با تشدید بحران اوکراین، قیمت انرژی افزایش یافت

پس از اینکه ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، استقلال مناطق تحت کنترل شورشیان اوکراین را در شامگاه دوشنبه به رسمیت شناخت، قیمت نفت نزدیک به 5 درصد افزایش یافت و قیمت سهام کاهش یافت و این نگرانی ها مبنی بر نزدیک بودن تهاجم تمام عیار را افزایش داد.

روسیه یک تولید کننده بزرگ انرژی است و تنش ها بر سر اوکراین نوسانات گسترده ای را در قیمت های بی ثبات انرژی به همراه خطرات اجتناب ناپذیر یک درگیری گسترده تر به همراه داشته است.

قیمت نفت اخیراً به بالاترین سطح خود از سال 2014 رسیده بود. قیمت نفت خام برنت، استاندارد نفت بین المللی، حدود 4.50 دلار یا نزدیک به 5 درصد افزایش یافت و به حدود 98 دلار (86 یورو) در هر بشکه رسید.

ایالات متحده و اتحادیه اروپا روسیه را محکوم کردند و آماده مقابله با تحریم ها شدند. آلمان روز سه شنبه روند تصویب خط لوله نورد استریم 2 که گاز طبیعی روسیه را به اروپا می آورد، به حالت تعلیق درآورد. قدرت‌های غربی نگرانند روسیه از درگیری‌ها در مناطق شرقی اوکراین به عنوان بهانه‌ای برای حمله به دموکراسی استفاده کند، دموکراسی که تلاش‌های مسکو برای بازگرداندن آن به مدار خود را به چالش کشیده است.

دیمیتری مدودف، رئیس‌جمهور سابق روسیه بعدازظهر سه‌شنبه در توییتر نوشت که به دنبال تصمیم آلمان، قیمت گاز برای اروپایی‌ها افزایش خواهد یافت.

رهبران اروپایی به سرعت در حال بازنگری در مورد امنیت تامین انرژی هستند

افزایش قیمت انرژی و ترس از تهاجم روسیه به اوکراین، رهبران اروپایی را به شدت در مورد امنیت انرژی، به ویژه اتکای ده ها ساله آنها به مسکو برای گاز طبیعی، وادار می کند.

این بحران آسیب‌پذیری اروپا را پس از سال‌ها پیشرفت محدود در تکمیل «اتحادیه انرژی» نشان می‌دهد – چشم‌اندازی در سال 2015 که به گاز و برق مقرون‌به‌صرفه اجازه می‌دهد تا از مرزها عبور کند و در عین حال تأمین‌کنندگان را متنوع کند و به اهداف آب‌وهوایی دست یابد.

از آنجایی که انرژی های تجدیدپذیر مانند خورشید و باد به آرامی ساخته می شوند و زغال سنگ و سایر سوخت های فسیلی کنار گذاشته می شوند، اروپا همچنان به گاز طبیعی نیاز دارد و برای دریافت آن به روسیه وابسته است.

این امر با کاهش عرضه گاز اروپا و افزایش قیمت ها تا حدودی به دلیل فروش گاز کمتر از حد معمول توسط روسیه، کاهش یافت و خانواده ها و مشاغل را با افزایش هزینه ها تحت فشار قرار داد.

با اندک ذخایر گاز و نگرانی از وقوع جنگ که می‌تواند جریان خط لوله از روسیه را مختل کند، اتحادیه اروپا بر دریافت گاز طبیعی مایع یا LNG توسط کشتی از ایالات متحده، قطر، الجزایر و جاهای دیگر تا زمانی که انرژی‌های تجدیدپذیر به پایان برسد، متمرکز است. محیط بانان از این بیم دارند که حتی یک اولویت کوتاه مدت می تواند اهداف اروپا را برای دور شدن از سوخت های فسیلی به عقب براند.

اتحادیه اروپا برای کاهش وابستگی به روسیه به انرژی های تجدیدپذیر بیشتری نیاز دارد

کادری سیمسون، کمیسر انرژی اتحادیه اروپا روز دوشنبه گفت که دوبرابر کردن انرژی‌های تجدیدپذیر به کاهش وابستگی به گاز روسیه کمک می‌کند و در عین حال تاکید کرد که امنیت انرژی بسیار مهم است. او گفت که یک گروه مشورتی برای هماهنگی امنیت عرضه گاز اتحادیه اروپا روز سه‌شنبه تشکیل جلسه داد زیرا “مهم است که برنامه‌های اضطراری برای بدترین سناریو آماده باشند.”

سیمسون در گفت و گو با سیاستمداران اسپانیایی در سفر به مادرید، آنها را در مورد آخرین تحولات امنیت عرضه و وضعیت اوکراین توضیح داد، اما گفت که اروپا در یک “تقاطع” قرار دارد و به “وحدت بیشتر از همیشه” نیاز دارد.

اورسولا فون در لاین، رئیس کمیسیون اروپا روز شنبه در کنفرانس امنیتی مونیخ گفت، 27 کشور اتحادیه اروپا “در زمستان امسال در سمت امن قرار دارند” اما “هر کاری ممکن است برای رهایی از این وابستگی انجام می دهند.” او غول گاز دولتی روسیه گازپروم را متهم کرد که “عمداً تلاش می کند تا حد امکان کمتر را ذخیره و تحویل دهد در حالی که قیمت ها و تقاضا به شدت بالا می رود.”

نیکلای شولگینوف، وزیر انرژی روسیه، روز سه‌شنبه در یک مجمع تولیدکنندگان گاز در قطر گفت که قراردادهای بلندمدت گاز به مهار نوسان قیمت‌ها کمک می‌کند و شرکت‌های انرژی روسیه «کاملاً متعهد» به اجرای توافق‌های موجود هستند.

وی گفت: ما از منابع کم گاز در کشورهای اروپایی آگاه هستیم.

در یک درگیری، تحلیلگران امنیتی می گویند که روسیه علاقه چندانی به قطع کامل گاز که این کشور را از درآمد محروم می کند و به اروپا انگیزه بیشتری برای یافتن منابع دیگر انرژی می دهد، نخواهد داشت.

کشورهایی مانند لیتوانی و لهستان موفق شده اند واردات گاز روسیه را کاهش دهند. اما روسیه بیش از یک سوم عرضه اتحادیه اروپا را به خود اختصاص داده است و تسلط آن در کشورهای بالتیک، آلمان، ایتالیا و بخش‌هایی از جنوب شرق اروپا مستحکم است.

مسئله اصلی این است که 27 کشور اتحادیه اروپا کنترل قابل توجهی بر سیاست انرژی دارند. تضاد با مقررات و استانداردها، حمل و نقل گاز از سیستم یک کشور به کشور دیگر را دشوار می کند، حتی زمانی که شبکه انجام آن واقعاً وجود داشته باشد. برای مثال، شرکت‌های انرژی که گاز را به آن سوی مرزها انتقال می‌دهند، گاهی اوقات بیش از یک یا دو بار تعرفه دریافت می‌کنند.

میگل آریاس کانیته، کمیسر سابق انرژی و اقلیم اتحادیه اروپا که بر پیشنهادی برای زیرساخت گاز بیشتر نظارت داشت، «متاسفانه، اتصال انرژی در اروپا یک موضوع حل نشده است.

وی با بیان اینکه تمرکز بر انرژی های تجدیدپذیر نباید از نقش گاز طبیعی غافل شود، گفت: در لحظات بحرانی است که ما نیاز به یکپارچگی بازار و زیرساخت های کافی را از منظر امنیتی و تدارکاتی می بینیم.