اوه، برادر: کتابهای نه کاملاً به همه خواهران رئیس جمهور

کورین روزولت رابینسون در بیوگرافی خود در سال 1921 در مورد برادرش تئودور روزولت، هیچ آسیبی در به اشتراک گذاشتن «خاطرات شخصی تقریباً محرمانه» درباره رئیس جمهور فقید ندید. او نوشت: «به اشتراک گذاشتن چنین خاطراتی با افرادی که او را دوست داشته اند و او به خوبی آنها را دوست داشته است، هیچ توهین آمیزی ندارد.

اگر «خاطرات شخصی تقریباً محرمانه» را در مورد برادرانم در کتابی منتشر کنم، حداقل برایشان سرگرم نمی‌شود.

خواهران و برادران دیدگاهی را ارائه می دهند که کمتر از دیدگاه والدین علاقه مند هستند، نسبت به کودک احترام کمتری دارند و نسبت به یک دوست دقیق تر. اما گزارش های خواهران رئیس جمهور تا دهه گذشته نادر بوده است. داگلاس برینکلی، مورخ، گفت و حتی اکنون نیز، کتاب‌های نوشته شده توسط دو تن از خواهران باراک اوباما، دقیقاً دیدگاه ما نسبت به رئیس‌جمهور سابق را تغییر نداده است.

برینکلی گفت: «اگر به دنبال خواهرانی به عنوان عوامل تأثیرگذار POTUS هستید، فکر می‌کنم این کار بسیار نازک است.

اما در چند دولت گذشته، خواهران روسای جمهور بیشتری صحبت کرده اند و نظرات خود را در مورد برادران خود اعم از تأثیرگذار یا نه، به طور علنی بیان کرده اند. بخشی از این روند نتیجه انفجار ادبیات سیاسی به طور کلی، همراه با کاهش تبعیض جنسی در سیاست و نشر در دهه های اخیر است.

خاطرات خواهر کوچکتر پرزیدنت بایدن این هفته منتشر شد. در آن، خواهرش، والری بایدن اونز، ده‌ها حکایت درباره برادرش را به یاد می‌آورد، از زمانی که او را در یک پیک نیک تنها گذاشت تا دختری را ببوسد، تا لحظه‌ای که او برنده ریاست‌جمهوری شد.

اوونز در کتاب «بزرگ شدن بایدن: خاطرات» می نویسد: «من مشکلی نداشتم که به هیچ یک از برادرانم بگویم وقتی فکر می کردم آنها احمق هستند.

همه این گزارش‌ها – خواهر بزرگ دونالد ترامپ کتابی ننوشت، اما در کتابی انتقادی که توسط خواهرزاده‌اش نوشته شده بود، یک شخصیت اصلی بود – به درک شخصی‌تر از شخصیت‌های تاریخی که کشور را تعریف کرده‌اند، منجر می‌شود. اما آنها همچنین چیزهای بزرگتری در مورد اشتهای ما برای جزئیات صمیمی در پشت پرده در مورد سیاستمداران می گویند. ما فقط نمی‌خواهیم بدانیم این سیاست چگونه است. ما نیز می خواهیم بدانیم که شخص چگونه ساخته شده است.

عامل سلبریتی

در تاریخ اولیه آمریکا، آراستگی مانع از نوشتن روسای جمهور درباره تاریخچه شخصی خود می شد. در واقع، روسای جمهور زندگی نامه خود را با این انتظار نوشتند که این مطالب تنها پس از مرگ آنها منتشر شود.

کریگ فهرمن، که «نویسنده اصلی» را نوشت، گفت که حتی در آن کتاب‌ها، حکایات شخصی کمیاب بود. در عوض، رؤسای جمهور در آن زندگی نامه ها تصمیمات سیاسی خود را که در دوران ریاست جمهوری گرفته بودند، توجیه می کردند و مشاورانی را که آنها را هدایت کرده بودند، نام می بردند. Fehrman گفت که این به آرامی در طول زمان تغییر کرد، تحت فشار ناشران و ویراستاران، که «واقعاً باید از آنها التماس کنند که مطالب شخصی بنویسند».

Fehrman افزود: «خوانندگان اطلاعات شخصی را دوست دارند. اما گاهی نویسندگان، چه خود رؤسای جمهور و چه اعضای خانواده‌شان، نیاز به تلنگری دارند تا کمی بیشتر از آنچه می‌خواهیم بدانیم به ما بگویند.»

در دهه 1980، تغییر عمده‌ای در صنعت نشر رخ داد، زیرا کتاب‌فروشی‌ها در مراکز خرید ظاهر شدند و افراد مشهور پرفروش‌ترین کتاب‌های خود را نوشتند (از جمله «هنر معامله» ترامپ که در سال 1987 منتشر شد). این روند مصادف شد با ریاست جمهوری رونالد ریگان، یک فرد مشهور قبل از فعالیت سیاسی خود، که کتابی محبوب در دهه 1960 نوشته بود. با ظهور اخبار کابلی، ریاست جمهوری حتی بیشتر به یک پدیده مشهور تبدیل شد.

با این تغییر، کتاب‌های درباره روسای جمهور، حتی کسانی که هنوز در کاخ سفید نشسته‌اند، افزایش یافت. بیش از 20 خاطرات توسط اعضای خانواده ریگان و مقاماتی که در دولت او خدمت کرده اند نوشته شده است.

Fehrman گفت: «ناشران دوست دارند آهنگ‌ها و فرمول‌هایی را پیدا کنند که کار می‌کنند. و بنابراین، اگر یک رئیس جمهور می تواند کتاب خوبی بنویسد، بیایید در مورد یک خواهر و برادر رئیس جمهور ببینیم.

هیچ آسیبی وارد نشد

حساب های خواهر و برادر ممکن است گاهی اوقات با بی احترامی همراه باشد، اما آنها همچنان تمایل دارند از میراث برادران خود محافظت کنند.

کورین روزولت رابینسون مطمئناً به برادرش تئودور نگاه می کرد، حتی اگر او راهی برای براندازی قدرت تسلیم ناپذیر او داشت. به عنوان مثال، او به زندگی‌نامه‌نویسان می‌گفت که روزولت هرگز بر آسم خود غلبه نکرده است، اگرچه روزولت به خود می‌بالید که با ورزش بر این بیماری غلبه کرده است.

کاتلین دالتون، نویسنده کتاب «تئودور روزولت: یک زندگی سخت» می‌گوید: این نوع تصحیح ممکن است در تضاد با «احساس مردانگی ویکتوریایی» باشد، اما احتمالاً روزولت را بهتر جلوه داده است.

دالتون گفت: «او دوست داشت این داستان‌ها را تعریف کند، زیرا فکر می‌کرد دوست‌داشتنی هستند. “و می دانید، آنها هستند. آنها احتمالاً به پیروان او اضافه کردند.»

دیوید ولکی، استاد دانشگاه مرکزی آرکانزاس است که در حال نوشتن کتابی درباره خواهر دیگر روزولت، آنا است. کورین نویسنده خانواده بود، اما همسر روزولت و آنا نیز از او محافظت می کردند، با نقش هایی که بیشتر در پشت صحنه بودند. خطر کمی وجود داشت که کورین چیزی بنویسد که به برادرش که او را بت می دانست آسیب برساند.

ولکی گفت: «زنان خانواده‌اش از میراث او بسیار محافظت می‌کردند، می‌خواستند او با عباراتی درخشان به یاد بیاورد. آنها واقعاً برادر خود را با عبارات درخشان می دیدند. بنابراین من فکر می کنم که از یک مکان واقعی می آمد.»

چه بخوانیم

یک کوه ذرت

On Politics به طور مرتب آثار عکاسان تایمز را نمایش می دهد. در اینجا آنچه Cheriss May در مورد ثبت تصویر بالا در روز سه شنبه به ما گفت:

هنگامی که کاخ سفید به اعضای رسانه های خبری هشدار داد که در طول بازدید پرزیدنت بایدن از POET Bioprocessing در منلو، آیووا، “کفش های صاف و نزدیک به پا بپوشند که کمی گرد و خاک می گیرند”، می دانستیم که انتظار یک ماجراجویی را داریم.

رئیس جمهور در یک ساختمان انباری که با یونجه، تراکتور و تپه بزرگی از آرد ذرت احاطه شده بود، سخنانی را بیان کرد. وقتی برای اولین بار تپه ای را دیدم که به سمت سقف می رسید، به فیلم علمی تخیلی “تلماسه” فکر کردم و تقریباً انتظار داشتم کرم شنی ظاهر شود. در تمام مدت، غبار خوبی از آرد ذرت می‌وزید که در موهایم فرو می‌رفت. وقتی به خانه رسیدم آن را زیر لباسم پیدا کردم.

همانطور که بایدن صحبت می‌کرد، می‌توانستم دانه‌های بیشتری را ببینم که از روزنه‌ای در سقف بر روی توده‌ای که قبلاً قابل‌توجه بود می‌ریخت. می‌دانستم که می‌خواهم نشان دهم که آرد ذرت در آن فضا چقدر با ابهت به نظر می‌رسد – چگونه اتاق و همه چیز را در آن مصرف می‌کند. در طول سخنان، من به طرف دیگر اتاق رفتم تا بایدن را در مقابل آرد ذرت قرار دهم و نشان دادم که تپه چقدر بزرگ است.

وقتی دانه‌ها از سقف روی کوه سرپوشیده می‌ریختند، به ساعت شنی فکر کردم که این زمان دشوار و پیامد را پایین می‌آورد.

– لیا (بلیک در تعطیلات است)

آیا چیزی وجود دارد که فکر می کنید ما گم کرده ایم؟ چیزی که می خواهید بیشتر ببینید؟ ما از اینکه ازت خبر داشته باشیم خوشحال میشویم. به ما ایمیل بزنید onpolitics@nytimes.com.