چرا یک پیروزی اقتصادی سریع در برابر روسیه بعید به نظر می رسد | روسیه

برای مدت طولانی آماده باشید. این متن فرعی پیام بوریس جانسون به نمایندگان مجلس بود که وی متعهد به تشدید تحریم ها علیه روسیه بود.

هشدار برای آماده شدن برای “مبارزه طولانی” هم به موقع و هم مناسب بود. هیچ ضربه ناک اوت سریعی وجود نخواهد داشت زیرا ولادیمیر پوتین برای آماده شدن زمان کافی داشته و به خوبی به میدان آمده است.

در ظاهر، این باید یک مبارزه نابرابر باشد. روسیه بزرگترین خشکی جهان است اما تولید سالانه آن کمتر از ایتالیا است. درآمد هر سر حدود یک چهارم درآمد در انگلستان است.

اقتصاد روسیه از زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در اوایل دهه 1990، مراحل مشخصی را پشت سر گذاشته است: یک درمان شوک اولیه که منجر به یک رکود وحشیانه شد و به بحران مالی در سال 1998 ختم شد. بهبود قوی در دهه اول قرن بیست و یکم در پشت پررونق صادرات نفت و گاز؛ و یک دوره رکود اخیر که شکست در تنوع بخشیدن به اقتصاد آسیب های خود را به همراه داشت.

پس از رشد متوسط ​​7 درصدی در سال در دهه منتهی به سقوط مالی جهانی در سال 2008، اقتصاد روسیه در سه سال منتهی به همه‌گیری سالانه تنها حدود 2 درصد رشد کرد.

نتیجه این است که – حداقل از برخی جهات – اقتصاد واقعاً از زمان اتحاد جماهیر شوروی حرکت نکرده است. روسیه هنوز از نظر منابع طبیعی و سرمایه انسانی غنی است، اما عملکرد ضعیفی دارد و تنها روابط محدودی با غرب دارد.

دکتر هولگر اشمیدینگ، اقتصاددان ارشد بانک سرمایه گذاری برنبرگ، گفت که روسیه یک قدرت نظامی بزرگ و تولید کننده انرژی است، اما بازار مناسبی برای اکثر کشورها نیست. برای مثال آلمان به لهستان بسیار بیشتر از روسیه صادرات دارد.

اما، همانطور که کسانی که در گذشته روسیه را شکست داده‌اند، به هزینه‌های خود پی برده‌اند، ظاهر می‌تواند فریبنده باشد و دلایل متعددی وجود دارد که نشان می‌دهد پیروزی سریع غرب بعید به نظر می‌رسد.

اولاً، پوتین از زمان حمله به کریمه در سال 2014، فعالانه به دنبال عایق بندی روسیه از غرب بوده است. واردات گوشت، میوه، سبزیجات و لبنیات غربی با اعمال تحریم ها ممنوع شد.

ثانیاً، خودکفایی با تلاش برای تنوع بخشی همراه بوده است، با چرخش عمدی سیاست به سمت چین. توافق با پکن – دوباره در سال 2014 – راه را برای ساخت نیروگاه سیبری هموار کرد – خط لوله گازی که دو کشور را به هم متصل می کند که در سال 2019 افتتاح شد.

چین دومین اقتصاد بزرگ جهان است و تقاضای سنگین آن برای انرژی یکی از عوامل افزایش قیمت جهانی انرژی در سال گذشته بوده است. پوتین قبلاً برای Power of Siberia 2 موافقت کرده است.

ثالثا، روسیه از پول دریافتی از صادرات نفت و گاز خود برای ایجاد دفاع مالی قابل توجهی استفاده کرده است. مسکو دارای ذخایر ارز خارجی در حدود 500 میلیارد دلار (369 میلیارد پوند) است و طبق استانداردهای بین المللی، سطح بدهی ملی بسیار پایینی دارد. در حالی که این بیماری همه گیر باعث شده است که نسبت بدهی ملی بریتانیا به تولید ناخالص داخلی به بالای 100 درصد برسد، در روسیه این نسبت به زیر 20 درصد رسیده است.

این قدرت مالی ممکن است یکی از تسلیحاتی را که غرب قصد دارد در واکنش به بحران اوکراین به کار گیرد، خنثی کند: ممنوعیت روسیه برای صدور یا تجارت بدهی های دولتی خود در لندن و نیویورک. مقدار اوراق قرضه مورد نیاز روسیه برای فروش نسبتاً کم است و تنها 10 درصد از کل آن توسط افراد غیر مقیم در سال گذشته خریداری شده است.

در نهایت، پوتین سلاح هایی برای خود دارد که ممکن است وسوسه شود از آنها برای تلافی تحریم های غرب استفاده کند. روسیه 40 درصد نفت و زغال سنگ اتحادیه اروپا و 20 درصد گاز خود را تامین می کند. این بزرگترین صادرکننده کود و پالادیوم در جهان است که یک جزء حیاتی برای صنعت خودروسازی است زیرا برای ساخت مبدل های کاتالیزوری مورد نیاز است.

مؤسسه کیل، یک اندیشکده آلمانی، می‌گوید توقف صادرات گاز باعث کاهش 3 درصدی تولید ناخالص داخلی روسیه می‌شود در حالی که پایان دادن به صادرات نفت منجر به ضربه 1.2 درصدی خواهد شد. در حالی که کشورهای غربی می توانند انرژی خود را از جاهای دیگر تامین کنند، کاهش عرضه به ناچار منجر به افزایش قیمت نفت و گاز خواهد شد.

حتی در پرتنش‌ترین دوره‌های جنگ سرد، اتحاد جماهیر شوروی به تامین انرژی غرب ادامه داد. قطع عرضه نفت و گاز هزینه سنگینی به همراه خواهد داشت، اما نمونه ای از راهبردی است که پیش از این در تاریخ کشور به کار گرفته شده بود: سیاست زمین سوخته.