بحران هزینه زندگی برای چندین دهه ادامه دارد – فقط از خانواده هایی مانند من بپرسید | سونیتا قوش دستیدار

افیا بسیاری از مردم، به نظر می رسد که بحران هزینه زندگی چند ماه پیش سر زشت خود را بالا برده است، با بحث جدید روی میز شام، انتخاب بین گرم کردن یا غذا خوردن. اما این یک نگرانی برای خانواده های طبقه کارگر برای بیش از یک دهه بوده است. اکنون فقط به یک «بحران» تبدیل شده است که خانواده‌های طبقه متوسط ​​را نیز تحت تأثیر قرار داده است.

من در وینی بانک در میدلزبورو بزرگ شدم، یکی از محروم ترین مناطق انگلستان، با تقریباً یک سوم کودکان در خانواده های محروم از درآمد زندگی می کنند. مادر من یک مهاجر نسل اول است و پدر و مادرم مجبور بودند از اینجا شروع کنند. آنها بالای یک مغازه گوشه ای زندگی می کردند که در آن با کمتر از حداقل دستمزد کار می کردند. وقتی من به دنیا آمدم، آنها واجد شرایط دریافت مزایا نبودند. مدتی بی خانمان بودیم – زمانی که مادرم به شدت با برادرم باردار بود – و من اولین قدم هایم را در یک خوابگاه برای خانواده ها برداشتم.

بحران هزینه زندگی چیز جدیدی نیست. چیزی که جدید است عدم حمایت کامل از خانواده هایی است که در وضعیت مشابه من هستند. ما در نهایت از خوابگاه بی خانمان ها به یک خانه جدید شورای شهر چند خیابان دورتر از مغازه گوشه ای که پدر و مادرم در آن کار می کردند، منتقل شدیم. اکنون چنین مسکنی برای افراد بسیار کمتری در دسترس است. تامین مسکن ایمن خانواده ها در سریع ترین زمان ممکن مانند آن زمان برای ما به عنوان یک اولویت در نظر گرفته نمی شود.

مرکز اجتماعی و کتابخانه وینی بانک، یا همانطور که ما آن را “جوانان” می نامیم، جایی بود که من برای اولین بار از یک کامپیوتر استفاده کردم و اولین آدرس ایمیل خود را با نام شرم آور ایجاد کردم. آنجا جایی بود که مادرم با مادران محلی دیگر در کلاس آشپزی دوست شد، حتی اگر قبلاً یک آشپز شگفت‌انگیز بود. اینجا جایی است که من و برادرم تقریباً هر نیم ترم را به مسافرت با مینی بوس با سایر بچه های محلی می گذرانیم یا در سالن ورزشی بازی می کنیم. جایی است که هر روز بعد از مدرسه می رفتم تا تعداد بی پایانی کتاب بخوانم. الان رفته در سال 2009 بسته شد و با خانه های نوساز جایگزین شد که برای افرادی مانند ما کاملاً غیرقابل هزینه بود. وقتی با بولدوزر خراب شد، این احساس را به همراه داشت که فرصت ها در دسترس هستند. ما در Whinney Banks تنها نیستیم – در دهه گذشته خدمات جوانان 74 درصد کاهش یافته است.

زمانی که من برای ساخت این فیلم با همکاری آبان نیوز انتخاب شدم، می‌خواستم این مسائل را روشن کنم، اما همچنین می‌خواستم داستانی مثبت در مورد افرادی بگویم که در تلاش بودند شکاف‌های از دست دادن جوانان و خدمات اجتماعی را برطرف کنند. . ما با کشیش کات دین، که یک بانک غذا را از کلیسایش در گرو هیل اداره می‌کند، فیلمبرداری کردیم، جایی که او فقط می‌تواند یک اتاق را گرم کند که در آن بچه‌های محلی بعد از مدرسه داستان‌های کتاب مقدس می‌خوانند. ما مارک هورکان را ملاقات کردیم که پروژه پر سفید را در اورمزبی شمالی اجرا می کند. این یک فروشگاه اجتماعی است که مردم می توانند فروشگاه هفتگی خود را با کسری از قیمتی که معمولاً برای آن می پردازند خریداری کنند. آنها همچنین بسته های غذایی را به نیازمندان می دهند و برنامه هایی مانند رژه و دیسکو برای کودکان منطقه برگزار می کنند.

در حین فیلمبرداری، متوجه شدیم که این افراد احساس می‌کنند خدمه کشتی خسته شده‌اند که بی‌وقفه آب یک قایق در حال نشت را بدون منابعی برای بستن سوراخ‌ها ذخیره می‌کنند. افرادی مانند کات و مارک سال‌هاست که سعی می‌کنند همه چیز را در جامعه خود حفظ کنند و به حمایت بیشتری نیاز دارند.

در طول فیلمبرداری، یک زمستان سخت دیگر و همراه با آن موج دیگری از ویروس کرونا رخ داد. ما احساس کردیم حال و هوا در اورمزبی شمالی، منطقه ای از میدلزبورو که در آن فیلم خود را متمرکز کردیم، تغییر کرد. مردم در خیابان ها شانه هایشان را پایین انداخته بودند و به پاهایشان نگاه می کردند. ما همچنین متوجه شدیم که صحبت کردن با کسانی که از بانک‌های مواد غذایی که ما بازدید کرده‌ایم استفاده می‌کنند سخت است. آنها بیش از حد تحقیر شده بودند. مدیر عامل ایسلند، ریچارد واکر، در سپتامبر 2021 در بی‌بی‌سی Question Time اشاره کرد که بیش از 2200 بانک غذا در بریتانیا وجود دارد، در حالی که حدود 1300 رستوران مک‌دونالد وجود دارد. سیاست سرد شده است. وزرای دولت در حال بازدید از بانک‌های مواد غذایی برای فرصت‌های عکس هستند، در حالی که علیه طرح‌هایی برای تمدید وعده‌های غذایی رایگان مدارس در تعطیلات مدرسه و رای دادن به حذف افزایش اعتبار جهانی ۲۰ پوندی در هفته رای می‌دهند.

ما نباید بانک های مواد غذایی را به عنوان یک هنجار جدید بپذیریم. مردم زمانی مجبور به استفاده از آنها می شوند که مستحق استقلال و کرامت خرید غذای خود باشند. افرادی مانند مارک و کات هر کاری که می توانند انجام می دهند و عزم آنها برای کمک به جامعه محلی خود با پر کردن شکم مردم باید ستایش شود. اما ما به مداخله سیاسی نیاز داریم تا مداخله اجتماعی. من به دلیل کمکی که از طریق بودجه دولتی برای خدمات اجتماعی دریافت کردم تا حدی از فقر رهایی یافتم، و این چیزی است که اکنون به آن نیاز داریم.

در این میان، یک انتخابات مجدد شورا در اورمزبی شمالی برگزار شد که در آن مارک تصمیم گرفت به عنوان یک نامزد مستقل شرکت کند. اما سنگینی حمایت از مردم در زمستان سخت، همراه با طوفان آرون و طوفان بارا که شمال شرق را با باران و باد سیل آسا در هم می کوبیدند، فرصت کمی برای او باقی گذاشت تا در را بزند تا اعلامیه ها را پخش کند و با ساکنان برای کمپین خود صحبت کند. حزب کارگر تیمی از افراد داشت که دقیقاً این کار را انجام می دادند و کرسی را به دست آورد – نقطه عطف مهمی برای آن در شهر. اما آنها با مشارکت 12.5 درصدی برنده شدند.

اگر سیاست می‌خواهد مردم را در مکان‌هایی مانند میدلزبرو جذب کند، باید برای آنها ارائه دهد. وست مینستر برای مردمی که در شهرهایی مانند شهر ما زندگی می کنند، از واقعیت روزمره دور است. ما نمی‌خواهیم که سیاستمداران برای انتشار عکس‌ها در حساب‌های رسانه‌های اجتماعی‌شان به درگاه ما مراجعه کنند تا فرزند پوستر خود را به خاطر دستور کار مبهم ارتقاء سطح نشان دهند. سیاستمداران باید به طور جدی با ما تعامل داشته باشند تا تغییراتی را اعمال کنیم که به همه فرصت‌های یکسانی بدهیم. ما می خواهیم از خدمات موجود به اندازه کافی پشتیبانی شود، و خدماتی مانند خدماتی که در دوران رشد به من کمک کردند تا برگردم.