“کمی علمی تخیلی”: چگونه ربات ها می توانند در بار کاری پرستاران فرورفته ایجاد کنند

کارکنان مراقبت های بهداشتی خط مقدم در پی همه گیری کووید-19 لاغر شده اند زیرا بسیاری از بیمارستان ها با آن مبارزه می کنند. کمبود پرستار و فرسودگی ارائه دهندگان

Diligent Robotics که اوایل این هفته اعلام کرد یک دور سرمایه گذاری 30 میلیون دلاری سری B، با هدف کاهش بخشی از بار کارکنان با خودکار کردن وظایف معمول تحویل با ربات Moxi خود، کاهش می یابد. آندره آ توماز، مدیرعامل و موسس این شرکت، با او به گفتگو نشستند MobiHealthNews برای بحث در مورد نحوه کار Moxi، آنچه که برای سوار شدن یک ربات کارگر بیمارستان لازم است و اینکه چگونه طراحی Moxi تعامل آن با انسان را نشان می دهد. (این مصاحبه برای وضوح و طولانی بودن ویرایش شده است.)

موبی سلامت نیوز: آیا می توانید کمی در مورد نحوه عملکرد Moxi و نحوه کمک به ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی در بیمارستان ها به من بگویید؟

آندره آ توماز: Moxi چیزی است که در رباتیک به آن ربات دستکاری متحرک می گویند. این فقط به این معنی است که دارای یک پایه متحرک، بازویی است که می‌تواند چیزهای موجود در محیط را دستکاری کند و سر اجتماعی که به مردم اجازه می‌دهد بدانند Moxi چه می‌کند.

Moxi در حال انجام وظایف واکشی و تحویلی برای کارکنان بیمارستان است. ما دوست داریم بگوییم که Moxi را می توان به گونه ای نصب کرد که بسیار انعطاف پذیر باشد و در بیمارستان نقطه به نقطه حرکت کند. و در نهایت با بر عهده گرفتن تمام وظایف تحویل موقتی که در طول روز اتفاق می‌افتد، در زمان زیادی صرفه‌جویی می‌کنیم.

بنابراین، تحویل نمونه‌های آزمایشگاهی از بین واحد پرستاری و آزمایشگاه مرکزی، یا گرفتن دارو از داروخانه، تجهیزات سبک وزن از منبع مرکزی، یا یک جعبه ناهار از غذا و تغذیه است. بنابراین بسیاری از چیزها در بشقاب افراد قرار می گیرند که کارهای بسیار بهتری برای انجام دادن دارند.

MHN: چرا تصمیم گرفتید روی اجرای رباتیک در مراقبت‌های بهداشتی، به‌ویژه برای فضای واکشی و تحویل تمرکز کنید؟

توماس: من و موسس من هر دو در رباتیک متخصص هستیم، نه در مراقبت های بهداشتی. اما تخصص ما در تعامل انسان و ربات است، و به طور خاص، فکر کردن در مورد تعامل روبات ها با تیمی از افراد است. بنابراین ما به دنبال مکانی بودیم که واقعاً آن ربات کار تیمی را توسعه دهیم.

من فکر می‌کنم بیمارستان‌ها فقط یک نمونه فوق‌العاده از این هستند، با کمبود واقعی نیروی کار. امروزه، با فناوری پیشرفته رباتیک، حتی یک شغل در بیمارستان وجود ندارد که بتوانید تصور کنید یک ربات تمام آن کار را انجام دهد. اما شما می‌توانید کارهای آزاردهنده زیادی را انجام دهید که بر روی بشقاب افراد مختلف قرار می‌گیرند، و ما می‌توانیم آن‌ها را از مشاغل مختلف افراد به‌طور خودکار انجام دهیم.

این واقعاً بخش هیجان‌انگیز برای ما به‌عنوان روباتیک است، پیدا کردن آن همکاری بین یک ربات و یک تیم از مردم. و بنابراین، ما با رهبری بیمارستان کار می کنیم تا همه آن فرصت ها را شناسایی کنیم و راهبردی را در نظر بگیریم که کدام یک از آن ها اولین فرصت ها هستند. و سپس گردش‌های کاری جدید خودکار را برای همه آن تیم‌ها ارائه می‌کنیم.

MHN: بنابراین این بسته به آنچه که هر بیمارستان فکر می‌کند به آن نیاز دارد، یا آنچه برای آنها مهم است، یا مناطق مشکل‌دارشان در بیمارستانشان کدام است، شخصی‌سازی می‌شود؟

توماس: بله، و خواهید دید که ما در واقع نرم افزار خود را کمی دوباره طراحی کردیم تا از زمانی که برای اولین بار آن را اجرا کردیم، انعطاف پذیرتر باشد. ما یاد گرفتیم که نیازی به نرم‌افزار خاصی برای زایمان‌های آزمایشگاهی و نرم‌افزار دیگری برای داروخانه نداریم، در واقع می‌خواستیم که عمومی‌تر از این باشد، به طوری که ما واقعاً می‌توانیم به کل بیمارستان به عنوان هر نقطه‌ای که مردم فکر می‌کنند، فکر کنیم. می خواست تنظیم کند.

سپس می‌توانیم شروع به ارسال ربات‌ها به هر یک از آنها کنیم. و آنچه که به ما امکان می دهد انجام دهیم این است که به بیمارستان اجازه دهیم واقعاً تصمیم بگیرد که چه چیزی مهم است و ما با آنها در این نوع مدیریت تغییر کار می کنیم.

ما می بینیم که در بین سازمان ها سازگاری زیادی در مورد گردش کار بالینی معمولی که دارای چالش هستند وجود دارد. برای مثال، اگر یک کلینیک انفوزیون هستید، آن داروهای تزریقی را برای بیماران شیمی درمانی خود تهیه کنید. اینها داروهایی هستند که دقیقاً به موقع مخلوط می شوند و بنابراین شما می خواهید به محض اینکه مخلوط شدند آنها را به بیمار خود برسانید.

و بنابراین این یک مثال عالی از یک گردش کار است که معمولاً داروهایی است که با دست در بیمارستان ها حمل می شوند. ما علاقه زیادی به خودکارسازی آن گردش کار داریم، زیرا شما یا از یک فناوری ارزشمند داروخانه یا وقت یک پرستار ارزشمند برای استفاده از داروهای تزریقی استفاده می کنید.

اما آنچه قرار است از نظر استراتژیک اولویت بیشتری داشته باشد، از بیمارستانی به بیمارستان دیگر متفاوت است. این امر به جمعیت بیماران آنها بستگی دارد و به طرح آنها بستگی دارد. اگر طرحی دارید که سه برج پرستاری دارید و داروخانه اصلی در یکی از آنهاست، بهتر است باور کنید که دو برج پرستاری شما داروخانه زیرزمینی ندارند. آنها در حال مبارزه هستند.

و بنابراین این ممکن است مانند گردش کار با بالاترین ارزش برای شما باشد، زیرا آنجاست که می بینید تعداد زیادی از کارکنان خود در حال دویدن هستند.

MHN: وقتی برای اولین بار شروع به پیاده سازی می کنید، ارائه دهندگان معمولاً چگونه به Moxi پاسخ می دهند؟ آیا نوعی منحنی یادگیری برای آنها وجود دارد؟

توماس: ما واقعاً از میزان استقبال مردم از این فناوری شگفت زده شده ایم. من فکر می کنم، از کاربر نهایی [perspective]، مانند افرادی که در واقع از Moxi برای تحویل استفاده می کنند، بلافاصله ارزش را می بینند.

هنگامی که برای اولین بار وارد می شویم، همیشه ربات را در یک مقدمه به اطراف می آوریم. معمولاً این رهبری پرستار است که با Moxi گرد می‌آید و موکسی را به تیم معرفی می‌کند و می‌گوید: “هی، موکسی به تیم می‌پیوندد. به همین دلیل است که ما این ربات را به اینجا آورده‌ایم. ما واقعاً برای وقت شما ارزش قائل هستیم و می‌خواهیم راه‌هایی پیدا کنیم. ما می‌توانیم این ربات را بخواهیم که به جای دویدن شما، کارهایی را برای شما انجام دهد.”

و بنابراین همه آن را دریافت می کنند. اما من فکر می‌کنم که روز اول، کمی مثل “صبر کن، چی؟ این واقعا کار می‌کند؟” برای مردم کمی حس علمی تخیلی دارد.

پس از اینکه ربات را نقشه‌برداری و برنامه‌ریزی کردیم و آماده پخش زنده شدیم، حدود دو هفته دیگر را صرف تحویل و کارهای تمرینی با کارکنان می‌کنیم. Moxi برای همه آب می آورد یا آب نبات تحویل می دهد یا به مردم اجازه می دهد یادداشت هایی را برای یکدیگر به عقب و جلو بفرستند. بنابراین ما کمی این فرصت را به همه می دهیم که آن را با استرس کم و به نوعی با تأثیر کم امتحان کنند. و به این ترتیب همه در روز اول احساس راحتی می کنند.

ما در طراحی بسیار فکر کردیم. من فکر می‌کنم بخشی از آن به این دلیل بود که ما می‌خواهیم آن چیزی باشد که بودن در اطراف آن خوب باشد، اما یک جنبه کاربردی نیز برای شکل صورت و نحوه حرکت سر وجود دارد. برخی از ویژگی‌هایی که ما در Moxi طراحی کرده‌ایم تا آن را بهتر با محیط سازگار کنیم، فقط ردپایی است که ربات چقدر بزرگ است.

در مقایسه با یک ربات تحویلی که در یک انبار می بینید، بسیار کوچک است. ما واقعاً می‌خواهیم آنقدر کوچک باشد که در هر جایی که مردم می‌روند جا بیفتد. ما همچنین مطمئن شدیم که ربات حدود چهار و نیم فوت قد دارد. ما می خواستیم مطمئن شویم که از هیچ کس بلندتر نیست. هنوز هم برخی از افراد واقعاً کوتاه قد هستند که با آن مواجه می شوند، اما به طور کلی به نوعی بی تکلف است. اما به اندازه کافی بزرگ است که بتواند مجموعه ای قابل توجه از وسایل را حمل کند.

و سپس خود سر به اطراف حرکت می کند. این که چرا این مهم است کمی ظریف است. چند نمونه خوب این است که وقتی ربات از راهرو پایین می آید و آماده می شود به چپ بپیچد، قبل از اینکه به جایی برود نگاه می کند. بنابراین همه افراد در محیط می‌دانند که این ربات به چپ می‌پیچد، نه راست.

برای مثال وقتی ربات قرار است دستش را دراز کند و دکمه ای را فشار دهد تا دری را باز کند، همینطور است، ربات همانجا جلوی در می ایستد و سپس به نوعی به دکمه نگاه می کند و آن را فشار می دهد. این تصور که مردم بتوانند استنباط کنند که ربات به چه چیزی فکر می کند یا چه کاری انجام می دهد، بخش بزرگی از طراحی است.

MHN: من می دانم که صداهای “میپ” کمی تولید می کند، درست است؟ آیا این نحوه ارتباط با پرستاران یا سایر ارائه دهندگان است؟

توماس: بنابراین ما میپ و بوق و چراغ و چیزهایی داریم. ما سعی می کنیم میزان تعاملات انگلیسی زبان طبیعی با مردم را محدود کنیم. ما فقط نمی خواهیم هوش آن را بیش از حد به اشتراک بگذاریم.

چند زمان مختلف وجود دارد که عبارت خاصی مانند “من اینجا برای یک پیکاپ هستم” یا “در طبقه شماره سه پیاده می شوم” را بیان می کند. این فقط ساده ترین راه برای انتقال آن اطلاعات است.

همچنین یک iPad در جلوی ربات وجود دارد، و بنابراین برخی از راه‌های ارتباط مردم با آن روی صفحه نمایش نیز وجود دارد.

MHN: برخی از چالش‌هایی که هنگام استفاده از Moxi در یک محیط مراقبت‌های بهداشتی مجبور به غلبه بر آن‌ها بودید چیست؟

توماس: مردم سریع هستند. آنها در حال جابجایی هستند، محل قرارگیری اشیاء را تغییر می دهند، چیزها را برمی دارند و آنها را جابجا می کنند. بنابراین ربات نمی تواند فرض کند که همه چیز به همین شکل باقی می ماند.

بنابراین نرم‌افزاری که ما می‌نویسیم – هوش مصنوعی، نرم‌افزار ادراک یادگیری ماشینی – واقعاً برای این کار طراحی شده است: ببینید، من فرض می‌کنم که می‌دانم دیوارهای بیمارستان کجاست، بنابراین می‌توانم برنامه‌ای برای چگونگی رسیدن به آن بسازم. از یک مکان به مکان دیگر اما 60 بار در ثانیه، باید وضعیت را ارزیابی کنم تا ببینم شخصی در راه است یا یک تخت در راهرو.

چیز دیگری که واقعاً با یک انبار متفاوت است – جایی که شما فقط یک محیط باز دارید که ربات سعی می کند از مکانی به مکان دیگر برود – این است که در بیمارستان باید از زیرساخت های بیمارستان استفاده کنیم. بنابراین باید بتوانیم درها را باز کنیم و بتوانیم سوار آسانسور شویم. و بنابراین اینجاست که استفاده از بازو و دستکاری وارد عمل می شود.

MHN: بنابراین شما به تازگی 30 میلیون دلار سری B خود را اعلام کردید. چگونه می خواهید از این سرمایه گذاری استفاده کنید؟

توماس: ما هیجان زده هستیم که واقعاً این فرصت را داریم که تیم را، هم تیم مهندسی و هم تیم فروش و عملیات، افزایش دهیم تا تقاضای رو به رشد را برآورده کنیم.

طی 12 ماه گذشته، شاهد افزایش چشمگیر تقاضا بوده ایم. قبل از همه‌گیری و حتی در سال اول همه‌گیری، ما واقعاً بیشتر یک پروژه نوآوری بودیم. اگر کسی با ما تماس می گرفت تا با هم کار کنیم، به این دلیل بود که آنها بودجه نوآوری داشتند و به دنبال انجام کاری جالب و جدید بودند.

اکنون، ما از مدیران ارشد فناوری اطلاعات در وب‌سایت خود می‌خواهیم، ​​مانند تماس‌های سرد، با ما تماس بگیرند و می‌گویند: “هی، من باید یک استراتژی روباتیک برای بیمارستانم پیاده‌سازی کنم. می‌خواهم در مورد راه حل شما بشنوم.”

بنابراین می‌توانم بگویم که روباتیک و اتوماسیون در بیمارستان‌ها و مراقبت‌های بهداشتی بسیار رایج‌تر شده‌اند. و بنابراین ما هیجان زده هستیم که توسعه دهیم و بتوانیم این تقاضا را برآورده کنیم و فقط ربات های بیشتری را سریعتر تولید کنیم.