کریکت معشوقه ظالمانه ممکن است به جیمی اندرسون پایانی مناسب ندهد | جیمی اندرسون

مناگر صفحه اینستاگرام جیمی اندرسون را پایین بیاورید، به سختی متوجه نمی‌شوید که او مردی با وضعیت جسمانی خوب است. در میان روزهای گلف معمولی و جلسات منظم باشگاه، عکس‌هایی از اندرسون در ساحلی بادخیز، دویدن و چیزهای دیگر، سالم به نظر می‌رسد و مکمل‌های ویتامینی شلاق می‌خورد.

تقریباً مثل این است که بیگ ویتا می‌خواهد شما هم همینطور فکر کنید – بله شما در دویدن های ریزه ریز تو، شما با عضویت منقضی شده در باشگاه، بهانه‌های بی‌معنای شما، دو کیت کت چانکی جلوی مسترشف یک شب – شما اگر هر روز یک قرص 2 میلی گرمی از جگر ماهی کاد را بریزید، می توانست به اندازه جیمی لاغر و لاغر باشد. خوب، بله درست است، رویاپردازی کنید. اندرسون 39 سال سن دارد و در موقعیت فوق العاده ای قرار دارد. او بیش از نیمی از عمر خود را به عنوان یک ورزشکار حرفه ای، تمرین، تغذیه، متمرکز و متعهد به هدف خود گذرانده است. این 20 سال پیوند باعث شد که او رکورددار تمام دوران ویکت گیر انگلیس در کریکت تست شود. دیشب سطل ها را بیرون آوردی، اوه بزرگ.

اندرسون آخرین عکس خود را روز دوشنبه به اشتراک گذاشت، محتوای تازه ای برای 746000 دنبال کننده خود. این پست اولین عکس تیمی او را برای لنکاوی نشان می‌دهد، جوانی کروبی با نوک یخ زده در سال 2002، ظاهر پسرانه‌اش به اندازه‌ای است که او را وارد هر گروه پاپ اوایل دهه 00 کند.

در عکس دوم، جدیدترین عکس تیم لنکاوی او که چند روز پیش گرفته شده است، ته ریش او پخش شده و در چانه خاکستری شده است و خطوط خنده بیشتری وجود دارد، اما، اگر چیزی باشد، جیمی 2022 در وضعیتی حتی بهتر از جیمی به نظر می رسد. مربوط به دو دهه قبل «نقاط برجسته اکنون خاکستری است، اما شور و شوق یکسان است. نمی توانم منتظر بمانم تا شروع شود،» او می نویسد.

اندرسون بدون شک در شروع این فصل کمی متفاوت خواهد بود. برای اولین بار او واقعاً مطمئن نیست که آیا آخرین تست خود را برای انگلیس انجام داده است یا خیر. بخشی از او باید برای این احتمال آماده شود که همه چیز تمام شده است. در حالی که یک لنکستری مغرور است که هر زمان که می تواند از نمایندگی شهرستان خود لذت می برد، در 15 سال گذشته دوخت اندرسون برای رز سرخ تا حد زیادی تمرینی برای بازگشت به انگلیس، حفظ یا اثبات آمادگی او برای انگلیس بوده است. طلسم های سربالایی به سمت باد در ساوتپورت در سپتامبر، اگر بخشی از تصویر بزرگتر نباشند، مطمئناً احساس متفاوتی خواهند داشت.

کسانی هستند که فکر می کنند رفتاری که با اندرسون توسط کارفرمایان بورد کریکت انگلستان و ولز انجام شده است، ضربه ای به دندان های اوست. این که بعد از همه چیزهایی که او برای کریکت انگلیسی داده است که به این شکل ختم شود، یک اهانت است، نه با یک نمایش. برخی فکر می کنند که باید به او اجازه داد با شرایط خودش بیرون برود، که او این حق را به دست آورده است. دیگران، با درخشش سرد در چشم، می دانند که ورزش واقعاً اینطور کار نمی کند.

همانطور که هر طرفدار هر تیم ورزشی با هر استانداردی می داند، ورزش به احساسات شما اهمیت نمی دهد. نمی توان برای احساسات انجیر داد. جای تعجب نیست که وقتی نوبت به نشانه‌های ورزشی می‌رسد، فقط تعداد کمی از آنها می‌توانند آخرین تیر خود را انتخاب کنند.

کریکت فرقی نمی کند. به ازای هر ناصر حسینی که آخرین توپ خود را در کریکت آزمایشی به مرز لرد می‌زند تا یک برد هیجان‌انگیز به دست آورد، یک کوین پیترسن وجود دارد که آخرین اقدام او در این فرمت، کسب امتیازهای سه و شش در سیدنی در بازی خاکستر در فصل 14-2013 بود. . به قول پل داونتون، مدیر اجرایی کریکت انگلستان، هشت سال و ظاهراً یک عمر از اولین بازی هیجان‌انگیزش در سال 2005، کی‌پی به دلیل «بی‌تفاوت به نظر می‌رسید» کنار گذاشته شد. پیترسن علیرغم تمام تلاش‌هایش، دیگر هرگز برای انگلیس بازی نکرد.

برای هر حرفه ای که به بالا بردن شانه هم تیمی و یک دور زمینی افتخارآمیز ختم می شود، حرفه ای وجود دارد که به یک کنفرانس مطبوعاتی اشک آور یا بعداً یک توییت غم انگیز ختم می شود. حتی دان برادمن بزرگ نیز به دلیل بیزاری یخی بازی از احساسات رنج می برد، معروفی که در سال 1948 توسط اریک هولیز پس از یک راه رفتن نهایی و شاید اشک آلود برای اردک در Oval بولد کرد.

اندرو استراوس، مردی که در یک مکالمه تلفنی پنج دقیقه‌ای مستند (اگر فقط در مدت زمان) اندرسون را با وضعیت مخمصه فعلی‌اش مواجه کرد، با پایان‌های ضداقلیمی غریبه نیست. آزمون نهایی او در سال 2012 تحت الشعاع پیام پیترسن (دوباره آن مرد) به دوستانش در رختکن آفریقای جنوبی قرار گرفت.

فینال‌های مناسب و آهنگ‌های بسیار صمیمانه به همان اندازه درباره هواداران در میان جمعیت و هوادارانی که در خانه می‌نشینند، به همان اندازه برای کسانی که در زمین هستند، مرتبط هستند. برای دادن این فرصت به عموم ورزشکاران برای تشکر و خداحافظی، برای ایجاد حس بسته بودن به ورزشکاران. می‌توانید اندرسون را تصور کنید، خجالتی و معروف – اگر آگاهانه – در خارج از زمین، در حال لذت بردن از منظره یک خداحافظی احساسی، بالقوه گیج‌آمیز یا بیش از حد از استوارت برود.

اندرسون ممکن است دوباره برای انگلیس بازی کند، در اولین تست تابستانی مقابل نیوزلند که از 2 ژوئن در لردز آغاز می شود. او مطمئناً در مصاحبه های این هفته به صراحت گفت که هنوز احساس نمی کند کارش تمام شده است. ممکن است یک کمان نهایی و مناسب هنوز در دسترس باشد.

او به وضوح به همان اندازه فتوژنیک است و به همان اندازه که در ابتدای کارش خوش اندام بود، سال ها از این نظر مهربان بوده است. اما ورزش همیشه آنقدر مهربان نیست و مطمئناً فیلمنامه ای ندارد. اندرسون که یک مبارز باتجربه بیش از 20 سال است، این را به خوبی می داند. و بدون شک به احساس ناراحتی او در اوایل فصل می افزاید.