ایلان، توییتر میدان شهر نیست – فقط یک فروشگاه خصوصی است. میدان متعلق به همه ماست | جان ناتون

Oدر جمعه 8 ژانویه 2021، توییتر دونالد ترامپ را از پلتفرم خود بیرون انداخت و آرامش وهم‌آوری بخش‌هایی از حوزه عمومی جهانی ما را فرا گرفت. محروم کردن او از بلندگوی آنلاین خود، نمایش قانع‌کننده‌ای بود از اینکه چگونه یک پلت‌فرم فناوری قدرت فوق‌العاده‌ای به دست آورده است – توانایی مؤثر در ساکت کردن یک رئیس‌جمهور منتخب.

اما واقعاً چه نوع قدرتی است؟ سالها پیش، در کتابی برجسته، قدرت: دیدگاه رادیکالاستیون لوکس، جامعه شناس، نوشت که قدرت سه گونه است: توانایی متوقف کردن مردم از انجام کاری که می خواهند انجام دهند. توانایی وادار کردن آنها به انجام کاری که نمی خواهند انجام دهند. و توانایی شکل دادن به طرز فکر آنها.

این سومین قابلیت آشکارا از نوع قدرتی است که رسانه های ارتباطی یک جامعه از آن بهره می برند. اما تا زمانی که ترامپ به صحنه نیامد، توییتر بازیگر قدرتمندی به نظر نمی رسید. در مقایسه با غول‌هایی مانند فیس‌بوک و یوتیوب، 217 میلیون کاربر در روز در مقایسه با 1.96 میلیارد کاربر فیس‌بوک، برای مثال، کوچک است. و همانطور که هر سیاستمدار محلی از بررسی درب منزل می‌داند، تعداد کمی از شهروندان «معمولی» از آن استفاده می‌کنند.

پس اهمیت آن در کجاست؟ پاسخ: تقریباً هر روزنامه نگار جریان اصلی، کاربر وسواسی آن است. و رسانه های اصلی – چاپی و پخش – هنوز نیروهایی هستند که نحوه درک شهروندان از جهان را شکل می دهند.

ترامپ به طور شهودی این را فهمید. او به مدت پنج سال از توییتر برای دیکته کردن برنامه خبری روز استفاده کرد. و هنگامی که انتخاب شد، در واقع از طریق توییتر حکومت می کرد – تا جایی که برخی از نابغه ها رباتی ایجاد کردند که هر توییت او را به یک بیانیه رسمی کاخ سفید تبدیل می کرد.

ایلان ماسک تنها تاجری است که تا به امروز همان درک شهودی رسانه را نشان داده است و از توییتر با همان استعداد ترامپ استفاده کرده است – تا اوباش 83 میلیونی خود را پرانرژی، سرگرم و خشمگین نگه دارد. برای دستکاری طیفی از بازارها، از جمله بازارهای مربوط به ارزهای دیجیتال؛ فروش خودرو (بیش از 300000 دستگاه در سه ماه گذشته بدون داشتن بخش بازاریابی)؛ و برای ترول کردن مقامات دولتی.

اکنون این اوبر ترول تصمیم گرفته است تا پلتفرم مورد علاقه خود را بدست آورد. ماسک مانند ویکتور کیام، مردی که ریش تراش های رمینگتون را آنقدر دوست داشت که این شرکت را خرید، آزادی بیان را آنقدر دوست دارد که رفته و آن را خریده است! این ممکن است ارتباطی با این واقعیت داشته باشد که یکی از مقامات دولتی که او در حال ترول کردن او بوده، کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده (SEC) است، که قبلاً او را به دلیل ادعای (در توییتر) که بودجه لازم برای خصوصی کردن تسلا را دارد جریمه کرده بود. او باید قبل از پست کردن، توئیت‌های مرتبط با کسب‌وکار را توسط یک وکیل (که معروف به «توئیتر گردان» نامیده می‌شود) بررسی کند.

توضیح هر چه که باشد، ماسک اکنون خود را «مطلق خواه آزادی بیان» اعلام می کند. با این حال، به نظر نمی رسد که او در مورد اینکه چه چیزی در اجرای یک پلتفرم بر اساس اصول مطلق گرایانه دخیل است، فکر نکرده است. به عنوان FTجان تورنهیل می‌گوید: «او با عظمت اعلام می‌کند که حداکثر آزادی بیان خطر تمدنی را کاهش می‌دهد. تشویق گسترده. اما در آن زمان، توییتر همچنین خود را به عنوان “شاخه آزادی بیان حزب آزادی بیان” توصیف کرد. سپس با ربات های پورن، زورگویان سایبری و افراط گرایان تروریست برخورد کرد. ما آن را امتحان کرده ایم. یکی از مدیران سابق توییتر می‌گوید، کار نکرد، ایلان.

ماسک از این توهم رنج می‌برد که «توئیتر به میدان شهر واقعی تبدیل شده است»، که رک و پوست کنده است. در اینترنتهمانطور که مایک مسنیک اشاره می کند، “میدان شهر” استعاری است. توییتر فقط یک فروشگاه خصوصی کوچک در آن فضا است – فروشگاهی که در آن نخبگان، ترول‌ها، روزنامه‌نگاران و میلیون‌ها ربات با یکدیگر می‌جنگند.

همچنین به نظر می رسد او فراموش کرده است که توییتر در خارج از ایالات متحده وسواس اولین اصلاحیه – برای مثال در اروپا – عمل می کند. سه‌شنبه گذشته، تیری برتون، کمیسر اتحادیه اروپا برای بازار داخلی، هشدار داد که توییتر باید قوانین اروپایی را در مورد تعدیل محتوای غیرقانونی و مضر آنلاین، حتی پس از خصوصی‌سازی، رعایت کند. برتون گفت: ما از همه استقبال می کنیم. “ما باز هستیم، اما با شرایط خودمان…” ایلان، قوانینی وجود دارد. شما خوش آمدید اما این قوانین ما هستند. این قوانین شما نیستند که در اینجا اعمال می شوند.» از آنجایی که ماسک به نظر می رسد نسبت به قوانین تحمیل شده توسط سازمان های دولتی حساسیت دارد، توییتر تحت فرمان او باید چالش های جالبی در اروپا پیش رو داشته باشد.

اما بخشی از جهان که او در آن بیشترین مشکل را خواهد داشت، چین است. تا به حال، توییتر سابقه بسیار خوبی در مقاومت در برابر قلدری رژیم شی جین پینگ داشته است.

از زمانی که جنبش دموکراسی هنگ‌کنگ یک ضدحمله گسترده توسط ترول‌های شی در رسانه‌های اجتماعی خارجی ایجاد کرد، توییتر هزاران حساب کاربری چینی را حذف کرده و برچسب‌هایی را روی توییت‌های رسانه دولتی زده است. دریافت تبلیغات از دستفروشان دولت چین را متوقف کرد. و از همکاری با درخواست های رژیم امتناع کرد. این پلتفرم همچنین بستری جهانی برای منتقدان شی فراهم می کند. قانون جدید امنیت ملی چین به صراحت سخنان فتنه انگیز از جمله در سیستم عامل های خارج از کشور را هدف قرار می دهد، اما توییتر تا به امروز همکاری نکرده است.

این تعهد تحسین برانگیز به آزادی بیان دردی بدیع و شاید غیرقابل تحمل برای صاحب جدید آن ایجاد می کند. تسلا، که به هر حال، کنسرت اصلی اوست، نیمی از خودروهای خود را در چین تولید می کند و یک چهارم درآمد خود را در آنجا به دست می آورد. همانطور که رویترز اشاره می کند: اگر توییتر متعلق به ماسک توپ بازی نمی کرد، چین به راحتی می تواند تسلا را باج بگیرد.

ممکن است، به همین دلیل است که می‌پرسیم آیا در نهایت ماسک از این خرید کنار خواهد رفت. بالاخره او یک تاجر است و ظاهراً تاجران به اولویت بازارها اعتقاد دارند. او با این فکر که قوانین آزادی بیان فقط یک دارایی دیگر برای خرید در «بازار ایده‌ها» است، این سرمایه‌گذاری را آغاز کرد.

با کمی خوش شانسی به این نتیجه می رسد که قیمت بسیار بالاتر از آن چیزی است که تصور می کرد. در این صورت، کسانی از ما که معتقدیم آن قوانین باید توسط نهادهای دموکراتیک تعیین شوند، می توانند دوباره نفس بکشند.