قربانیان سیل نیوساوت ولز از پارک های کاروان بیرون رانده شدند تا راه را برای گردشگران باز کنند | نیو ساوت ولز

قربانیان سیل در رودخانه‌های شمالی نیو ساوت ولز می‌گویند که هنوز برای یافتن محل اقامت در تلاش هستند، زیرا برخی از پارک‌های کاروان‌ها بیرون رانده می‌شوند تا راه را برای گردشگران باز کنند.

لیندا بارنی 69 ساله و همسرش باب همه چیز را در سیل از دست دادند. خانه آنها در کوراکی ویران شده است و آنها مطمئن نیستند که چه زمانی می توانند به آن بازگردند.

این زوج در پارک کاروان Big4 در کازینو اقامت داشتند، اما روز چهارشنبه 24 ساعت به آنها اطلاع داده شد که باید آنجا را ترک کنند.

بارنی گفت: «ساعت سه بعدازظهر به پذیرش رفتم، از افراد محل سکونت در فاجعه خبری نداشتم، اما آنها به من گفته بودند که دو بلوک دیگر چهار هفته ای آنجا داریم.

مسئول پذیرش گفت که ما باید ساعت 10 صبح برویم. او گفت “ما شما را رزرو کرده ایم، از افرادی که می خواهند بمانند رزروهای اینترنتی داشته ایم.”

کمتر از 24 ساعت قبل، من و شوهرم بی خانمان می‌شدیم… فکر می‌کردیم تا هشت هفته دیگر آنجا باشیم.»

شوهرش، باب بارنی، 75 ساله، مبتلا به آمفیزم است، بنابراین باید به پزشکان خود در کازینو نزدیک باشد. Big4 سومین اقامتگاه آنها در دو ماه گذشته بود. آنها قبل از اینکه به مدت چهار هفته به یامبا بروند، روی دو تخته کلیسا که در مرکز نجات جمع شده بودند، خوابیدند.

آبان نیوز استرالیا برای اظهار نظر با Big4 تماس گرفت اما پاسخی دریافت نکرد.

لیندا بارنی وحشت زده به مرکز ریکاوری رفت و توانست برای آنها یک مکان سه هفته ای در پارک دیسکاوری بگیرد، اما او گفت که این وضعیت زوج را به هم ریخته است.

او گفت: من شوکه شدم. “[Permanent] اقامتگاه وجود ندارد.»

روز پنجشنبه، دولت NSW اولین محل اقامت موقت در این منطقه را در Wollongbar راه اندازی کرد که حداکثر 200 نفر را در خود جای خواهد داد.

اما صاحبان صنعت می گویند ساخت سایت های بعدی سه تا شش ماه دیگر طول می کشد و در این بین مردم در بلاتکلیفی به سر می برند.

جنی بیتسون-مورتیمر، مدیر اجرایی North Rivers Community Gateway گفت که آنها اکنون با چندین مشتری که از محل اقامت کوتاه مدت اخراج شده اند، برخورد کرده اند.

Beetson-Mortimer گفت: “ما مشتریانی داشته ایم که از آنها خواسته شده است به جای افراد دیگر نقل مکان کنند.”

“وجود دارد [also] افرادی که اکنون اعلامیه اخراج دریافت کرده اند. از آنها خواسته می شود که ادامه دهند اما چیز دیگری برای رفتن وجود ندارد. این یک چالش برای آنهاست.»

او گفت که افراد دیگر با دوستانشان زندگی می کردند، در کاناپه موج سواری، در گاراژ یا چادر زندگی می کردند.

او گفت: هزاران نفر هستند. “در شمال و جنوب لیزمور شما به هزاران نفر نگاه می کنید که نیاز به جابجایی دارند.”

مردم نمی توانند املاک اجاره ای را به صورت محلی دریافت کنند – و نمی دانند که کجا بروند، یا اگر چیزی پیدا کنند چقدر می توانند بمانند.

بیتسون-مورتیمر گفت: «ما افرادی را می بینیم که واقعاً آسیب دیده اند.

آنتوانت اوبرایان خود را خوش شانس می داند. این در حالی است که این هنرمند خانه، استودیو و بیشتر کارهایش را در سیل از دست داد.

او در یک کاروان در ملکی در خارج از لیزمور زندگی می کند – اما نمی داند چه مدت می تواند در آنجا بماند.

او گفت: “جایی که الان هستم، خیلی خوش شانس است.” “اما من مطلقاً نمی دانم چقدر می توانم اینجا باشم.”

پدر پسرش که او با هم پدر و مادر است نیز همه چیز را از دست داده است. آنها در تلاش بوده اند تا محل اقامت ثابتی برای او بیابند – کاری غیر ممکن.

خانه‌های سیل‌زده و خانه‌های سیل‌زده، با تهویه خوب وجود دارد. وارد بعضی جاها می‌شوید، و حتی اگر به دنبال یک فضا هستید، بعضی جاها آنقدر مرطوب هستند که اصلاً امن نیستند.»

“[Before the floods] ما در تنها مسکن مقرون به صرفه ای که می توانستیم پیدا کنیم زندگی می کردیم، نمی توانیم دو برابر آن را بپردازیم. چگونه این یک گزینه است؟»

استرامرز نام خود را برای یکی از 2000 خانه موقت غلاف اعلام شده توسط دولت ایالتی گذاشته است، اما نگران مکان است – او می خواهد بتواند آن را در جایی که نیاز دارد قرار دهد.

استف کوک، وزیر بازیابی سیل، در اعلام غلاف ها، گفت که دولت نیو ساوت ولز هر کاری که ممکن است برای یافتن راه حل های مسکن برای جوامع آسیب دیده از سیل انجام می دهد.

مسکن یکی از بزرگ‌ترین چالش‌هایی است که در پی سیل بی‌سابقه با آن مواجه هستیم. کوک گفت: اولویت ما این است که همه افراد آسیب دیده از این فاجعه به مسکن ایمن دسترسی داشته باشند تا زمانی که آنها بازسازی و بهبود می یابند.

او گفت که غلاف ها یک راه حل میان مدت مسکن برای جامعه خواهد بود.

هنگامی که سایت Wollongbar ایجاد شد و اتصال آب و برق کامل شد، به ارائه‌دهنده مسکن، North Coast Community Housing واگذار می‌شود و اولین اقامتگاه تا اوایل ماه مه اختصاص داده می‌شود.»

جان مک کنا، مدیر عامل شرکت مسکن جامعه ساحلی شمال، گفت در حال حاضر 650 نفر در لیست انتظار برای غلاف وجود دارد، اما انتظار می رود که این لیست افزایش یابد.

او گفت: «دولت متعهد شده است که 2000 پاسخ شرط متوسط ​​را تنظیم کند.

او گفت اما غلاف ها تنها بخشی از راه حل هستند، زیرا سیل بحران مسکن را در این منطقه تشدید می کند.

اولین گام برای اسکان اضطراری برای افراد آواره بود، سپس اسکان موقت میان مدت برای دو تا سه سال برای افراد در حالی که املاک آنها تعمیر می شود.

بخش سوم بلند مدت است – چه کار کنیم؟ خیلی قبل از وقوع سیل یک بحران مسکن وجود داشت.»