چگونه بن یانگ در آستانه رکورد بازی ملی به “پدر تیم ملی” انگلیس تبدیل شد | تیم اتحادیه راگبی انگلیس

دبلیوبن یانگز در سال 2015 ازدواج کرد، بهترین مرد او، تام کرافت، مجموعه‌ای از چیزهای مورد علاقه‌اش را که یانگ در سال‌هایی که با هم بازی می‌کردند جمع‌آوری کرد و آنها را در کتابی به نام … Stuff Ben Said منتشر کرد. زمانی بود که یانگز پرسید که آیا دنی دویتو و آرنولد شوارتزنگر «واقعاً دوقلو هستند»، زمانی که او گفت «تازه متوجه شده که دو ریه دارد»، پرسید که آیا «مکانی با تمام سرهای سنگی جزیره تخم‌مرغ عید پاک نامیده می‌شود یا خیر». همونی که به برادرش تام زنگ زد تا بپرسه چرا خورشش اینقدر خشک شده؟ “آیا سهام اضافه کردید؟” تام پرسید: “بله، دو مکعب.” و آیا به مکعب ها آب اضافه کردید؟ مکث کنید. “آیا من نیاز دارم؟”

یانگز در این هفته به نقطه عطفی دیگری رسیده است. اگر همه چیز همانطور که باید پیش برود، او 115مین بازی خود را برای انگلیس در روز شنبه انجام خواهد داد و رکورد بازی ملی مردان انگلیس را که جیسون لئونارد در سال 2004 ثبت کرده بود، خواهد شکست (اگرچه او از 137 بازی که راکی ​​کلارک برای زنان انگلیس انجام داد فاصله دارد).

یانگز این بار چیز زیادی نمی گوید، او یک پادکست با RFU انجام داد و از طرف یکی از حامیان مالی خود مصاحبه کرد، اما در غیر این صورت او قبل از بازی با مطبوعات صحبت نمی کند. او نمی‌خواهد زمانی که بازی مقابل ولز در انتظار بازی است و عنوان قهرمانی همچنان در خط است، از آن سود زیادی ببرد.

که مناسب است. یانگز هرگز تقاضای توجه نکرده است، هرگز در رقابت برای جایزه بهترین بازیکن سال راگبی جهان نبوده، هرگز به عنوان بازیکن شش ملت انتخاب نشده است. او پاس آرون اسمیت یا قدرت آنتوان دوپون را ندارد، او هرگز به اندازه کانر موری با ابهت یا به اندازه فاف دکلرک تهدید کننده نبود. برای دوره های طولانی از دوران حرفه ای او، افراد زیادی وجود داشته اند که با شما بحث می کنند که آیا او بهترین تیم اسکرام در کشور است یا خیر. دنی کر گل زد و تلاش های بیشتری انجام داد، ریچارد ویگلسورث ضربه زننده بهتری بود. حتی در حال حاضر افراد زیادی هستند که آرزو می کنند ادی جونز رافی کویرک یا هری رندال را آزاد کند تا انگلستان را سریع کند.

جوانان قبلاً بسیار تیز بودند. او ممکن است یک راه ثابت و عمدی با یک پاس داشته باشد که با آن دو یا سه قدمی که اغلب قبل از پرتاب آنها برمی دارد مشخص می شود، اما سرعتش تغییر می کند. او 20 بار برای انگلیس به ثمر رسانده است و تنها مردانی که گل های بیشتری زده اند در مرکز یا سه دفاع بازی کردند. بهترین، به یاد ماندنی ترین آنها، ممکن است اولین بازی در برابر استرالیا در سال 2010 باشد که سه مرد را با یک آدمک و یک انحراف شکست داد. این نشان دادن استعداد خامی بود که او را به جوان‌ترین مردی تبدیل کرد که برای لستر در لیگ بازی می‌کرد و بلافاصله بعد از آن، او را به تیم ملی انگلیس دعوت کرد. او هنوز هم آن را در خود دارد، اما شما آن را اغلب نمی بینید.

این فقط یک مهارت است، اکنون، در چیزی که به یک مجموعه کامل تبدیل شده است. در طول سال ها او به بازیکنی تبدیل شده است که همه کارها را به خوبی انجام می دهد بدون اینکه هیچ کار خاصی انجام دهد. این بدان معناست که به راحتی می توان متوجه شد که او چه چیزی را در مقایسه با برخی از رقبای خود کم دارد و همچنین به راحتی می توان از خوبی بودن او چشم پوشی کرد. این یکی از دلایلی است که او اینقدر چوب می گیرد. مانند اوون فارل، یانگز فقط به این دلیل انتقاد می‌کند که او در یکی از موقعیت‌های کلیدی بازی‌سازی انگلیس برای مدت طولانی حضور داشته است، در حالی که بازیکنان آزمایش‌نشده زیادی برای انتخاب وجود دارد.

چیزی که او دارد و همیشه داشته است، ایمان مربیانش است. لئونارد، یک قهرمان فرقه و مورد علاقه جمعیت، در پایان دوره‌اش، به یک جایگزین متخصص تبدیل شده بود، سر قدیمی روی نیمکت انگلیس برای تقویت تیمش به میدان می‌آمد. با این حال، یانگز یکی از اولین نام‌های موجود در صفحه تیم است. او آخرین بار در بازی مقابل ایتالیا روی نیمکت بود، اما این اولین باری بود که در دو سال گذشته در آنجا حضور داشت، زمانی که هر بار که آمادگی بازی را داشت شروع کرد. او یک بازیکن کلیدی در انگلستان جدید جونز، یک بازیکن کلیدی در انگلستان قدیمی جونز بود، درست مانند او در کنار استوارت لنکستر، و قبل از آن، در تیم مارتین جانسون.

بر اساس حساب من، انگلیس از زمانی که اولین بازی خود را انجام داد، 12 نفر دیگر را در پست خود امتحان کرده است. Care، Quirke، Randall، Wigglesworth، Willi Heinz برای مدتی، Dan Robson، Ben Spencer، Jack Maunder و Alex Mitchell وجود داشته اند. قبل از آنها لی دیکسون، پل هاجسون و جو سیمپسون بودند که پیش از یانگز در رده های سنی انگلیس بازی می کردند زیرا فکر می کردند او بهترین بازیکن است. سیمپسون، که در Bath است، در نهایت یک کاپ قهرمانی کسب کرد، یادآوری این موضوع که چقدر یک تجارت غیرقابل پیش‌بینی است و همه چیزهایی که ممکن است در این مسیر اشتباه پیش برود – آسیب‌دیدگی، مشاجره با مربیان، از دست دادن فرم، کمبود. از لطف

یانگز پس از برگزاری تور با Lions در سال 2013، دچار افسردگی و خستگی شده است (او دو بار تصمیم گرفت در تورهای بعدی شرکت کند تا زمانی را با خانواده خود بگذراند). او توسط جانسون، لنکستر و جونز کنار گذاشته شد، اما برگشت، در سال‌های 2012، 2018 و 2019 آسیب‌های بدی دید، سپس از آن‌ها نیز برگشت. او در تیم‌هایی حضور داشته است که شکست خوردند: شکست از ولز در سال 2013، دوباره از آنها، و استرالیا، در جام جهانی 2015، و شکست مقابل آفریقای جنوبی در فینال چهار سال بعد. و اینجا او در پایان این بازی قرار دارد، در آستانه داشتن تعداد بازی‌های ملی در انگلیس از هر بازیکن دیگری و مهمتر از آن، احترام و محبت زیادی از سوی افرادی که با آنها کار می‌کند. او مردی است که مربیان به او اعتماد دارند و بازیکنان او را دوست دارند و به او نگاه می کنند.

الیس گنگ می گوید: «او پدر تیم است. “اگر به مشاوره نیاز دارید، به مشاوره نیاز دارید.”

فقط به شرطی که در مورد جغرافیا، آناتومی یا خورش نباشد.