چه مالکی برای توییتر بهتر از ایلان ماسک، استاد توییت های نادرست؟ | مارینا هاید

اساوج چند ساعت پیش در مورد خریدار توییتر ایلان ماسک، یکی از بنیانگذاران توییتر جک دورسی بود اعلام کرد: “من به ماموریت او برای گسترش نور آگاهی اعتماد دارم.” برکت بده این احساس می‌کند اولین صحنه فلاش‌بکی است که در یک درام دیستوپیایی بعد از عبارت «شش ماه زودتر…» می‌بینیم. تا آنجا که به توییتر مربوط می‌شود، تا شش ماه دیگر کجا خواهیم بود، به طرز وسوسه‌انگیزی نامشخص است، اما تصور آن دشوار به نظر می‌رسد. یا فضایی کم و بیش دلپذیر خواهد بود. این یک پلت فرم رسانه اجتماعی است. من مطمئن نیستم که بشریت به چه مدرک دیگری نیاز دارد قبل از اینکه به این ایده فکر کنیم که چنین چیزی ممکن است یک مفهوم ذاتا سمی باشد. البته، همیشه افرادی هستند که فکر می کنند هنوز درست انجام نشده است. مانند کمونیسم، یا نسخه بریتانیایی دیلی شو.

به هر حال، اگر تصاحب ماسک انجام شود، او کنترل پلتفرمی را به عهده خواهد گرفت که در آن افراد سمت راست به طرز باورنکردنی از آزادی بیان خشمگین هستند و آنهایی که در سمت چپ هستند به طرز باورنکردنی از سخنان نفرت انگیز عصبانی هستند. که می گویند: آنها خیلی مشترک هستند. همانطور که Jaron Lanier، آینده‌نگر فناوری، مدت‌هاست که در اشاره‌ای عالی عمل کرده است، بهترین راه برای نگه داشتن مردم در پلتفرم‌ها این است که آنها را عصبانی کنید. بنابراین سکوها طوری طراحی شده اند که آنها را عصبانی کنند. ممکن است خشم را برای نسخه تبلیغاتی خود ارزش آن را داشته باشد (من خودم این ستون را در توییتر پست خواهم کرد)، اما حتی در این صورت هم این یک هزینه عجیب و غریب برای انجام تجارت است که احتمالاً باید با دقت بیشتری از آنچه هست سنجیده شود.

برخلاف بریتانیا، ماسک علاوه بر عصبانیت، چیزهای دیگری نیز تولید می‌کند، اما توییتر بستری است که در یک سال تقویمی، پست‌های او منجر به شکایت‌های متعدد، کاهش قیمت سهام او و تسویه حساب کمیسیون بورس و اوراق بهادار شد که منجر به ریاست وی شد. پایان دادن به تسلا به زور با این حال، در اقدامی که برای بسیاری از کاربران توییتر احساس آشنایی خواهد داشت، او از سیستم خارج نشده است، بلکه بیشتر به آن تمایل پیدا کرده است. وقتی بچه بودم، مردی به نام ویکتور کیام بود که مالک رمینگتون بود، و او شخصاً در آگهی‌های تیغ برقی شرکت ظاهر می‌شد و می‌گفت: «من خیلی ماشین اصلاح را دوست داشتم، شرکت را خریدم.» خیلی خوب است که ماسک کاری مشابه انجام دهد. “من خیلی دوست داشتم مردم بی گناه را paedos صدا کنم، شرکت را خریدم.”

در این زمینه، ناراحتی کاربران توییتر بیش از حد احساس می شود. شاید ایلان مظهر نوعی صداقت و خودآگاهی رادیکال باشد که توسط سایر ساکنان سایت مشترک نیست. افرادی که به نظر می رسد نیمی از عمر خود را صرف شکایت از توییتر در توییتر می کنند، به نظر می رسد از این ایده مبهوت شده اند که یک آگهی فروش در نهایت آن را می خرد. بگیر! این کاملا تصادفی به نظر نمی رسد که همه پلتفرم های رسانه های اجتماعی متعلق به مردانی هستند که از نظر اجتماعی یک مایل از آنها فرار می کنید.

مشک یکی از آنهاست – یک گروتسک درخشان، وحشتناک، مضحک و بسیار گهگاهی دوست داشتنی. نوعی دومینیک کامینگز موفق بین کهکشانی. و با این حال، علیرغم هدیه‌ای که ایلان به او داد برای اینکه خود را به چیزی تبدیل کند که کاربران توییتر ممکن است «شخصیت اصلی» بخوانند، من نمی‌توانم کاملاً از او متنفر باشم. اگر او انتقال رادیکال انرژی سبز را که در تسلا تجسم یافته است، یا حتی یکی از دیگر طرح‌های جاه‌طلبانه‌اش انجام دهد، ممکن است انسان‌ها مجبور شوند برخی از چیزهایی را که با آن از بین رفته است، بپذیرند. البته با عصبانیت آن را بپذیرید – در غیر این صورت، ما در یک پلت فرم رسانه های اجتماعی هستیم! – اما با این وجود آن را بپذیرید. تعداد زیادی از افراد دیگر در زندگی عمومی رفتار وحشتناکی دارند و مطلقاً چیزی جز آسیب به دست نمی آورند.

اما اگر مردمان بی‌پایان صالح از تصور صرف شرارت‌های ضروری خودداری می‌کنند، چرا آنها طوری رفتار می‌کنند که دخالت خودشان در توییتر یکی است؟ این نیست. تمرکز بر روی افراد برجسته ای که همیشه در توییتر هستند، آسان است. اما تعداد زیادی از افراد بسیار موفق، بسیار خلاق و بسیار جالب در دنیای هنر، تجارت، علم و فراتر از آن که در آن حضور ندارند، باید داستان بسیار قدرتمندتری را بیان کنند. آن‌ها بخشی از انواع مکالمات و پیشرفت‌های تجاری و خلاقانه تعریف‌کننده دوران هستند – و به نوعی موفق می‌شوند همه این کارها را انجام دهند بدون اینکه نیمی از روز را تجمل کنند و از کنار تعداد زیادی از افراد دیگری که با هم درگیر هستند، بچرخند.

لانیر تردیدهای دقیقی در مورد اینکه آیا اکثر حمایت های توییتر حتی به طور معناداری مؤثر است، علیرغم اینکه گاهی اوقات چنین به نظر می رسد، ایجاد کرده است. اگر روز خود را درگیر دعواهای آنلاین می گذرانید، بهتر است به خود بگویید که در افزایش آگاهی برای هدف خود مشارکت دارید. یک دیدگاه جایگزین این است که شما صرفاً وسواس گونه بحث خاص خود را قطبی می کنید، تا جایی که سازش – کسل کننده، غیر مد روز، اما از نظر تاریخی همیشه ضروری – به یک امکان دورتر تبدیل می شود.

در یکی از عبارات پرطرفدار توییتر، «نظر نامطلوب من» این است که کسانی که زمان قابل توجهی را صرف بحث در مورد آن می‌کنند برای پلتفرم کار می‌کنند و نه برای هدفشان. تصاحب ماسک حداقل باعث می‌شود که بفهمید در جیب چه کسی پول می‌گذارید، زیرا خودتان را فریب می‌دهید که در بحث‌ها برنده هستید. مطمئناً نمی‌گویم که از این قانون پیروی می‌کنم، اما به طور کلی فکر می‌کنم بحث کردن در اینترنت مانند بازی تنیس واقعی است: حتی اگر برنده شوید، باز هم یک نفر هستید.