کنگره که زمانی شریک سیاست خارجی بود، برای اتحاد در اوکراین مبارزه می کند

واشنگتن – از دهه 1950، زمانی که سناتور آرتور وندنبرگ اعلام کرد که «سیاست در لبه آب متوقف می‌شود»، تیتان‌ها در کنگره شرکای کلیدی در سیاست خارجی آمریکا بوده‌اند، نه به‌عنوان «بله» روسای جمهور، بلکه به‌عنوان همکار معماران Pax Americana و نظم پس از جنگ جهانی دوم

اما مناقشه مارپیچ اوکراین نشان داده است که قدرت کنگره در عرصه سیاست خارجی تا چه حد از زمان مرگ سناتور جان مک کین، حرکت سناتور جوزف آر. بایدن جونیور از کاخ سفید و کاخ سفید کاهش یافته است. ظهور یک نام تجاری از حزب گرایی که بسیار فراتر از لبه آب گسترش می یابد.

این هفته صداهای بلندی به گوش رسید که از رئیس جمهور بایدن خواسته شد برای مقابله با تجاوز روسیه با قدرت عمل کند. اما سایر قانونگذاران از این بحران برای مزیت حزبی استفاده کرده اند و رئیس جمهور را مورد انتقاد قرار داده و دولت بایدن را مسئول حمله ولادیمیر وی. پوتین رئیس جمهور روسیه به همسایه خود می دانند.

شاید گویاتر، سکوت نسبی رهبران دموکرات و جمهوری خواه در کنگره باشد که به دلیل اختلافات در صفوف خود دچار مشکل شده اند و ظاهراً راضی هستند که به کاخ سفید اجازه دهند رهبری، اعتبار یا سرزنش را به عهده بگیرد.

استنی اچ هویر، نماینده مریلند، رهبر اکثریت مجلس، بعدازظهر سه‌شنبه، گفت: «کنگره آماده خواهد بود تا اقدامات بیشتری را انجام دهد، اگر اقدامات اضافی لازم تشخیص داده شود.»

این احتیاط با بی میلی قوه مقننه برای به چالش کشیدن قدرت های رو به گسترش ریاست جمهوری در خارج از کشور همخوانی دارد.

کیسی بورگات، مدیر برنامه امور قانونگذاری در دانشگاه جورج واشنگتن، می گوید: «وقتی نام خود را در کنار یک اقدام قرار می دهید، برای آن اقدام مورد قضاوت قرار می گیرید و کنگره پر از افراد ریسک گریز است. کنگره و سیاست خارجی را مطالعه می کند. «سیاست خارجی میدان مین عواقب ناخواسته است. سخت است که نام خود را در کنار چیزی قرار دهید، وقتی نمی دانید پایان آن چگونه است.»

پس از یک ماه تلاش و ناکامی برای دستیابی به اجماع، سناتورهای هر دو حزب مجدداً روز سه‌شنبه بر روی یک پاسخ قانونی چندجانبه به تجاوز روسیه وارد کار شدند که بودجه اضطراری برای دفاع اوکراین فراهم می‌کند، اقتصاد مسکو را تضعیف می‌کند و یک کارگروه جدید برای یافتن راه‌هایی ایجاد می‌کند. برای تصاحب ثروت الیگارش های روسی و احتمالاً ثروت خود آقای پوتین.

سناتور لیندسی گراهام، جمهوری‌خواه کارولینای جنوبی، گفت که لایحه هزینه‌های اضطراری و قوانین تحریم‌های دو حزبی – که مدت‌ها در کنگره به تعویق افتاده است – ممکن است زمانی که قانون‌گذاران از تعطیلات روز رئیس‌جمهور بازگردند، تصویب شود.

او در یک کنفرانس خبری در کارولینای جنوبی به خبرنگاران گفت: “من هفته آینده یک رژیم تحریم از جهنم می خواهم.”

سناتور ریچارد بلومنتال، دموکرات ایالت کنتیکت، گفت که مذاکرات دوشنبه شب آغاز شد و سه‌شنبه پس از بحث بی‌ثمری سناتورها در ماه گذشته بر سر اندازه، شکل و زمان‌بندی اقدامی برای اعمال تحریم‌ها به صورت قانونی، در حال افزایش است.

این لایحه کمک های مرگبار به اوکراین را افزایش می دهد، به وزارت دفاع کمک می کند تا استقرار نیروها به کشورهای ناتو در شمال و غرب اوکراین را تامین کند و همسایگان اوکراین را برای پناهندگان آماده کند. لایحه تحریم ها هدف قرار دادن الیگارشی های فوق العاده ثروتمندی است که دولت آقای پوتین را تقویت کرده اند، در حالی که فرزندان خود را به مدارس در غرب می فرستند و پول آنها را به قایق های تفریحی در بنادر اروپایی و آپارتمان های لوکس در لندن و منهتن می فرستند.

آقای گراهام گفت: «در میان دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان اتفاق نظر وجود دارد که یکی از نقاط ضعف دنیای پوتین، سبک زندگی مجلل الیگارشی‌هایی است که او برای حفظ او در قدرت از آنها حمایت می‌کند». اما او همچنین به عموم مردم روسیه هشدار داد: “شما می توانید انتظار داشته باشید که اتفاقات بدی برای شما پیش بیاید.”

آقای بلومنتال گفت که اقدام آلمان در این هفته برای توقف کار بر روی خط لوله گاز طبیعی از روسیه به اروپای غربی، بزرگترین نقطه گیر در لایحه تحریم ها را برطرف کرده است. برخی از جمهوری خواهان سخت فشار می آوردند که تحریم ها خط لوله نورد استریم 2 را فلج کند، اما دولت بایدن تا زمان حمله روسیه به شدت با چنین اقدامی مخالفت کرد، زیرا می ترسید که این اقدام ائتلاف ترانس آتلانتیک را متلاشی کند و به وحدت ناتو قبل از تهاجم آسیب برساند.

اما یک ماه پیش، آقای بلومنتال از جمله سناتورهایی بود که قول داد رای هر دو حزب در مورد تحریم‌ها علیه روسیه ظرف یک یا دو هفته برگزار می‌شود تا وحدت و عزم ایالات متحده را ثابت کند – و صداهایی را در سمت راست افراطی که منافع آمریکا را زیر سوال می‌برند به حاشیه ببرد. درگیری یا بدتر از آن، جانبداری از آقای پوتین.

آقای بلومنتال روز سه شنبه گفت: «از اینکه نتوانستیم دور هم جمع شویم، بسیار ناامید شدم.

هیچ تضمینی وجود ندارد که اکنون وحدت در دسترس است. سیاست خارجی به گورستانی برای جاه طلبی قانونگذاری تبدیل شده است. تلاش‌های مکرر برای لغو یا تجدیدنظر در مجوزهای مربوط به نیروی نظامی که در سال‌های 2001 و 2002 به تصویب رسیده بود، اما به پایان رسید. تلاش های جمهوری خواهان برای تغییر شکل یا نابودی توافق هسته ای رئیس جمهور باراک اوباما با ایران بی نتیجه ماند. تلاش‌های دموکراتیک برای جلوگیری از فروش «اضطراری» تسلیحات ترامپ به خاورمیانه نیز ناموفق بود.

قدرت های روزافزون یک ریاست جمهوری امپراتوری عمدتاً با انفعال قوه مقننه مواجه شده است.

سناتور تیم کین، دموکرات ویرجینیا، که برای 9 سال تلاش بی ثمری برای احیای مجدد اختیارات کنگره برای اعلام جنگ کرده است، گفت: بحران کنونی می تواند متفاوت باشد. آقای بایدن اختیارات گسترده‌ای برای اعمال تحریم‌های فلج‌کننده به تنهایی دارد، اما در برخی زمینه‌ها، مانند قطع ارتباط روسیه با سیستم کامپیوتری بانکی بین‌المللی به نام سوئیفت، کنگره ممکن است نیاز به وضع قوانین داشته باشد. و پس از صحبت های سخت برای مدت طولانی، قانونگذاران می خواهند نشان دهند که می توانند دور هم جمع شوند.

آقای کین گفت: “کنگره ترجیح می دهد اگر مجبور نباشد اقدامی نکند، و اگر راه معتبری برای انجام آن وجود داشته باشد، ترجیح می دهد این کار را به رئیس جمهور واگذار کند.” اما در این مرحله، راه معتبری برای انجام این کار وجود ندارد.»

آقای گراهام، متحد صریح آقای ترامپ، روز سه‌شنبه در میان تیراندازی‌های بسیاری از همکاران جمهوری‌خواهش در دولت بایدن گفت: «ما هر بار یک رئیس‌جمهور داریم. پرزیدنت بایدن رئیس جمهور ایالات متحده است و تا جایی که بتوانم به او کمک کنم تا پوتین را عقب براند، این کار را خواهم کرد.

اما سایر جمهوری خواهان کمتر مهربان بودند.

سناتور مارشا بلکبرن، جمهوری خواه تنسی، روز سه شنبه در بیانیه ای با تکرار سناتور تد کروز، جمهوری خواه تگزاس که روز دوشنبه نوشت، بایدن گفت: «جو بایدن از انجام اقدامات معنادار امتناع کرده است و ضعف او مسکو را جسورتر کرده است. مقامات هریس تا حد زیادی مسئول مستقیم این بحران هستند.”

حتی رهبری جمهوری خواه مجلس عکسی از پشت آقای بایدن گرفت در حالی که پس از اعلام آخرین دور تحریم‌ها، اتاق شرقی کاخ سفید را ترک کرد و اعلام کرد: «ضعف در صحنه جهانی اینگونه به نظر می‌رسد».

مارک سالتر، دستیار قدیمی، مشاور و زندگی نامه آقای مک کین، اشاره کرد که انتقاد چیز جدیدی نیست. این سناتور که در سال 2018 بر اثر سرطان مغز درگذشت، توانست سیاست خارجی و نظامی را از کاپیتول هیل با نیروی محض شخصیت هدایت کند. او می‌توانست به شدت از روسای جمهور هر دو حزب انتقاد کند، اما در حمایت از یک اتحاد قوی ترانس آتلانتیک برای مقابله با اقتدارگرایی ثابت قدم بود.

آقای سالتر گفت، این قوام است که در حال ساییدگی است، و عکس های ارزان قیمت برای جلب توجه مفید نیستند. جمهوری خواهانی که در حالی که آقای ترامپ حمله مستمر به ناتو را آغاز کرد و به سمت آقای پوتین متمایل شد، سکوت کردند، اکنون از ضعف آقای بایدن در قبال روسیه صحبت می کنند. رهبران در محکوم کردن صداهای انزواطلب در حزب مانند آقای ترامپ و مارجوری تیلور گرین، نماینده جورجیا، که در توییتر پرسیدند، «این نئومحافظه‌کاران که در جنگ بر سر مردان 18 ساله ما سرازیر می‌شوند، چیست؟»

بر رادیو محافظه کار در روز سه شنبهرئیس جمهور سابق، آقای پوتین را به عنوان “دانشمند” و “نابغه” ستایش کرد، که بازتاب توصیف قدرتمند روسیه از نیروهای متجاوز خود به عنوان حافظ صلح بود.

این قوی ترین نیروی صلح است. ما می توانیم از آن در مرز جنوبی خود استفاده کنیم. آنها صلح را به خوبی حفظ خواهند کرد.»

چنین احساساتی سال‌های نوری از ائتلاف بین‌المللی است که توسط آقای واندنبرگ، یک جمهوری‌خواه میشیگان، برای حمایت از طرح مارشال پس از جنگ برای بازسازی اروپا، ایجاد ناتو و توافق‌نامه‌های دفاعی متقابل از طریق سازمان ملل متحد تشکیل شد.

آقای سالتر گفت: «حتی در دوران شکوه «سیاست در لبه آب متوقف می‌شود»، اگر چنین چیزی وجود داشت، همیشه فرصت‌طلبی سیاسی وجود داشت. “در حال حاضر فقط یک جور منزجر کننده است.”