مستند New Harlequins می تواند یک تغییر بازی برای راگبی باشگاهی باشد | هارلکین ها

افیا سال‌ها، باشگاه‌های راگبی به سختی مشخصات گسترده‌تری را در نظر می‌گرفتند. تا زمانی که مخاطبان اسیر آنها از دارندگان بلیط فصل و حامیان مالی محلی خوشحال بودند، هر چیز دیگری یک امتیاز بود. حتی برای تیم‌های معتبر لندنی مانند هارلکین، کمتر به پراکندگی مشتریان در بازی‌هایشان مربوط می‌شد تا اطمینان از وجود یخ و لیمو برای جین‌ها و تونیک‌های کمیته.

گاهی اوقات تفاوت بزرگی را که حرفه ای بودن ایجاد کرده را فراموش می کنیم. این روزها خانه‌ای مملو از حضور در استوپ برای بازی برگشت مرحله یک شانزدهم نهایی اروپا مقابل مون‌پلیه کاملاً گریه خواهد کرد، به این امید که شاهد شکست 14 امتیازی یکشنبه گذشته باشیم. پس از فینال لیگ برتر در فصل گذشته، زمانی که کوینز به‌طور خاطره‌انگیز قهرمان داخلی شد، امیدواریم در روز شنبه نیز تماشاگران تلویزیونی ناهار قابل توجهی در کانال 4 وجود داشته باشند.

راگبی باشگاهی حرفه ای، با این حال، یک نقطه تجاری در افق پس از لیگ برتر، NFL و NBA باقی می ماند. حتی قبل از اینکه بتواند به رقابت با بازی بین المللی امیدوار باشد، باید یک جهش کوانتومی انجام داد. به همین دلیل است که بزرگترین پلتفرم تبلیغاتی کوینز در این ماه مسلماً برنامه مونپلیه نیست، بلکه یک مجموعه مستند سه قسمتی آشکار درباره این باشگاه است که توسط شرکت حامی بات و انگلیس، Beno Obano، Sinnybaby Media، ساخته شده است.

Prep To Win، که به زودی در Amazon Prime عرضه می شود، یک پروژه جذاب در سطوح مختلف است، از جمله تمایل کوینز برای اعتماد کردن به بازیکن فعال یک تیم رقیب. همچنین باشگاه اجازه کنترل کامل تحریریه را نداشت که حتی اوبانو آن را یک “جهش ایمانی” بزرگ توسط مدیران ارشد آنها توصیف می کند. “ما به طور خلاصه با افراد زیادی صحبت کردیم و در ابتدا برای من بسیار عجیب بود که تعداد زیادی محاصره وجود دارد. اما کوینز بسیار مفید بود. آنها مثل “آره، بیایید آن را انجام دهیم.” آنها واقعاً آن را می خواستند.»

مدیر اجرایی کوینز، لوری دالریمپل، تأیید می‌کند که این تصمیم «تصمیم کمی آسان» بود، زیرا باشگاه در حال حاضر به دنبال سرمایه‌گذاری بر موفقیت قهرمانی خود با تولید داخل کمپ است. دالریمپل نیز مانند هر کس دیگری تماشا کرده است که Drive to Survive ادراکات فرمول یک را تغییر داده است و از نظر راگبی، مشتاق است که کوئینز در خط مقدم باقی بماند. همچنین این که اوبانو با مارکوس اسمیت دوست است و قبلاً توسط تابای ماتسون در بات هدایت می‌شد، ضرری نداشت و قبلاً با ساخت بازی محبوب همه که نگرش اتحادیه راگبی به تنوع اجتماعی و فرهنگی را بررسی می‌کرد، دندان‌های کارگردانی خود را کوتاه کرده بود.

اوبانوی 27 ساله، که سه بار توسط انگلیس و پسر عموی مارو ایتوجه بازی کرد، همچنین استدلال می‌کند که یک مزیت درونی نسبت به دیگر فیلمسازان احتمالی راگبی دارد: توانایی ارائه یک محصول نهایی واقعاً معتبر. وقتی واقعاً در بازی هستید، می‌توانید به موضوعاتی بروید که می‌دانید جالب هستند و کارگردان دیگری از آنها مطلع نیست.» با این کار، او امیدوار است که چشمان مخاطب را به جنبه هایی باز کند که ممکن است به طور کامل از آنها قدردانی نکنند. “شما می توانید به جای اینکه امیدوار باشید بینندگان از آن لذت ببرند، روی افراد درگیر تمرکز کنید.”

یک مزیت خلاقانه ناخواسته – “زمان بندی الهی همان چیزی است که من آن را می نامم” – این است که اوبانو چندین ماه است که مجروح شده است و به او زمان بیشتری برای کار روی آخرین ساخته خود می دهد. اگرچه او نمی توانست همه جا را زیر و رو کند – “بدیهی است که این یک تضاد منافع بزرگ است” – و برخی جزئیات تاکتیکی باید پنهان می شد، او سه فیلمبردار داشت که برای او فیلم می گرفتند و برای تمام مصاحبه های اصلی حاضر بود.

دوختن همه چیز به هم یک چالش بود، اما اوبانو معتقد است که مردم به سرعت قدردانی تازه‌ای از بازیکنان بی‌ظاهر مانند جیمز چیشولم پیدا می‌کنند – “من بدون او نمی‌توانستم این فیلم را بسازم” – و بینش عمیق‌تری نسبت به ستارگان شناخته‌شده‌ای مانند اسمیت به دست خواهند آورد. وقتی دوربینی را جلوی صورت کسی می‌چسبانید، برخی افراد بهتر از دیگران صادق هستند. اما فکر می‌کنم ما گروه متنوع و خوبی داریم که می‌توانستند کاملاً صریح صحبت کنند. من مدتی است که مارکوس را می شناسم و به او نزدیک بودم. مارکوس در حال حاضر داغ است و او یک فرد خوب است. تمام خانواده او نیز در این مستند حضور دارند.»

همچنین ظاهری کوتاه از دیوید فلتمن همه جا حاضر وجود دارد – “فلتس در آن بسیار خوب است – او کاملاً بامزه است” – اما مهمتر از همه اوبانو ناامید است که نشان دهد راگبی چیزهای بیشتری به جز عرصه بین المللی دارد. ما به عنوان یک کشور به بازیکنان انگلیس چسبیده ایم. درک مردم از خوب بودن یا نبودن یک نفر فقط با این موضوع که مربی انگلیس در آن زمان خاص چه کسی است یا مفسران BT Sport تعریف می شود.

بسیاری از بازیکنان راگبی دوران حرفه‌ای خود را به پایان می‌رسانند و اگر برای انگلیس بازی نکرده‌اند، احساس شکست می‌کنند. این در ذهن من بود. بیایید سعی کنیم این بچه ها را تبلیغ کنیم، اجازه دهیم طرفداران بازی را کمی بیشتر درک کنند و خودشان تصمیم بگیرند نه اینکه بن کی یا اوگو مانی به آنها بگوید واقعا خوب است.

شاید به اندازه Drive to Survive نه چندان پر زرق و برق، اما اوبانو صرفاً به خاطر قرار دادن مجموعه در قوطی و ماموریت مداوم خود برای بزرگتر کردن ردپای ورزش، شایسته اعتبار قابل توجهی است. کوئینز، به طور تصادفی، این هفته میزبان گرت ساوتگیت، مدیر فوتبال انگلیس در زمین تمرین خود بود و دالریمپل، مدیر اجرایی سابق ولورهمپتون واندررز، به وضوح می تواند نیم شانس تجاری را حس کند. دیدگاه اوبانو، از همان ابتدا، این بود که قرار گرفتن در معرض آن چنان آشکارا به سود کوینز و به طور بالقوه، برای بازی گسترده تر خواهد بود که او “در تلاش برای دیدن جنبه های منفی بود.”

البته اگر کوینز با شکست 34-0 در یک نقطه در فرانسه، اکنون بتواند یک رستاخیز قابل توجه عید پاک را کامل کند، به همه درگیران کمک خواهد کرد، اما اوبانو اهداف بلندمدتی دارد. «ساخت سریال آسان نیست. روزهایی پیش می آید که فکر می کنید آیا قرار است به همان خوبی که می خواهید باشد. اما من این را برای ایجاد محتوای خوب در مورد راگبی ایجاد کردم. هدف تنها ایجاد یک مخاطب گسترده تر نیست. من احساس می کنم که این محصول فرعی محتوای خوب است.

طرفداران راگبی، بازیکنان، کارکنان – امیدوارم همه آنها با افرادی که روی صفحه نمایش می بینند ارتباط برقرار کنند و آن داستان ها را درک کنند و تحسین کنند. بازیکنان راگبی همیشه به این خوبی برخورد نمی کنند. بسیاری از آنها چندان باحال نیستند. آنها فقط در ورزش خوب هستند. اما اگر بتوانیم برخی از شخصیت های آنها را نشان دهیم چه؟ موضوعات زیادی در آن وجود دارد، اما من می‌خواهم مردم احساس کنند که “من اکنون واقعاً به این ورزش متصل هستم.” راگبی باشگاهی فقط می تواند در آستانه یک نوآوری تغییر دهنده بازی باشد.