لوئیس دیاز، بازیکن لیورپول، یک حالت اسراف کامل برای عذاب منچستر سیتی پیدا می کند | لیورپول

تیسه دقیقه پس از نیمه دوم این نیمه نهایی جام حذفی، لوئیز دیاز توپ را درست در داخل نیمه خود گرفت، به بالا نگاه کرد و در فرناندینیو که اینچ در بالای چمن ومبلی معلق بود، دید که با زاویه 60 درجه می چرخید. به سمت زمین، پای چپ را دراز کرد تا با توپ برخورد کند – و در این فرآیند برای فرستادن دیاز در یک قوس نیمه‌سالوتی، در حالی که چارچوب فرناندینو خود را در فضایی که قبلاً او، دیاز، ایستاده بود به پیش می‌برد.

این یک خطا نبود، اگرچه خطای بعدی روی سادیو مانه، یک ضربه به مچ پا بود که واقعاً می‌توانست به اخراج فرناندینو منجر شود. تکل روی دیاز بیشتر شبیه یک پیام بود، یک پیام شخصی در نظر گرفته شده از کل رختکن منچسترسیتی. چون سیتی از نیمه اول این بازی متنفر خواهد شد.

آن‌ها بازی را با نتیجه 3-0 به پایان رساندند، در حالی که مانند یک تیم با کیسه‌های شن کوچکی که به مچ پاهایشان بسته شده بود، بازی کردند: خماری، شکننده، سرهای کوبنده، هنوز طعم لیکورهای سه روزه اتلتیکو بعد از شام را به اروغ می‌آورند.

آنها عمدتاً از کاری که دیاز با آنها کرد متنفر خواهند بود، از زواید بازی او به اندازه لبه های سخت. دیاز در این پیروزی 3-2 مرد مسابقه نبود (احتمالاً مانه یا تیاگو بود). او نه گلی به ثمر رساند و نه مستقیماً گلی خلق کرد. اما به مدت 45 دقیقه او کاری را برای سیتی انجام داد که برای مدتی طولانی هیچ کس نتوانسته بود، شاید از زمان باخت 3-0 در لیگ قهرمانان اروپا در سال 2018، زمانی که محمد صلاح در حالت کامل تاخت و تاز بود.

دیاز میکی را گرفت. او درباره او چرخش ها و تلنگرهای مسخره کوچک خطرناکی انجام می داد. او بیش از همه شبیه مردی به نظر می رسید که از خود لذت می برد، که به خودی خود توهین به احساس سیتی است. در اینجا تیمی وجود دارد که به خفه کردن حریفان خود می بالد و باعث سفت شدن شقیقه های میگرنی 90 دقیقه ای می شود. سرگرم کننده؟ اینجا بهت خوش نمیگذره به جز این همان کاری بود که دیاز انجام داد و از آنجایی که لیورپول همچنان به هوای نادر پایان فصل منحرف می شود، احساس مهمی می کرد.

لحظات بسیار دیگری برای سر زدن وجود داشت. پاس بلند و نیمه غیرممکن تیاگو با قسمت بیرونی انگشت شست پا برای پایان دادن به مانه برای گل سوم. نوعی پاس که به نظر می رسد روز را متوقف می کند، تا توپ را به یک بادکنک هلیومی، یک کیسه نخ آب نبات تبدیل کند.

منظره اشتباه زک استفن پیر بیچاره برای گل دوم بود. و در این بین آن اجمالی از روشنایی وجود داشت، از چیزی که شبیه سرگرمی بود، قدرتی در ذخیره، نوعی از ویژگی هایی که ممکن است لیورپول را به چیزی نزدیک کند.

آنها همیشه احتمالا قوی تر شروع می کردند. سیتی واندا متروپولیتانو را نه تنها کبود، بلکه به دلیل احساسات سمی مستمر آن مناسبت تخلیه کرده بود. این روزهایی است که لقمه ای از شما می گیرد. در این مرحله، دیاز را در حالت فول اسکام وارد کنید.

او یک فوتبالیست جذاب، یک ورزشکار امروزی معتاد به کار است، که همگی در حال پوشش دادن و ضد پرس کردن است. اما او به اندازه کافی شیطنت دارد، بازیگوشی در اندام باریکش. او در گل اول نقش داشت چون سمت چپ لیورپول یک کرنر را مجبور کرد که با ضربه سر ابراهیما کوناته به عقب برگشت و وارد دروازه شد.

او در سومین بازی نیز حضور داشت و در سمت چپ به دور افتاد و دید که توپ به سمت تیاگو می‌رود. در این بین کارهایی انجام داد. او توپ را در دایره وسط گرفت و سه بازیکن را برید و دور زد، سپس پاس کمی توهین آمیز در زمان نمایش برای صلاح را آسان کرد.

او در کنار خط لمسی سمت چپ، در حالی که توپ را از طریق یک تلنگر جهشی به سمت اندی رابرتسون برگرداند، یک آه غرغر از جمعیت کشید. او به داخل جیغ زد و درست در مقابل ژائو کانسلو ایستاد و یک پا را روی توپ چرخاند، همانطور که شما با توپ تنیس راهرو با یک پاگ نیمه بینا بازی می کنید. در عوض او شانه کانسلو را در صورتش گرفت که احتمالاً به اندازه کافی منصفانه بود.

در نیمه دوم، دیاز چهار بار خطا شد، پنج دریبل انجام داد و مانند مردی که واقعا عاشق این کاسه بتونی خاکستری است، در زمین چرخید. او در دوران حضورش در انگلیس دو بار اینجا بازی کرده است: یک فینال جام اتحادیه را برد، چلسی را شکست داد، سیتی را شکست داد، ریتم‌هایش را به جا گذاشت، لحظات لحظه‌ای کوچک خودش را در آن چمن به یادگار گذاشت.

سه گل لیورپول در 15 بازی او واقعاً داستان تأثیر او را نشان نمی دهد. او نترس به نظر می رسد، فوتبالیستی که فقط می خواهد در این مرحله رشد کند. ناگفته نماند تنوع بافتی، دریبل زن دیگری برای تکمیل صلاح.

سیتی در نیمه دوم با قدرت برگشت و ممکن بود در زمان مرگ مجبور به وقت اضافه شود. اما به نوعی هرگز واقعاً احساس نمی شد که این فیلمنامه است.

در حال حاضر به اجرا در. اگر یک راه مطمئن برای اطمینان از عدم پیروزی لیورپول در اولین بازی چهارگانه فوتبال انگلیس وجود داشته باشد، این است که تعداد بازی های مورد نیاز برای رسیدن به آن را بشماریم. اما به هر حال اینجا ادامه دارد. لیورپول 11 بازی دیگر فاصله دارد، اگرچه سیتی برای کسب عنوان قهرمانی باید در لیگ امتیاز هم از دست بدهد.

هر اتفاقی که از اینجا بیفتد، سریع خواهد بود، هر بازی خطرات خاص خود را دارد. این فقط چیزی است که باید از آن لذت برد، یک لحظه نادر در هر زندگی فوتبالی.

این به شانس، درخشش، شانس و شانس بسیار بیشتری نیاز دارد. دیاز در هر صورت یک بخش کلیدی از جمع خواهد بود. و زوزه‌ای از چیزی در اینجا وجود داشت در حس سرگرمی‌اش، احساساتش، احساس کسی که آماده است تا انتها بدود.