“یک لحظه فرهنگی”: معنای Bend It Like Beckham برای فوتبال زنان بریتانیا چیست | فوتبال زنان

دبلیویاسمین حسین کودکی بود که در دهه 1990 در منچستر بزرگ شد، او دیوانه فوتبال بود. در ابتدا او این ورزش را با پسران انجام می داد، اما وقتی 13 ساله شد والدینش به او گفتند که باید یک تیم زنان پیدا کند تا ادامه دهد. مشکل این بود که یکی نبود.

در آن زمان، فوتبال زنان یک ورزش خاص بود که به ندرت روی صفحه نمایش داده می شد. وقتی در سال 2002 بازی Bend It Like Beckham را به نمایش گذاشت – که داستان جسمیندر و نبرد او برای بازی فوتبال بر خلاف میل والدینش را تعریف می کرد – حسین به این فکر افتاد: «او خوش شانس است، او تیمی برای پیوستن داشت. من یکی نداشتم.»

بیست سال بعد، هواداران روز سه‌شنبه سالگرد این فیلم نوآورانه را جشن می‌گیرند و مشتاقانه منتظر بزرگ‌ترین سال فوتبال زنان در بریتانیا هستند، زیرا انگلیس تابستان امسال میزبان یورو بود.

زمانی که Bend It Like Beckham منتشر شد، فوتبال زنان یک ورزش حرفه ای نبود و به ندرت در تلویزیون ظاهر می شد. امسال بلیت های فینال ومبلی در عرض یک ساعت فروخته شد.

اما این فیلم جرقه اولیه ای را برای بسیاری از زنان، و به ویژه آسیایی های بریتانیا، شعله ور کرد، کسانی که تجربیات خود را از تمایل به بازی در این بازی دیدند اما برای اولین بار تلاش کردند راهی برای بازتاب پیدا کنند.

چشم انداز از آن زمان به طور چشمگیری تغییر کرده است. در سال 2020، اتحادیه فوتبال گزارش داد که 3.4 میلیون دختر و زن در حال حاضر فوتبال بازی می کنند و افزایش 54 درصدی در تیم های زنان و دختران وابسته از سال 2017. فوتبال اکنون محبوب ترین ورزش در بین زنان و دختران در بریتانیا است.

این ارقام تا حدی به دلیل “طرح بازی برای رشد” تهاجمی اتحادیه فوتبال انگلیس است که شامل کمپین “اجازه دهید دختران بازی کنند” با هدف تشویق همه مدارس به ارائه فوتبال زنان در برنامه درسی است.

تجربه حسین منعکس کننده مسیر فوتبال زنان است: او پس از رها کردن بازی، پنج سال پیش در سن 33 سالگی به عنوان مربی تمرین کرد و تمایلی به رها کردن “تنها چیزی که به من شادی می دهد” نبود.

او اکنون مربی Frenford & MSA است، تیمی متشکل از 80 بازیکن زن که به تازگی راه اندازی شده است، که بسیاری از آنها دارای میراث جنوب آسیا هستند و از نگرانی در مورد اینکه “هیچ کس دیگری شبیه ما نیست” به احساس “بخشی از خانواده” در لیگ پایه خود رسیده اند. لندن شرقی.

الگوها و بازنمایی موضوع مهم فیلم هستند و تمرکز مستند جدیدی از BBC Sport به مناسبت سالگرد آن است. این یک پروژه پرشور برای روزنامه نگار میریام واکر خان است که میراث فیلم را برای نسلی از ورزشکاران زن بررسی می کند.

من هرگز فیلمی درباره یک زن جوان بریتانیایی جنوب آسیا ندیده بودم، چه رسد به کسی که ورزش می کرد. از بسیاری جهات برای من اهمیت زیادی داشت زیرا نمایشی بود که قبلاً یا از آن زمان هرگز ندیده بودم. این برای من بیشتر یک لحظه فرهنگی است تا یک فیلم.»

اگرچه از زمان اکران فیلم پیشرفت قابل توجهی در ورزش زنان حاصل شده است، ولی واکر خان گفت که ننگ و کلیشه‌ها هنوز بسیاری از جنوب آسیایی‌ها را که در سوپرلیگ زنان حضور ندارند، باز می‌دارد. او گفت که تصورات غلطی وجود دارد مبنی بر اینکه ارزش‌های سنتی مذهبی یا خانوادگی سد راه آنها است یا اینکه آسیایی‌ها “در ورزش خوب نیستند زیرا کاری می‌خورند، آنها خیلی ضعیف یا خیلی کوچک هستند”.

استیسی پوپ، استادیار ورزش در دانشگاه دورهام، گفت که دیده شدن عامل اصلی رشد سریع محبوبیت این ورزش در سال های اخیر بوده است. این کار در سال 2011 و با ایجاد سوپرلیگ حرفه ای زنان آغاز شد و در سال 2015 به نقطه عطفی رسید که جام جهانی زنان برای اولین بار پوشش گسترده و جدی رسانه ای را به خود اختصاص داد.

او افزود که این امر الگوها و الهام‌بخشی برای زنان ایجاد کرد و به از بین بردن وجهه ورزش به عنوان “سنگر مردانگی” کمک کرد، که با ممنوعیت فوتبال زنان که تا سال 1971 ادامه داشت، تقویت شده بود.

سوفی داونی، مدیر Girls On the Ball، که از سال 2012 فوتبال زنان را ارتقا داده است، گفت که و همچنین حرفه ای شدن بازی، بزرگترین تغییرات در سال های اخیر در سطح پایه بوده است.

او گفت: “این در مورد دختران جوان است که دانشی دارند که می توانند برای سرگرمی بازی کنند و به آن بپیوندند، و این دسترسی 20 سال پیش وجود نداشت.”

“من فکر می کنم ما در نوک کوه یخ هستیم، ما یورو را در تابستان امسال به دست آوردیم و این بزرگترین لحظه در تاریخ ورزش در این کشور خواهد بود. فضای زیادی برای رشد آن وجود دارد اما در حال حاضر واقعاً مثبت به نظر می رسد.