فیل فودن، شرمنده، دیگو سیمئونه را در بازی خودش شکست داد | لیگ قهرمانان

آو اینطور شد، با 92 دقیقه در ساعت. کبریتی که تماماً به جوش آمده بود، تماماً در حال دود شدن و محدودیت‌های کورست شده بود، سرانجام به فضایی بد، گیج‌آمیز و نمایشی بیش از حد آزاد شد-برای همه که همه در واندا متروپولیتانو همیشه احساس می‌کردند در راه است.

در پایان صحبت از یک درگیری مشت با حداقل دو بازیکن و مشاهده پلیس با کلاه ایمنی در حال دویدن به سمت تونل بود. خون بد واقعی در زمین، کلمات و انگشتان اشاره شده بود. و مهمتر از همه، تماشای بازیکنان اتلتیکو که سرشان را با سردرگمی کامل تکان می‌دهند، در مه قرمزی گم شده‌اند که شبیه مه سرخ دیگران است، خود اتلتیکو، که آن بازی وحشتناک را از آن طرف انجام می‌دهد.

در یک پیچش روایی عالی، از بین همه مردم، فیل فودن بود که جرقه بسیاری از این اتفاقات را زد. بله، واقعاً: آن فودن، مگس وزن پرورش‌یافته آکادمی سیتی، چنین حضور منظم و فنی داشت، اما در اینجا، در مسابقه‌ای که توجه چندانی به آن نداشت، به نوعی دشمن، یک بانشی، یک شخصیت بسیار خشمگین تبدیل شد. با اجاره دانه فلفل داخل سر دیگو سیمئونه بزرگ. چه کسی می‌داند، به دلایل نادرست، حتی ممکن است یک شب فودن تعیین‌کننده باشد.

ما می دانیم که او می تواند بازی کند، اگرچه در اینجا او به حاشیه رانده شد، مدام در حال حرکت بود، هرگز عقب نشینی نکرد، سر باندپیچی شده اش را مانند یک جام پوشیده بود.

در عوض او کار دیگری کرد. یافتن راهی، نه فقط برای آزار رساندن اتلتیکو مادرید، بلکه برای کمک به کشاندن سیتی از روی خط در بازی‌ای که از رسیدن به پایان آن ناامید بودند.

از همه بهتر، فودن سیمئونه را کاملاً ترسانده بود، که دقایق پایانی وقت های تلف شده را با دست زدن عجیب، سر تکان دادن، لبخندی وحشتناک، و رک و پوست کنده نگاه می کرد.

با نوعی ناامیدی تدافعی شروع شد. با پایین آمدن ساعت، و در حالی که سیتی در تساوی 1-0 متوقف شد، فودن در یک تعقیب و گریز طولانی از دفاع به راه افتاد و توپ را به سمت پرچم کرنر برد، در نهایت توسط فیلیپه پایین آمد، که یک پای خود را به داخل گذاشت. به او.

در آن نقطه، وارد کنید: bedlam. فیلیپه به دلیل این چالش، با یک زرد دوم از زمین اخراج شد. استفان ساویچ نیز جریمه شد، اگرچه ظاهراً به دلیل ضربه سر خیلی واضح نبود. جک گریلیش تکه‌ای از آن را داشت و موهایش را می‌کشید (نه، نه موها) را برای مشکلاتش.

و در پایان، در حالی که هر یک از اعضای جمعیت مادرید با برخی ظرفیت‌های رسمی وارد زمین می‌شدند، مسابقه‌ای که از آن عبور می‌کرد، گوسفند مانند یک تکه گوشت گوسفندی ترش و ترش در نهایت تعامل تعیین‌کننده‌اش را داشت.

این یک غوغا است که اگر چیزی باشد، قلب بزرگی به سیتی خواهد داد. بالاخره اینها بازی هایی هستند که شما را به آنجا می رساند. و از همان ابتدا عجیب بود.

واندا متروپولیتانو در چنین شب‌هایی منظره خیره‌کننده است. هو کردن “سرود” لیگ قهرمانان قبل از شروع بازی به درستی مشاهده شد (در هر قسمت از زمین)، و همچنین گرفتن زانو که باعث خشم منزجر کننده در بین هواداران میزبان شد.

در 15 دقیقه اول یک لحظه خشونت مستقل رخ داد، زیرا فیلیپه با تاب خوردن مستقیم از پشت فودن، او را گیج و بریده رها کرد و در نهایت آماده شد تا با یک گچ صورتی بزرگ دور سرش ادامه دهد.

در غیر این صورت این خشم بود، خون و روده تمام تماس، مطبوعات و ضد مطبوعات. اتلتیکو در گروه‌های کوچک یا در بالای زمین یا در یک بلوک عمیق دسته جمعی می‌کرد و گاهی اوقات خط میانی را خالی می‌کرد. هر چالش، هر دوئل با شماره 12 تبدیل می شد. این طرح بود. همان، اما بیشتر از آن. همان آهنگ، فقط بلندتر.

سیتی در نیمه اول به بازی خود ادامه داد، با چیزی که بی سر و صدا شاهانه در امتناع آنها از تحقیر شدن. شوت کوین دی بروین پس از کار خوب فودن در لبه محوطه جریمه مهار شد.

در دقیقه 29 ایلکای گوندوگان از روی پاس فودن به تیر دروازه برخورد کرد. و در این مرحله، فودن بازی خوبی داشت که به آن سمت می رفت، و بعداً یک صلیب وحشتناک پایین را از طریق جعبه شش قدمی که شخصیت شبه افسانه ای مهاجم سنتر سیتی منچستر سیتی در آن جا می زد – برخی می گویند که او پاهای عقبی دارد. خرگوش و قد 12 فوتی دارد – به طرز غم انگیزی در لبه چیزها سوسو می زد.

با گذشت 35 دقیقه، اتفاق خارق العاده ای رخ داد. اتلتیکو یک شوت داشت که اولین ضربه آنها در تساوی بود. تلاش جفری کوندوگبیا به راحتی انجام شد. او با سرعت به سمت خط وسط راه گناهکار برگشت.

اما آنها بعد از نیمه تمام دنده خود را عوض کردند. در نهایت نسخه پشت نسخه را داشتیم، تیمی که می خواهد این بازی را انجام دهد. موج های رو به جلو، همپوشانی هایی وجود داشت. برای مدتی به نظر می‌رسید که بازی به اتلتیکو تبدیل شد که توپ‌های جاه‌طلبانه‌ای را بالای سرش بازی می‌کرد و ادرسون مکرراً با عجله بیرون می‌رفت تا حرکت گاری بلند خود را انجام دهد، آرام‌ترین مرد استادیوم در حالی که عقرب با لگد از خط دروازه خارج می‌شود یا به سمت کرنر حرکت می‌کند. پرچم .

اما سیتی راهی برای فرار پیدا کرد، به رهبری آن شرور کوچک آکادمی در جناح چپ. اگر فودن در اینجا در بازی‌ای رشد کرد که در آن کار خاصی انجام نداد، سیتی نیز مانند چیز دیگری به نظر می‌رسید، تیمی با جنگ و درگیری که این چیز را کمی جلوتر به نقطه پایانی خود برساند.