در نمایشگاه ادینبورگ آثاری از عکاس خیابانی که قبلاً دیده نشده بود نمایش داده می شود | عکاسی

اثری که قبلاً دیده نشده بود از عکاسی که زندگی در ادینبورگ را به تصویر کشیده و با هنری کارتیه برسون بزرگ مقایسه شده است، در نمایشگاهی در شهری که او در آن زندگی و کار می کرد به نمایش گذاشته می شود.

رابرت بلومفیلد از یورکشایر به ادینبورگ نقل مکان کرد و در این شهر در رشته پزشکی تحصیل کرد و در عین حال زندگی دوم را به عنوان یک عکاس خیابانی پیشرو که بین عکاسی از دانشجویان دانشگاه، مردم محلی و چشم انداز پایتخت اسکاتلند جابه جا می کرد، زندگی می کرد.

داریل گرین، متصدی کتاب، گفت: «تعجب‌آور» است که بلومفیلد، که توصیف می‌شود «رویکردی محجوب، پرواز بر روی دیوار» دارد، برای مدت طولانی نسبتاً ناشناخته مانده است.

او گفت: «در کار او، پژواک عکاسان خیابانی قبلی مانند یوژن آتژه و هانری کارتیه برسون را حس می‌کنیم، و می‌توانیم وابستگی غنی به مکان را که در معاصرانی مانند رابرت فرانک و ویلیام کلاین می‌بینیم، تشخیص دهیم.

وقتی آرشیو وسیع او به آرامی آشکار می شود، واضح است که رابرت پاسخ آرام ادینبورگ به اسکار مازارولی گلاسکو، به براسای پاریس بود.

بلومفیلد که در لیدز به دنیا آمد و در شفیلد بزرگ شد، اولین دوربین خود را در پانزدهمین سالگرد تولدش دریافت کرد و تا زمان مرگش در دسامبر 2020 به عکاسی ادامه داد، اما کار او – که گفته می‌شود از ضرب المثل رابرت کاپا الهام گرفته شده است، “اگر عکس‌های شما نیستند. به اندازه کافی خوب است، تو به اندازه کافی نزدیک نیستی» – تا حد زیادی در طول زندگی او دیده نشد.

این نمایشگاه با عنوان رابرت بلومفیلد: دانشجوی نور، در دانشگاه ادینبورگ، جایی که او در آنجا تحصیل کرده است، دومین بررسی عمده از آثار او است و پس از نمایشی در مرکز هنری شهر در ادینبورگ در سال 2018 است.

بلومفیلد در سال 1956 برای تحصیل در رشته پزشکی وارد ادینبورگ شد و تقریباً در همه جا، حتی در کلاس، دوربینی را با خود برد و عکس‌هایی از سخنرانی‌ها و آزمایشگاه‌ها تهیه کرد که از نظر دسترسی و ترکیب منحصر به فرد توصیف می‌شوند.

در اواخر سال 2021، آرشیو چاپ های اصلی، فیلم و اسلایدهای رنگی او از اسکاتلند در مرکز مجموعه های تحقیقاتی دانشگاه ادینبورگ سپرده شد.

تصاویر او شامل نماهای پر از دود جوی در داخل اتحادیه دانشجویی است که نور خورشید از پنجره ها به داخل می ریزد، در حالی که تصاویر یک سخنرانی آناتومی، یک مسابقه قایقرانی و جمعیتی که منتظر دیدن شاهزاده فیلیپ در سال 1958 هستند، حسی از وسعت زندگی دانشجویی در دانشگاه را نشان می دهد. شهری در دهه 50 و 60

بلومفیلد هشت سال طول کشید تا مدرک شش ساله خود را به پایان برساند، و او پس از فارغ التحصیلی در سال 1964 در ادینبورگ ماند تا به عنوان یک دکتر جوان در درمانگاه سلطنتی شهر شروع به کار کند.

Student of Light روی دوران دانشجویی بلومفیلد تمرکز می‌کند و برخی از تجهیزات دوربین خود از جمله لنزها، بزرگ‌کننده‌ها، فیلترها و تلسکوپ نجومی مورد استفاده برای دستیابی به عمق میدان زیاد را به نمایش می‌گذارد.

در اواسط دهه 1960، بلومفیلد به طور مرتب با دو دوربین در گردنش دیده می شد. هر دو معمولاً با فیلم سیاه و سفید و لنزهای مختلف نصب می شدند، اما او گاهی اوقات فیلم رنگی می گرفت.

گرین می‌گوید: «اگرچه او از دوران مدرسه‌اش با رنگ‌ها آزمایش کرده بود، اما این رنگ جزء منظمی از کارنامه او نبود. «فیلم رنگی گران‌تر بود و برای ساخت باید به آزمایشگاه فرستاده می‌شد، و وقتی اسلایدها برگشتند، رابرت هرگز آنها را بزرگ نکرد تا خودش چاپ کند.»