محافظه‌کاران با خارج کردن پناهجویان در خارج از کشور به دنبال چه چیزی هستند؟ | مهاجرت و پناهندگی

زمانی که دو ماه پیش موقعیت بوریس جانسون در مخاطره آمیزترین وضعیت خود قرار داشت، او باید نمایندگان محافظه کار را متقاعد می کرد که در کنار او قرار می گرفتند ارزشش را داشتند.

طرحی ابداع شد – به نام “عملیات گوشت قرمز” – تا به کسانی که اعتماد خود را به دولت او از دست می دهند، باور کنند که هدفی بالاتر از دفاع از رهبرشان از طریق رسوایی پشت سر هم وجود دارد.

نخست‌وزیر می‌دانست که باید حمایت خود را تقویت کند، خود را محافظه‌کار مناسبی نشان دهد و سیاست‌هایی را اعمال کند که باعث شد او اکثریت ۸۰ کرسی را در انتخابات گذشته به دست آورد.

موضوع اصلی کمپین محافظه‌کاران در سال 2019 برگزیت بود – و در سال‌های پس از آن، جانسون به این نکته توجه داشت که پیام «بازپس گیری کنترل مرزهایمان» برای برخی بسیار قوی بود.

مشاوران ارشد مشتاق این بوده اند که مطمئن شوند رای دهندگانی که از حزب کارگر به محافظه کاران – اغلب از طریق یوکیپ و حزب برگزیت – در نهایت با جانسون در انتخابات بعدی می مانند.

به این ترتیب، با هیاهوی بسیار بود که جانسون می خواست یک سیاست مهاجرتی سختگیرانه جدید را اعلام کند که برای بازدارندگی مردم از سفر خطرناک مانش از فرانسه از طریق مسیرهای “نامنظم” طراحی شده بود.

اما در حالی که برای بسیاری از نمایندگان حزب محافظه کار به عنوان یک خبر خوشایند بود، هنوز نگرانی هایی در مورد جزئیات وجود دارد: هزینه و انتخاب رواندا به عنوان کشوری که برخی از پناهجویان در آن اعزام خواهند شد.

همین ماه گذشته، لرد کرخوپ، همتای محافظه کار، با استناد به «تخمین محافظه کارانه» حدود 2 میلیون پوند برای هر نفر در سال، هشدار داد که «هزینه های برون مرزی گزاف خواهد بود». تاکنون تنها 120 میلیون پوند توسط دولت بریتانیا برای تامین مالی این طرح متعهد شده است.

علی‌رغم وعده‌های مکرر وزیر کشور پریتی پاتل مبنی بر کاهش تعداد ورودی‌ها، آنها همچنان در بالاترین حد خود باقی‌مانده‌اند: امسال 4600 نفر با قایق‌های کوچک به سواحل کنت رسیده‌اند که حدود 600 نفر در یک روز در اوایل این هفته – و “صدها” دیگر در روز پنجشنبه.

شکست در پایین آوردن اعداد در زمانی که جانسون در «حالت شنیداری» معروف خود در پایان ژانویه قرار داشت، با مخالفت‌های جانسون با نمایندگان مجلس متزلزل مواجه شد.

گوش او بارها درباره این موضوع خم شد، نه تنها افرادی که فکر می‌کردند دولت باید برای پایان دادن به ورود مهاجران با قایق‌های کوچک اقدام قوی‌تری انجام دهد، بلکه همچنین کسانی که معتقد بودند این موضوع مفیدی برای تسلط بر دستور کار سیاسی است.

محافظه کاران در معرض خطر قرار گرفتن در زمین های سنتی مانند قانون و نظم قرار گرفته اند، اما می دانند که موضوع کنترل های مرزی به آنها اجازه می دهد تا راحت تر از تقسیمات قدیمی سال های برگزیت سوء استفاده کنند – و سعی کنند حزب کارگر را در برابر مهاجرت نرم جلوه دهند.

در حالی که یکی از نمایندگان محافظه کار، اندرو میچل، در مورد این طرح ابراز نگرانی کرده است، بسیاری از اعضای حزب جشن می گرفتند که سرانجام به نظر می رسد که در حال مقابله با مهاجرت غیرقانونی هستند.

یکی از نمایندگان محافظه‌کار حزب محافظه‌کار که از این سیاست حمایت می‌کرد، اذعان داشت: «ما سال‌ها منتظر چنین اقدامی بودیم.

مقامات دولتی گفتند که امیدوار بودند ماه‌ها پیش آن را اعلام کنند تا توجه را از رسوایی اصلی پارتی گیت دور کنند.

و گفته می‌شود که جانسون برای اعلام آن قبل از انتخابات محلی، زمانی که بسیاری از محافظه‌کاران نگران هستند به خاطر جریمه‌ها و تحقیقات مداوم پلیس در مورد احزاب قانون‌شکن در داونینگ استریت مورد ضرب و شتم قرار گیرند، سخت تلاش کرده است.

سوابق حقوق بشر رواندا نیز باعث نگرانی شده است – با توجه به اینکه بریتانیا پناهندگانی را می پذیرد که می گویند از تهدید آزار و اذیت در همان کشور فرار می کنند.

در نهایت، این موضوع وجود دارد که آیا صحبت های سخت به کاهش چشمگیر تعداد افرادی که از کانال مانش می گذرند، تبدیل می شود یا صرفاً توجه را به موضوعی جلب می کند که دولت تاکنون قادر به حل آن نیست.

وزیر پناهندگان خود دولت، ریچارد هرینگتون، هفته گذشته به این موضوع اشاره کرد و اعتراف کرد: “من به اندازه کافی برای رساندن آنها از اوکراین به کشورمان با مشکل مواجه هستم، هیچ امکانی برای فرستادن آنها به رواندا وجود ندارد.”

برخی از خودی‌های محافظه‌کاران نگرانند که این فقط یک راه‌حل چسبنده دیگر است – و اینکه وعده‌دهی بیش از حد و کم‌فروشی در درازمدت برای حزب مضرتر خواهد بود.