تکرار مجدد ادعاهای شکست خورده پلیس در مورد هیلزبورو آزادی بیان نیست. ظالمانه و اشتباه است | فاجعه هیلزبورو

افیا خانواده های 97 نفری که به طور غیرقانونی در هیلزبورو کشته شدند، ضربه آسیب زا دیگری است که هیئت استانداردهای بار (BSB) جاناتان گلدبرگ را از رفتار نادرست به دلیل سخنرانی های کوچک تحریک آمیز خود در مورد فاجعه ای که در سال گذشته انجام داد، پاک کرد. در طول چند دهه از زمانی که آنها عزیزان خود را به دلیل سهل انگاری فاحش پلیس یورکشایر جنوبی از دست دادند، خانواده های پلیس مجبور به مبارزه با دروغ های بی امان پلیس و پنهان کاری در مورد علت فاجعه و بسیاری از ناامیدی های قانونی شدند.

اما با در نظر گرفتن تکرار گلدبرگ از پرونده اصلی پلیس 1989، که قربانیان، خود حامیان لیورپول، مقصر این فاجعه بودند، و تبرئه بی‌اهمیت BSB، شگفت‌انگیز است که خانواده‌ها با چه قدرتی موفق به ایجاد این فاجعه شدند. حقیقت. اکنون با توجه به انگیزه نگران کننده برخی از هواداران فوتبال برای بی احترامی به سال 97، رنج غیرقابل محاسبه انسانی و سوق دادن هواداران لیورپول به شعارهای نفرت انگیز، اهمیت بیشتری پیدا می کند.

گلدبرگ زمانی که موکلش پیتر متکالف، وکیل پلیس یورکشایر جنوبی در سال 1989، با دستور قاضی از انحراف مسیر عدالت عمومی به دلیل توصیه به اصلاح گزارش های افسران پلیس در مورد فاجعه تبرئه شد، اظهارات خود را بیان کرد. در خارج از دادگاه، سپس در یک مصاحبه رادیویی بی‌بی‌سی، گلدبرگ تبرئه متکالف و دو افسر پلیس سابق را به‌عنوان یافته‌ای مبنی بر عدم پنهان‌کاری به تصویر کشید و گفت که رفتار هواداران لیورپول در آن روز «کاملاً وحشتناک» بود.

اما تبرئه متکالف بر اساس حکم کمی محدود قاضی، آقای قاضی ویلیام دیویس بود که مورد انتقاد خانواده ها قرار گرفت. دیویس تعقیب را عمدتاً بر این اساس رد کرد که تحقیقات رسمی لرد جاستیس تیلور، که اظهارات اصلاح شده به آن ارسال شد، یک دوره عدالت عمومی نبود. اما دیویس اظهار داشت که اگر تحقیق تیلور یک دوره عدالت عمومی بود، متکالف در رابطه با اظهارات چهار افسر «یک مورد برای پاسخگویی» داشت.

اینها شامل حذف شواهدی بود که نشان می‌داد در مسابقات قبلی هیلزبورو، افسران پلیس تونلی را که به تراس Leppings Lane منتهی می‌شد بسته بودند، زمانی که «قلم‌های» مرکزی پر شده بود. در نیمه نهایی جام حذفی 1989 بین لیورپول و ناتینگهام فارست، چ سوپت دیوید داکنفیلد، مسئول اولین بازی خود در هیلزبورو، آن تونل را نبست. او نتوانسته بود دسترسی 24000 هوادار لیورپول را از طریق تنگنا، رویکرد خطرناک تنها به 23 چرخ گردان Leppings Lane، و لهو فشرده ای که در آنجا ایجاد شده بود، مدیریت کند. در ساعت 2:52 بعد از ظهر داکنفیلد دستور داد یک دروازه خروجی گسترده باز شود و اجازه داد 2000 نفر با هم از آن عبور کنند. بیشتر آنها به سمت پایین تونل باز رفتند و 97 مرد، زن و کودک در له شده کشته شدند. صدها نفر دیگر از جمله آسیب مغزی ناشی از از دست دادن اکسیژن آسیب دیدند.

در سی و سومین سالگرد این سال، دیوید هیوز، 17 ساله، زمانی که پدرش اریک، 42 ساله، در هیلزبورو درگذشت، آسیب های وارده به سلامت روان خود را علنی کرد ناشی از این دروغ‌های پلیسی در سال‌های بعدی، ناچاری خانواده‌ها برای مبارزه با آن‌ها، و مراحل قانونی بی‌پایان که دائماً جزئیات وحشتناک را بازبینی و تکرار می‌کند. بنابراین حتی مجبور به بازگو کردن حقیقت، چون کسی دروغ ها را زنده کرد یا برخی از هواداران فوتبال خود را رسوا کردند، خانواده ها را دوباره از سر می گذراند.

خود داکنفیلد، معروف است، حتی در زمانی که فاجعه ادامه داشت، شروع به دروغ‌گویی کرد و به دروغ گفت که هواداران دروازه‌ای را که او باز کرده بود، مجبور کردند. این جزئیات به زودی پس گرفته شد، اما پلیس یورکشایر جنوبی اصل آن افسانه را پذیرفت و شکست های خود را انکار کرد و به دنبال مقصر دانستن قربانیان بود.

در دهه‌های رسیدگی، پرونده پلیس در ارشدترین عرصه‌ها ناباور بود. تیلور در گزارش تحقیق رسمی خود در آگوست 1989 آن را رد کرد و به شدت از پلیس برای پیشبرد آن انتقاد کرد. با این وجود، این نیرو در اولین بازجویی، در سال‌های 1990-1991، از دکتر استفان پوپر، پزشکی قانونی محلی شفیلد، دوباره آن را امتحان کرد. پوپر در آن روز در هیلزبورو، پس از مکالمه با افسران پلیس، تصمیم گرفت که مشروبات الکلی طرفداران ممکن است عاملی باشد، و دستور داد از همه قربانیان، حتی کودکان خردسال، نمونه خون گرفته شود و از نظر الکل آزمایش شود. این تخلفی است که هنوز باعث خشم عمیق می شود.

تحقیقات پوپر و حکم آن در مورد مرگ تصادفی، یک خطای قضایی بود که زندگی خانواده ها را به مدت 21 سال بلعید تا اینکه سرانجام در سال 2012 خاتمه یافت. با انجام این کار، لرد قاضی، ایگور قاضی، در مورد پرونده پلیس گفت: با وجود نادرستی آن، تمایل به سرزنش هواداران به طرز ناامیدکننده ای سرسخت بود و سال ها ادامه داشت.»

در بازجویی‌های جدید 2014-2016، طبق قانون حقوق بشر، خانواده‌ها برای اولین بار «کمک مالی استثنایی» برای وکلای خود داشتند و پرونده پلیس را تخریب کردند. هیئت منصفه تشخیص داد که 97 به طور غیرقانونی به دلیل قتل عمد فاحش توسط داکنفیلد کشته شده اند. پلیس دوباره ادعاهای خود را مطرح کرد و افسران در مورد اظهارات خود با جزئیات کامل مورد بازجویی قرار گرفتند. ویدئویی از صحنه‌های بیرون به طور مکرر پخش شد، و نشان می‌داد که مردم چقدر زود وارد می‌شوند، چگونه رفتار می‌کنند، و ازدحام در تعداد کمی از گردان‌ها از ساعت 2:15 بعد از ظهر ایجاد شده است. هیئت منصفه که مستقیماً این سؤال را پرسیده بود، دریافت که پرونده پلیس با شواهد اثبات نشده است و تشخیص داد که هیچ رفتاری از طرفداران لیورپول به فاجعه کمک نکرده است.

این یک مصیبت دیگر برای خانواده ها بود که همان اتهامات بی اعتبار مجدداً در پیگرد قانونی داکنفیلد در سال 2019 به دلیل قتل عمد از سهل انگاری، جایی که او تبرئه شد، مطرح شد. شکنجه سیستم حقوقی، که ظاهراً توسط BSB تأیید شده است، این است که حقایقی که به سختی به دست آمده حفظ نمی شوند. همه چیز دوباره در فرآیند خصمانه بعدی قابل استفاده است. اما حکم بازجویی عینیت‌تر است: قتل غیرقانونی علت مرگ در گواهی‌های رسمی ۹۷ نفر است. هیچ کس آن را به چالش نکشیده است.

بنابراین، زمانی که گلدبرگ پس از تبرئه متکالف از دادگاه خارج شد، ممکن بود از او انتظار می رفت که آن را زیر پا نگذارد. تا اظهارات خود را، در صورت لزوم، به حکم دیویس محدود کند. در عوض او گفت که هواداران لیورپول در هیلزبورو “شورش” به راه انداخته اند، و او این دروغ را تکرار کرد که افرادی که از دروازه عبور کرده بودند، کسانی را که زودتر از موعد وارد شده بودند، له کردند. وضعیت خطرناک تراس به گونه ای بود که 30 نفر از کسانی که جان باختند، خودشان از دروازه خروج عبور کرده بودند.

گلدبرگ پس از آن گفت که او به تحقیقات بی احترامی نمی کند و روایت پلیس را به عنوان واقعیت تکرار نمی کند یا تایید می کند. اما BSB بر این اساس گلدبرگ را تبرئه کرد که او به هر حال به عنوان یک موضوع آزادی بیان حق انجام این کار را داشت. آنها تصمیم گرفتند خودشان در مورد فاجعه نظر بدهند و گفتند که هیئت BSB روندهای گذشته و اظهارات پلیس را بررسی کرده و به این نتیجه رسیده است که “یک فرد معقول” که “با حسن نیت” عمل می کند همچنان می تواند دیدگاهی را که گلدبرگ بیان کرده بود شکل دهد.

به نظر می رسد موضع BSB طنز بزرگی را اشغال می کند. از حباب خودتنظیمی خود خارج شوید و وارد یک استادیوم فوتبال مدرن شوید، جایی که هواداران اکنون می توانند در اطراف مسابقات بسیار بیشتر از همیشه در امکانات اولیه دهه 1980 نوشیدنی بنوشند. برخی از هواداران که فوتبال برای آنها وسیله ای برای قبیله گرایی مسموم است، در شعارهای سمی دروغ های پلیسی اصلی و انتشار آنها توسط خورشید را تداوم می بخشند. به نظر می رسد BSB با مشروعیت بخشیدن به اتهامات قدیمی و بی اعتبار در مورد بدرفتاری، خود را با کسانی که اکنون بد رفتار می کنند، هماهنگ کرده است.

ده سال دیگر از زمانی که لرد رئیس دادگستری گفت پرونده پلیس دروغین “به طرز ناامیدکننده ای سرسخت” می گذرد. همه باید تا الان بهتر بدانند.