اعتراضات اتاوا: توطئه ها و اتهامات خیانت با پایان محاصره پلیس | کانادا

هنگامی که هزاران معترض علیه محدودیت‌های کووید در ماه گذشته وارد اتاوا شدند، غیرقابل تصور به نظر می‌رسید که آنها بخش‌هایی از پایتخت کانادا را با مقاومت کمی تصرف کنند.

در کمال ناباوری خود، معترضان دست راستی به زودی خیابان های خارج از پارلمان را کنترل کردند و با وقاحت قانون را زیر پا گذاشتند و معتقد بودند که هیچ چیز نمی تواند یا نمی تواند آنها را متوقف کند.

با این حال، این آخر هفته محاصره با ناباوری، اتهامات خیانت و پرسش در مورد آینده جنبش اعتراضی پایان یافت.

در روزهای جمعه و شنبه، صدها افسر یکی از بزرگترین عملیات پلیس کانادا را انجام دادند و در اعتراض به محدودیت‌های بهداشت عمومی مرتبط با کروناویروس، برای پاکسازی پارلمان هیل و اطراف آن از کامیون‌ها، ون‌های کمپر و سازه‌هایی که نزدیک به یک ماه جاده‌ها را مسدود کرده بودند، کار کردند. و به طور کلی دولت جاستین ترودو.

پلیس با استقرار جوخه های ضد شورش، یگان های سوار و خودروهای مسلح، بخش های زیادی از منطقه را پاکسازی کرد. تا صبح روز یکشنبه، بیش از 191 نفر دستگیر و 57 خودرو یدک‌کش شده بودند. معترضان در برخی مناطق باقی ماندند اما خیابان ولینگتون، روبروی پارلمان هیل خالی بود.

احساس عادی بودن برای ساکنان اتاوا در افق بود، اما پلیس هشدار داد که عملیات به پایان نرسیده است.

استیو بل، رئیس موقت، در حالی که افسران برای پایان دادن به «اشغال غیرقانونی» تلاش می کردند، گفت: «ما در این وضعیت هستیم تا زمانی که تمام شود».

برچیدن سریع محاصره‌ها در تضاد کامل با هفته‌ها اعتراض جسورانه بود، زیرا کامیون‌داران قوانین آئین‌نامه را زیر پا می‌گذاشتند و در تمام ساعات بوق می‌دادند.

حتی زمانی که پلیس تهدید به شکستن محاصره‌ها کرد و نخست‌وزیر ترودو به قانون شرایط اضطراری استناد کرد، بسیاری از معترضان نگران نبودند و استدلال می‌کردند که پلیس صلاحیت شکستن تظاهرات را ندارد. تأثیرگذاران کلیدی در جنبش، از جمله پت کینگ، بارها این پیام را تقویت کردند.

کرت فیلیپس از سازمان ضد نفرت کانادایی گفت: «کینگ به معترضان گفت که هشدارهای پلیس رسمی نبودند، زیرا آنها امضایی نداشتند یا اینکه شهر رئیس پلیس نداشت و هیچ کس نمی توانست دستور بدهد. شبکه. و او این را به افرادی می گفت که واقعاً نمی دانند دولت چگونه کار می کند.

اما در روزهای پایانی محاصره، در میان گزارش‌هایی که برخی از رهبران حساب‌های بانکی خود را مسدود کردند، سرپیچی‌ها جای خود را به عدم اطمینان داد. شب قبل از عملیات پلیس، برخی از رانندگان پس از اینکه شرکت های حمل و نقل از ترس خراب شدن، شهر را ترک کردند.

با این حال، حتی زمانی که پلیس روز جمعه به منطقه حمله کرد، بسیاری از معترضان ابراز ناباوری کردند که امکان دستگیری وجود دارد.

“شما نمی توانید این کار را انجام دهید. شما نمی توانید این کار را انجام دهید. شما حق ندارید،» یک زن در حالی که صف پلیس به سمت محاصره خیابان ریدو حرکت می کرد، التماس کرد. یکی دیگر از معترضان با بیرون راندن معترضان در گریه افتاد.

با انتشار تصاویر دستگیری ها و زد و خوردها، گروه های تلگرامی حامی کامیون داران در سایت پیام رسان امن با شوک و تردید واکنش نشان دادند. یکی از کاربران ادعا کرد که این افسران با سازمان ملل متحد بوده اند، بخشی از یک تئوری توطئه رایج که معتقد است دولت کانادا با شبکه های جهانی گرایانه مرتبط است.

این کاربر نوشت: “اگر آنها این تعداد افسر داشتند، هیچ جرمی در شهر رخ نمی داد.” تعدادی از نیروهای پلیس از جمله پلیس شهر اتاوا، پلیس استان انتاریو، پلیس سواره سلطنتی کانادا و Sûreté du Québec در عملیات پاکسازی خیابان ها شرکت کردند.

به دیگران، اغلب توسط رهبران و سازمان دهندگان تظاهرات، گفته شد که پلیس از جنبش آنها حمایت می کند.

آنها صادقانه معتقدند که تمام کانادا از آنها حمایت می کند. کارمن سلستینی، یکی از همکاران فوق دکتری پروژه اطلاعات نادرست در دانشگاه سیمون فریزر، گفت که بسیاری بر این باورند که افسران پلیس در کنار آنها هستند.

“و اکنون آنها متوجه شده اند که این درست نیست.”

پلیس تقریباً همه رهبران معترض را که از تظاهرکنندگان خواسته بودند «خط را حفظ کنند» دستگیر کرد. اما سهولت درک شده که برخی از آنها خود را تسلیم کردند، باعث ایجاد حس خیانت شد. یکی از کاربران در یک گروه تلگرامی، تامارا لیچ، مجری اصلی جمع آوری کمک های مالی را به داشتن ارتباط با جورج سوروس، سرمایه گذار متهم کرد.

بسیاری از کانادایی های میهن پرست[s] فریب خوردند تا این را باور کنند [convoy] واقعی بود،” کاربر نوشت.

بنجامین دیشتر، رهبر معترضان، از هواداران خواست تا در موضع خود بایستند، اما قبل از دستگیری او اتاوا را ترک کرد. تصمیم او باعث شد یکی از کاربران تلگرام او را “عملیات جهانی که کاروان آزادی را برانداز می کند” خطاب کند.

سلستینی گفت: «شخصیت‌های با نفوذ واقعاً اطلاعات نادرست را برای نگه داشتن معترضان در آنجا تحت فشار قرار دادند.

اما با وجود اینکه آنها به هواداران گفتند که “خط را نگه دارید”، آنها واقعاً برنامه ای نداشتند که در هنگام دستگیری چه کاری انجام دهند. رهبران می‌دانستند که نقشه فرار خواهند داشت و حالشان خوب است. اما تصمیم آنها برای کنار گذاشتن حامیان خود برای مواجهه با عواقب به شما کمک می کند تا شخصیت آنها را ببینید.”

بعید است که تئوری های توطئه و خشم پوپولیستی پشتوانه لحظه کامیون داران ناپدید شوند. کارشناسان گفتند که حامیان احتمالاً تلاش خواهند کرد تا نتیجه سنگر را به عنوان یک پیروزی یا کاتالیزور برای یک جنگ بزرگتر بچرخانند. علاوه بر این، سیاستمداران جریان اصلی و حاشیه ای شروع به رقابت برای نفوذ در میان حامیان جنبش کرده اند.

فیلیپس با هشدار نسبت به وجود یک “نیروی مخرب” در سیاست کانادا گفت: “تعدادی از سیاستمداران هستند که به دنبال استفاده از این به عنوان سکوی پرشی هستند.”

شایعات دروغین درباره کشته شدن یک زن توسط اسب پلیس در سراسر کانادا و ایالات متحده منتشر شده است که توسط چهره های راست افراطی تقویت شده است. Celestini نگران است که چنین اطلاعات نادرستی که به سرعت توسط پخش زنده و شبکه های چت رمزگذاری شده منتشر می شود، مشکل ساز شود.

ما چندین دهه است که چنین افرادی را نادیده می گیریم. اما اکنون ما شاهد ثمرات این هستیم که چگونه افرادی را که به این چیزها اعتقاد داشتند نادیده گرفته و اخراج کردیم. بی اعتمادی مردم به نهادها باقی خواهد ماند. و این امکان واقعی را برای چیزی شبیه به چرک یا رشد ایجاد می کند.”