‘خیلی خوشحالم که این روز فرا رسیده است’: سفر بوکس زنان به سرفصل مدیسون اسکوئر گاردن | بوکس

Eddie Hearn و Jane Couch به سختی می توانند متفاوت تر از این باشند، اما آنها در این هفته با یک ناباوری و لذت مشترک متحد شده اند. با نزدیک شدن به لحظه مهم شنبه شب که کیتی تیلور و آماندا سرانو وارد رینگ در مدیسون اسکوئر گاردن در نیویورک می شوند تا در مهم ترین و پرسودترین مبارزه تاریخ بوکس زنان به رقابت بپردازند، صدای پروموتر و پیشگام تسکین یافته و به وجد می آید. .

بیست و چهار سال پیش، کاناپه در پرونده خود علیه هیئت کنترل بوکس بریتانیا پیروز شد، زمانی که دادگاه عالی حکم داد که او باید اولین زنی در بریتانیا باشد که مجوز بوکس حرفه ای دریافت می کند. تا آن زمان، بی‌بی‌سی زنان را از حضور در رینگ منع می‌کرد بر این اساس که به دلیل سیکل قاعدگی‌شان، برای بوکس کردن بسیار ضعیف و «از لحاظ احساسی ناپایدار» بودند.

سه سال بعد، در اکتبر 2001، کتی تیلور در اولین مسابقه بوکس زنان در ایرلند مبارزه کرد. او فقط 15 سال داشت. تیلور و سرانو اکنون در یک مسابقه پرچرب شرکت خواهند کرد زیرا آنها اولین بوکسورهای زن هستند که هر دو بیش از 1 میلیون دلار در یک شب درآمد دارند – و اولین زنانی هستند که به عنوان مبارز قهرمان باغ شدند.

در یک اقدام دوگانه بعید دیگر، هرن با جیک پل، ستاره یوتیوب، مسابقه را تبلیغ می کند. مروج اسکس بی سر و صدا در سالنی شیک در خیابان سی و پنجم غربی، تنها چند بلوک از مشهورترین میدان بوکس گوش می دهد، در حالی که من داستانی را درباره روزهایی برایش تعریف می کنم که پدرش، بری، از شنیدن اینکه کاناپه حقوق نگرفته بود، شوکه شده بود. برای دعوا این احساس را به ما می دهد که پس از چندین دهه تعصب و درد، بالاخره بوکس زنان متحول شده است.

کاوچ که از انگلیس تلفنی با من صحبت می کند، درباره مسابقه تاریخی تیلور و سرانو می گوید: «باورم نمی شود، اما فوق العاده است. من خیلی خوشحالم که این روز فرا رسیده است.»

در همین حال، برای هرن، «این تبلیغ همچنان مرا شگفت زده می کند. اولین شگفتی زمانی بود که با مدیسون اسکوئر گاردن نشستیم و مدیریت آنها گفت: “ما باید این مبارزه را انجام دهیم.” این خاص بود سپس گفتند: ما باید آن را در میدان بزرگ قرار دهیم. می دانستم که می توانیم به هولو برویم [the smaller theatre, seating 5,600 inside the Garden] و آن را در یک روز فروخت. من به تهاجمی بودن شهرت دارم، اما در عین حال، برای اطمینان از تصمیمات تجاری درست، بی سر و صدا محافظه کار هستم.

آنها بسیار مطمئن بودند و همچنین این احساس وجود داشت که ما باید این لحظه را به یک لحظه مهم در ورزش تبدیل کنیم. زمانی که بلیط ها به فروش رفت، دومین پیش فروش سریع در تاریخ باغ بود. ما درخواست های رسانه ای بیشتری برای این درخواست داشته ایم تا برخی از AJ [Anthony Joshua] دعوا می کند این چیزی فراتر از رسانه های بوکس است. این بلومبرگ، سی ان ان، برنامه امروز است.

صبح سه‌شنبه، در آن برنامه تلویزیونی شبکه NBC که مظهر جریان اصلی آمریکا است و معمولاً هرگز بوکس را نمایش نمی‌دهد، تیلور و سرانو مهمانان جالب و محترمی بودند. آنها به بزرگی یک مسابقه برای عناوین بی چون و چرای سبک وزن جهان تیلور فکر کردند که برای هر دوی آنها پر از خطر است. آنها همچنین درباره پیشینه ایرلندی و پورتوریکویی خود صحبت کردند.

بعداً در همان روز، با هرن و پل، آنها در بالای ساختمان امپایر استیت با هم درگیر شدند. هرن می‌گوید: «جوراب‌هایم را منفجر کرد، زیرا تا آن زمان نمی‌دانستم که آنها قصد داشتند با چراغ‌های شنبه شب چه کار کنند. آنها به من گفتند که امپایر استیت را روشن می کنند و من گفتم: “منظورت چیست؟” آنها گفتند: “ما ساختمان را با پرچم های ایرلند و پورتوریکو روشن می کنیم.” دوست دارم وانمود کنم که این ایده من بوده است.»

وقتی آخرین مصاحبه با کاناپه را در سال 2019 انجام دادم، این مرد 53 ساله به من گفت که بوکس چگونه به او آسیب رسانده است. او هنگام تشریح هزینه‌های شخصی و روانی انقلابی بودن که بوکس زنان را در بریتانیا قانونی کرد، گریه کرد. کاپ اذعان می‌کند: «هنوز آن را احساس می‌کنم، زیرا واقعاً ظالمانه بود [the boxing authorities and promoters] با من کرد هرچه بیشتر به آن نگاه می‌کنم بیشتر فکر می‌کنم: “چرا نمی‌توانم مدیر یا مربی مناسبی داشته باشم که از من مراقبت کند، همانطور که آنها اکنون از دختران مراقبت می‌کنند؟” اما یکی باید اولین نفر باشد و آن من بودم. فقط وقت من نبود.»

با این حال، یک حس موفقیت برای کاناپه وجود دارد، زیرا در طول 39 مسابقه حرفه ای، او روی کارت برخی از مبارزان بزرگ – از لنوکس لوئیس و ویتالی کلیچکو گرفته تا روی جونز جونیور و نسیم حامد – باکس شد. در سال 2003 او همچنین در لس آنجلس با لوسیا رایکر، مبارز هلندی که هرگز در رینگ حرفه ای شکست نخورد، مسافتی را طی کرد. کاناپه تاکید می کند که اگر سکوی مناسبی به او داده می شد، رایکر می توانست با تاثیر تیلور و سرانو برابری کند.

“صد در صد. او چنین قدرتی داشت [the British middleweight] ساوانا مارشال اکنون دارد. هیچ وقت هیچ قدرتی نداشتم من فقط یک جنگنده سرسخت بودم. من یا بردم یا در امتیاز باختم و با صورتم جنگیدم.»

کاناپه شجاعت زیادی داشت و نسخه‌ای از عنوان قهرمانی جهان را به دست آورد، اما برای بسیاری از مسابقاتش پولی دریافت نکرد. وقتی می‌پرسم آیا بری هرن به بوکس زنان علاقه‌مند بوده است، می‌گوید: «نه، اما زمانی که شاهزاده نسیم با آگی سانچز در کنتیکت مبارزه کرد، او این لایحه را تبلیغ کرد. [in August 2000]. من در آندرکارت بودم و بری و امانوئل استوارد [the brilliant American trainer] در کازینو فاکس وودز صبحانه می خوردند. رفتم: هیا! آنها مانند: “اوه، سلام جین.” به آنها گفتم که بوکس می کنم اما حقوق نمی گیرم. بری گفت: تو یک بوکسور حرفه ای هستی. باید حقوق بگیری. پس مقداری پول به من داد. فکر کنم 500 دلار بود او گفت: من به شما اجازه نمی دهم مجانی باکس بکنید. اما من در واقع موافقت کرده بودم که به صورت رایگان بوکس کنم، زیرا این کار باعث افزایش شهرت بوکس زنان می شود.

اکنون بسیار متفاوت است و ادی هیرن اعتراف می‌کند: «قبل از شروع کار با کتی، پدرم فکر می‌کرد زنان نباید بوکس بزنند. این در مورد فرانک وارن، باب آروم و همه آن مروجین مدرسه قدیمی نیز یکسان است. این انگ یک ورزش مردانه سخت و خشن است. فقط تغییر درک از ورزش زنان به طور کلی بود که در را به روی کتی باز کرد. اما من از کتی یاد گرفتم که صدا و سیما به دنبال استفاده از ورزش زنانه به عنوان یک شاخص بودند. او به من یاد داد که این اشتباه است. علامت زدن باکس برابری نیست.»

پس از اینکه تیلور در 3 اکتبر 2016 پیام مستقیمی را که برای من فرستاده بود، به سمت تلفنش دراز کرد، وقتی تیلور از او پرسید که آیا علاقه‌مند به تبلیغ او است، هرن اولین بازی حرفه‌ای خود را یک ماه بعد به یاد می‌آورد. من او را به عنوان یک رویداد اصلی در ومبلی قرار دادم و همه عصبانی شدند و گفتند: “داری چه کار می کنی؟” خجالت آوره. قرار دادن مبارزه زنان به عنوان رویداد اصلی؟ ما حدود 3000 هوادار عمدتاً ایرلندی در ومبلی آرنا داشتیم و او باور نکردنی بود.

او مانند یک مکزیکی جنگید. او تا بدن دو برابر می‌شد، قلاب چپ به سرش می‌رفت. بعد از اینکه همه چیز تمام شد، از جمله پدرم، گفتند: “لعنتی جهنم.” من می دانستم که باید به او بستری بدهید تا مردم را متقاعد کند که تماشا کنند. در آن زمان 80 درصد از تماشاگران قبلاً به این نتیجه رسیده بودند که بوکس زنان برای آنها مناسب نیست. 10 درصد کمی کنجکاو بودند و 10 درصد دیگر قبلاً معتقد بودند. اکنون که 80 درصد غیر مؤمنان احتمالاً به 10 درصد کاهش یافته است. می دانستم که این اتفاق خواهد افتاد. فقط اجازه دهید مردم مبارزانی مانند کتی تیلور و آماندا سرانو را ببینند و آنها متقاعد خواهند شد.

تبلیغ تیلور برای هرن آموزشی بوده است. حدود چهار سال پیش نزد کتی رفتم و گفتم: یک ایده عالی داشتم. در روز جهانی زن، یک کارت کاملاً زنانه در مدیسون اسکوئر گاردن در تئاتر هولو برگزار می کنیم. این راهگشا خواهد بود، بلا بله بلا. خیلی هیجان زده بودم. کتی گفت: به هیچ وجه. جوری به من نگاه کرد که منزجر شده بود. او به من آموخت که تنها راهی که ما می‌توانیم آینده‌ای پایدار با بوکس زنان داشته باشیم، تبدیل شدن آن به یک محصول مستقل به عنوان یک ورزش بزرگ بود – نه به عنوان نشانه حسن نیت. اگر به تنهایی بایستد و ارزش خاص خود را داشته باشد، ما دارای طول عمر و پایداری خواهیم بود.

این چیزی است که کتی تیلور ساخته است. او و سرانو باغ را نمی فروشند [with a 17,500 capacity] زیرا همه می روند: “ما باید از ورزش زنان حمایت کنیم.” این باغ را به فروش می‌رساند زیرا یک مبارزه عالی است.»

هرن به صندلی تکیه می دهد و لبخند می زند. یک چیز دیگر را به یاد دارم که به کتی گفتم: تصور کنید در مدیسون اسکوئر گاردن در یک مسابقه تیتر یک میلیون دلار به دست آورید. من فقط به عنوان خط فروش گفتم. و حالا ما اینجا هستیم.»

در فاصله ای طولانی از شهر نیویورک، درد جین کوچ در این هفته اندکی کاهش یافته است. در آخرین مصاحبه ما، او گفته بود: “غرور من را جریحه دار می کند که این موضوع را آشکارا صحبت کنم، اما فکر نمی کنم مردم متوجه آسیبی که وارد کردند. اکثر آنها هرگز من را ندیده بودند و به من می گفتند یک لزبین یا یک عجایب.»

او دچار افسردگی و حملات پانیک شد و اولین رابطه “مناسب” خود را تنها در سن 41 سالگی آغاز کرد. اما اکنون، در حالی که کاناپه ساعت ها را می شمارد تا او و شریک زندگی اش، برایان، بتوانند مبارزه روز شنبه را تماشا کنند، او می گوید: “همه چیز دختران، کتی و آماندا، ساوانا و کلارسا شیلدز، کار درخشانی انجام می دهند. من نتوانستم بوکس زنان را به گونه ای که آنها آن را نشان می دهند، نشان دهم. من آموزش رسانه ای و حتی شخصیتی که آنها دارند را نداشتم. اتفاقی که این هفته در نیویورک می افتد بسیار عالی است. من به شدت احساس غرور می کنم.»