شورا هفته ای 60 هزار پوند برای مکان «کاملا نامناسب» برای دختر آسیب پذیر پرداخت می کرد | دادگاه حفاظت

شورایی در انگلستان 60000 پوند در هفته – معادل 3.12 میلیون پوند در سال – برای قرار دادن کودک در خانه “کاملا نامناسب” برای نوجوان اوتیستیک با ناتوانی خفیف یادگیری پرداخت کرده است.

قاضی رسیدگی کننده به پرونده این دختر به قدری وحشت زده شد که به ندیم زهاوی، دبیر آموزش و پرورش دستور داد تا موضع دولت را در مورد آنچه که او آن را “بحران ملی” می نامد توضیح دهد – کمبود شدید مکان های امن برای کودکان آسیب پذیر با نیازهای پیچیده.

این پرونده که اولین بار توسط پروژه حفاظت دادگاه عدالت باز گزارش شد، شامل دختری می شود که حداقل پنج ماه را به تنهایی در ضمیمه قفل شده یک خانه کودکان گذرانده است. شش کارمند متعهد از او مراقبت می کردند در حالی که مقامات محلی او تلاش می کردند و نتوانستند خانه ای بیابند که نیازهای او را بهتر برآورده کند.

شورا به دادگاه حفاظت گفت که به صدها ارائه دهنده در سراسر کشور مراجعه کرده است اما هیچ کس حاضر نیست او را بگیرد.

این دختر از ژوئن 2019 تحت مراقبت قرار گرفته بود، زیرا مادرش نتوانست با این وضعیت کنار بیاید و از آن زمان تاکنون در حداقل 15 مکان مختلف زندگی کرده بود. دادگاه شنیده است که او سابقه خشونت نسبت به مراقبین خود را داشته است و سال گذشته پس از 72 ساعت بیداری مداوم و “تجربه شیدایی” در بیمارستان بستری شد و در طی آن به پشت بام خانه مراقبت‌های خود دسترسی پیدا کرد و تهدید به کشتن خود کرد.

او آب جوش را از کتری روی کارکنانی که از او مراقبت می‌کردند پرتاب کرد و لاک پاک کن را به چشمان یک مراقب پرتاب کرد و گفت که می‌خواهد آنها را کور کند. او خود را با چاقو و قطعات تخت شکسته مسلح کرد و کارکنان را تهدید کرد. او یک حوله چای را آتش زد و گفت که می خواهد خانه را آتش بزند.

اگرچه او نیازی به مراقبت پزشکی نداشت و طبق قانون بهداشت روانی 1983 معیارهای بازداشت را برآورده نمی‌کرد، اما در تصادف و اورژانس به تخت بیمارستان رفت زیرا خانه کودکان او را پس نمی‌گرفت.

یک قاضی اجازه محرومیت او از آزادی را در یک مکان امن صادر کرد، اما تنها موردی که شورا می‌توانست پیدا کند هفته‌ای 60000 پوند هزینه داشت. پروژه حفاظت از دادگاه باز دادگستری گزارش داد که یکی از وکلای مقامات محلی آن را به عنوان “هزینه ای سرسام آور که به دلیل کمبود کامل منابع جایگزین به وجود آمده است” توصیف کرد.

وکیل دادگستری اذعان کرد که محل قرارگیری “کاملاً نامناسب” بود و او را منزوی کرد.

به گفته دادگاه، حفظ امنیت دختر و مراقبانش یک نبرد دائمی بوده است. سال گذشته این نوجوان پس از حمله به یکی از کارکنان دستگیر شد. در سلول پلیس، او به سرش ضربه زد و ناخن های اکریلیک خود را به سمت بینی فشار داد تا خون بگیرد، و او به اطراف سلول تف کرد.

آقای جاستیس پول، که چندین بار به این پرونده رسیدگی کرده است، در جلسه ای گفت: «این پرونده منعکس کننده یک بحران ملی است. حمایت دولت مرکزی مورد نیاز است.»

او اجازه داد تا پرونده های مربوطه به NHS انگلستان و به وزیر آموزش فاش شود “با این دیدگاه که از هر یک دعوت می شود اطلاعات و اظهارات شاهد را به دادگاه ارائه دهند”.

آبان نیوز می‌داند که زهاوی از طریق مقامات محلی درگیر برای ارائه موضع خود به دادگاه نامه نوشت.

وزارت آموزش و پرورش در پاسخ به این سوال که موضع دبیر آموزش و پرورش چیست؟ یک سخنگوی گفت: “همه کودکان و جوانان شایسته بزرگ شدن در خانه های با ثبات و دوست داشتنی هستند. ما یک بررسی مستقل در مورد مراقبت اجتماعی کودکان را سفارش دادیم، که در جهت اصلاح اساسی این سیستم است و در حال کار سخت برای بالا بردن استانداردها برای کودکان تحت مراقبت در حالی که ادامه دارد، هستیم. ما همچنین اصلاحات فوری را برای رسیدگی به فشارها در این بخش انجام می دهیم، از جمله ارائه 259 میلیون پوند برای حفظ ظرفیت و گسترش امکانات در خانه های امن و باز برای کودکان.

آبان نیوز می‌داند که دختر اخیراً با همان تیم مراقبین به محل مناسب‌تری در مسکن اجاره‌ای نقل مکان کرده است و هزینه مراقبت به ۳۳ هزار پوند در هفته (۱.۷۱ میلیون پوند در سال) کاهش یافته است.

راشل دو سوزا، کمیسر کودکان در انگلستان، گفت که این دختر در نتیجه “شکست سیستمی در برنامه ریزی منسجم و محلی برای کودکان تحت مراقبت” رنج می برد. وی افزود: «متاسفانه روز به روز شاهد مواردی از این دست هستم. من از شوک ایجاد شده در مقدار پول در اینجا قدردانی می کنم، اگرچه مشکل بسیار عمیق تر از پول درگیر است. این در مورد زندگی کودکان است که مکرراً و به طور مداوم زیر و رو می شود، زمانی که آسیب پذیرترین آنها هستند، زیرا ما در مکان های با کیفیت برای زندگی آنها سرمایه گذاری نکرده ایم.

“آنچه من می خواهم ببینم، بازنگری کامل در مورد نحوه ارائه این نوع مراقبت است. اکنون، این سیستم متکی است که شوراها تخت‌هایی را در خانه‌های کودکان می‌خرند که برخی از آنها خوب هستند، برخی از آنها خیر. سپس از کودک انتظار می رود که با خانه سازگار شود و در صورت تغییر نیاز از خانه بیرون رانده شود. این مسئولیت را بر عهده کودک می گذارد.

من می‌خواهم خانه‌های محلی بیشتری را ببینم که به اندازه کافی در رویکردشان انعطاف‌پذیر هستند و کودکان می‌توانند حتی با تغییر نیازهایشان در جای خود بمانند.»