پس از یک بازگشت دیگر، قهرمانی لیگ به زودی دوباره متعلق به رئال مادرید خواهد بود | ورزش

مندر میانه همه چیز، شخصی یک صندلی برای دیوید آلابا آورد. دیر وقت بود، یک هفته طولانی بود، پاهایش خسته شده بود و همه سر و صدا می کردند، اما این صندلی برای نشستن نبود. این برای جشن بود، چیز او حالا، و بنابراین او آن را گرفت و آن را بالای سرش برد. پس از تقاضای عمومی، او همان کاری را که پس از آن بازگشت پوچ مقابل پاری سن ژرمن انجام داده بود، تقلید کرد، صدای تشویق در رختکن پیچید و هم تیمی هایش شروع به خواندن کردند: “این راهی است که مادرید پیروز می شود!”

فقط رفته بودند و دوباره این کار را کرده بودند و این بار عنوان را گرفته بود. ناچو فرناندز در حالی که همه چیز در کنار زمین ایستاده بود، گفت: “این فقط سه امتیاز است، این واقعیت است.” چهار روز پس از احیای غیرقابل قبول خود در برابر چلسی، رئال مادرید از 2-0 بازگشت و سویا را 3-2 در یک مسابقه درخشان در سانچز پیزخوان شکست داد، تنها رکورد باقی مانده بدون شکست خانگی به پایان رسید و مسابقه به همان خوبی تمام شد.

کارلو آنچلوتی که برنده عنوان در ایتالیا، انگلیس، آلمان و فرانسه است، اکنون باید اسپانیا را اضافه کند، پنجمین قهرمانی متفاوت که از طریق فرصت دومی که هرگز انتظارش را نداشت به دست می آید، یک تماس تلفنی شانسی در مورد چیزی کاملا متفاوت که او را به برنابئو بازگرداند. حتی ممکن است به زودی برسد: مادرید آخر هفته آینده بازی نمی کند – شنبه فینال کوپا دل ری بین والنسیا و بتیس است – اما تا یکشنبه شب آنها می توانند قهرمان شوند، اگر بارسلونا این هفته لغزش کند. پانزده امتیاز اختلاف با شش بازی باقی مانده، چه امید کمی که دیگران در اواخر یکشنبه شب از دست داده بودند. خیلی اواخر شب یکشنبه

یکشنبه عید پاک بود، در جایی که مصائب مسیح را بیش از هر جای دیگری جدی می‌گرفتند، شکوفه‌های پرتقال دوباره سویل را به خوشبوترین شهر روی زمین تبدیل کرد و یک بنر بزرگ یک طرف آن را در Pizjuan پوشانده بود. آنها مرگ ما را جشن گرفتند. از قیامت ما خواهند ترسید” خوانده شد. البته منظور آنها سویا بود – و آنجا هستند دو عیسی در تیمشان، و غیره و غیره – اما برای مادرید ساخته شده است، همیشه وقتی سنگ به عقب می‌چرخد، به نوعی آنجا ایستاده است.

ایوان راکیتیچ گل ابتدایی را به ثمر رسانده بود، ضربه آزاد او از دیواری که ادر میلیتائو در آن حضور داشت عبور کرد. پنج دقیقه بعد، اریک لاملا بازی را 2-0 کرد، و این مکان به طرز عجیبی پیش رفت. نیم ساعت هم نرسیده بودند و در حال پرواز بودند. سویا که از آخرین باری که مقابل مادرید قرار گرفت، فقط یک بار شکست خورد، در ماه نوامبر و اصلاً در خانه نبود، کنترل را در دست داشت، توپ را از عمق بازی می کرد و هر حرکت را تقریباً از طریق خط خود شروع می کرد. در یک نقطه آنها راه خود را از گوشه خارج کردند، به زور به داخل آن برگشتند، و بنابراین دوباره راه خود را ادامه دادند، همراه با olés از جایگاه

راکیتیچ گفت: ما بازی را در مکان خوبی پشت سر گذاشتیم. این قرار بود یک داستان باشد. در عوض، این داستان فصل آنها بود. ببند، اما نه. در آنجا، اما دور از دسترس، احساس می‌کردند که نمی‌توانند آن قدم را بردارند، در برخی از سطوح هنوز واقعاً آن را باور نمی‌کردند، هرچند که خوب پیش می‌رفت. جولن لوپتگی اعتراف کرد: ترس از برنده شدن وجود داشت. همچنین یک موضوع تکراری دیگر وجود داشت، بازیکنانی که در سراسر زمین شکست می‌خورند. آنتونی مارسیال توسط ادواردو کاماوینگا بیرون کشیده شد و از جایی که هافبک مادریدی ممکن بود اخراج شود، لحظه ای که احساس کردند همه چیز تغییر کرده است، مجبور شد. مارکوس آکونا هم رفت. سپس لاملا.

مونچی، مدیر ورزشی گفت: “اگر همه آنها را حفظ می کردیم، مطمئن هستم که برنده می شدیم.” “این خیلی حیف است.” او هم تمام فصل آنها را در این یک بازی دید، فرصت از دست رفته. او آن را “عکس” نامید.

در نهایت، یکنواخت نبود که خوب یک پرتره مناسب باعث می شد آنها طراحی کنند. سویا در یازده بازی لیگ شکست نخورد پس از پایان سال، پنجره نقل و انتقالات – خرید تکاتیتو کرونا و مارسیال، مقاومت در برابر رویکرد نیوکاسل برای دیگو کارلوس – نشان دهنده این احساس است که آنها در مقابل یک فرصت منحصر به فرد ایستاده اند. مشکل این بود که آنها هم زیاد برنده نشدند. هفت مورد از آنها با تساوی به پایان رسید، چالش یک امتیاز در یک زمان از هم پاشید حتی مقام دوم کاهش یافت. در حال حاضر چهارم نیز می تواند. آنها از جام حذفی توسط بتیس و لیگ اروپا توسط وستهام حذف شدند و شانس قهرمانی را از دست دادند. آنها جام در آنها استادیوم

و حالا آن ورزشگاه اولین شکست خود در فصل لیگ را دید که با سوت و سرزنش به پایان رسید. از لاملا پرسیده شد که چگونه دو نیمه می توانند اینقدر متفاوت باشند. او گفت: «ما دقیقاً همین را از خود می‌پرسیم، اما در حقیقت این تغییر زودتر، در اواخر نیمه اول اتفاق افتاد. راکیتیچ کاپیتان سویا گفت: “شما نمی توانید حتی یک سانتی متر به آنها بدهید.” ما از آنها دعوت کردیم که برگردند.» حتی در 2-0 – امتیازی که سویا تقریباً در یک دهه در خانه نگذاشته بود از بین برود – احساس می شد که این اتفاق در راه است. نه فقط به این دلیل که این سویا است، بلکه به این دلیل که آنچلوتی گفت: «همه منتظر لغزش ما بودند، اما این تیم نمی لغزد، زیرا شجاعت، قلب و شخصیت دارد. برخی از بازیکنان به طور جدی خوب نیز، و مدیری که به آنها گوش می دهد، به آنها می رسد و به آنها اعتماد می کند.

آنچلوتی افزود: “این تیم قادر به انجام کارهای ویژه است.” بالاتر از همه چیز فوتبال است. مادرید آن را دیر ترک کرد، اما در نیمه دوم در سویا عالی بود، سه گل با تنها موقعیت های خود فاصله داشت و به همان اندازه استعداد و خلق و خوی داشت. هر بار که مستقیماً به خط کناری برید، وینیسیوس به‌ویژه دست‌های دوست‌داشتنی برای باز کردن مخالفانش ارائه می‌کرد. تغییرات نیز کارساز بود، همانطور که اغلب در مورد آنچلوتی انجام می دهند، و تضاد با سویا فاحش بود. رودریگو در نیمه اول به سرعت گل اول را به ثمر رساند و ناچو گل دوم را در دقیقه 82 به ثمر رساند.

شاید این سومین بار مادریدی باشد، تیبو کورتوا در یک طرف روی تابلوهای تبلیغاتی نشسته و دوستانه با هواداران سویا در مورد اینکه آیا قبل از آن “هدف” داده می شود، فقط VAR تصمیم می گیرد که وینیسیوس آن را مدیریت کرده است. در عوض، در حالی که جولن لوپتگی دیوانه‌وار روی خط لمسی تکان می‌داد، نفر سوم باید منتظر می‌ماند تا بنزما یک حرکت منظم دیگر را در دقیقه نود و دوم به پایان برساند. سپس در حالی که مردان روی نیمکت به سمت او می دویدند به سمت او دوید. آنچلوتی مشت هایش را گره کرد و فریاد زد. آلابا سرش را بین دستانش گرفت. و بازیکنان و کادرفنی انباشته شدند. در سمت راست آنها، لوپتگی شکسته به نظر می رسید.

آنها معنی آن را می دانستند. ناچو گفت: “ما کمی نزدیکتر شدیم” اما خیلی زیاد بود. این بازی، که روی جلد هر دو روزنامه مادرید صبح یکشنبه توافق شده بود، “نیم لیگ”، امتیاز قهرمانی یا امتیاز شکست بود. دفتر خاطرات ع قرار دادن آن به بارسلونا و سویا امید داده شده بود و دوباره آن را از بین بردند. رافا میر یک فرصت باشکوه را از دست داده بود تا آن را با نتیجه 2-1 به پایان برساند و تنها با ضربه سر به پایان برسد، اما در 8 دقیقه مانده به مادرید همچنان بازنده بود. اگر به همین ترتیب باقی می ماند، آنها به پامپلونا می رفتند – نه جایی که از آن لذت می برند – چون می دانستند که با شکست دیگری می توانستند آخر هفته آینده را تنها با سه امتیاز جلوتر به پایان برسانند.

در عوض، آنها می توانند به زودی قهرمان شوند. مادرید فقط به ده امتیاز در شش بازی نیاز دارد تا مطمئن شود، هر کاری که بقیه انجام دهند، یک بار دیگر پاسخ دهند. تونی کروس آن را “بیانیه” نامید، تمام تیم در حال عکس گرفتن با هم – خوب، تقریباً کل تیم. شاید گرت بیل آن را می گرفت. آخرین مانع بزرگ غلبه بر روشی بود که آنها دوست دارند، عنوانی که به خوبی مال آنهاست، حتی اگر هنوز باید منتظر جام بمانند، صندلی آلابا فقط کمی بیشتر این نقش را بازی می کند.