Credit Suisse به افراد ورشکسته اخلاقی اجازه داده است که برای مدت طولانی از فقرا سرقت کنند | سوئیس

تیافشاگری های بمب افکن اسرار سوئیس که توسط آبان نیوز و تعدادی از رسانه های بین المللی گزارش شده است، ادامه کار راهگشای اسناد پاناما و اسناد پارادایس است. به یک معنا، همان داستان قدیمی بارها و بارها است. هر بار که روزنامه‌نگاران پرده پنهانکاری بخش مالی را برمی‌دارند، شبکه‌ای از فساد و فعالیت‌های پلید آشکار می‌شود، به‌طور نامتناسبی از سوی مشتریان پنهان و خانواده‌های دیکتاتورها، با تعداد کمی از سیاستمداران به ظاهر محترم در دموکراسی‌ها که در شبکه گیر کرده‌اند.

اما این بار، چیز متفاوتی وجود دارد. این بار این یک جزیره کوچک و مبهم فراساحلی یا کشوری در حال توسعه نیست که تلاش می‌کند یک مدل تجاری جایگزین برای مواد مخدر پیدا کند. این یک بانک بزرگ در وسط اروپا، در یکی از مرفه ترین کشورهای جهان است. کشوری که در آن “حاکمیت قانون” وجود دارد فرض می شود برای سلطنت عالی با توجه به اینکه کشور و بانک درگیر قول هایی مبنی بر شفافیت و عملکرد بهتر داده اند، ناامید کننده تر است. و این نکته است: بدون شفافیت بیشتر، پاسخگویی نمی تواند وجود داشته باشد.

در واقع، موضع سوئیس به طور فزاینده ای دو وجهی به نظر می رسد، با یک چارچوب قانونی که کسانی را که سعی در نفوذ به مخفی کاری آن دارند مجازات می کند. کشورهای سرتاسر جهان قوانین افشاگر را تصویب کرده‌اند و تشخیص داده‌اند که کشف رفتارهای ناشایست چقدر سخت است. افشای تخلفات فیس بوک توسط فرانسیس هاگن احتمالاً بدون قوانین قوی افشاگر ایالات متحده امکان پذیر نبود. اما به نظر می‌رسد سوئیس، یکی از قدیمی‌ترین دموکراسی‌های جهان، تعهد خود به رازداری را بدون توجه به انگیزه‌هایی که برای رفتار بد ایجاد می‌کند، با تهدید روزنامه‌نگاران و دیگرانی که تلاش می‌کنند به داده‌هایی دسترسی پیدا کنند که نشان می‌دهد در این کشور چه می‌گذرد، دو چندان کرده است. سایه های تاریک سیستم مالی آن

متأسفانه، اما تعجب آور نیست، هیچ رسانه سوئیسی نتوانست به همکاری روزنامه نگاری جهانی بپیوندد زیرا خطر عواقب قانونی شدید تحت قوانین رازداری بانکی این کشور وجود داشت. اما روزنامه نگاران در کشورهای دیگر نیز باید مورد تجلیل قرار گیرند، زیرا احتمال تعقیب قضایی مقامات سوئیسی را به خطر می اندازند. مطمئناً، سوئیس باید تأثیر وحشتناک قوانین خود را بداند: شاید هدف اصلی آن حفظ مدل های تجاری خود تا زمانی که ممکن است، برداشتن برش کوچکی از دستاوردهای غیرقانونی دیگران، در ازای ایجاد مکانی امن و مخفی بوده است. برای احتکار و ذخیره ژل.

اسرار سوئیس دو جنبه به خصوص نگران کننده دارد. همکاری روزنامه‌نگاری بین‌المللی تنها بخش کوچکی از داده‌های مشتریان بانک را مشاهده کرد، اما اگر در این بخش کوچک مشتریان مشکل‌زا از جمله دیکتاتورها و خانواده‌های آنها، جنایتکاران جنگی مظنون، مقامات و روسای اطلاعاتی، یک قاچاقچی انسان، تاجران تحریم شده و ناقضان حقوق بشر – یک گالری سرکشان واقعی – اگر پنجره بانک بزرگتر بود، چه می دیدیم؟

دوم، به نظر می رسد کشورهایی که بیشترین آسیب را از کمک بانک به بازیگران بد می بینند، کشورهای در حال توسعه و بازارهای نوظهور هستند. این افشاگری چیزی را تایید می کند که کارشناسان مدت هاست درباره آن هشدار می دادند: سوئیس با تبادل خودکار اطلاعات بیشتر با سایر کشورهای پیشرفته موافقت کرد، اما نه با کشورهای فقیر، و به ویژه کشورهایی که ممکن است خانه این فعالیت های غیرقانونی باشند. در نتیجه، دزدسالاری و فساد همچنان می تواند شکوفا شود.

خوب است که می بینیم روزنامه نگاران به وظیفه خود برای گزارش باور دارند و برای “حق دانستن” شهروندان کشورهایی مانند سوئیس که نمی توانند آنچه را که سیاستمدارانشان پنهان می کنند کنترل کنند، مبارزه می کنند. سیاستمداران در کشورهای پیشرفته به سخنرانی در محکومیت فساد در جاهای دیگر علاقه دارند. اما این کشورهایی مانند سوئیس هستند که توانمندسازهای کلیدی هستند: آنها پناهگاه را فراهم می کنند و بازده بلندمدت را تضمین می کنند.

باید واضح بگوییم: سوئیس تنها نیست. به درستی شکایت می‌کند که بستن درها به سادگی فعالیت‌ها را به سمت املاک و امور مالی در میامی، لندن یا سایر مراکز پولشویی سوق می‌دهد. با این حال، چیزی از نظر اخلاقی نفرت انگیز در مورد کسانی که در ایالات متحده، بریتانیا یا سوئیس هستند، از غنایم ربوده شده از افراد بسیار فقیرتر زندگی می کنند. و کشورهایی مانند سوئیس که یک کد قانونی طراحی کرده اند که این سیستم را شکوفا می کند، باید خجالت بکشند.

چه تعداد داستان، چه تعداد افشاگری، چه تعداد افشاگری برای سوئیس، ایالات متحده، بریتانیا و سایر کشورها لازم است تا قوانین خود را در مورد رازداری در بانکداری و املاک، و همه فعالیت های دیگری که پولشویی را تسهیل می کند و جرم و جنایت را ترویج می کند، تغییر دهند. فساد؟ در حالی که این گنجینه نشان می‌دهد سوئیس از جریان پول کشورهای فقیر سود می‌برد، خود این سیستم در حال فساد است: پوسیدگی پول‌های آلوده همه آنچه را که با آن در تماس است خراب می‌کند.

امیدواریم که رازهای سوئیس، این دستاورد عظیم روزنامه‌نگاری صادقانه و شرافتمندانه، کسانی را که در برابر ایجاد یک سیستم مالی و اقتصادی شفاف‌تر مقاومت کرده‌اند، شرمنده کند.