد که دستیار سابق او واقعاً باید می دانست که او کجاست. او گفت: “من تقریبا 40 سال است که در فوتبال هستم و مردم صحبت می کنند – طبیعی است.” چیزهایی هستند که نمی توانید آنها را تغییر دهید، پس تلاش نکنید. او هیچ درخواستی، هیچ درخواستی برای بازیکنان، شکایتی از شکاف های موجود در تیم یا بازیکنانی که به اندازه کافی اهمیت نمی دادند، نداشت. او هیچ آتش سوزی راه انداخت. در عوض او آنها را کنار گذاشت، هر بحثی به آرامی کنار گذاشته شد، طوری مدیریت شد که انگار طبیعی ترین چیز در جهان بود.

او با یک هافبک 36، 32 و 30 ساله قهرمان لیگ شد. او واقعاً چرخشی نداشت، 10 نفر از یازده نفر مشخص بودند (اگرچه کروس و مودریچ در بخش قابل توجهی از بازی ها حضور داشتند). او هشدارهای مربوط به سقوط اواخر فصل را مانند دفعه قبل نادیده گرفت و آنها با فرم بدنی بهتر از هر کسی که انتظار داشت به پایان فصل رسیدند. من به آنچه گفته می شود گوش نمی دهم. من به داده هایی که از بازی ها و تمرینات داریم نگاه می کنم. وقتی پیشنهاد شد که آنها خیلی عمیق بازی می کنند – آمار نشان می دهد که تیمی دو و نیم متر جلوتر از فصل گذشته صف آرایی کرده است – او گفت که وینیسیوس یک “موتور در کفش هایش” دارد، پس چرا روی کانتر بازی نمی کنید. ? با این حال، پس از بازی PSG، او موافقت کرد: آنها قدم خواهند گذاشت.

او اشتباهات خود را پذیرفت، اما گفت: «می‌توانم یک بار اشتباه کنم. من تمایل دارم دوبار اشتباه نکنم.» زمانی که متهم به رنج بردن از بنزما شد وابستگیاو گفت که افتخار می کند که به بهترین بازیکن جهان وابسته است. وقتی مارکو آسنسیو عصبانی شد، گفت: “خوب.” بازی بعدی آسنسیو هت تریک کرد و فکر کرد بعدش کی رو اذیت کنه. وقتی کروس از تعویض عصبانی بود، آنچلوتی به یک خط تکراری که دوستش داشت روی آورد: “او از سرمربی عصبانی شد، نه مرد.” او به همه چیزهایی را یادآوری کرد که یک فوتبالیست به او گفته بود و درک او نشان داد: “بازیکنی که از بازی نکردن عصبانی نیست، اصلا بازیکنی نیست.” وقتی دنی سبایوس می خواست دقایق بیشتری داشته باشد، گفت: «درست می گوید. من بی انصافی کرده ام.» همدلی به بازیکنانی رسید که او را می پرستند، برایش بازی می کنند، با او قهرمان لیگ شدند.

یک خط برجسته است، حتی اگر به نظر می رسید تعداد کمی آن را می شنوند. او گفت: «من به بازیکنانم گوش می‌دهم، چیزی که اغلب به‌عنوان یک نقطه ضعف در نظر گرفته می‌شود، در عوض به‌عنوان چیزی که در واقع وجود دارد پیش‌بینی می‌شود: یک نقطه قوت. شنبه شب، هنگامی که نقشه جمع شد و اتوبوس روباز با عنوان قهرمانی لیگ به سمت پایین کاستلانا رفت، از Nuevos Ministers و موزه علم گذشت، آن سوی کولون و به سمت Cibeles، کارلو آنچلوتی یک جفت سوار شد. عینک آفتابی و یک سیگار غول پیکر را مکید، پرتره کاری که انجام داده و چگونه انجام داده است. وینیسیوس او را صدا زد: «رئیس»..