بناهای باستانی عراق بر اثر تغییرات آب و هوایی در حال نابودی هستند | عراق

به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،

برخی از باستانی‌ترین ساختمان‌های جهان در اثر تغییرات آب و هوایی در حال نابودی هستند، زیرا افزایش غلظت نمک در عراق آجرهای گلی را از بین می‌برد و طوفان‌های شن مکرر، شگفتی‌های باستانی را از بین می‌برند.

عراق به عنوان مهد تمدن شناخته می شود. در اینجا بود که کشاورزی متولد شد، برخی از قدیمی ترین شهرهای جهان مانند اور پایتخت سومری ساخته شدند و یکی از اولین سیستم های نوشتاری به نام خط میخی توسعه یافت. آگوستا مک ماهون، استاد باستان شناسی بین النهرین در دانشگاه کمبریج، توضیح داد که این کشور “ده ها هزار مکان از دوران پارینه سنگی تا دوران اسلامی” دارد.

وی افزود: آسیب به مکان‌هایی مانند بابل افسانه‌ای «در دانش ما از تکامل انسان، توسعه شهرهای اولیه، مدیریت امپراتوری‌ها و تغییرات پویا در چشم‌انداز سیاسی دوران اسلامی، شکاف‌هایی ایجاد می‌کند».

دروازه اصلی ایشتار در بابل.
دروازه اصلی ایشتار در بابل. عکس: Véronique de Viguerie/Getty Images

بین النهرین، سرزمینی بین دو رودخانه عراق امروزی، سرشار از نمک است.اراده در سومری) که به طور طبیعی در خاک و آب های زیرزمینی وجود دارد. متون خط میخی به حرفه نمک‌گیر اشاره می‌کنند و استفاده از نمک را در همه چیز از نگهداری غذا گرفته تا مراقبت‌های بهداشتی و آیین‌ها توصیف می‌کنند. یک ضرب المثل سومری است که می گوید مایحتاج اولیه زندگی نان و نمک است: «وقتی فقیری مرد، او را زنده نکنید. وقتی نان داشت نمک نداشت. وقتی نمک داشت، نان نداشت.»

نمک موجود در خاک در برخی شرایط می تواند به باستان شناسان کمک کند، اما همین ماده معدنی می تواند مخرب نیز باشد، و بنا به گفته جعفر جوتری، زمین باستان شناس، نمک را به عنوان “تهاجمی … سایت را تخریب می کند – آجرها را از بین می برد.” الواح خط میخی را نابود کن، همه چیز را نابود کن.»

با افزایش غلظت نمک در بحبوحه کمبود آب ناشی از سدهای ساخته شده در بالادست توسط ترکیه و ایران و سالها سوءمدیریت منابع آبی و کشاورزی در عراق، قدرت مخرب نمک در حال افزایش است.

احمد ن.ا حمدان، مهندس عمران که بر روی کیفیت آب رودخانه های عراق مطالعه می کند، گفت: «شوری در رودخانه شط العرب از دهه 90 شروع به افزایش کرد. در مشاهدات خود، شط العرب – که از تلاقی دجله و فرات تشکیل شده است – سالانه کیفیت ضعیف یا بسیار ضعیفی را آزمایش می کند، به ویژه در سال 2018، که او آن را سال “بحران” نامید که آب شور حداقل 118000 نفر را روانه بیمارستان کرد. در جنوب استان بصره در طول خشکسالی.

بحران آب و هوا نیز بر این مشکل افزوده است. عراق گرمتر و خشک تر می شود. سازمان ملل تخمین می‌زند که میانگین دمای سالانه تا سال 2050 تا 2 درجه سانتی‌گراد افزایش می‌یابد، در حالی که در روزهای بیش از 50 درجه سانتیگراد، میزان بارندگی تا 17 درصد کاهش می‌یابد و تعداد طوفان‌های شن و گرد و غبار بیش از دو برابر خواهد شد. از 120 در سال به 300. در همین حال، بالا آمدن آب دریا لکه ای از نمک را به داخل عراق می راند و در کمتر از 30 سال، بخش هایی از جنوب عراق ممکن است زیر آب باشد.

جوثری، استاد باستان شناسی در دانشگاه القادسیه و یکی از مدیران شبکه نهرین عراقی-بریتانیایی که در مورد میراث عراق تحقیق می کند، گفت: «تصور کنید 10 سال آینده، بیشتر مکان های ما زیر آب شور خواهند بود. او حدود یک دهه پیش متوجه آسیب های ناشی از نمک در مکان های تاریخی شد.

مناره مسجد جامع سامرا در سامرا که در اثر طوفان شن در حال فرسایش است.
مناره مسجد جامع سامرا در اثر طوفان شن در حال فرسایش است. عکس: خبرگزاری آنادولو/گتی ایماژ

یکی از نقاطی که آسیب قابل توجهی دیده است، بابل به رسمیت شناخته شده توسط یونسکو، پایتخت امپراتوری بابل است، جایی که درخشش نمکی آجرهای گلی 2600 ساله را پوشانده است. در معبد ایشتار، ایزدبانوی عشق و جنگ سومری، پایه دیوارها در حال فروریختن است. در اعماق دیوار ضخیم، نمک تا زمانی که متبلور می شود جمع می شود و آجرها را ترک می زند و باعث از هم گسیختگی آنها می شود.

سامرا، پایتخت دوران اسلامی با مناره مارپیچ آن که توسط طوفان های شن فرسایش می یابد، و ام العقریب با معبد سفید، کاخ و گورستانی که توسط صحرا بلعیده می شوند، هستند.

امسال عراق بخشی از میراث فرهنگی خود را از دست داد. در حاشیه کویر، در 150 کیلومتری جنوب بابل، بستری از نمک قرار دارد که زمانی دریاچه ساوا بوده است. آب منبع تغذیه حداقل 31 گونه پرنده از جمله حواصیل خاکستری و اردک آهنی تقریباً در معرض خطر بود. اکنون به دلیل استفاده بیش از حد از آب مزارع اطراف و تغییرات آب و هوایی کاملاً خشک شده است. عدم اجرای مقررات در مورد استفاده از آب های زیرزمینی به این معنی است که کشاورزان می توانند آزادانه چاه ها را حفر کنند و مزارع گندم بکارند که فوران سبزی سرسبز در چشم انداز غبارآلود بیابان است.

«وقتی بچه بودم به یاد آوردم که دریاچه ساوا یک دریاچه بزرگ است، یک دریاچه بزرگ. شبیه دریا بود. اما حالا رفته است. کلا رفته جوتری گفت: ما دیگر دریاچه نداریم.

گیاهان بیابانی در جایی رشد می کنند که زمانی آب وجود داشت و ساوا به منبع دیگری از طوفان های شن تبدیل می شود.

این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.

منبع

درباره ی aban_admin

مطلب پیشنهادی

PC سابق Met می گوید که در مورد فلش قاب وین کوزنز اشتباه کرده است | وین کوزنز

به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ، افسر سابق پلیس مت که …