آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
افیا سال‌ها، ملیسا دنیلز برای برداشت نمک‌های طبیعی در زمین‌هایی که اجدادش زمانی شکار می‌کردند و ماهی می‌گرفتند، به مناطق وحشی شمال آلبرتا سفر می‌کرد. او نمک را با گل‌های وحشی از جنگل ترکیب میکند و آن را در دسته‌های کوچک می‌فروشد.
اما آژانس پارک ملی کانادا اخیراً به او دستور توقف داد، در اقدامی که جامعه او را خشمگین کرد و تاریخ دردسرساز پارک را برجسته کرد.
برای هزاران سال، مردم Denésuliné جنگل های شمالی گسترده ای را که در آلبرتا و سرزمین های شمال غربی قرار داشت شکار کرده و به دام انداختند. اما در سال 1922 زمانی که کانادا شروع به ایجاد چیزی کرد که در نهایت به پارک ملی Wood Buffalo با مساحت 4.5 متر هکتار تبدیل شد، آنها را به زور از خانه بیرون کردند.
دانیلز، که شرکت سلامتی Naidie Nezu (به زبان دِنه) را اداره میکند، هنوز به آن سرزمین‌ها بازمی‌گردد و تقریباً سالانه چهار لیتر نمک مصرف میکند.
اما در نامه‌ای اخیر، پارکس کانادا به او گفت که اجازه ادامه کار را نخواهد داشت. در این نامه آمده است: «از آنجایی که نمکزارها … در محدوده پارک ملی وود بوفالو قرار دارند، این مشکل ساز است. ما خواهش می‌کنیم که نمک پارک در پارک بماند و به عنوان ماده‌ای در ترکیب حمام یا سایر محصولات فروخته نشود.»
آلن آدام، رئیس ملت اول آتاباسکا چیپ‌ویان، گفت که پارک‌های کانادا هرگز اقدامات علیه مردم خود را تاوان نداده و به طور کامل به خاطر از دست دادن میهنشان جبران نکرده است. آلن گفت که نامه به دانیلز “یادآوری دیگری است که کانادا هنوز در روزهای اولیه آشتی است”.
پارک های کانادا گفت که برداشت سنتی نمک برای استفاده شخصی مجاز است و یک روش معمول در پارک است، اما برداشت تجاری مجاز نیست. آژانس گفت متأسف است که از گفتگو با شرکای بومی در این مورد استفاده نکرده است.
وود بوفالو یکی از بزرگ‌ترین پارک‌های جهان است و زیستگاهی حیاتی برای بزرگ‌ترین جمعیت بوفالوهای رومینگ آزاد روی زمین است. حوزه آبخیز آن تنها زمین دست نخورده پرورش جرثقیل های در حال انقراض است.
این پارک در سال 1983 به میراث جهانی تبدیل شد، اما یونسکو اخیراً ابراز نگرانی کرده است که دولت کانادا در مدیریت خود از پارک شکست خورده است.
علاوه بر تخریب محیط‌زیست در پارک و تهدید فزاینده پروژه‌های استخراج منابع در امتداد مرزهای آن، گزارشی که اخیراً منتشر شده است نشان می‌دهد که مردم دنسولینه در هنگام خروج از منطقه چگونه متحمل آسیب شدند. بزرگان داستان هایی از کابین های سوخته و از دست دادن دسترسی به شکارگاه هایشان تعریف می کنند.
یکی از ساکنان، چارلی مرکردی، به نویسندگان گزارش گفت که ایجاد این پارک درست نبود، زیرا “مردم باید قبل از گاومیش کوهان دار امریکایی اول باشند”. مرکردی گفت: “پارک نمی‌خواهد بپذیرد که آنها در حق ما اشتباه کرده‌اند، زیرا از نظر غرامت باید هزینه زیادی بپردازند.”
یکی دیگر، لزلی ویلتزن، در مورد بزرگ شدن صحبت کرد که می دانست سرزمینی که برای هزاران سال توسط اجدادش سکونت و شکار شده بود، ممنوع است. “چگونه آن را با کلمات توصیف می کنید؟”
در حالی که پارک‌های ملی در سرتاسر این قاره به عنوان یک پیروزی حفاظتی در حفظ بخش‌های وسیعی از بیابان و مناطق حساس زیست‌محیطی اعلام شده‌اند، برخی از آنها تاریخ تاریکی دارند.
نایدی: «افرادی که به نام حفاظت از زمین خود را ترک می کنند نیز بخشی از استعمار است و در حالی که مقابله با بحران آب و هوا مستلزم تغییر از قدرت «کثیف» به «پاک» است، همچنین نیازمند یک پیکربندی مجدد بنیادی در پویایی قدرت محیطی است. Nezu، شرکت دانیلز، در پستی در اینستاگرام گفت. “استعمار استعمار است، استعمار است.”
دنیلز نوشت که او از این اخطار منصرف نشد و تولید نمک “غیرقانونی” خود را متوقف نخواهد کرد. او گفت: “هر بار که تصمیم می گیرید از Naidie Nezu حمایت کنید و در نمک های ممنوعه حمام ما غوطه ور شوید، غرامت به ارزش یک قرن را دریافت می کنید.”
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
