آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار اقتصادی پایگاه خبری آبان نیوز ،
پادشاهان فرانسوی پناهگاه ایده آلی برای ثروت خود یافتند: یک دولت شهر که بین کوه های پوشیده از برف آلپ و آب های بکر دریاچه ژنو قرار گرفته بود. خانواده سلطنتی کاتولیک در قرن هجدهم به منظور پنهان کردن روابط خود با بانکداران پروتستان به ژنو هجوم آوردند.
در سال 1713، مقامات در ژنو، که به دلیل احتیاط شهرت پیدا می کردند، قوانینی را وضع کردند که بانکداران را از افشای جزئیات مشتریان خود منع می کرد.
این کد چند صد ساله سکوت، که بعداً در قانون سوئیس تصویب شد، این هفته پس از افشای اطلاعات Credit Suisse نشان داد که مشتریان آن در شکنجه، قاچاق مواد مخدر، پولشویی، فساد و سایر جرایم جدی دست داشته اند، مورد توجه مجدد قرار گرفت. حاکی از ناکامی های گسترده در بررسی لازم توسط بانک است.
این افشاگری ها باعث ایجاد یک بحث ملی در سوئیس شد، حتی اگر “پایان رازداری بانکی همانطور که ما می دانیم” که بسیار از آن خبر داده شده بود، قرار بود در سال 2014 رخ دهد، زمانی که وزیران 50 کشور و منطقه با تبادل جهانی اطلاعات در مورد کشورهای مربوطه موافقت کردند. اطلاعات مالی مالیات دهندگان برای اولین بار
نشست وزیران در پاریس در آن سال بسیار مهم تلقی شد، به ویژه به این دلیل نوزاد وحشتناک بانکداری با اکراه با پیوستن به باشگاه موافقت کرده بود. سوئیس قول داده بود اطلاعات مربوط به حساب های بانکی مشتریان را با مقامات مالیاتی شرکت کننده در سراسر جهان به اشتراک بگذارد.
برای کشوری که برای بیش از 80 سال به اشتراک گذاری اطلاعات مشتری با کشورهای خارجی را جرم انگاری کرده بود، پذیرش به اصطلاح استاندارد گزارش دهی مشترک (CRS) گام مهمی بود. این بدان معناست که سوئیس و سایر امضاکنندگان به عنوان بخشی از تلاش‌ها برای مقابله با فرار مالیاتی و تقلب، اطلاعات مربوط به خارجی‌هایی را که در کشورهایشان حساب‌های بانکی دارند، مبادله می‌کنند.
با این حال، حتی پس از اینکه داده‌های CRS سوئیس در سال 2018 تغییر کردند، منتقدان استدلال کردند که تعهد این کشور به این سیستم یک «استراتژی گورخر» ایجاد کرده است.
از یک سو، بانک‌های سوئیس می‌توانستند پول «تمیز» را از مشتریان کشورهای صنعتی و توسعه‌یافته که بخشی از قراردادهای تبادل خودکار اطلاعات بودند، بگیرند. اما دری برای پذیرش وجوه از مشتریان مشکوک بالقوه از کشورهای در حال توسعه بسته نشده بود، جایی که مقامات تحقیق کننده فرار مالیاتی به حساب های مخفی سوئیسی شهروندان خود دسترسی خودکار نداشتند.
این سیستم دو لایه توسط افشاگر افشای اسرار سوئیس مورد انتقاد قرار گرفته است، که نشان می دهد چگونه کردیت سوئیس خدماتی را به افرادی که در شکنجه، قاچاق مواد مخدر، پولشویی، فساد و سایر جرایم جدی در کشورهایی از مصر تا اوکراین ارائه می کنند، ارائه می دهد.
در عرض 24 ساعت، پیامدهای تحقیقات اسرار سوئیس تهدید کرد که بانک‌های دیگر سوئیس را در بر می‌گیرد، زمانی که بزرگترین گروه سیاسی پارلمان اروپا، حزب مردم اروپا (EPP) از اتحادیه اروپا خواست تا روابط خود با سوئیس را بررسی کند و بررسی کند که آیا باید آن را بررسی کند. به فهرست کشورهای مرتبط با خطر بالای جرایم مالی اضافه شود.
راهنمای سریع
اسرار سوئیس
نمایش دهید
افشای اسرار سوئیس چیست؟
Suisse Secrets یک تحقیق ژورنالیستی جهانی در مورد درز اطلاعات بانک سوئیس Credit Suisse است. این شامل بیش از 18000 حساب بانکی است که توسط افشاگری که قوانین رازداری بانکی سوئیس را “غیراخلاقی” می‌گفت به سوددویچه سایتونگ فاش شد. این داده ها که تنها بخشی از 1.5 میلیون مشتری بانکداری خصوصی این بانک است، به بیش از 30000 مشتری Credit Suisse مرتبط است. فاش شده شامل حساب های بانکی شخصی، مشترک و شرکتی است که به طور متوسط 7.5 میلیون فرانک سوئیس (CHF) در اختیار دارند. تقریباً 200 حساب در داده‌ها بیش از 100 میلیون فرانک فرانک ارزش دارند و بیش از 12 حساب به میلیاردها ارزش دارند. در حالی که برخی از حساب‌های موجود در داده‌ها تا دهه 1940 باز بودند، بیش از دو سوم از سال 2000 باز بودند. بسیاری از آنها هنوز در دهه گذشته باز بودند، و بخشی از آنها امروز باز هستند.
آبان نیوز در میان بیش از 48 شریک رسانه ای در سراسر جهان از جمله روزنامه نگاران لوموند، NDR، میامی هرالد و نیویورک تایمز بود. آنها ماه ها از داده ها برای تحقیق در مورد بانک، در پروژه ای که توسط Süddeutsche Zeitung و پروژه گزارش دهی جرایم سازمان یافته و فساد (OCCRP) هماهنگ شده بود، صرف کردند. آنها شواهدی را کشف کردند که حساب‌های Credit Suisse توسط مشتریانی که در شکنجه، قاچاق مواد مخدر، پولشویی، فساد و سایر جرایم جدی استفاده می‌کردند، استفاده می‌کردند که نشان‌دهنده شکست‌های گسترده در بررسی دقیق بانک است. داشتن یک حساب کاربری سوئیسی غیرقانونی نیست و درز همچنین حاوی اطلاعات مشتریان قانونی است که هیچ اشتباهی انجام نداده اند. Credit Suisse در پاسخ خود گفت: «به شدت ادعاها و استنباط‌ها در مورد شیوه‌های تجاری ادعایی بانک را رد میکند».
دومینیک گراس، تحلیلگر مالیاتی و مالی در اندیشکده توسعه جهانی Alliance Sud در سوئیس، گفت: «علیرغم بسیاری از ادعاها برعکس: رازداری بانکی مرده نیست.
بیش از 90 کشور، از جمله برخی از کمتر توسعه یافته ترین کشورها در جهان، هنوز اطلاعات بانکی خود را با سوئیس مبادله نکرده اند.
سباستین گوکس، کارشناس بانکی و استاد دانشگاه لوزان، گفت تا آنجا که به این کشورها مربوط می شود، «هیچ چیز در مقایسه با گذشته تغییر نکرده است». بانکداران سوئیسی همچنان به ثروتمندان این کشورها کمک می کنند تا دارایی های خود را از مقامات مالیاتی کشور خود مخفی کنند.
کردیت سوئیس گفت: «به شدت ادعاها و استنباط‌های مربوط به شیوه‌های تجاری ادعایی بانک را رد میکند» که از افشای اطلاعات اسرار سوئیس ناشی می‌شود، و تأکید میکند که «یک سیاست سختگیرانه تحمل صفر در قبال فرار مالیاتی را حفظ کرده و کاملاً متعهد به پیروی از قوانین جهانی است. تلاش‌های شفافیت مالیاتی» از جمله CRS.
شهرت به عنوان بهشت مالیاتی
بر اساس گزارش شبکه عدالت مالیاتی، علیرغم ثبت نام در CRS، سیستم مالی این کشور آلپ محصور در خشکی پس از جزایر کیمن و ایالات متحده سومین سیستم مالی مخفی در جهان است و هر سال 21 میلیارد دلار درآمد مالیاتی از دست رفته برای کشورهای خارجی را شامل می شود. سال
نزدیک به نیمی از 7.9 تریلیون فرانک سوئیس (6.3 تریلیون پوند) دارایی های تحت مدیریت در این کشور متعلق به مشتریان خارجی است. این به ایجاد صنعتی کمک کرده است که 10 درصد از تولید ناخالص داخلی سوئیس و نسبت مشابهی از مشاغل سوئیس را تشکیل می دهد. و در حالی که سوئیس خانه حدود 243 بانک است، Credit Suisse و رقیب بزرگتر آن UBS روی هم حدود نیمی از دارایی های بانکی این کشور را تشکیل می دهند.
در حالی که سنت اسرار بانکی سوئیس را می توان در دهه 1700 ردیابی کرد، مزایای آن در آغاز قرن بیستم آشکار شد، زمانی که وام دهندگان سوئیسی به آهنربایی برای نخبگانی تبدیل شدند که می خواستند ثروت متحرک فزاینده خود را در یک کشور بی طرف سیاسی پنهان کنند.
شهرت آن به عنوان یک بهشت مالیاتی نیز افزایش یافت، زیرا خانواده‌های ثروتمند در میان وضع مالیات بر ارث در کشورهایی از جمله فرانسه در سال 1901 به تکاپو افتادند تا جایی برای پنهان کردن ثروت خود بیابند. فرانسه برای ایجاد تجارت جدید
اما در بحبوحه خشم فزاینده به دلیل از دست دادن درآمدهای مالیاتی و فرار سرمایه، فرانسه در سال 1932 یورش پلیس به بانکداران سوئیسی در پاریس را آغاز کرد. در این عملیات نام صدها مشتری ثروتمند فرانسوی با حساب های مخفی سوئیسی، از جمله اسقف ها، ژنرال ها و ژنرال ها کشف شد. وزرای سابق جامعه بانکی سوئیس نیز به نوبه خود خشمگین بود و برای انتقام گیری لابی کرد.
در سال 1934، سیاستمداران موافقت کردند که اسرار بانکی – “وظیفه سکوت مطلق” – را به قانون تبدیل کنند و به اشتراک گذاری اطلاعات بانکی مشتریان، به ویژه با مقامات خارجی، برای هر کسی جرم باشد.
به‌طور بحث‌انگیز، این قانون، همراه با بی‌طرفی سیاسی سوئیس، این کشور را به بهشتی برای مقامات نازی تبدیل کرد. بانکداران سوئیسی به شدت با آدولف هیتلر و رژیم او همکاری کردند و به نازی‌های فراری کمک کردند تا غارت خود را پس از جنگ جهانی دوم پنهان کنند.
سوء استفاده های رسوایی آشکار می شود
تا این هفته، مخالفت با اسرار بانکی در سوئیس نسبتاً خاموش بود. هنگامی که حزب سوسیالیست در اواسط دهه 1980 همه پرسی برگزار کرد که قوانین رازداری را جایگزین می کرد و بانک ها را مجبور به همکاری با مقامات خارجی برای تحقیق در مورد فرارهای مالیاتی می کرد، دولت با این پیشنهاد مخالفت کرد. به عنوان تجاوز به حریم خصوصی شهروندان و تهدیدی برای نظام بانکی و اقتصاد کشور مورد انتقاد قرار گرفت و قاطعانه به آن رای منفی داده شد.
اما در جاهای دیگر، تنظیم کننده های جهانی به طور فزاینده ای از ناتوانی خود در نفوذ به سیستم بانکی سوئیس به منظور بررسی تقلب جهانی و فرار مالیاتی ناامید شدند.
در اوایل دهه 2000، بانک های سوئیسی خدمات خود را به مشتریان ثروتمندی که می خواستند از مقامات مالیاتی داخلی طفره بروند – این بار در ایالات متحده، بازاریابی می کردند. این جزئیات پس از آن آشکار شد که بردلی بیرکنفلد، بانکدار UBS در سال 2007 اطلاعاتی را با مقامات ایالات متحده به اشتراک گذاشت که نشان می داد چگونه این بانک به هزاران آمریکایی ثروتمند کمک کرد تا با پنهان کردن میلیاردها دلار در حساب های مخفی از پرداخت مالیات اجتناب کنند.
افشای تحقیقات بعدی سنا، مقامات آمریکایی را خشمگین کرد، زیرا UBS و Credit Suisse را به دلیل نقش آنها در کمک به فرار مالیاتی ایالات متحده جریمه کردند و سوئیس را مجبور کردند تا به طور یکجانبه اطلاعات حساب مالیات دهندگان آمریکایی را از سال 2014 افشا کند.
در همان سال، سوئیس در کنار 50 کشور و حوزه قضایی دیگر با CRS موافقت کرد.
تاثیر اسرار بانکی بر فقرای جهان
در مقابل این پس‌زمینه، صنعت بانکداری سوئیس استدلال میکند که قوانین رازداری آن متعلق به گذشته است. انجمن بانکداران سوئیس (SBA) گفت: «دیگر محرمانگی مشتریان بانک سوئیس برای مشتریان خارج از کشور وجود ندارد» و افزود که تبادل خودکار اطلاعات بانکی «هم برای بانک‌ها و هم برای مشتریان بانک» به یک امر عادی تبدیل شده است.
بانک های سوئیس تکالیف خود را انجام داده اند و تمام مقررات بین المللی را اجرا کرده اند. ما شفاف هستیم، چیزی برای پنهان کردن در سوئیس وجود ندارد.
اما افشای اسرار سوئیس نشان می‌دهد که اسکلت‌ها در خزانه‌های بانک‌های سوئیس باقی مانده‌اند. کمپین‌های تبلیغاتی همچنان نگران قدرت‌های «ضعیف» تنظیم‌کننده داخلی و نحوه دسترسی مجرمان و فراریان مالیاتی از کشورهای در حال توسعه به سیستم مالی سوئیس هستند.
ناظر مبارزه با فساد سوئیس Public Eye گفت که سازمان‌هایی مانند SBA «تأثیر مضر این مدل تجاری بسیار موفق صنعت مالی سوئیس، به‌ویژه برای کشورهای فقیرتر» را کم اهمیت جلوه می‌دهند.
جوزف استیگلیتز، برنده جایزه نوبل و اقتصاددان، این نگرانی ها را تکرار کرد، که گفت این افشاگری ها به درستی قوانین رازداری کشور را دوباره در کانون توجه قرار داده است. «مطمئناً، سوئیس باید تأثیر وحشتناک قوانین خود را بداند: تقریباً مطمئناً هدف این بود که مدل‌های تجاری خود را تا زمانی که ممکن است حفظ کند، و در ازای ارائه بخشی از دستاوردهای غیرقانونی دیگران، بخش کوچکی از دستاوردهای غیرقانونی خود را برداشته باشد. محل امن و مخفی برای احتکار و ذخیره ژل.» او گفت.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
