حمایت از پوتین در میان سلبریتی های غربی بر سر اوکراین از بین می رود | روسیه

در یک رستوران مجلل در مسکو، در حالی که مهمانان با لباس های کوکتل و کت و شلوارهای گران قیمت در طول شب می رقصیدند، حباب در جریان بود.

آنها روز یکشنبه برای هفتادمین سالگرد تولد استیون سیگال، بازیگر آمریکایی تبار که بیشتر برای بازی در نقش پلیس‌های سخت‌گزیده و کماندوها در فیلم‌های اکشن شهرت دارد، گرد هم آمده بودند.

هر یک از شما خانواده و دوستان من هستید. و من همه شما را دوست دارم.

او افزود: «ما در کنار هم ایستاده‌ایم، چه از نظر ضخامت و چه از نظر نازک».

در کنار سیگال، برخی از حامیان برجسته کرملین روسیه، از جمله سردبیر شبکه خبری دولتی RT، مارگاریتا سیمونیان، و ولادیمیر سولوویف، یکی از بدنام ترین مبلغان کشور، که در حال ترجمه سیگال بود، روی میز نشسته بودند. سخنرانی به روسی

این بازیگر که خود را بودایی توصیف می کند، مدت ها با رئیس جمهور روسیه، ولادیمیر پوتین، رابطه نزدیک داشت و در سال 2016 تابعیت روسیه را دریافت کرد.

او قبلاً الحاق کریمه توسط پوتین را “بسیار معقول” خواند و رئیس جمهور را “یکی از بزرگترین رهبران زنده جهان” توصیف کرد.

از زمان شروع تهاجم روسیه به اوکراین، او حمایت خود از پوتین را دوچندان کرده است و در مصاحبه اخیر خود گفته است که “یک نهاد بیرونی” در قرار دادن دو کشور در مقابل یکدیگر مقصر بوده است.

کرملین و رسانه‌های تحت کنترل دولت برای دهه‌ها دوستی پوتین را با افراد مشهور غربی مانند سیگال پرورش داده‌اند، چیزی که بسیاری آن را تلاشی برای تقویت وجهه او در داخل و خارج از کشور می‌دانستند.

مارک گالئوتی، نویسنده کتاب ما باید در مورد پوتین صحبت کنیم و یکی از همکاران ارشد موسسه رویال خدمات متحد، گفت: “هدف اصلی همه اینها نشان دادن این بود که مدل جامعه کشور برای خارجی ها جذاب است.”

با این حال، تعداد ستارگان و سیاستمداران غربی که مانند سیگال، هنوز هم مایلند با پوتین “از طریق ضخیم و نازک” کنار بیایند، در ماه گذشته به سرعت کاهش یافته است و بسیاری مشتاق فاصله گرفتن از کشوری هستند که متهم به ارتکاب جنگ است. جنایات در طول تهاجم

یکی از اولین کسانی که در میان دوستان پوتین اقدامات روسیه را محکوم کرد، فوق ستاره فرانسوی، ژرار دوپاردیو بود که “تفریح ​​های دیوانه وار و غیرقابل قبول رهبران خود مانند ولادیمیر پوتین” در اوکراین را محکوم کرد.

دوپاردیو که برای بازی در فیلم‌هایی مانند آخرین مترو و ژان دو فلورت تحسین جهانی را به دست آورده است، در سال ۲۰۱۳ پس از انتقاد از دولت فرانسه به دلیل سیاست‌های مالیاتی، شهروند روسیه شد.

دوپاردیو در نامه ای به تلویزیون دولتی روسیه در آن زمان فریاد زد: من رئیس جمهور شما ولادیمیر پوتین را بسیار دوست دارم و این دو طرف است. پوتین شخصاً در آن سال در یک شام ویژه که در آن تصویر آن دو در آغوش گرفته بودند، به دوپاردیو شهروندی روسیه اعطا کرد.

با این حال، دوپاردیو که در حال حاضر در فرانسه با اتهامات تجاوز جنسی روبرو است، در صحبت با خبرگزاری فرانسه در ماه مارس، از روسیه خواست که «سلاح‌ها را متوقف کند و مذاکره کند».

اظهارات دوپاردیو در روسیه با خشم مواجه شد و سخنگوی پوتین، دیمیتری پسکوف، گفت که این بازیگر وضعیت اوکراین را “کاملاً درک نکرده است”. برخی از مقامات روسیه از پوتین خواسته اند تا تابعیت روسیه دوپاردیو را لغو کند.

انتقاد از اقدامات روسیه تنها پس از انتشار گزارش‌های خبری مبنی بر نشان دادن اجساد مردانی با لباس غیرنظامی در خیابان‌های بوچا، خارج از کیف، افزایش یافت، که گواه بزرگی از جنایاتی است که گمان می‌رود نیروهای روسی در اوکراین مرتکب شده‌اند.

سیلویو برلوسکونی، نخست وزیر اسبق ایتالیا روز شنبه اعتراف کرد که از رفتار رهبر روسیه “عمیقاً مایوس و ناراحت” شده است.

برلوسکونی که تصور می‌شود از تحسین‌کنندگان سبک حکومت‌های ماچو پوتین است، مدت کوتاهی پس از الحاق شبه جزیره توسط مسکو در سال 2014، به همراه رهبر روسیه از یک تاکستان کریمه بازدید کرد.

این میلیاردر اکنون گفت که روسیه مسئول “وحشت قتل عام غیرنظامیان در بوچا و جاهای دیگر، جنایات جنگی واقعی” است.

پوتین همچنین توسط به اصطلاح اردوگاه ضد نظام غربی – روزنامه نگاران و افراد مشهوری که قبلاً حمایت خود را از روسیه در انتقاد متقابل خود از “امپریالیسم آمریکایی” ابراز کرده اند، مورد انتقاد قرار گرفته است.

اندکی پس از حمله روسیه به اوکراین، الیور استون کارگردان کهنه کار آمریکایی که در مستندهای خود از اقدامات روسیه در کریمه دفاع کرده و در سال 2017 یک سری مصاحبه با رهبر روسیه انجام داده است. توییت کرد “تجاوز پوتین به اوکراین” یک “اشتباه” بود.

اگرچه ایالات متحده جنگ های تجاوزکارانه زیادی را بر وجدان خود دارد، اما تهاجم آقای پوتین در اوکراین را توجیه نمی کند. یک دوجین اشتباه باعث درستی نمی شود. روسیه اشتباه کرد که حمله کرد.»

در حالی که گالئوتی استدلال می‌کرد که پوتین احتمالاً در وهله اول «هرگز به دوستان خارجی اعتماد چندانی نداشت»، او گفت که آخرین انتقاد از سوی چهره‌های زمانی طرفدار کرملین در نهایت به انزوای فزاینده‌ای اشاره می‌کند که روسیه در آن قرار گرفته است.

زمانی که به نظر می‌رسد تنها دوستان واقعی یک قدرت بزرگ سوریه، ونزوئلا و نیکاراگوئه هستند، باید بپرسید چه اشتباهی رخ داده است.»