نظرسنجی نشان می دهد پناهجویان با قایق های کوچک که از طرح رواندا منصرف نشده اند | مهاجرت و پناهندگی

بر اساس نظرسنجی که نشان داد سه چهارم آنها گفتند که همچنان برای انجام این سفر تلاش خواهند کرد، بعید است که اخراج پناهجویان به رواندا مانع از آنهایی در شمال فرانسه شود که امیدوارند با قایق های کوچک از کانال مانش عبور کنند.

نظرسنجی فوری از بیش از 60 پناهجو در کاله و دانکرک توسط موسسه خیریه Care4Calais انجام شد که از پناهجویان در شمال فرانسه و در سراسر بریتانیا پشتیبانی عملی می کند.

هنگامی که دولت بریتانیا در 14 آوریل اعلام کرد که قصد دارد برخی از پناهجویان را به رواندا در خارج از ساحل منتقل کند، وزرا تاکید کردند که این طرح بحث برانگیز به عنوان یک بازدارنده برای پناهجویانی که قصد عبور از کانال مانش را با قایق های کوچک دارند، عمل می کند.

پناهجویانی که با Care4Calais صحبت کردند گفتند که هنوز آماده هستند تا از فرصت های خود استفاده کنند.

یکی گفت: “من حاضرم ریسکش کنم.” همه در اردوگاه می ترسند، اما فکر نمی کنم این روی آنها تأثیر بگذارد [the decision to cross the Channel]”

بسیاری از مصاحبه شوندگان از سودان یا سودان جنوبی گریختند و از احتمال بازگرداندن آنها به کشوری نه چندان دور از نقطه شروع سفر وحشت داشتند، به ویژه پس از تحمل مشکلات عبور از لیبی، جایی که بسیاری مجبور بودند با قاچاقچیان سر و کار داشته باشند. و ایجاد گذرگاه خطرناک از طریق دریای مدیترانه به ایتالیا.

رواندا خوب نیست. یکی دیگر از پناهجویانی که در این نظرسنجی شرکت کرده است، گفت: این برای حیوانات است، ما خطرات را به جان می خریم تا زندگی ایمن داشته باشیم.

روز یکشنبه، بیش از 200 نفر پس از وقفه 11 روزه به دلیل آب و هوای نامناسب، با قایق های کوچک از کانال مانش عبور کردند، اگرچه دولت ادعا کرد که نبود این گذرگاه ها دلیلی بر این بود که طرح رواندا از قبل اثری بازدارنده داشته است. آخرین گذرگاه‌ها، قبل از از سرگیری فعالیت قایق‌های کوچک در کانال مانش در روز یکشنبه، در 19 آوریل بود که 263 نفر با هفت قایق عبور کردند.

طرح های برون مرزی موضوع چندین چالش قانونی از جمله یکی از Care4Calais، PCS و Detention Action هستند. آنها عدم انتشار جزئیات سیاست و تصمیم دولت برای مجازات پناهجویان را به دلیل ورود نامنظم به بریتانیا به چالش می کشند.

Care4Calais یک سرمایه‌گذار جمعی برای اقدام قانونی راه‌اندازی کرده است و تأثیر این طرح‌ها بر پناهجویان در هر دو طرف کانال را محکوم کرده است. این مؤسسه خیریه یکی از چندین مؤسسه است که زنگ خطر را به صدا در می آورد که از زمانی که دولت برنامه های خود را برای انتقال مردم به رواندا اعلام کرد، ده ها پناهجو از هتل هایی در سراسر بریتانیا که وزارت کشور آنها را در آنجا اسکان می دهد ناپدید شده اند، زیرا آنها از ترس آنها می ترسند. جمع شدن و سوار شدن به هواپیما به رواندا.

سام جونکرز، یک داوطلب در Care4Calais، تعدادی پناهجو را می شناسد که از هتل ها ناپدید شده اند و می گوید که او با پیام های متنی پناهجویانی که از ترس خارج شدن از ساحل غرق شده اند، غرق شده است.

او گفت: «برنامه‌های رواندا برای افرادی که چنین کشورهای خطرناکی را ترک کرده‌اند و برای رسیدن به بریتانیا سفرهای دشواری داشته‌اند، ویرانگر است. من صدها پیامک از پناهجویان وحشت زده دریافت کرده ام. شب‌ها نمی‌توانند بخوابند چون خیلی نگران هستند.»

در یکی از پیام ها آمده است: «نتونستم بخوابم. از این که انتظار داریم در روزهای آینده با تصمیم رواندا چه اتفاقی برایمان بیفتد، بسیار ترسیده ایم.»

یکی دیگر گفت: من فکر می‌کنم در هیچ کجای دنیا، نه در ایران، نه در انگلیس و نه در هیچ کجا، چیزی به نام حقوق بشر وجود ندارد.

در حالی که حدود یک چهارم پاسخ دهندگان به نظرسنجی Care4Calais در شمال فرانسه گفتند که اعلامیه خارج شدن از کشور رواندا باعث می شود آنها اقامت در فرانسه و درخواست پناهندگی را در آنجا بررسی کنند، بسیاری گفتند که به برنامه های خود برای رسیدن به بریتانیا ادامه خواهند داد.

انور سولومون، رئیس اجرایی شورای پناهندگان، تأثیر اعلامیه رواندا بر پناهجویان در بریتانیا را محکوم کرد و گفت: «دولت با عدم شناخت تأثیر مخرب پناهجو در وظیفه خود در مراقبت از مردم در سیستم پناهندگی کوتاهی می‌کند. آنها را تهدید به اخراج به رواندا کرده است.»

او گفت که دولت صرفا با پناهجویانی که امیدوار است به خارج از ساحل منتقل شود به عنوان “محموله انسانی” رفتار می کند.

مدی هریس، از شبکه حقوق بشر، همچنین می‌داند که برخی از پناهجویان از هتل‌ها ناپدید شده‌اند. او هشدار داد که بسیاری از پناهجویان در بریتانیا می توانند برای جلوگیری از خارج شدن از ساحل به زیرزمین بروند.

او گفت: «این سیاستی است که جان انسان ها را با پول معامله می کند. “این افراد را به دلیل ترس از اخراج از سیستم پناهندگی به فقر می کشاند و خطر استثمار را به شدت افزایش می دهد.”

یکی از سخنگویان وزارت کشور گفت: «این مشارکت پیشرو در مهاجرت و توسعه اقتصادی، سیستم پناهجوی ما را که در حال حاضر 1.5 میلیارد پوند در سال برای مالیات دهندگان بریتانیا هزینه دارد، اصلاح خواهد کرد که بالاترین میزان در دو دهه اخیر است. هیچ چیزی در کنوانسیون پناهندگان سازمان ملل وجود ندارد که مانع انتقال به یک کشور امن شود. طبق این توافق، رواندا به دعاوی مطابق با قوانین ملی و بین المللی حقوق بشر رسیدگی خواهد کرد.