چرخش آماری ECB این واقعیت را پنهان می کند که جو روت به عنوان کاپیتان انگلیس غرق شده است | جو روت

تیدر اینجا لحظه ای وحشتناک در The Rime of the Ancient Mariner است که در آن خدمه کشتی دریانوردی که در دریا در زیر یک خورشید بی رحم گم شده اند، با یک چشم انداز شگفت انگیز ملاقات می کنند: یک گالیون ارواح که فقط شامل شکل مرگ و یک غمگین است. زن رنگ پریده

مرگ و زن رنگ پریده غمگین و غمگین تنها روی عرشه فاسدشان – که انصافاً احتمالاً انتظار چیزی بیشتر از کاباره و بوفه را داشت – یک بازی تاس دلخواه برای جان خدمه (که قبلاً در حال مرگ بودند) انجام می دهند.

محققان ادبی قرن ها بر سر معنای شعر ساموئل تیلور کولریج بحث کرده اند. و در حالی که هیچ مدرک محکمی وجود ندارد که کولریج تصور خود را به عنوان تمثیلی از وضعیت کریکت توپ قرمز مردان انگلیسی در اواخر دوره کاپیتانی جو روت در نظر گرفته است، خوب، تخیل مطمئناً مکانی مرموز است.

از آنجایی که استعفای روت دو سال اخیر را به پایان می رساند – هیچ مربی، هیچ انتخاب کننده، مدیریت در همه جا حرف نمی زند اما نه یک قطره رهبری – به سختی می توان از احساس چیزی به همان اندازه تنها و به همان اندازه محکوم به فنا در دوره نهایی او اجتناب کرد. آن دریای در حال مرگ به عنوان سردار آزمون انگلیس.

از صبح روز جمعه حداقل مقداری تعطیلی عقب افتاده وجود دارد. آخرین چهره غمگین و رنگ پریده، عرشه را خالی کرد، همه پس از 64 مسابقه و پنج سال دشوار بازی کردند. و استعفای Root بیش از هر چیز برای همه نگرانی‌ها احساس آرامش را به همراه خواهد داشت. واضح تر از همه برای خود روت، که دوران کاپیتانش در دو جبهه قابل توجه بوده است.

اول، برای طول عمر اساسی آن. از بسیاری جهات تنها نکته مهم یا حتی قابل توجه در مورد کاپیتانی روت این بود که او برای مدت طولانی موفق به انجام این کار شد. “Root رکورد بیشترین تعداد مسابقه و برد را به عنوان سردار آزمون مردان انگلیس دارد.”

این از نظر فنی درست است. اما اگر بخواهیم آن بازی را انجام دهیم، روت همچنین رکورد بیشترین باخت توسط کاپیتان انگلیس و با فاصله کمی را دارد. تنها دو مرد تا به حال بازی های بیشتری را به عنوان سردار آزمون هر کشوری در تاریخ کریکت باخته اند. نسبت ضرر روت حتی از دوران پیشامدرن مایک آترتون بالاتر است، زمانی که یازدهم بازی از هر 12 نامی که انتخاب کنندگان می توانستند پس از یک ناهار طاقت فرسا در پشت منوی اتاق کمیته خط بکشند، حذف شد.

اعداد تنها بخشی از داستان را بیان می کنند. اما آنها ما را به دومین نکته قابل توجه در مورد کاپیتانی روت در انگلیس می رسانند: این واقعیت که ظاهراً هنوز لازم است بحث در مورد اینکه آیا او در آن مهارت داشت یا نه. پاسخ کوتاه به این بسیار ساده است. نه. او نبود.

این ربطی به این واقعیت ندارد که روت یک فرد خوب و یک رقیب مهربان بوده، هست و خواهد ماند. این چیزی از کیفیت عالی ضربه زدن او کم نمی کند، جایی که او در هواپیمای دیگری است، که می توان گفت بهترین هواپیمای انگلستان در تمام دوران است، با توجه به شماره های او در هر فرمت و هوای تازه بین روت و هر کس دیگری در همان زمین در برابر حملات مشابه.

اما کاپیتانی یک چیز متمایز و بسیار پیچیده است و مهمتر از همه این است که بهترین ها را از دیگران بدست آوریم. بعد از گذشت پنج سال، هنوز تشخیص اینکه تیم روت قرار بود چه شکلی باشد، چگونه برنامه‌ریزی می‌کرد تا برنده شود، چه ویژگی‌های تعیین‌کننده‌ای خارج از فروپاشی هیستریک با خفاش و دوره‌های رانش در میدان بود، دشوار است.

بازیکنان را به هر طریقی سرزنش کنید. اما کسانی که در رختکن های بین المللی بوده اند به نقش حیاتی رهبری نیز در صورت وقوع این اتفاق اشاره خواهند کرد. همه تیم‌ها تا حدی بر اساس انرژی، برنامه‌هایی اجرا می‌شوند که به برنامه‌های خوبی تبدیل می‌شوند، فقط به این دلیل که همه می‌دانند این برنامه است. جزئیات واضحی نیز وجود داشت، مانند کاپیتانی در کاسه‌بازان، که نقطه کور شرم‌آوری باقی ماند. استفاده از جک لیچ در اولین آزمایش خاکستر، همان طور که زوزه کشان می روند، با اجازه دادن به جوفرا آرچر در کوه ماونگانویی 42 اور مجروح کننده حرفه ای را انجام داد.

هیچ کدام از اینها بدخواهی یا عدم کاربرد نبود. غالباً روت از نزدیک کمی خیلی ملایم به نظر می رسید، برای انجام کارهای بیرحمانه و مخاطره آمیز که به عنوان رهبری به حساب می آیند، بسیار دلپذیر به نظر می رسید. او اغلب به سؤالات دشوار پاسخ می‌داد و می‌گفت که این موضوع «بالاتر از نمره دستمزد من» است، جایی که در واقعیت، هیچ چیز بالاتر از نمره حقوق او نبود، به عنوان پردرآمدترین فرد در تاریخ کریکت انگلستان.

این ناامیدی و در واقع پارادوکس ماندگاری Root بود. احساس یک رهبر که به طور درمانده ای گرفتار جزر و مد گسترده تر تغییرات شده است. عجیب ترین بحث در مورد جدایی طولانی مدت او اصرار بر این بود که تیم انگلیس آنقدر فقیر است، کریکت آن بسیار ضعیف است، کاپیتانی نامربوط شده است، آنچه اینجا اتفاق می افتد یک بحران وجودی در بازی توپ قرمز است، که انگلیس انجام می دهد. سزاوار جستجوی یک سردار آزمون کمی بهتر نیست.

در واقعیت، قابل توجه است که این جزئیات ظریف چه تفاوتی می تواند ایجاد کند، همانطور که کاپیتانی انگلیس یک گلدسته مقدس نیست که بتوان برای همیشه به آن چنگ زد، یا فقط به کسانی که حس درستی از ماندگاری در کلاس افسری دارند منتقل شود. صادقانه بگویم مت فیشر می‌توانست در 17 مسابقه آخر آزمایشی شرکت کند و انگلیس بدتر از این کار نمی‌کرد.

حداقل در معنای رانش، انگلستان Root جوهر عصر را تسخیر کرده است. اما رفتن او به دلایل دیگری نیز ضروری بود. عمدتاً به این دلیل که این کد قدیمی مخفیانه باید پیامدها و خطراتی داشته باشد – یک برد در 17 باید مهم باشد – یا صادقانه بگویم که کنسرت به پایان می رسد و چیزی که ما با آن می مانیم مسابقاتی است که به سادگی از بین می روند، جایی که اولی رابینسون در حال انجام یک دور زدن است. کنده های او منفجر می شود و یک سری خاکستر با سپاس از وجود خود کشته می شود.

در مورد چیزهای بعدی، استوارت برود یک اشتباه بسیار سرگرم کننده خواهد بود. احتمالا بن استوکس آن را دریافت خواهد کرد. و چه کسی می‌داند، کمی تغییر انرژی، جابه‌جایی صندلی‌های عرشه روی عرشه کشتی ارواح ممکن است چند نفس دیگر در آن بادبان‌های خشمگین بکشد.