اسکان ‘ناامن’ در بریتانیا سلامت پناهجویان را تهدید می کند – گزارش | مهاجرت و پناهندگی

طبق گزارش جدید پزشکان جهان، اسکان پناهجویان به دلیل مراقبت های بهداشتی ناکافی “ناامن” است، در حالی که شرایط بد زندگی باعث تشدید یا ایجاد مشکلات سلامت روانی و جسمی می شود.

تحقیقات این موسسه خیریه که روز چهارشنبه منتشر شد، به جزئیات موانع مراقبت های پزشکی و دارو برای پناهجویان در اسکان اولیه در سراسر بریتانیا می پردازد.

شواهد جمع آوری شده توسط پزشکان جهان نشان می دهد که عدم رعایت استانداردهای اولیه انسانی در هتل ها و پادگان های نظامی سابق مانند ناپیر در فولکستون باعث تشدید افسردگی، اضطراب، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) و سایر نگرانی های مربوط به سلامت روان در میان پناهجویان شده است.

آرا* از زمانی که به ناپیر رسید هر شب با عرق سرد از خواب بیدار شد. گاهی اوقات او در یک توپ محکم دراز کشیده است و می لرزد، از اینکه دوباره به سلول زندان بازگشته است وحشت دارد.

او گفت: «همیشه همینطور است: بیدار می شوم، جیغ می زنم، به یاد می آورم. “من کابوس های بدی می بینم. من برای خوابیدن به قرص نیاز دارم، اما پزشک عمومی به من گفت “به یوتیوب برو، به تو می گوید چگونه می توانی بخوابی.” من ندارم [a] تلفن، پس چگونه می توانم آن را ببینم؟ من درخواست کمک کردم، اما کسی به من کمک نمی کند.»

برای کسانی که از شکنجه و زندان گریخته اند، مانند آرا، شرایط مشابه بازداشت در اردوگاه ناپیر به این معنی است که آنها آسیب های قبلی خود را دوباره تجربه می کنند و بسیاری می گویند که سلامت روانی آنها بیشتر رو به وخامت است.

“دیگران در اتاق من [shared with 13 other men]آرا گفت، آنها در حال بیدار شدن هستند. «خوابیدن غیرممکن است. همه ما به دکتر نیاز داریم – جنگ را ترک کردیم – اما کسی نیست که به ما کمک کند.

یکی دیگر از پناهجویان گفت که علیرغم گزارش درد شدید دندان که باعث توقف غذا خوردن او شد، مجبور شد بیش از یک ماه برای مراقبت های پزشکی صبر کند.

او گفت: «ما پرستار خوبی در کمپ نداریم. من به کمک فوری نیاز داشتم – نمی‌توانستم درست غذا بخورم، درد زیادی داشتم – اما آنها از این کار خودداری کردند. [anything]. گفتند دندانپزشک نیست، خودش خوب می شود.»

در چندین مورد، پناهجویان گفتند که کارکنان کمکی نبودند و طوری با آنها رفتار می کردند که گویی در مورد شرایط پزشکی خود دروغ گفته اند. برخی از افرادی که در این گزارش شناسایی شده اند می گویند که قادر به خرید دارو، لوازم بهداشتی، لباس یا غذا نیستند، در حالی که برخی دیگر می گویند این غذا از نظر فرهنگی مناسب نیست. از میان مصاحبه شوندگان، 43 درصد گفتند که وزن خود را کاهش داده اند زیرا نمی توانند غذای ارائه شده را که به درستی پخته یا تازه نشده بود بخورند.

مرد دیگری در کمپ ناپیر گفت که از غذای کمپ درد معده شدیدی را تجربه کرده است، اما به پزشک ارجاع نشده است. “من خیلی مریض هستم، نمی توانم غذا بخورم. پرستار، او هرگز آنجا نیست و هیچ کس نیست [anything]”

یک سخنگوی وزارت کشور گفت: «ما این ادعاها را رد می کنیم. پادگان ناپیر امن است و ما با رفاه و آسایش کسانی که تحت مراقبت خود هستند با نهایت اهمیت و حساسیت رفتار می کنیم.

پناهجویانی که توسط وزارت کشور پشتیبانی می‌شوند، برای کمک به هزینه‌های بهداشتی، از جمله نسخه‌ها، هزینه‌های بینایی‌سنجی و مراقبت‌های دندانی، حق دسترسی به طرح کم درآمد NHS را دارند.

با این حال، ارائه دهندگان مسکن ملزم به حمایت مستقیم از دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی یا ثبت نام پناهجویان نزد پزشک عمومی نیستند، مگر اینکه فرد به مراقبت پزشکی «بدیهی و فوری» نیاز داشته باشد، مانند از دست دادن خون شدید، درد شدید قفسه سینه، عوارض بارداری یا خودکشی. تلاش

در گزارش خود که هفته گذشته منتشر شد، پس از بازدید از پادگان ناپیر در ماه فوریه، گروه پارلمانی فراحزبی در مورد بازداشت مهاجرت، شرایط در ناپیر را «شبه بازداشت» توصیف کرد و گفت که این پادگان «اساساً برای استفاده به‌عنوان اقامتگاه پناهندگی نامناسب است».

بازدید قبلی توسط بازرس ارشد مستقل مرزها و مهاجرت نشان داد که اکثر ساکنان افسردگی را تجربه کرده‌اند و یک سوم آنها احساس خودکشی کرده‌اند و افراد در معرض خطر آسیب به خود در بلوک‌های انزوا قرار گرفته‌اند.

علیرغم بازرسی هایی که نشان دهنده نامناسب بودن اقامتگاه هایی مانند Napier است، وزارت کشور اخیرا قرارداد را تا سال 2025 تمدید کرد. در لایحه ملیت و مرزها که در حال حاضر در پارلمان در حال بررسی است، وزارت کشور پادگان نظامی سابق را “نمونه اولیه” برای نحوه مراکز پذیرش توصیف کرد. ممکن است در آینده فعالیت کند.

بر اساس برنامه‌های وزیر کشور، پریتی پاتل، برای تغییر سیستم پناهندگی، وزارت کشور می‌گوید که اقامتگاه‌های پناهندگی در مقیاس بزرگ‌تر را در مناطق دورافتاده از جمله پایگاه هوایی سابق RAF در لینتون-آن-اوس در شمال یورکشایر توسعه خواهد داد.

آنا میلر، رئیس بخش سیاست‌گذاری و حمایت از پزشکان جهان، گفت: «متاسفانه، برنامه‌هایی برای توسعه مکان‌های اقامتی جدید به سبک نظامی تنها یکی از جنبه‌های متعدد لایحه ملیت و مرزها است که در حال حاضر در پارلمان تصویب می‌شود و باعث ماندگاری و ماندگاری می‌شود. آسیب عمیق به سلامت و رفاه افرادی که به دنبال پناهگاه در بریتانیا هستند.

ما از دولت می‌خواهیم که در برنامه‌های خود برای اصلاح نظام پناهندگی و اولویت دادن به سلامت و رفاه افرادی که به دنبال پناهگاه در بریتانیا هستند، بازنگری کامل داشته باشد.»

وزارت کشور علاوه بر رد این ادعاها گفت: در پادگان Napier پشتیبانی پزشکی 24/7 از پناهجویان وجود دارد که شامل یک پرستار نسخه‌نویس، مراقبت‌های دندان‌پزشکی در محل و دسترسی به خدمات GP محلی است که شامل حمایت از سلامت روان می‌شود. افراد در تمام مراکز حذف مهاجرت ما مورد توجه کادر پزشکی قرار می گیرند و پس از غربالگری، می توانند بسته به نیاز خود مسیرهای بالینی خدمات مراقبت های بهداشتی را دریافت کنند.

* برای محافظت از هویت پناهجویان، نام ها تغییر کرده و کشورهای مبدأ حذف شده اند.