پاکستان پس از برکناری عمران خان از ناآرامی های داخلی فاصله گرفت | پاکستان

روز سه‌شنبه، دو روز پس از برکناری عمران خان از نخست‌وزیری پاکستان در یک رای عدم اعتماد، نور علم خان – سیاستمدار و عضو سابق حزب خان – در حال خوردن شام در یک رستوران بود که با یک غذاخوری دیگر مواجه شد.

مرد شروع به فریاد زدن “خائن”، “عامل آمریکایی” و “جلیقه” کرد و سپس با مشت به خان که تلاش می کرد به او توجهی نکند، مشت زد. در وسط رستوران، سیاستمدار و رای دهنده عصبانی شروع به دعوا کردند و غذا و میزها در حال پرواز بودند.

برای نورخان، که در میان ده‌ها تن از حامیان عمران خان بود که اخیراً طرفداران خود را تغییر داده و در رای عدم اعتماد به او رای منفی دادند، این حادثه نقطه اوج بدرفتاری‌های فزاینده‌ای بود که او در هفته‌های اخیر از سوی حامیان نخست‌وزیر سابق با آن روبرو شده است. .

او گفت: «از زمانی که اعلام کردم در رای عدم اعتماد به عمران خان رای خواهم داد، مورد آزار و اذیت قرار گرفتم و با تهدید به مرگ مواجه شدم. من تماس های تلفنی دریافت کرده ام که می گویند: شما و فرزندانتان را مانند بی نظیر بوتو خواهیم کشت [former prime minister who was assassinated] زیرا شما یک مامور آمریکایی هستید و به نخست وزیر عمران خان خیانت کرده اید.

هرج و مرج مشابهی در روز شنبه در گردهمایی مجلس پنجاب که قرار بود در مورد انتخاب وزیر ارشد جدید بحث شود، رخ داد، زیرا طرفداران حزب تحریک انصاف پاکستان (PTI) و قانونگذاران اپوزیسیون شروع به رویارویی تهاجمی با یکدیگر و معاون کردند. سردار دوست محمد مزاری، سخنران، مورد حمله اعضای هیئت بیت المال قرار گرفت.

فواد چودری، وزیر اطلاعات پیشین خان و متحد نزدیک خان پس از این حادثه در توییتی در توئیتر نوشت که پاکستان “چند اینچ تا از ناآرامی های مدنی تمام عیار” فاصله دارد.

او گفت: «عمران خان نهایت خویشتنداری را به کار گرفته است. به زودی حتی او نمی تواند جلوی این اوباش بسیار خشمگین را بگیرد و ما شاهد فرو رفتن کشور در یک ناآرامی مدنی خواهیم بود.

خان، بازیکن برتر کریکت پاکستان که به نخست وزیری اسلام گرا تبدیل شد، در سال 2018 با موجی از احساسات پوپولیستی انتخاب شد و علیه غرب و سلسله های سیاسی قدرتمند پاکستان که در پوشش اتهامات فساد قرار گرفته بودند صحبت کرد. اما در حالی که کاریزما و لفاظی های پوپولیستی او هرگز نتوانست جمعیت را در راهپیمایی ها جذب کند، او همچنین بر دوره ای از آشفتگی های مالی عظیم و تورم گسترده نظارت داشت که اقتصاد را ویران کرد.

پس از از دست دادن حمایت ارتش قدرتمند، اپوزیسیون با رای عدم اعتماد، با حمایت بسیاری از ائتلاف خود خان که اعتماد خود را به نخست وزیر از دست داده بودند، وارد عمل شدند. شهباز شریف، رهبر ائتلاف مخالفان و برادر نواز شریف، نخست وزیر پیشین، از سوی مجلس ملی به جانشینی وی انتخاب شد.

اما برکناری خان به هیچ وجه منجر به از بین رفتن سیاست پوپولیستی که وی در زمان ریاست جمهوری آن را پرورش داد، نشده است. بسیاری از این بیم دارند که قطبی‌سازی عمیقی که توسط خان ایجاد شده می‌تواند به شدت برای پاکستان بی‌ثبات‌کننده باشد و کشور را به آشفتگی سیاسی بزرگ‌تری سوق دهد که نخست‌وزیر جدید، که بیشتر به‌خاطر مهارت‌هایش به عنوان یک مدیر شناخته می‌شود تا یک رهبر کاریزماتیک، ممکن است نتواند آن را مهار کند.

در روزهای اخیر، فریاد اعتراض آمیز خان، که با ذوق و شوق به مبارزات انتخاباتی بازگشته است، بالا گرفته است. “قداری”” – خائنان – با هر کسی که مخالف او باشد، خواه احزاب سیاسی، رسانه ها، فعالان، روشنفکران و قوه قضائیه که به عنوان بخشی از “توطئه خارجی” برای برکناری او لکه دار می شوند.

پرویز هودبهوی، تحلیلگری که مطالب زیادی در مورد خان نوشته است، نخست وزیر سابق را “یک پوپولیست واقعی” خواند.

هودبهوی گفت: «خان پاکستان را تا این حد افراطی قطبی کرده است. روزهای آینده پر هرج و مرج خواهد بود زیرا شهوت سیری ناپذیر او برای قدرت او را واقعا برای این کشور خطرناک می کند.

خان با برانگیختن احساسات ضدغربی مردمی که در چهار سال گذشته در مقام ریاست جمهوری انجام داده است، با استناد به مکاتبات دیپلماتیک با دولت، به این روایت ادامه می دهد که رای عدم اعتمادی که او را برکنار کرد یک “توطئه خارجی” از سوی غرب بود. آمریکا آن را ثابت کند.

ایالات متحده به شدت آن را تکذیب کرد و هیچ مدرک قطعی دال بر توطئه ارائه نشده است. در یک کنفرانس مطبوعاتی نادر روز پنجشنبه، سرلشکر بابر افتخار، سخنگوی نیروهای مسلح، روایت خان را خنثی کرد و این ادعا را رد کرد که یک تلگراف دیپلماتیک حاوی شواهدی از دخالت خارجی است.

افتخار با اشاره به ارتباط دیپلماتیک گفت: آیا واژه ای مانند توطئه در آن به کار رفته است؟ فکر می کنم نه.»

او همچنین تصریح کرد که ایالات متحده هرگز خواستار ایجاد پایگاه های ارتش در پاکستان نشده است، چیزی که عمران خان از آن به عنوان “شواهد” استفاده کرد که چرا ایالات متحده می خواهد او را برکنار کند. با این حال، موضع تشکیلات نظامی، که دارای قدرت عظیمی در کشور است، اعضای آن را نیز هدف کمپین رسانه های اجتماعی به رهبری حامیان خان قرار داده است که ارتش را نقشی در سقوط نخست وزیر از قدرت می دانند.

در روزهای اخیر ده ها هزار توئیت در انتقاد از ارتش ارسال شده است. روز چهارشنبه، آژانس تحقیقات فدرال (FIA) 12 فعال رسانه های اجتماعی را که بنا به گزارش ها این کمپین ها را که افتخار آن را “غیرقانونی، غیراخلاقی و خلاف منافع ملی” خواند، دستگیر کرد.

در خیابان‌های شهرها و شهرستان‌های سراسر پاکستان، این روایت که خان قربانی یک توطئه غرب شده بود، قدرتمند و فراگیر بوده است و هزاران نفر همچنان در حمایت از او به تظاهرات اعتراض می‌کنند.

خان در روز چهارشنبه خطاب به جمعیت عظیمی گفت که لحظه تعیین کننده فرا رسیده است و ملت باید انتخاب کند که آیا از ایالات متحده “بردگی یا آزادی” می خواهد. خان رهبران اپوزیسیون را به “دولت وارداتی” که “بردگان ایالات متحده” هستند متهم کرد و گفت که او و حامیانش تا زمان اعلام انتخابات جدید در خیابان ها خواهند بود.

محمد بنارس، 35 ساله، ساکن اسلام آباد، گفت که خان اولین نخست وزیری بود که “در مورد فقرا فکر کرد و فاسدها را به چالش کشید”.

خان درباره اسلام، حقوق کشمیری ها و علیه فساد صحبت کرده است. غرب و آمریکا مخالف او هستند، آنها نمی خواهند پاکستان یک ملت بزرگ باشد. ما باید از خان در این مبارزه حمایت کنیم.»

ریما عمر، وکیلی که قربانی یک کمپین طولانی ترولینگ آنلاین توسط حامیان خان شد، گفت که خان موجی از خشم عمومی را ایجاد می کرد که کنترل آن دشوار بود.

عمر گفت: «این روایت بر اساس هیچ مدرکی نیست و مکرراً رد شده است. با این حال، عمران خان از کتاب بازی گوبلز پیروی می‌کند و از «دروغ‌های راحت» استفاده می‌کند که احساسات قوی را برمی‌انگیزد و نفرت و تحقیر را برمی‌انگیزد و به این موضوع اهمیتی نمی‌دهد که تأثیرات آن چقدر می‌تواند برای جامعه خطرناک باشد.

با توجه به اینکه انتظار می‌رود خان در انتخابات عمومی بعدی که احتمالاً قبل از پایان سال برگزار می‌شود، شرکت کند، بسیاری پیش‌بینی می‌کنند که زمان ناپایداری برای پاکستان در پیش است. خان روز چهارشنبه هنگام سخنرانی در یک تظاهرات گفت: «زمانی که در دولت بودم خطرناک نبودم. “اما من الان خواهم بود.”