منچستریونایتد در مورد شدت بازی مدرن کوتاه است | منچستر یونایتد

مناین نشان می دهد که منچستریونایتد به چه محیط غم انگیزی تبدیل شده است، مکانی برای صداهای غم انگیز، زنجیر به هم زدن، فریادهای از طریق دیوار، که تنها ایده ای که در چند ماه گذشته با موافقت تقریباً اتفاق آرا مواجه شد، چشم انداز بولدوزر بود. اولدترافورد وارد زمین شد و دوباره شروع کرد.

حداقل نکاتی از آرامش قبل از دیدار سه شنبه شب با لیورپول در لیگ برتر وجود دارد. اول، بازی در آنفیلد است، جایی که بازیکنان یونایتد توسط جمعیت مورد تمسخر قرار می گیرند، نشان دهنده بازگشت به حالت عادی روزمره است. و دوم اینکه اخیراً در اظهارات عمومی رالف رانگنیک، که دوران مدیر موقت او به نوعی تروما درمانی با پدال نرم تبدیل شده است، چیزهای آرامش بخش وجود دارد.

تصور اینکه رانگنیک بتواند یک راه اندازی مجدد در میانه فصل را به این تیم ترکیبی و میکس تحمیل کند همیشه دور از ذهن بود. او در عوض تنها بزرگ‌تر اتاق است، بهترین پاسخ، نوعی رفتار کشیشانه در کنار تخت است، مانند گروهبان مهربان دسته که دستت را روی برانکارد میدان جنگ می‌گیرد و به تو می‌گوید خوب می‌شوی، حتی همانطور که یک سازمان پزشکی 18 عدد مرفین را در قسمت بالای ران شما فرو می کند.

دیدار با لیورپول کنجکاوی رنگنیک را از جهات دیگری برانگیخت. در اینجا خطر مستقیم زیادی وجود دارد. یونایتد این شانس را دارد که شانس لیورپول برای قهرمانی در لیگ را کاهش دهد. لیورپول می تواند در قلب امیدهای یونایتد برای کسب رتبه چهارم سهمی داشته باشد و فصل دیگری از رکود را رقم بزند.

اما مهم ترین داستان فرعی، حس کنتراست و تقلید است. لیورپول از بسیاری جهات جایی است که یونایتد امیدوار است باشد. استخدام احتمالی اریک تن هاگ تلاشی برای پیروی از الگوی یورگن کلوپ برای موفقیت است. شش سال پیش کلوپ به سطح مشابهی از موفقیت در باشگاهی مشابه دست یافته بود. او همان حس روش های حل شده و نیازهای استخدامی قابل دستیابی را داشت. Ten Hag تلاشی برای دنبال کردن آن مسیر است. منطقی است، یا حداقل – و این یک نوار پایین است – به اندازه هر کاری که یونایتد در خاطرات اخیر انجام داده است، منطقی است.

فراتر از این مسئله سبک و مهمتر از همه “فیزیکی” وجود دارد، حوزه ای که لیورپول در چند سال گذشته رهبران بازار بوده است. این موضوع مشترک افکار عمومی رانگنیک بوده است. او پس از تساوی در لستر در این ماه گفت: “از نظر بدنی در رده دوم بهترین بودیم.” حکم او در تساوی مقابل ساوتهمپتون در ماه فوریه این بود: «شما نمی‌توانید بازی‌ها را فقط از نظر تکنیکی برنده شوید، همچنین باید بدنی‌تان را نشان دهید». او در ماه دسامبر پس از تساوی مقابل نیوکاسل اعلام کرد: “این مشکل از ترکیب نبود، بلکه مشکل انرژی و شدت بود.”

منظور Rangnick از این چیست؟ واضح‌ترین برداشت، پویایی روی کین، این است که کمبود فشار فیزیکی را به‌عنوان بزدلی در سنگر، ​​نقص شخصیت، وسواس مدل مو، فسق اینستاگرام ببینیم. در پایان شکست‌های لیگ برتر از لیورپول و منچسترسیتی، یک عنصر زمین کانگورویی در پنل‌های تلویزیونی بازیکنان سابق یونایتد وجود داشت، نوعی لذت نفسانی در اعلام اینکه اینجا تیمی است که تنها با کارهای ساده می‌توان آن را نجات داد. تلاش، خشونت، رسوایی اخلاقی رهایی بخش.

دلیلی وجود دارد که رانگنیک در مورد این موضوع به روشی سنجیده تر صحبت می کند. این “فیزیکی” نیز یک چیز تاکتیکی است که به ماهیت در حال تغییر فوتبال نخبگان وابسته است. در باشگاه‌هایی مانند لیورپول و منچسترسیتی، بی‌رحمی فیزیکی به یک ضرورت، عنصری در تصمیم‌گیری‌های جذب و یک پایه غیرقابل مذاکره در کنار تمام ویژگی‌های فنی تبدیل شده است.

این ایده که فوتبال کمتر فیزیکی شده است، بر آن تثبیت با چتری و بوم و تصادف تکیه دارد. در یک تیم کلوپ یا یک تیم پپ گواردیولا، فیزیک بدنی به نوعی پاس و حرکت مته نیز اشاره دارد که حریف را خسته و تحقیر می کند. فشار دادن، حرکت دادن، پاس دادن، فشار دادن برخی دیگر: همه اینها اعمال خشونت آمیز هستند. آنچه در آن شکست‌های یونایتد آشکار شد، انحطاط اخلاقی نبود، بلکه ناتوانی در حفظ این شدت، از نظر فیزیکی و تاکتیکی بود.

شاید بهترین راه برای ثبت این تغییر فیزیکی از طریق تغییر در آنچه که تکل نشان می دهد، همچنین دقیق ترین معیار تأثیر گواردیولا است. بیست سال پیش بهترین تیم ها بیشترین تکل ها را انجام دادند. دو تکلر برتر لیگ آرسنال و منچستریونایتد بودند. به سرعت به اولین فصل گواردیولا در سیتی رسید و هنوز هم همینطور بود: پنج نفر از شش تیم برتر نیز در جمع 10 تکلگر برتر قرار گرفتند.

سال بعد این روند به سادگی از بین رفت. سیتی 100 امتیاز به دست آورد و با اختلاف یک مایل قهرمان لیگ شد، در حالی که در جدول تکل نیز در رده هجدهم قرار گرفت. اکنون یک وارونگی کامل است: هر چه بهتر باشید تکل های کمتری انجام می دهید. در حال حاضر سیتی، لیورپول، آرسنال، وستهم و چلسی 5 تیم آخر در تکل های انجام شده هستند. لیورپول از نظر تکل در 5 لیگ برتر اروپا در رده 88 قرار دارد. سیتی، به طرز شگفت انگیزی، 98مین (یعنی آخرین) است.

این فیزیک مدرن است: توپ را نگه دارید، توپ را بدزدید، توپ را فشار دهید، دائما حرکت کنید: “تکل چیست؟” گواردیولا پرسید. تکل‌ها به این صورت است که چگونه می‌دانید در حال بازنده هستید، کنترل از دست رفته است، و شکافی برای ضربه‌های متقابل ایجاد می‌کنید.

برخوردها و دوئل ها هنوز حیاتی هستند. لیورپول در روز شنبه در ومبلی مانند گذشته خود به شدت از جلو فشار آورد. اما در واقع ایده این است که با هم کار کنیم و دوندگی کنیم، و یونایتد نیز در این ویژگی های مشترک کوتاهی می کند. در اینجا ما دروازه‌بانی داریم که در خط خود باقی می‌ماند، با یک دفاع مرکزی کند و پایین شریک می‌شود و یک جایگاه آشنا در مناطق عمیق ایجاد می‌کند. هافبک مرکزی در پاس‌های رو به جلو ضعیف است، یک انسداد فاجعه‌بار در تیمی که در آن حمله (که در خط دفاع باقی می‌ماند) قدرت واقعی شماست. در مورد پرس بالا، خوب، ما این یک نفر را داریم که در پایان بسیار خوب است …

در مقابل تناسب بین سبک لیورپول و پرسنل گرما را فراهم می کند نه اصطکاک. یک خط دفاعی بالا زمانی کار می کند که سرعت و درخشش موقعیتی در دفاع مرکزی داشته باشید. اجازه دهید مدافعان کناری بیداد کنند: ما هافبک های قدرتمند معتاد به کار داریم. و حداقل دو نفر از این سه تای جلو باید آماده باشند تا در تمام طول بازی به شدت فشار بیاورند.

این بدان معنا نیست که یونایتد کیفیت لازم برای کشش دادن به حریفانی را که در این بازی سواری بسیار بیشتری دارند، ندارد. این ششمین بازی لیورپول در 17 روز خواهد بود، دو بازی بیشتر از یونایتد، با سفر و آدرنالین در مسابقات بزرگ. اما همانطور که خود رانگنیک پیشنهاد کرده است، این تفاوت در حال حاضر از نظر شدت اولیه است، فقط فشار دادن آن دریچه گاز برای مدت زمان کافی می تواند باشد. تفاوت ایجاد کن.