از راه دور کار کنید، حقوق کمتری دریافت کنید؟ دفاتر تقسیم نبرد آینده کار را مشخص خواهند کرد | کار و مشاغل ایالات متحده

قبل از اینکه ویروس کرونا شیوع پیدا کند، دنیای کار کاملاً بیمار بود، اما همه‌گیری باعث تقویت تغییرات فرهنگی شد.

ما می‌توانیم تأثیر این را در هر معیاری در مورد کار ببینیم: در طول استعفای بزرگ سال 2021، میلیون‌ها کارگر آمریکایی به طور دسته جمعی استعفا دادند. کارگران در سرتاسر جهان اعلام کرده اند که در صورت عدم ایجاد انعطاف پذیری، شغل خود را ترک خواهند کرد.

کاهش اجاره املاک شرکت ها در سال گذشته به میزان 10٪، با تغییرات عظیم در استفاده از فضای اداری و فضای کار مشترک. و شهر یک رقیب جدید دارد: حومه شهر. پرواز به حومه شهر در طول همه‌گیری باعث افزایش بازار ملک برای اقامتگاه‌های خارج از مراکز شهر شده است. برای اینکه نواحی مرکز شهر افراد را به عنوان محل زندگی و کار جذب و نگهداری کنند، مراکز شهر باید کاملاً طراحی شوند.

این تحولات تعجب آور نیست: موسسه جهانی مک کینزی تخمین می زند که تا یک چهارم کارگران در اقتصادهای پیشرفته به طور دائم به صورت ترکیبی، یعنی تا حدی از خانه، چندین روز در هفته کار خواهند کرد. بحث ها در مورد RTO (بازگشت به دفتر) به طور فزاینده ای پرفراز و نشیب و در جریان است. هیچ مدل یا توافق واحدی وجود ندارد.

برای مراجعه منظم به دفتر باید به نیروی کار ارائه شود – و بسیاری آن را رد می کنند. در همین حال، مدیران عامل باید با کارمندانی دست و پنجه نرم کنند که خواهان انعطاف بیشتر، توانایی کار از راه دور و حتی توانایی انتخاب ساعات کاری خود هستند – و این بدون کاهش حقوق.

درجه کارکنان آژانس داده می شود – برای اینکه بتوانید مکان و ساعات کار خود را انتخاب کنید – ممکن است ما را بسیار بیشتر از طبقه بندی های قبلی در آینده تعریف کند. برچسب “یقه سفید” یا “یقه آبی” را می توان با کارگر “هیبرید دارم” یا “ترکیبی ندارد” جایگزین کرد.

علاوه بر این، پیش‌بینی می‌شود که تا سال 2030 نیمی از مشاغل آمریکا آزاد باشند و دو سوم کارفرمایان اکنون نوعی کار از راه دور یا کار ترکیبی را «هنجار جدید» می‌دانند. بسیاری از شرکت‌ها خود را «کاملاً از راه دور» اعلام می‌کنند و به آن‌ها برتری رقابتی نسبت به شرکت‌هایی می‌دهند که نیاز به حضور دارند.

از آنجایی که بسیاری از ما اکنون می‌توانیم نحوه مدیریت زمانی را که برای کار صرف می‌کنیم به‌گونه‌ای انتخاب کنیم که به جای 9 تا 5 مورد سنتی مناسب باشد، بحث‌ها در مورد هفته چهار روزه به شدتی رسیده است که قبلاً دیده نشده بود. ما هنوز به هفته کاری 15 ساعته معروفی که جان مینارد کینز در دهه 1930 پیش بینی کرد نزدیک نشده ایم، اما به نظر می رسد پیش بینی او جدیداً مرتبط باشد. مردم می‌دانند که کار و در نتیجه زمانشان، کالایی با ارزش است و می‌خواهند در زمان و مکان فروش آن نظر بیشتری داشته باشند.

منبا وجود این تغییرات، دوگانگی قابل توجهی در میان برخی از رهبران باقی مانده است. در یک اردو، تندروهایی را می‌بینید که معتقدند کار در دفتر بهترین است. بسیاری احساس می کنند کسانی که از خانه کار می کنند تا حدی خجالتی هستند. حداقل، آنها می خواهند افرادی را که ترجیح می دهند کار ترکیبی انجام دهند، مجازات کنند.

به یادداشت داخلی غم انگیزی که جیمز گورمن، رئیس و مدیر عامل مورگان استنلی برای کارکنانش فرستاده است، توجه کنید: «اگر می‌خواهید نرخ‌های نیویورک را دریافت کنید، در نیویورک کار می‌کنید. هیچ‌کدام از این‌ها «من در کلرادو هستم… و مثل اینکه در شهر نیویورک نشسته‌ام، حقوق می‌گیرم»، بیانیه‌ای به همان اندازه قوی از دیوید سولومون از گلدمن ساکس که کار کردن در خانه «یک انحراف» است را تکرار می‌کند.

به طور مشابه، ویلیام کوهان، ناظر کهنه کار وال استریت، به سادگی این را گفت: “این توصیه من به شما، دوستان هواپیماهای بدون سرنشین وال استریت است: به دفتر بازگردید.”

در اردوگاهی دیگر نرم‌افزارهای ترکیبی نرم‌کننده‌تر مانند کوین الیس، رئیس شرکت مشاوره PwC مستقر در لندن با 285000 کارمند در 155 کشور در سرتاسر جهان، که گفت: «ما می‌خواهیم الگوهای کاری جدید را به گونه‌ای حفظ کنیم که از همه‌گیری پیشی بگیرند».

صرف نظر از اینکه کارفرمایان در کدام کمپ هستند، واضح است که سرمایه اجتماعی بسیار زیادی در اداره وجود دارد. من با کوین الیس صحبت کردم، او گفت: “نگرانی من این است که می خواهیم سقفی شیشه ای برای افرادی ایجاد کنیم که شغلشان متوقف می شود، زیرا آنها در خانه کار می کنند و نمی دانند چه چیزی را از دست می دهند.”

با این وجود، همه این اظهارنظرها منعکس کننده یک غم و اندوه از طرف یک تجارت بزرگ است که دیگر نمی تواند به طور جادویی همان کارگری را که آماده کار به همان روشی است که قبل از همه گیری انجام می دادند جذب کند. کار ترکیبی نشان دهنده این واقعیت است که تحرک و آزادی جوایز جدیدی برای طبقه کارگر حرفه ای هستند. تغییر به یک بعد بی مکان و بی زمان برای کار به این معنی است که ستاد ثابت باید برای جذب و حفظ استعدادها بسیار سخت تر کار کند.

رهبران باهوش امروز به چیزهای غیرقابل تصوری فکر می کنند و می پرسند که آیا دوباره به یک دفتر نیاز دارند، نه به این دلیل که از گله ترکیبی پیروی می کنند، بلکه به این دلیل که چشم و گوش خود را برای آنچه در کسب و کارشان می گذرد باز نگه می دارند.

جوآنا سواش، مدیر عامل پذیرش برون‌سپاری، PA و ارائه‌دهنده ارتباطات Moneypenny، صریح بود که تصورات او توسط همه‌گیری به چالش کشیده شد، زیرا همه باید یک شبه کاملاً از راه دور می‌رفتند. او گفت: «قبل از کووید-19 فکر می‌کردم دفاتر فوق‌العاده‌ای داریم و آن‌ها فضایی هستند که همه آن را دوست دارند. چیزی که من یاد گرفتم این بود که فرهنگ ما آنقدر قوی بود که فقط بر اساس دفتر یا محیط فیزیکی نبود، بلکه بر اساس احساس کل جامعه و اعتماد مردم به یکدیگر بود. این باید برای من بدیهی می بود، اما این یک درس بزرگ در شروع همه گیری بود.»

نکته مشابهی توسط کریس تورلینگ، رئیس Armadillo، یک شرکت طراحی دیجیتال که در طول همه‌گیری همه‌گیر به طور کامل از راه دور بود، اشاره کرد، که تجارت خود را در این دوره گسترش داد:

من می‌خواهم در مورد اینکه آیا ما هرگز نیازی به داشتن یک دفتر سنتی داریم یا خیر، کاملاً باز بمانم. اگر به عملکرد کسب و کار ما از مارس 2020 نگاه کنید، ما واقعاً خوب عمل می کنیم و مشتریان ما نمی گویند که افت کیفیتی داشته است. سودآوری ما به عنوان یک تجارت بالا رفته و در حال رشد هستیم. چرا ما باید خیلی تغییر کنیم؟»

بروس دیزلی، یک مرجع در آینده کار و ارائه دهنده پادکست Eat Sleep Work Repeat، روند کار ترکیبی را از نزدیک تماشا می کند. او به من گفت: «احتمالاً دوراندیش ترین رویکردی که دیده ام، Dropbox بوده است، که در اواخر سال 2020 گفت که ورود افراد به دفتر برای تعداد معینی از روزها یا روزهای خاص کارساز نیست. چون مردم فکر می کنند، چرا من چهارشنبه می روم دفتر؟ فقط به این دلیل که چهارشنبه است هیچ معنایی ندارد. افراد در صورت نیاز به دفتر می آیند و برای کسب تجربه وارد دفتر می شوند.

پبا این حال، افراد تحت فشار وارد دفتر نمی شوند. و اگر هم بیایند، مدت زیادی وفادار نخواهند ماند. در تابستان 2021، گوگل با نارضایتی قابل توجهی از کارمندان مواجه شد که اعلام کرد قصد دارد از محاسبه‌گر پرداخت خود برای پیاده‌سازی پرداخت بر اساس نزدیکی به دفتر استفاده کند، که نشان‌دهنده اولویتی است که برخی از کارفرمایان هنوز برای ارائه‌دهی دارند.

این استراتژی مخاطره آمیز و ناعادلانه است، همانطور که سارا اوکانر در فایننشال تایمز اظهار داشت: «اگر دو کارگر از یک دفتر مرکزی بخواهند از خانه کار کنند، اما یکی خانه ای را در شهری گران قیمت به ارث برده در حالی که دیگری زندگی می کرده است. در یک شهر رفت و آمد، آیا عادلانه است که این شهر کاهش حقوق بدهد؟

او از مارک زاکربرگ از متا نقل کرد که از طریق ویدئو به کارمندانش گفته بود: “ما حقوق را با موقعیت مکانی تنظیم می کنیم … عواقب شدیدی برای افرادی که در این مورد صادق نیستند وجود خواهد داشت.” اما چه کسی صادق نیست؟

برخی از شرکت ها به وضوح در حال تلاش برای پذیرش تغییر جدی در طرز فکر و ارزش های استعداد خود هستند. باید دید که آیا مدیریت با چالش‌های حمایت از مشاغل خانگی روبرو خواهد شد یا همچنان به این باور ادامه می‌دهد که می‌تواند کارگران را متقاعد کند و در مواقعی که نمی‌خواهند در دفتر حضور داشته باشند.

آن الیزابت موته، یک رادیو و تلویزیون فرانسوی و ستون نویس مستقر در پاریس، حضورگرایی را نیز چیز دیگری می داند: یکی از ویژگی های سیاست قدرت.

او گفت: «سیستم فرانسوی از هیبرید متنفر است. «از آنجایی که رئیس فرانسوی می‌خواهد بداند که زیردستانش چه می‌کنند، در بیشتر مواقع با مدیریت بسیار خرد. سلسله مراتب سختگیرانه ای حاکم است. و این واقعیت که این سلسله مراتب در واقع با روش های جدید کار نمی کند [hybrid] کار به این معنی است که نوآوری در کشور ما کندتر است. گاهی اوقات حتی توسط افرادی که در کنار شما هستند که با شما برای جلب توجه رئیس رقابت می کنند، خرابکاری می شود. اگر این به نظر می رسد دربار یک بورجیا یا لویی چهاردهم کوچک باشد، منهای دکور، از آنجا می آید.

در پایان، برای رهبرانی که می خواهند مردم خود را به دفتر بازگردانند، این سوال پیش می آید: چرا؟ آیا به این دلیل است که تنظیم برخی از کارها از خانه – به ویژه امور مالی – از نظر قانونی پیچیده است؟ آیا اپتیک است؟ آیا مدیریت و رهبران احساس می کنند که از نظر عاطفی روی دفاتر با مشخصات بالا، با فناوری پیشرفته و قابل مشاهده سرمایه گذاری می کنند؟ یا عدم درک مقیاس و فراگیر تغییر است؟

تحرک و کار به سختی در ما وجود دارد – همانطور که کارل سندبورگ شاعر بزرگ شیکاگو در آسمان خراش اشاره کرد، کارمندان اداری اوایل قرن بیستم آمدند تا یک روز ثابت کار کنند و سپس «دوباره به منطقه بازگردانده شوند. خیابان‌ها، دشت‌ها و دره‌ها». شهر به مکان ثابت تبدیل شد و همینطور اداره. اما ورود اینترنت و به دنبال آن همه‌گیری، مرکز جدیدی برای کار ایجاد کرده است: خانه، و شکل جدیدی از تحرک: تلفن هوشمند که می‌تواند در هر مکانی کار کند.

آینده کار نمی تواند به گذشته برگردد – فقط می تواند به جلو برود.

این قطعه از کتاب The Nowhere Office: Reinventing Work and the Workplace of the Future توسط جولیا هابسبام اقتباس شده است.