آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
آدر پایان بازی‌های المپیک زمستانی که شبیه هیچ‌یک از این بازی‌ها نبود، لحظاتی قبل از اینکه رگبار آتش‌بازی‌های آتش بازی افق پکن را خالکوبی کرد، رئیس کمیته بین‌المللی المپیک آلمان ارزیابی فوق‌العاده‌ای از این بازی‌ها ارائه کرد.
توماس باخ گفت: «روح المپیک فقط می‌توانست چنان درخشان بدرخشد، زیرا مردم چین صحنه را به شیوه‌ای عالی – و به شیوه‌ای ایمن آماده کردند». دهکده های المپیک فوق العاده بودند. مکان ها – باشکوه سازمان – فوق العاده من از طرف بهترین ورزشکاران ورزش زمستانی جهان می گویم: از دوستان چینی ما متشکرم!
باخ افزود، این یک بازی زمستانی «واقعاً استثنایی» بود. استثنایی؟ آره. اما از راه های بی شمار: خوب و بد.
با این حال، اگر مرثیه ای ماندگار برای این بازی ها وجود داشته باشد، موسیقی متن آن با ملودی مسحور کننده کریل ریشتر In Memoriam ساخته شده است، موسیقی ای که کامیلا ولیوا 15 ساله اسکیت باز به آن جهید و چرخید و اولین کواد در تاریخ المپیک را در طول تیم اجرا کرد. رویداد.
این کارت ویزیت روس ها به جهان بود. یکی دیگر کمتر از 48 ساعت بعد زمانی که در تست دارو برای داروی ممنوعه TMZ شکست خورد، آمد. آنچه بعد از آن اتفاق افتاد، یکی از خارق‌العاده‌ترین و ناامیدکننده‌ترین هفته‌ها در تاریخ المپیک بود. والیوا به نوبت مورد سرزنش قرار گرفت، شکار شد، مورد حمایت قرار گرفت، به طور موقت توسط دادگاه داوری ورزش تعلیق شد و سپس – با چشمان جهانیان در رویداد فردی – سرانجام دنیای او از هم پاشید.
دوبار افتاد یخ را با گریه ترک کرد. و سپس یک چرخش دیگر از چاقو به عنوان مربی او، Eteri Tutberidze، به او حمله کرد. به عنوان یک نمایش، قانع کننده، وحشتناک و کاملا غم انگیز بود.
از زمانی که تست بن جانسون در بازی‌های سئول در سال 1988 مثبت شد، رسوایی مواد مخدر حساسیت ما را از بین نبرد. آنقدر دنیا را شوکه کرد بالاخره این یک نوجوان 15 ساله است. او هرگز نمی توانست داروهای ممنوعه را به تنهایی بدست آورد. اساساً این سوء استفاده از سرما با نام دیگری بود.
تراژدی دیگر: والیوا، که به طور گسترده به عنوان بزرگترین اسکیت باز زن جهان شناخته می شود، احتمالا دیگر هرگز در بازی های المپیک زمستانی شرکت نخواهد کرد.
او تنها داستان خارق العاده آن شب نبود. نایب قهرمان، الکساندرا تروسوا، پنج کواد انجام داد اما همچنان به آنا شچرباکووا دیگر روسی شکست خورد. «از اسکیت کردن متنفرم. من از آن متنفرم. من از این ورزش متنفرم،» او بعد از آن فریاد زد. “من دیگر هرگز روی یخ بیرون نخواهم رفت!” باعث شد تونیا و نانسی رام به نظر برسند.
این داستان این بازی ها و سپس برخی بود. با این حال، پرونده مواد مخدر والیوا ممکن است برای ماه ها حل نشود و همدردی زیادی برای تیم های ایالات متحده و ژاپن وجود داشت که پس از کمیته المپیک روسیه در اسکیت تیمی دوم شدند. آنها هرگز نتوانستند از لحظه حضورشان روی سکو در پکن لذت ببرند.
گفتگو با مکس کاب، رئیس و مدیر اجرایی بیاتلون ایالات متحده، در آخر هفته به من یادآوری کرد که این چیز جدیدی نیست. او گفت: «در طول سه دهه گذشته، به عنوان مربی، برگزارکننده یا مسئول، بخشی از بازی‌های المپیک زمستانی بوده‌ام. متأسفانه، من بیش از سهم خود در رسوایی های دوپینگ شاهد بوده ام و چیزی که می توانم با اطمینان 100 درصد بگویم این است که ورزشکارانی که فریب خوردند آخرین کسانی بودند که سیستم به آنها خدمت کرد.
قربانیان بزرگترین بازنده بودند. لحظات شکوه آنها از آنها ربوده شد تا شناخت ناچیزی داشته باشند که در بسیاری از موارد سال ها بعد اتفاق افتاد.»
البته لحظات ورزشی باورنکردنی نیز وجود داشت. به مدت 16 سال، لیندزی جاکوبلیس به عنوان اسنوبرد سواری شناخته می شد که مایل ها از فینال کراس برد المپیک 2006 تورین فاصله داشت – تا اینکه در حالی که با گرفتن جشنی از تخته خود به نمایش درآمد، در پرش ماقبل آخر سقوط کرد. در سن 36 سالگی با برنده شدن دو طلای کراس اسنوبرد خود را نجات داد.
درد دل و شجاعت میکایلا شیفرین وجود داشت، که با شکار پنج مدال وارد این بازی‌ها شد، اما هیچ مدالی را از آن خود نکرد – و با این حال هنوز هم فرصت داشت تا قدرتمندانه در مورد باخت خود برای رسانه‌ها صحبت کند. ناتان چن اسکیت باز آمریکایی با کسب طلای المپیک فوق العاده بود. یوهانس تینگس بو، دواتل‌باز نروژی، چهار مدال طلا را به دست آورد، زیرا کشورش دوباره بر جدول مدال‌ها تسلط یافت.
اما این بازی‌ها به دلایل دیگری نیز در حافظه خواهند ماند – به ویژه سیستم حلقه بسته فوق‌العاده، که به این معنی بود که ورزشکاران، مقامات و روزنامه‌نگاران اجازه هیچ گونه تعاملی با چین را ندارند.
اما چنین سیاستی، در حالی که بسیار خفه کننده بود، موفقیت آمیز بود – حداقل برای کسانی که با حساسیت تست های PCR دچار مشکل نشدند. بیش از 1.8 میلیون آزمایش در طول بازی ها انجام شد که تنها 437 مورد مثبت گزارش شد. با این حال، کسانی که مجبور بودند به مراکز انزوای دولت چین بروند، با یک تجربه تنها و اغلب وحشتناک روبرو شدند.
به وینسنت ژو اسکیت باز آمریکایی فکر کنید، که به دلیل پرونده Valieva نتوانست مدال خود را در مسابقات تیمی دریافت کند، سپس کووید را گرفت و مسابقه انفرادی را از دست داد و پس از بهبودی نتوانست در جشن های شب پایانی شرکت کند. «قبل از سوار شدن به اتوبوس، آنها مرا به‌عنوان خطر «تماس نزدیک» کووید معرفی کردند و به من اجازه ندادند ادامه دهم. 14 روز متوالی تست من منفی بوده است. من 100% سالم و عادی هستم. تقریباً به اندازه یک المپیک معمولی سرگرم کننده نبود.
با این حال، چین از چگونگی این بازی ها خوشحال خواهد شد. به هر حال، اینها المپیکی بود که در زیر سایه‌ها آغاز شد: با پرسش‌های تنومند درباره حقوق بشر، به‌ویژه در منطقه سین‌کیانگ غربی – جایی که بیش از یک میلیون اویغور در اردوگاه‌های بازآموزی هستند – و سرنوشت تنیسور پنگ. شوای.
اما در حالی که این مسائل زیر سوال رفت، به ویژه زمانی که چین اسکی باز اویغور، Dinigeer Yilamujiang را برای روشن کردن شعله انتخاب کرد، و زمانی که سخنگوی پکن یان جیارونگ ادعا کرد که “به اصطلاح کار اجباری” در منطقه “دروغ” است، آنها هرگز بر گفتمان مسلط شد.
چین نیز با 15 مدال شامل 9 مدال در رده سوم جدول قرار گرفت. آنها مطمئناً از قبل آن را می گرفتند. به ویژه در مراسم اختتامیه، دو ستاره بزرگ آنها، سو ییمینگ و آیلین گو 18 ساله، با هم برای رژه به استادیوم رفتند.
هنگامی که آنها این کار را انجام دادند، شی جین پینگ به نشانه تایید کف زد. و اگر دقیق نگاه کنید، حتی می توانید لبخند را تشخیص دهید.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
