افسانه ای که متعصبان راست افراطی اوکراین را اداره می کنند، تبلیغات روسیه است | چشم انداز

با ادامه جنگ در اوکراین، تحلیلگران و روزنامه نگاران سیاست بین المللی اروپا توجه خود را به هنگ آزوف معطوف کردند، یک شبه نظامی راست افراطی خیابانی که دارای نشان نازی بود و در گارد ملی اوکراین ادغام شده است.

خود پوتین نیز مدعی شده است که یکی از دلایلش برای تهاجم، «بی هویت کردن اوکراین» بوده است. این ادعا یک دروغ، صریح و ساده است. آنچه پوتین واقعاً می‌خواهد، یک دولت اوکراین است که از دستورات او اطاعت کند.

با این وجود، رسانه‌های غربی نوعی وسواس آزوف را توسعه داده‌اند، که ناشی از فقدان کامل جزئیات در گزارش‌های پیرامون این گروه است. یکی از عوامل کلیدی که در همه تحلیل‌های آزوف وجود ندارد: تفاوت بین جنبش آزوف و هنگ آزوف.

وسواس آزوف غرب و ناتوانی در درک درست پدیده کلی حتی به گسترش تبلیغات مخرب ضد اوکراین در رسانه ها منجر شده است.

مسلماً جنبش آزوف یک بازیگر کلیدی خطرناک راست افراطی فراملی است. این جنبش در حال حاضر چندین سال است که به عنوان یک مرکز شبکه عمل کرده است، با روابط قوی با افراط گرایان راست افراطی در بسیاری از کشورهای اتحادیه اروپا و ایالات متحده.

فعالیت‌های آن‌ها، از جمله مسابقات هنرهای رزمی مختلط، جشنواره‌های موسیقی، فروشگاه‌های کالا، رویدادهای سیاسی و آموزش شبه‌نظامی بسیار نگران‌کننده است زیرا بی‌توجهی آنها به حقوق بشر جهانی تهدیدی برای اقلیت‌ها، مخالفان و به طور کلی امنیت عمومی است.

با این حال، هنگ آزوف که به معنای واقعی کلمه امروز در ماریوپل علیه مهاجمان روسی می جنگد، چیزی کاملاً متفاوت است.

این هنگ به عنوان یک گردان داوطلب آشکارا راست افراطی در سال 2014 زمانی که روسیه کریمه را ضمیمه کرد و جدایی طلبان مورد حمایت روسیه می خواستند منطقه دونباس را به روسیه تحویل دهند، شروع به کار کرد.

در سال 2015، به طور کامل در گارد ملی اوکراین ادغام شد و از آن زمان تحت فرمان وزارت کشور فعالیت می کند.

در حالی که هنگ آزوف به احتمال زیاد دارای تعداد بالاتر از حد متوسط ​​ملی گرایان افراطی و راست افراطی افراطی در صفوف خود است، هیچ داده ای در دسترس نیست که ادعای عمومی را ثابت کند که همه یا حتی اکثریت سربازان آن نئونازی هستند.

رهبری افراط گرا عمدتاً در سال 2015 هنگ را ترک کرد و جنبش آزوف فوق را آغاز کرد که متشکل از یک حزب سیاسی (سپاه ملی) و شبکه ای از گروه های کوچکتر (شبه نظامی)، باشگاه های جوانان و مراکز آموزشی شبه نظامی است.

این جنبش از بدو شکل گیری با مخالفت ها و انتقادات داخلی و بین المللی مواجه بوده است. اما وقتی کشور شما مورد حمله مهاجمان خارجی قرار می‌گیرد، قابل درک است که اوکراینی‌ها بر دیدگاه‌های سیاسی هم‌مدافعان خود تمرکز نمی‌کنند، بلکه به این موضوع می‌پردازند که چه کسی می‌تواند و چه کسی با مهاجمان مبارزه کند.

و این چیزی است که در اوکراین اتفاق می افتد. در این معنا، ضرب المثل قدیمی «دشمن دشمن من دوست من است» صدق می کند.

جنگ غیرمحتمل‌ترین هموطنان را گرد هم می‌آورد: برای مثال، اولتراهای چپ فوتبال آرسنال کیف و هولیگان‌های راست‌گرای دیناموکیف از سال 2014 با هم علیه تهاجم روسیه می‌جنگند.

مانند بسیاری از کشورهای جهان، اوکراین نیز مطمئناً باید با مشکل راست افراطی خود، که مهم و پیچیده است، مقابله کند.

اما این افسانه که اوکراین توسط متعصبان راست افراطی اداره می شود، چیزی بیش از چرخش روسیه نیست. در واقع، در طول انتخابات فدرال سال 2019، ائتلاف احزاب راست افراطی، از جمله سپاه ملی جنبش آزوف، در مجموع 2.15 درصد از آرا را به دست آورد و هیچ کرسی در پارلمان – به گفته Freedom House – آزاد دریافت نکرد. و انتخابات عادلانه

علاوه بر این، ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین، یهودی است.

روزنامه نگاران و تحلیلگران باید در مورد تصویر پیچیده و کامل از افراط گرایی راست افراطی در چارچوب تهاجم غیرقانونی روسیه به اوکراین گزارش دهند و همچنین شبکه ها و بازیگران راست افراطی در روسیه را افشا کنند که تعداد آنها بسیار بیشتر از روسیه است. اوکراین.

زیرا نادیده گرفتن سازمان‌های خطرناکی مانند جنبش امپراتوری روسیه یا شرکت نظامی خصوصی واگنر در حین تمرکز و سردرگمی آزوف کاملاً به استراتژی تبلیغات جنگی پوتین کمک می‌کند و تنها به آسیب رساندن به مردم اوکراینی کمک می‌کند که سعی در محافظت از آن دارند.

الکساندر ریتزمن مشاور ارشد پروژه مبارزه با افراط گرایی (CEP) است که در آنجا روی تحلیل شبکه های راست افراطی خشونت محور فراملی کار می کند.