بارسلونا با کتابخانه جدید از گابریل گارسیا مارکز تجلیل می کند | گابریل گارسیا مارکز

در عصر دیجیتال، ساخت یک کتابخانه جدید پر از کتاب‌های چاپی قدیمی، ایده‌آلیستی به نظر می‌رسد. در بارسلونا اینطور نیست. شورای شهر در حال افتتاح یک کتابخانه جدید 12 میلیون یورویی (10 میلیون پوند) در ماه آینده است که آخرین قسط از برنامه ای است که قدمت آن به 20 سال قبل می رسد.

این کتابخانه، در منطقه کارگری سنت مارتی د پرووانسال، به افتخار گابریل گارسیا مارکز، برنده جایزه نوبل کلمبیایی، نامگذاری شده است.

نئوس کاستلانو، کتابدار ارشد این کتابخانه گفت: «طرح کتابخانه جدید زمانی در دست اجرا بود که گارسیا مارکز در سال 2014 درگذشت، بنابراین تصمیم گرفته شد که آن را به افتخار او نامگذاری کنند، زیرا او و بسیاری دیگر از نویسندگان آمریکای لاتین رابطه نزدیکی با این شهر داشتند. . “این یک اشاره به نقشی است که بارسلونا در ادبیات آمریکای لاتین ایفا کرده است.”

گارسیا مارکز از سال 1967 تا 1975 در بارسلونا زندگی کرد و مدت کوتاهی پس از انتشار رمان رئالیسم جادویی پیشگامانه خود به این شهر آمد. صد سال تنهایی.

او قبلاً از طریق دوستش رامون وینیس، نویسنده و کتابفروش کاتالانی مقیم کلمبیا، که الگوی «کاتالان خردمند» در کلمبیا بود، چیزی از شهر می دانست. صد سال تنهایی.

با این حال، کارمن بالسلز، کارگزار ادبی بارسلونا، یکی از اولین کسانی بود که ارزش نویسندگان «رونق» آمریکای لاتین را تشخیص داد، که گابو را متقاعد کرد – همانطور که گارسیا مارکز با محبت شناخته می‌شد – به شهر نقل مکان کند.

او تا زمان مرگ او به عنوان نماینده او ادامه داد و همچنین به عنوان نماینده دیگر شخصیت های داستانی آمریکای لاتین مانند خولیو کورتازار، ماریو بارگاس یوسا، کارلوس فوئنتس و پابلو نرودا.

کاستلانو گفت: «آنها کارمن بالسل را «ماما» نامیدند، زیرا او نه تنها به آنها در نوشتن کمک کرد، بلکه در یافتن مکانی برای زندگی یا مدرسه برای فرزندانشان کمک کرد.

در کتاب خود درباره این دوره، آن ها سالهای رونق (آن سال های پررونقژاوی آین، روزنامه نگار، نقل می کند که چگونه بالسلز یک بار از گابو پرسید که برای تولدش چه می خواهد. او پاسخ داد: سه هزار دلار. پس از آن، نماینده برای او 3000 دلار در روز تولدش برای بقیه عمرش فرستاد.

وارگاس یوسا، که جایزه نوبل ادبیات را نیز از آن خود کرد، پیاده شدن را در بندر قدیمی، در پای لارامبلا معروف شهر، همراه با جولیا، همسرش، که همچنین – تا حدی رسواکننده – عمه او بود، توصیف می کند. او را در رمان جاودانه کرد خاله جولیا و فیلمنامه نویس.

بارگاس یوسا بعداً نوشت: “من از رامبلا بالا رفتم.” «هیجان زده از خیابان ها، در چنگال اورول ادای احترام به کاتالونیا، که در سفر خوانده بودم.»

گارسیا مارکز و وارگاس یوسا برای مدت کوتاهی با هم همسایه بودند، اما احتمالاً بر سر همسر دوم دومی با هم درگیر شدند که طی آن مرد پرویی به صورت گارسیا مارکز مشت زد. گارسیا مارکز به قدری به سیاهی چشم خود افتخار می کرد که تصمیم گرفت از آن عکس بگیرد.

گارسیا مارکز بارسلونا را “شهری که می توانم در آن نفس بکشم” توصیف کرد و با این حال اسپانیا در آن زمان به اندازه کشورهایی که او و نویسندگان همکارش پشت سر گذاشته بودند، دیکتاتوری بود.

آین اشاره می کند که آنها وارد دنیای ادبی بارسلونا شدند که کاملاً با رژیم فرانسیسکو فرانکو مخالف بود و ناشران جایگزین در آن ظهور کردند.

او گفت: «این یک اقلیم خرد بود که از دیکتاتوری جدا شده بود. «این نویسندگان خود را درگیر مبارزات ضد فرانکو نکردند، به استثنای وارگاس یوسا، که در تظاهرات ضد فرانکو شرکت کرد. در آن زمان، او و گارسیا مارکز هر دو در چپ بودند، اما گابو از ترس اخراج شدنش در تظاهرات شرکت نکرد.

آنچه آنها درگیر آن بودند، سیاست انقلابی آمریکای لاتین، به ویژه کوبا بود. آپارتمان های آنها محل ملاقات بازدیدکنندگانی مانند مشاور ارشد فیدل کاسترو و خانواده چه گوارا بود.

وارگاس یوسا به دلیل فعالیت سیاسی خود با سانسور کننده مشکل داشت و مجبور شد تغییراتی در رمان خود ایجاد کند. در شهر و سگ ها (زمان قهرمان) به دلیل نحوه ترسیم چهره های اقتدار.

آین گفت: «به همان اندازه دلایل برای سانسور گارسیا مارکز وجود داشت، اما به دلیل رئالیسم جادویی او مقامات قادر به دیدن آنها نبودند.

کتابخانه جدیدی که نام او را یدک می‌کشد در یک ساختمان 4000 متر مربعی ساخته شده با قاب چوبی قرار می‌گیرد که گواهینامه طلایی LEED، بالاترین امتیاز برای پایداری، اعطا شده است. در ادبیات آمریکای لاتین تخصص خواهد داشت و مجموعه ای از 40000 سند مرتبط را در اختیار خواهد داشت.